Δευτέρα, Απριλίου 30, 2007

Νά αναφωνήσωμε...

Επιτέλους!

Άς πάψη πιά τό καπέλωμα τού νοήματος τής πρωτομαγιάς από τούς νεομπολσεβίκους. Οι διεκδικήσεις ημών τών λούμπεν, νά ξεφύγουν από τήν παλαιοημερολογίτικου ύφους κηδεμονία τών μεταμπολσεβίκων λές κι έχουν πάρει τό φρατσάιζ εσαεί... Η διεκδίκηση δέν (πρέπει νά) είναι χαρακτηριστικό μόνο τών οπαδών τής δικτατορίας επί τού προλεταριάτου.

Πόσο θλιβερό όμως είναι νά βλέπης τούς εργατοπατέρες (οι άς πούμε μπροστάρηδες σέ όλο αυτό) νά τίθενται υπέρ τής (χωρίς καμία προϋπόθεση) πλήρους νομιμοποιήσεως όοοοοοοολων τών λαθρομεταναστών. Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος, κάλλιον ονομαστεί Γενική Συνομοσπονδία Λαθρομεταναστών Ελλάδος καί νά παύση νά ποδηγετεί τόν έλληνα εργάτη, τόν πούρα εθνικιστή. Τί άλλο θέλουν πιά οι νεκροσπερματάκηδες εργατοπατέρες; Δέν τούς κάνουμε βουλευτές μετά από τό «αγροτικό» στήν ηγεσία τής ΓΣΕΕ;

Έν πάση περιπτώσει... Μήν καρμoιριάζουμε καί σήμερον.

Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!






Πορφυρογέννητη Γωνιά.





ΑΕΚ – Ξάνθη 0-0 (ΟΑΚΑ) 29/4/07
Πρωτάθλημα – 29η Αγωνιστική
28 Σορεντίνο, 13 Παουτάσο, 15 Παπασταθόπουλος (78΄ 25 Έμερσον), 5 Τσιρίλο, 1 Καφές, 88 Τόζερ (59΄ 23 Λάκης), 16 Ζήκος, 33 Λυμπερόπουλος, 79 Καμπάνταης (64΄ 10 Κονέ), 99 Σέζαρ, 11 Μαντούκα
Σκόρερ: -
Κίτρινες : Σορεντίνο
Διαιτητής: Καζναφέρης

Σάββατο, Απριλίου 28, 2007

Τή βοηθεία τού Λώρενς Πάσμορ.

Τί βάσανο κι αυτό. Θεραπεία καί καλά... Κολλύριο. Κάθε πρωί – δίς, μεσημβρία – άπαξ, εσπέρας – δίς, τό βασανιστήριο μέ τήν σταγόνα, χωρίς υπερβολή.

Τό χειρώτερό μου, εκεί πού ανασκελιάζομαι, ανοίγω μάτι κι από πάνω μιά μέδουσα νά στάζη γιατρειά μέ ασήκωτο τίμημα πολλά δάκρυα, μπάς καί γειάνω.

Είμαι δέ, στήν φάση νά ζητήσω αλλαγή κατηγορίας, νά ζητήσω (καί πάρω) υπόθετα.


Τρίτη, Απριλίου 24, 2007

Από τό diary τού Μηνά τού Χάρακα.


Η μετά τό μεσημέρι χώνεψη. Είχαμε φάβα σήμερα. Μέ κρεμμύδι νά, μπόλικο λάδι, παπάρες. Δέν μπορώ νά ησυχάσω όμως. Τό πρωί μού συνέβη κάτι πού θέλω νά τό κατατάξω στά πεδία τής ονειροχώρας.
Παραλιακή, σταματώ νά βάλω βενζίνη. Ζητώ αντίστοιχον ποσότητα τών 40 ευρώ. Σπεύδω μέσα γιά τήν κάρτα. Κι επιστρέφω.
Ο βενζινάς, χωρίς διπλωματικές σχέσεις μέ τό ξυραφάκι του τουλάχιστον γιά 5 ημέρες, μιά μπρούταλ βέρσιον μασχάλης, κάλτσα ληγμένη καί ανάσα σκοτεινής κλεισούρας, βίδωνε τό καπάκι του δοχείου όταν μέ ρώτησε:
Πολύ ωραία κολώνια φοράς... Πολύ... Πώς τήν λένε; Α... Ναί, ε; Κρίμα πού δέν θυμάσαι...
Μού άνοιξε τήν πόρτα, χαμογέλασε συγκρατημένα καί μέ ένα σκέρτσο ζηλευτό καθώς τήν έκλεινε, λαβών μιά περίεργη στάση σώματος σκύβοντας στό μου ανοικτό παράθυρο, βραχνά ζήτησε:
Θά τό θυμηθής όταν ξανάρθης, νά μού πής;
.
.
.
.
.
Ε ρέ str8 μου! Είπαμε ρέ γαμώτη ότι ευλογία είναι νά είσαι εμφανίσιμος, αλλά εσύ ρέ μάνα τό παράκανες! Όμορφος σάν κορίτσι, πιά;! Φφφφφ!

Ακολουθεί υψηλή πολιτική ανάλυση.

Τό τόσο χαμηλό ποσοστό τού Λε Πέν δέν πρέπει νά τόν πτοή. Η συνθηματολογία τού Σαρκοζί, ο πρότερος πολιτικός βίος του τόν κατατάσσουν περισσότερο σέ λεπενικό παρά σιρακικό. Δέν υπάρχει χώρος γιά προβληματισμούς εκτός κι άν κάποιοι βάζουν πάνω από τίς ιδέες, τά πρόσωπα.

Πάντως, ελυπήθην κάργα γιά τήν Σεγκωλέν.

Μέ ένα τέτοιο γαμάτο επώνυμο, τής έπρεπε καλλιτέρα τύχη...

(όχι ότι είναι αργά, βεβαίως...)


Πορφυρόγεννητη Γωνιά.



Ιωνικός ΑΕΚ 1-5 (Δημοτικόν Νεαπόλεως) 22/4/2007
Πρωτάθλημα – 28η Αγωνιστική
28 Σορεντίνο, 1 Καφές, 5 Τσιρίλο, 11 Μαντούκα, 13 Παουτάσο (82’ 88 Τόζερ), 14 Τζιωρτζιόπουλος (9’ 23 Λάκης) , 15 Παπασταθόπουλος, 25 Εμερσον, 33 Λυμπερόπουλος, 79 Καμπάνταης, 99 Σέζαρ (82’ 17 Ιβιτς)

Σκόρερ: 22’ Καφές, 62’ 90΄ Καμπάνταης, 74’ 92΄ Λυμπερόπουλος,
Κίτρινες: Λυμπερόπουλος, Τσιρίλο
Διαιτητής: Ζανετίδης

Κυριακή, Απριλίου 22, 2007

Κι έχει στά στήθια μας κλειστεί... (9)

Τό 1909 λειτουργεί μυστική στρατιωτική οργάνωση, υπό τήν επωνυμία «Στρατιωτικός Σύνδεσμος» καί τήν οποίαν αγνοεί τελείως ο λαός, διότι είναι συνομωτική κίνηση, μέ επικεφαλής τόν συνταγματάρχη πυροβολικού* Ζορμπά.

Ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος στασιάζει κατά τής κυβερνήσεως καί φέρει στήν εξουσία τόν Βενιζέλο. Τούτο εθεωρήθη επανάσταση, διότι τήν ήθελε ο λαός!

Τό 1922 στασιάζουν συνταγματάρχαι μέ επικεφαλής τόν Γονατά καί τόν Πλαστήρα καί εξορίζουν τόν Βασιλέα. Τούτο εθεωρήθη επανάσταση, διότι τήν ήθελε ο λαός!

Τό 1843 ο συνταγματάρχης καλλέργης στασιάζει καί απαιτεί σύνταγμα από τόν Βασιλέα Όθωνα. Τούτο εθεωρήθη επανάσταση, διότι τήν ήθελε ο λαός!

Τό 1967 κηρύσσεται τό κίνημα τών Συνταγματαρχών τής 21ης Απριλίου. Τούτο θεωρείται πραξικόπημα, διότι δέν τό ήθελε ο λαός!

Όταν λοιπόν οι στρατιωτικοί στασιάζουν (παράνομα βέβαια, ε; Άς μήν τό ξεχνάμε!), η πράξη τους κρίνεται εάν συμφέρη ή όχι στούς κρίνοντες. Δέν υπάρχουν ηθικά κολλήματα, στόν πούτσο τού κάθε πολιτικάντη τυχόν βασανιστήρια στό ΕΑΤ τής ΕΣΑ. Εάν ο Παττακός τόν Μάιο τού 67 δολοφονούσε καί τούς 6135 συλληφθέντες τής πρώτης ημέρας τού κινήματος, αλλά τόν Οκτώβριο τού 67, έδινε εντολή στόν Θανάση Κανελλόπουλο π.χ., για πρωθυπουργία καί ελεύθερες εκλογές, σήμερα θά είχαμε καί τρίτη αργία καί τρίτη εθνική εορτή, στά τέλη τού Απρίλη. Χωρίς καμίαν αμφιβολία, μέχρι κι ο Αλαβάνος θά έσπευδε σέ χαμογελαστές πόζες δίπλα στόν Μακαρέζο, σέ δεξιώσεις χαϊλίδικες.

* Τί γαμημένη σύμπτωση! Πυροβολικάριος συνταγματάρχης κι ο Γιώργος ο Παπαδόπουλος!



Κι έχει στά στήθια μας κλειστεί... (8)

ex post facto

Κι έχει στά στήθια μας κλειστεί... (7)

Koύφια λίνκς

Ολομέλεια τού συμβουλίου τής επικρατείας.

Αποφάσεις της.

2468/1968 καί 503/1969




Κι έχει στά στήθια μας κλειστεί... (6)

Οι γλυκοκυττάζοντες τήν άποψη ότι εάν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, θά ήσαν παράνομες, διαμαρτύρονται γιά τήν στό ψυγείο τοποθέτηση αυτών επί 21ης Απριλίου, ρίχνοντας στούς συνταγματάρχες τό ανάθεμα τού φασισμού.




Κι έχει στά στήθια μας κλειστεί... (5)

Ξεκούρδιστη Επέτειος

Οι στρατιωτικοί μέ αρχηγό τόν συνταγματάρχη Νικ. Ζορμπά, ξημερώνοντας 15 Αυγούστου 1909 από τό στρατόπεδο στό Γουδί προτείνουν τό πολιτικό πρόγραμμά τους στήν κυβέρνηση Δ. Ράλλη καί απαιτούν συμμόρφωση:

(μπίζ) Απομάκρυνση τού διαδόχου καί τών πριγκίπων από τό στράτευμα.

(μπίζ) Μεταρρυθμίσεις στήν Δημόσια Διοίκηση, τήν Παιδεία, τήν Οικονομία καί τήν Δικαιοσύνη.

Η κυβέρνησις καί η ΑΜ ο Βασιλεύς αρνούνται. Οι στρατιωτικοί απειλούν νά κινήσουν τόν Στρατόν εναντίον τής κυβερνήσεως. Παραιτείται η κυβέρνησις. Αναλαμβάνει πρωθυπουργός ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης αποδεχθείς τά αιτήματα. Η εθνοσωτήριος επανάστασις τής 15ης Αυγούστου 1909, επικρατεί!

Επικρατεί αναιμάκτως!

Γεγονός λοιπόν η εθνοσωτήριος καί αναίμακτος επανάστασις τού Στρατού υπό τήν πεφωτισμένην ηγεσίαν τού Συνταγματάρχου Πυροβολικού Ζορμπά Νικολάου. Η Εθνική Επανάστασις έθεσε τέρμα εις τήν δημαγωγίαν καί τήν σήψιν τών θεσμών, απέτρεψε τήν πορείαν τού Έθνους πρός τόν κρημνόν. Η χώρα διήρχετο μίαν κρίσιν ήρχισεν τόν λόγον του ο επαναστάτης Συνταγματάρχης Πυροβολικού Νικ. Ζορμπάς. Ετέθησαν αι βάσεις συγχρόνου καί αληθούς Δημοκρατίας, η οποία άνοιξε τήν θύραν διά τήν ανάπτυξιν της χώρας. Καί κατέληξε λέγων: Η επέμβασις αύτη βεβαίως αποτελεί εκτροπήν εκ του Συντάγματος, αλλά η εκτροπή αύτη ήτο επιβεβλημένη διά την σωτηρίαν της Πατρίδος. Η σωτηρία της Πατρίδος είναι ο υπέρτατος νόμος, κατέληξεν ο Συνταγματάρχης Επαναστάτης καί Εθνοσωτήρας Ζορμπάς.

Λίγα χρόνια μετά, σέ φόντο Σεπτέμβρη, όταν αι ένοπλοι δυνάμεις τής χώρας, ο εθνικός στρατός, η μόνη ουδετέρα δύναμις τού έθνους, επέστρεψε στήν Αθήνα (ένεκα πέρατος τής μιλιταριστικής εκστρατείας στήν Μ. Ασία), ο Συνταγματάρχης Νικόλαος Πλαστήρας ανέτρεψε τήν νομίμως εκλεχθείσα κυβέρνηση καί ανάγκασε τόν Βασιλέα Κωνσταντίνο σέ παραίτηση υπέρ τού Γεωργίου. Τότε, σχημάτισε επαναστατικήν κυβέρνησιν εξίσου εθνοσωτήριον! Καί όλα αυτά αναιμάκτως βεβαίως.

Δέν μάς απομένει τίποτε άλλο από τό νά αναφωνήσουμε όλοι μαζύ (έχοντας κατά νού τόν Ζορμπά, αλλά καί τόν Πλαστήρα, επαναστάτες συνταγματάρχες) ΖΗΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ, ΖΗΤΩΣΑΝ ΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ!

Σάββατο, Απριλίου 21, 2007

Κι έχει στά στήθια μας κλειστεί... (4)

"Τήν επανάστασιν τής 21ης Απριλίου δέν τήν εφαντάζοντο οι πολιτικάντηδες. Απεναντίας επίστευαν, ότι δέν επρόκειτο νά γίνη στρατιωτικόν κίνημα καί εξήγουν τό διατί!

Ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε καί σχετικήν πρόβλεψιν. Συγκεκριμένως τήν 19-6-1966 εξεφώνησε λόγον πρός τά στελέχη τής Ενώσεως Κέντρου είς Θεσσαλονίκην τόν οποίον εθεώρησε τόσον σπουδαίον ώστε τόν περιέλαβε στό βιβλίον του «Δημοκρατία καί εθνική αναγέννηση» (εκδ. Φέξης, Αθήναι, 1966, σελ. 41). Εκεί διαβάζομεν:

«Υπάρχει, ή υπήρχε μάλλον, ο ψίθυρος τής δικτατορίας. Αλλά έχει σιγάσει ο ψίθυρος αυτός. Ένας λαός σάν τόν δικό μας, ώριμος, πού ξέρει ακριβώς τί θέλει, πού είναι έτοιμος γιά κάθε μάχη, δέν μπορεί νά πτοηθή από ψιθύρους δικτατορίας. Διότι άς μήν ξεχνούμε, πώς ο ελληνικός στρατός καί τά σώματα ασφαλείας προέρχονται καί αυτά από τά σπλάγχνα τού ελληνικού λαού καί δέν πρόκειται ποτέ, παραβιάζοντας τό σύνταγμα, παραβιάζοντας τήν πίστη τους στόν ελληνικό λαό, νά υψώσουν τό ανάστημά τους εναντίον τού λαού, νά προσπαθήσουν νά επιβάλουν στυγνήν δικτατορίαν».

Μετά δέκα μήνας ο ώριμος λαός, πού ήτο έτοιμος γιά κάθε μάχη υπετάγη στήν δικτατορίαν τού Στρατού, ο οποίος δέν επρόκειτο ποτέ νά παρεβίαζε τό σύνταγμα! Καί ο Ανδρέας Παπανδρέου βήχων επήρε διαβατήριον από τόν Στρατηγόν Σ. Παττακόν, διά νά φύγη στό εξωτερικόν καί νά κυττάξη τήν υγίειαν του."


Κ. Πλεύρη, «21 Απριλίου 1967» εκδόσεις Ήλεκτρον.

Κι έχει στά στήθια μας κλειστεί... (3)



Ένα από τά γκράντ σουξέ πού ειπώνεται όταν μάς επισκέπτεται η επέτειος, είναι τό περί ξεπουλήματος τής Κύπρου.

Τείνω λοιπόν νά πιστέψω ότι από τό 74 ώς εδώ, οι εκάστοτε 300 τής βουλής είναι τσιράκια τής Χούντας, μιας καί διατηρούν ερμητικά κλειστόν τόν φάκελλο τής Κύπρου, ο οποίος τό δίχως άλλο θά μαρτυρά τήν τεράστια ευθύνη τών Απριλιανών*.


Ανοίξτε τόν φάκελλο τώρα! Νά μάθουμε, επιτέλους, τίς απίστευτα μεγάλες ευθύνες τής Χούντας στό θέμα τής Κύπρου!

* όχι καί τόσο απριλιανοί, αλλά νοεμβριανοί μάλλον.

Κι έχει στά στήθια μας κλειστεί... (2)

Οι νέοι παλιάνθρωποι είναι πιό έπικίνδυνοι άπό τούς παλιούς διότι έχουν περισσότερο χρόνο μπροστά τους.

Παρασκευή, Απριλίου 20, 2007

Κι έχει στά στήθια μας κλειστεί... (1)


Μέχρι αύριο, οπότε καί θά ελέγξουμε τά ευγενή καί ειλικρινή πονήματα τών εφημερίδων, άς ανατρέξουμε σέ ένα πρό δεκαετίας δημοσίευμα.

Ελευθεροτυπία

11 Μαρτίου 1997.

Δύο από τούς πιό αξιόπιστους δημοσκοπικούς οργανισμούς, τό Κέντρο Πολιτικής Έρευνας καί Επιμόρφωσης (Κ.Π.Ε.Ε.) καί η εταιρεία V-PRC, διενήργησαν «Πανελλαδική» έρευνα γιά νά καταμετρήσουν πώς εκτιμά σήμερα ο λαός τό «έργο τής Χούντας». Τά «εκπληκτικά» αποτελέσματα κατά τήν έκφραση τής «Ελευθεροτυπίας» (11-3-97), η οποία κατεχώρησε ολοσέλιδους τούς σχετικούς πίνακες τής έρευνας, συνοψίζονται από τήν ίδια τήν εφημερίδα:

«Μόνο τό 38% τών Ελλήνων σήμερα απορρίπτει εξολοκλήρου τήν Χούντα. Αντίθετα, τό 55% τού ελλ. λαού κρίνει τήν Χούντα σέ μιάν κλίμακα πού κυμαίνεται από έν μέρει θετική (39,3%) έως απόλυτα θετική (15,4%).»

Τής στολής μου τό κεφάλι, πιάσανε πονοκεφάλοι...

Ήταν μέρος από μερικά bullets «γνωρίζετε ότι;». Απεκάλυπτε (!) ότι ο πιό ισχυρός μύς τού ανθρωπίνου σώματος είναι η γλώττα. Τό ανέγνωσα κι εγώ χρησιμοποιώντας την ήρεμα, άνευ πολλών νιούτων καί παρέα μέ τά χείλη καί τούς οδόντες. Ωστόσο, η πληροφορία αύτη, έσχε μικροτέρα επήρεια από τίς φευγαλέες μου ματιές στά φαρμακεία τών εφημερίδων, δέν συγκλόνισε τρόπους νοός. Παρά μόνον 14 ώρες αργότερα, ξαναθυμήθηκα τά περί γλωσσικής σκληράδος όταν βουτηγμένος ώς διχοτόμος στήν γωνία τών ποδιών της, στό μέρος the_party_is_here, αναμόχλευα.

Τήν φορά αυτή, η ισχύς τής γλώττης είχε τίς μεταπτωσούλες της, μιά οξεία, μιά αμβλεία... Δέν έφθασε όμως σέ κάτι πού χαρακτηρίζεται δυνατό. Τίς στιγμές δέ, πού γλώθπευα (sic) τήν κλειτορίδα της, ελαχιστοποιούσα τήν απαιτουμένη δύναμη σέ οριακώς μηδενικόν μέγεθος· η ποσότης αυτή, μόνον πρός αποφυγήν τής τριβής τού αέρος. Γινόμην λίγο πιό αυστηρός, όταν λιγοκατηφόριζα στόν αλμυρό της κόλπο. Καμπύλωνα τόν ισχυρότερο κατά τ’άλλα μύν καί έκανα βαρκάδα. Όχι όμως ήρεμη τοιαύτη, αλλά βαρκάδα σέ τρικυμία, πάνω κάτω, πάνω κάτω, γρήγορα γρήγορα απότομα ακανόνιστα άναρχα ναί ναί! Ναί! Αργούσε η μετά τής μπόρας λιακάδα, τό ακραίο καιρικό φανόμενο διήρκει λίαν. Ισχυρότερος μύς - τούτο σκέφθηκα – τότε. Θυμήθηκα επίσης κι ένα άλλο τίπ:

Κατά τήν αιδοιολειχία, γιά λόγους διασκέδασης τής λιμπίντου μπορείτε με τήν γλώττα σας νά σχεδιάζητε γραμματάκια.

Βήτααααα, αααάαλφα, γάαααμα (κι άλλο, σέ λίγο!), γάμμααα(ακράτητος ειμί!)ααααα, εεεεε(ελα!)εέψιλον, λάμμμμμ(μμμμμμμμμ! Πόσο μ’άρέσει!)δα, ήηηητα, σσσσσσσσσσσσσσσσσσσσ(σκάσε πιά!)ίγμα.

(Α ρέ νονό! Καί τό Επαμεινώνδας καλόν θά ήτο!)

Ανέσυρα πολλούς συνειρμούς οδοντικών συμφώνων, ανάταση ένοιωθα σέ κάθε φυσαλίδα αλμυρού παιγνιδιού, άκουγα φλοίσβο θελκτικού κολπίσκου καί συνέχιζα μέ βλέψεις τήν κορύφωση. Αλλά άς μήν βιαζόταν! (Μάς) Έπρεπε μιά σλώου μόσιον εξέλιξη, μιά νύκτα τής μαρμότας. Έπρεπε νά συνεχίσω τά γραπτά. Χωρίς νά καταλάβω πόθεν η έμπνευσις αυτή, (μά τί παράξενο εδάφιο!), άρχισα, μουνοφιλολογίζων, νά σχηματίζω γραμματάκια, λέξεις, φράσεις στό αιδοίον της:

«Δεν το ονοματίζω τούτο το χαρτί διαθήκη γιά τό λόγο ότι δεν έχω τίποτα να διαθέσω. Ό,τι βιος είχα το έχω δώσει στο Κόμμα, στο Κόμμα στο ΚΚΕ με τα γνωστά σύμβολά του, την Μαρξιστική – Λενινιστική ιδεολογία του, το πρόγραμμά του και τις αρχές του. Πολιτικά δεν έχω επίσης τίποτα να αφήσω. Ό,τι είχα το έδωσα με τη συγκεκριμένη δράση μου. Να αφήσω πολιτικές ορμήνιες δεν το θεωρώ σοβαρό. Θέλω να επιστρέψω, και να ταφώ στον τόπο που γεννήθηκα στο Παλιοζογλώπι και συγκεκριμένα στον Αηλιά για νάχω αγνάντιο. Ο τάφος να είναι απλός, μόνο να φραχτεί για να μην με ξεχώσουν τα αγρίμια. Δεν θέλω λόγους και στεφάνια. Αυτά να εκφραστούν με βοήθεια στο Κόμμα. Ποιό κόμμα; Ένα είναι τό Κόμμα, κουφάλες

Τό «φά» από τό «κουφάλες» έμεινε λίγο μετέωρο, πάγωσε εκεί, τέντωσα/κράτησα/έσφιξα τήν γλώττα μου παρασέρνοντας τήν κλειτορίδα πρός τά έσω. Όσο εδυνάμην, έσπρωξα τόν πράγματι ισχυρότερο μύ τού σώματος μέσα στόν κόλπο της, ακούγοντας ταυτόχρονα ένα κατσαρό παράπονο, ένα άχ κελαρυστό, έναν εκφραστικότατο αναστεναγμό νά βυθίζηται στά πεδία τής τέρψεως.


-λές.




Εξάγγελος.





Mά ώς, τέλος,
ο Aτσίγγανος ξεμάκρυνε, τραβώντας
ξανά τίς δυό αργοβάδιστες αρκούδες,
καί χάθηκε στό μούχρωμα, η καρδιά μου
μέ σήκωσε νά ξαναπάρω πάλι
τό δρόμον οπού τέλειωνε στά ρείπια
τού Iερού τής Ψυχής, στήν Eλευσίνα.

Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007

Πορφυρογέννητη Γωνιά






ΑΕΚ-Αιγάλεω 5-2 (ΟΑΚΑ) 15/4/2007
Πρωτάθλημα – 27η Αγωνιστική
28 Σορεντίνο, 20 Πλιάτσικας (46' 17 Ίβιτς), 15 Παπασταθόπουλος, 55 Δέλλας (60' 1 Καφές), 13 Παουτάσο, 16 Ζήκος, 25 Έμερσον (46' 23 Λάκης), 99 Σέζαρ, 11 Μαντούκα, 33 Λυμπερόπουλος, 79 Καμπάνταης
Σκόρερ: 43΄, 48΄, 53΄ Λυμπερόπουλος 61΄ Καμπάνταης 66΄ Ίβιτς
Κίτρινες Δέλλας Παπασταθόπουλος Ζήκος Καμπάνταης
Διαιτητής: Παπασταμάτης

Παρασκευή, Απριλίου 13, 2007

Καί μέ τήν νίκη σύντροφοι!

Σαράντα ημέρες κρατά η εορτή, συνεπώς τά παρακάτω δέν είναι διόλου μπαγιάτικα. Από δημοσίευμα τού Τύπου τής Κυριακής τής 24ης Μαρτίου: (Πειραγμένες λίγο, κάποιες καταλήξεις γενικών πτώσεων καί τά συναφή)

«Μπορεί κάποιοι νεόκοποι ιστορικοί στίς μέρες μας νά αμφισβητούν τήν συνέχεια τού ελληνισμού, θεωρώντας, όπως καί ο Φαλμεράυερ, ότι «εξαφανίστηκε» κατά τήν τουρκοκρατία, πλήν όμως τά πραγματικά ιστορικά στοιχεία τούς διαψεύδουν. Πρόκειται γιά τά συνεχόμενα επαναστατικά κινήματα τών υποδούλων Ελλήνων από τήν πτώση τής Κωνσταντινουπόλεως τό 1453 μέχρι τόν Μάρτιον τού 1821, τά οποία κανένας νεόκοπος ιστορικός ή όχι δέν έχει τήν ικανότητα νά «εξαφανίση». Έτσι τώρα, μέ τήν ευκαιρία τής συμπληρώσεως 186 ετών από τήν ελληνική επανάσταση τού 1821, η οποία ξεκίνησε στίς 6 φεβρουαρίου από τούς Έλληνες τής Μολδοβλαχίας καί συνεχίστηκε στίς 14 μαρτίου στίς Πόρτες τής Νωνάκριδος (ορεινή περιοχή τής Ακράτας), ο «Τύπος τής Κυριακής», υπενθυμίζει, όσο πιό συνοπτικά γίνεται, τά 16 σπουδαιότερα επαναστατικά κινήματα πού έγιναν στήν τουρκοκρατούμενη Ελλάδα. Συγκεκριμένα:

1. Τό 1462, δηλαδή 9 χρόνια μετά από τήν πτώση τής Πόλεως, επαναστάτησε η Λέσβος, απηλευθερώθη καί παρέμεινε ελευθέρα γιά ένα έτος. Τήν επομένη χρονιά, 1463, η Οθωμανική Αυτοκρατορία αποβιβάζει στό νησί δέκα χιλιάδες γενίτσαρους πού επιδίδονται σέ όργιον σφαγής!

2. Τήν ίδια χρονιά (1463) οι Ενετοί, πού κατέσχον αρκετές πόλεις τής ΝΔ Ελλάδος, ήλθον είς ρήξιν μέ τούς Τούρκους γιά εμπορικούς λόγους, αποτελέσματι νά ενισχυθή ο πόθος τών Ελλήνων γιά επανάσταση. Έτσι ξεσηκώνονται στήν Πελοπόννησον καί γιά δεκαέξι έτη διεξάγεται ένας σκληρός αγώνας κατά τών Τούρκων! Τό 1479 η Οθωμανική Αυτοκρατορία, επειδή τό επαναστατικόν κίνημα είχε πάρει διαστάσεις, προχώρησε σέ ειρήνη μέ τήν Βενετία, αποτελέσματι οι Ενετοί νά εγκαταλείψωσιν τήν ενίσχυσιν τού ελληνικού αγώνος καί η επαναστατική αυτήν προσπάθεια νά καταρρεύση!

3. Δύο έτη αργώτερον, τό 1481, υποκινείται επαναστατικόν κίνημα στήν Ήπειρο, στό οποίον πρωταγωνιστούν οι οπλαρχηγοί Θεόδ. Κλαδάς καί Θεόδ. Μπούας. Επαναστατούν 50 κωμοπόλεις καί χωριά τής Ηπείρου, αλλά ένεκα ελλείψεως βοηθείας η επαναστατική αύτη ενέργεια δέν έσχε συνέχεια. Μετά από τήν περίοδον ταύτην γίνονται μέν διάφορες επαναστικές κινήσεις σέ διάφορες περιοχές τής Ελλάδος, αλλά πρόκειται γιά περιορισμένων αποτελεσμάτων ενέργειες πού δεικνούουν όμως τήν συνεχή προσπάθεια γιά ελευθερία καί αποτίναξη τού τουρκικού ζυγού.

4. Η τετάρτη κατά σειρά επαναστατική κίνησις, πού είναι ουσιαστική γίνεται μετά από 90 έτη, τό 1571, όταν μέ τήν ευκαιρία τής περίφημης Ναυμαχίας τής Ναυπάκτου, κατά τήν οποίαν κατετροπώθη ο τουρκικός στόλος, οι Έλληνες ηύραν τήν ευκαιρία νά ξεκινήσουν μιά νέα επαναστατική περίοδο. Τότε (1571) επ’αφορμή τής ήττας τού τουρκικού στόλου ξεσηκώνονται η Ρούμελη καί η Ήπειρος.

5. Ο επαναστατικός αναβρασμός γιγαντούται. Τό 1585 επαναστατεί η Ακαρνανία υπό τόν αρματολό Θεόδωρο Γρίβα. Μαζύ του επαναστατούν τήν αυτήν περίοδον οι Αρματολοί τής Ηπείρου Μάρκος Πούλιος καί Μαλάμης. Καταλαμβάνεται καί απελευθερώνεται η Άρτα καί οι επαναστάται βαδίζουν κατά τών Ιωαννίνων, τά οποία όμως απέτυχον νά καταλάβουν.

6. Μετά από 18 έτη, τό 1603, γίνεται νέον επαναστατικόν κίνημα έν Ελλάδι, στό οποίον συμμετέχουν καί οι Ιππότες τής Μελίτης. Όμως καί η προσπάθεια αύτη, παρά τάς αρχικάς επιτυχίας, κατέληξεν αδόξως.

7. Μετά από 14 έτη, τό 1617 ο Γάλλος Δούξ Νεβέρ, εκφράζων τήν πρόθεσίν του όπως ηγηθή επαναστατικού κινήματος έν Ελλάδι κατά τών Τούρκων, γίνεται δεκτός από τούς υποδούλους Έλληνες, οίτινες χωρίς δεύτερη σκέψη, επαναστατούν. Απελευθερώνονται τά Τρίκαλα καί οι επαναστάται μέ επικεφαλής τόν Επίσκοπον Τρίκκης καί Σταγών Διονύσον βαδίζουσιν κατά τών Ιωαννίνων. Όμως η επιχείρησις κατά τών Ιωαννίνων αποτυγχάνει καί η νέα αυτή επαναστατική κίνησις λήγει αδόξως.

8. Τό 1645 εκσπά επαναστατικόν κίνημα στά Χανιά από Έλληνες καί Ενετούς μαζύ. Η επανάστασις επιτυγχάνει καί τά Χανιά μένουν ελεύθερα γιά 15 συνεχή έτη.

9. Τό 1680 επαναστατεί η Πελοπόννησος σέ συνεργασία μέ τούς Ενετούς. Η νέα αυτή επαναστατική κίνησις στέφεται από επιτυχία. Έτσι, εντός επτά ετών, τό 1687, ολόκληρη η Πελοπόννησος εκδιώκει τούς Τούρκους καί περιέρχεται υπό τήν κυριαρχία τών Ενετών.

10. Η επιτυχημένη αυτή επαναστατική κίνησις στήν Πελοπόννησον επηρεάζει τήν κατάστασιν στήν στερεά Ελλάδα. Έτσι, τόν Σεπτέμβριον τού 1687 οι Ενετοί βαδίζουν πρός τήν Αθήνα. Οι Τούρκοι υποχωρούν καί κλείνονται στήν Ακρόπολη, όπου ώς γνωστόν, από βόμβα πού έριξαν τά πυροβόλα τού Μοροζίνι προεκλήθησαν καί καταστροφές σέ τμήμα τού Παρθενώνος. Όμως καί η επαναστατική αυτή προσπάθεια τών 7 ετών έληξεν αδόξως, αφού οι Ενετοί «τά βρήκαν» μέ τούς Τούρκους καί εγκατέλειψαν τούς Έλληνες, οι οποίοι, ωστόσο διατηρούν τήν πελοπόννησον ελευθέρα μέχρι τό 1715 (επί 28 έτη) οπότε εκείνο τό έτος οι Τούρκοι τήν ανακαταλαμβάνουν.

11. Τό 1766 υποκινείται νέο επαναστατικό κίνημα στήν Ήπειρο στό οποίον πρωτοστατεί ο αρματολός Γεώργιος Παπάζωλης, αλλά αποτυγχάνει.

12. Τέσσερα έτη αργώτερον, τό 1770, οπότε καταπλέει στό Αιγαίον ο ρωσικός στόλος υπό τόν Θεόδωρον Ορλώφ τό «όνειρο» τών Ελλήνων γιά ελευθερία ξαναζωντανεύει έτσι, τό έτος αυτό, ξεσηκώνονται κατ’αρχήν οι Μανιάτες. Καί αμέσως μετά επαναστατούν η Αιγιάλεια, η Κορινθία, η Λιβαδειά, η περιοχή Βάλτου καί Ξηρομέρου στήν Αιτωλοακαρνανία καθώς καί τά Σφακιά υπό τόν Δασκαλογιάννη.

13. Δώδεκα έτη αργώτερον, τό 1782, επ’αφορμή τής υπογραφής τής Ρωσοαυστριακής Συμφωνίας γιά τήν διάλυση τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι Έλληνες ξεσηκώνονται καί πάλι, αφού εξασφάλισαν τήν υποστήριξη τής Αικατερίνης τής Μεγάλης, τής Αυτοκράτειρας τής Ρωσίας, η οποία απέστειλε στό Αιγαίον μοίρα τού Ρωσικού στόλου υπό τόν Λάμπρον Κατσώνην, μέ σκοπόν τήν υποστήριξιν τών επαναστατικών κινημάτων.

14. Έν συνεχεία, ολίγον μετά από τήν Γαλλικήν επανάστασιν (1789), οι Έλληνες μέ τήν υποστήριξιν τού Μεγάλου Ναπολέοντος προχωρούν σέ νέα επαναστατικήν κίνησιν αλλά άνευ αποτελέσματος.

15. Το 1808 γίνεται νέα επαναστατική κίνησις στήν περιοχήν τών Χασίων καί τού Ολύμπου μέ επικεφαλής τό παπα-Ευθύμιο Βλαχάβα, άνευ όμως αποτελέσματος.

16. Η επομένη επαναστατική κίνησις ήλθε μετά από 13 έτη. Τό 1821! Η πρώτη πράξις τής λυτρώσεως τού Έθνους παίχθηκε στάς αρχάς Φεβρουαρίου στό Ιάσιον τής Μολδοβλαχίας καί η δευτέρα στά μέσα Μαρτίου, όπως προαναφέραμε, στίς Πόρτες τής Νωνάκριδος, στήν Αχαϊα.»





Βουδηστροφηδόν.

Κόνιτσα.

Καραμανλής.

Ομιλία.

Πασχαλινή.

Ομιλία πασχαλινή.

Αποδέκτες: έλληνες πολίτες κι υπήκοοι.

«Η Ανάσταση του Θεανθρώπου είναι γιορτή του Φωτός...Η σημερινή μέρα είναι συνυφασμένη και με την ιστορία του Ελληνισμού, ο οποίος, μέσα από το «Γολγοθά» κάθε εποχής, κέρδιζε και κερδίζει τις μάχες. Η ιστορία μας είναι οδηγός όλων μας... Χρόνια πολλά σε όλους. Χριστός Ανέστη»


Είπε κι άλλα.

Είπε όμως κι αυτά.

Χριστός Ανέστη!

Ε;

Ανέστη ο Χριστός;

Σίγουρα;

Υπάρχει κάποια αναστάσιμος τριαμεγκαπιξελάτη του πόζα;

Μέ ζούμ καθώς αφήνει πίσω του τόν τάφο;

Επιστημονικώς αποδεικνύεται;

Υπήρξε Ιησούς;

Οι επαΐοντες πώς κρίνουν τόν πρωθυπουργικό παραλληλισμό: Λαμπρή – Ιστορία τού Ελληνισμού;

Οι καθ’ύλην αρμόδιοι τί άποψη διαθέτουν επ’αυτώ;

Οι μή housewifes από τά παιδαγωγικά ινστιτούτα, από τά πανεπιστήμια, έδωσαν άδεια;

Έλαβε άδεια ο Καραμανλής γι’αυτόν τόν παραλληλισμό;

Διότι...

Πρωθυπουργός είναι, δέν είναι επιστήμων!

Από ποιόν παίρνει άδεια κι εκφράζεται έτσι;

Πώς τόλμησε νά πή κάτι τέτοιο;

Πόσα δράμια σωβινιστικού σύγκρυου ζυγίζει αυτός ο παραλληλισμός;

Η Ρεpussy;

Πότε θά μιλήση γιά ακαδημαϊκό παντεσπάνι;

Ο Λιάκος;

Είναι εύκαιρος;

Κάνει πρόβες γιά νά καυτηριάση τούς εθνικιστικούς υπαινιγμούς τού Κ.;

Μέ καιόμενο ύφος!

Ζηλέψαμε.

Γι’αυτό καί:

Κροτάλισμα δακτύλων.

Καθαρισμός λαιμού.

Υιοθέτηση ιεροεξεταστικού βλέματος:

Πώς τόλμησε ο %^%&*»(^%^#$# ο πρωτυπουργός (σίκ) νά απευθυνθή στά ελληνόπουλα άνευ χαρτοσημασμένης εγγράφου αδείας από τούς Βεληγκέκες τής ελληνικής κοινωνίας;

Νά καταγγελθή.

Πάραυτα.

Η μισαλλόδοξος στάσις του.







Ψιλαντιγραφή από ένα καραεμπνευσμένο, τσεκουράτο αρθράκι τού Χρυσάνθου Λαζαρίδη τού Δικτύου 21...




... Καί δεκατρείς.

1204
13 Απριλίου

Οι Σταυροφόροι τής 4ης Σταυροφορίας υπό τούς Βαλδουΐνο τής Φλάνδρας καί Βονιφάτιο τόν Μομφερατικό καταλαμβάνουν τήν Κωνσταντινούπολη. Τριήμεροι βανδαλισμοί καί παντός είδους ακρότητες. Ο Θεόδωρος Α' Λάσκαρης διαφεύγει καί ιδρύει τήν αυτοκρατορία τής Νίκαιας. Ο Αλέξιος Α' Μέγας Κομνηνός ιδρύει τήν αυτοκρατορία τής Τραπεζούντας.

Πέμπτη, Απριλίου 12, 2007

Xασάν rulz!

Μέ τήν ειλικρινή ευχή, τό τάχιστα γρηγορώτερο, νά γίνουμε μειονότητα στήν (μέ τούς διάσημους νόμους τών εβδομήκοντα είς εβδομηκοστή ευκαιριών νομιμοποίησης σέ όποιον ξένο μάς επισκέπτεται) κωλοχώρα αυτή.

Αλλοδαποί - παλιννοστούντες το 10% του μαθητικού πληθυσμού

Από το 1996 μέχρι σήμερα ιδρύθηκαν και λειτουργούν 26 σχολεία διαπολιτισμικής εκπαίδευσης σε όλη την Ελλάδα -13 δημοτικά, 9 Γυμνάσια και 4 Λύκεια - επί συνόλου 15.174 δημόσιων σχολικών μονάδων. Αντιστοιχούν δηλαδή μόλις στο 0,17% της δημόσιας εκπαίδευσης που παρέχεται στη χώρα μας, την ώρα που ο αριθμός των αλλοδαπών και παλιννοστούντων μαθητών αγγίζει το 10%. Πολύ περισσότερα Σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, για να χαρακτηριστεί ένα σχολείο διαπολιτισμικό θα πρέπει ο αριθμός των παλιννοστούντων και αλλοδαπών μαθητών να πλησιάζει το 45% του συνολικού αριθμού. Στην πράξη, δηλαδή, τα διαπολιτισμικά σχολεία της χώρας είναι πολύπερισσότερα, αφού σε πολλά δημόσια σχολεία στην πρωτεύουσα, αλλά και στην επαρχία, ο αριθμός των αλλοδαπών μαθητών ξεπερνά το 50%. Η μόνη διαφορά λοιπόν με τα επισήμως χαρακτηρισμένα ως Σχολεία Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης είναι ότι τα τελευταία δεν έχουν καθόλου Ελληνες μαθητές, οι οποίοι τα εγκατέλειψαν «άρον άρον» με τον φόβο ότι η πολιτιστική διαφορετικότητα και η γλωσσική ιδιαιτερότητα των μαθητών επηρεάζει αρνητικά το επίπεδο μάθησης. Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης (ΙΠΟΔΕ), ο αριθμός των αλλοδαπών και παλιννοστούντων μαθητών αγγίζει σήμερα τις 140.000, δηλαδή το 9,5% του συνολικού μαθητικού πληθυσμού της χώρας. Μόνο οι αλλοδαποί μαθητές ξεπερνούν τις 110.000. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από δέκα χρόνια, τα παιδιά των οικονομικών μεταναστών στα ελληνικά σχολεία ήταν μόλις 8.455 - το 0,6% του συνολικού μαθητικού πληθυσμού. Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής, το 66% των αλλοδαπών μαθητών προέρχονται από την Αλβανία, το 10,6% από τη Βουλγαρία και το 4,1% από τη Ρουμανία. Τη μεγαλύτερη συσσώρευση αλλοδαπών μαθητών εμφανίζει η Περιφέρεια Αττικής, όπου βρίσκεται το 10,5% του συνολικού αριθμού αλλοδαπών μαθητών της χώρας (επί συνόλου 225.144 μαθητών, οι 23.454 είναι αλλοδαποί). Τα υψηλότερα ποσοστά αλλοδαπών μαθητών καταγράφονται σε σχολεία της Κυψέλης, των Πετραλώνων, στο Γκάζι, της πλατείας Βάθη - εκεί το ποσοστό ξεπερνά ακόμα και το 70%. Σύμφωνα με έρευνα του ΕΚΚΕ (Ελληνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών) το 58% των δασκάλων και καθηγητών στα ελληνικά σχολεία θεωρούν ότι η παρουσία αλλοδαπών μαθητών στις τάξεις δεν επηρεάζει αρνητικά την εκπαιδευτική διαδικασία. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης οι απαντήσεις των ίδιων των μαθητών στην έρευνα. Το 84% των μαθητών δημοτικού και το 76% των μαθητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δηλώνουν ότι έχουν φίλους άλλης εθνικότητας.

- Αντώνης Ταπιάγκας; - Παρών!

Μέ αιφνιδίασε ευχάριστα όταν μού ανεκοίνωσε (μή αφήνοντας, πάντως, περιθώρια διαφωνίας έκ μέρους μου) μέ μιάν άφατον κομπορρημοσύνη, ότι θά αναλάβη επισήμως τήν βιογραφία μου.

Πρίν κάν ολοκληρώση τίς απαιτούμενες λεπτομέρειες, μέ ένα γλοιώδες (ώ Θεέ, πόσο πολύ γλοιώδες ήταν) ύφος έκανε νύξι γιά ένα πρώην μπουκάλι μεταλλικού νερού στήν κονσόλα. Τό καραζαχάρωνε γαμώτη μου, αναιδώς σιροπιοκύτταζε κάμποση ώρα τήν μέ διάφανο υγρό, άχρωμο αλκοόλ (περιεκτικότητος 42 τοίς 100) μποτίλια.

42; Κάτι ακατανόητα γιά Ντάγκλας Άνταμς καί τήν από εξαπανέκαθεν θεμελιώδη διασυμπαντική απάντηση, συνεπλήρωνε όσην ώρα σερβίριζε τσιπουράκι, τόν πούστη, δυό δάκτυλα παραπάνω άπλωσε στό δικό του ποτήρι! Ήπιε μιά ultra τζούρα κι άρχισε νά διαβάζη:




Ένας μπαγλαμάς μουρμούρης μας ξεμυάλισε.

Ιστορία τύχης 1η.

Μαρία, η Κλεοπάτρα.




Έξω από το διόροφο κτίριο βρέθηκε η Μαρία, παλιά συμμαθήτρια και ψιλογκόμενα. Με γκριζόξανθο μαλλί ίσιο, και την ίδια εκνευριστική φωνή που αποκτούσε όταν μέθαγε. Πιο πέρα σουβλατζήδικα, παρέες αντιεξουσιαστών, wannabe καλλιτεχνών, αεριτζήδων, τσίκνα ανοιξιάτικη, και η Μαρία, να ψοφά, όπως πάντα, για παρεξήγηση. Είχε πιάσει έναν λελέ από τον γιακά και τον ταρακούναγε ρωτώντας τον, τι θέλει, αν έχει κανένα πρόβλημα, και άλλες προσωπικές γενικές ερωτήσεις. Ο Γιάννης με τη δική του Μαρία ήταν δίπλα και περίμεναν να πάρουν μια διπλή με κεμπάπ, και με πλησίασαν να με ρωτήσουν αν θέλω καμιά μπίρα κουτί.


-"Όχι, φχαριστώ". Πω, πάνε τα χρόνια που μπορούσα να πίνω κουτάκι μπίρα στον δρόμο.


Η Κωνσταντίνα μου τύλιξε το χέρι στη μέση ακουμπώντας το μαγουλάκι της πάνω μου, εγώ μόνο αυτό δεν ήθελα, τη χαϊδεύω τελείως πατρικά, και πλησιάζω τη Μαρία την παλιά, που επέμενε να ρωτά τον λελέ τι θέλει. Η παρέα του λελέ, μάλλωνε με κάτι άλλες γκόμενες, όλες από 30-45, δεν κατάλαβα, όλοι πιωμένοι. Πήγα δίπλα στη Μαρία.


-"Θες τίποτα, ρε;" Επέμενε. "Γεια σου", μου είπε βιαστικά.


Ο τύπος με ντράπηκε, αλλά σκέφτηκε λάθος. Τη έσπρωξε αγχωμένα, και πήγε να τη χτυπήσει, οι άλλες γόμενες του χυμήξαν σαν μαινάδες να τον κατασπαράξουν, έφαγα μια ξώφαλτση από τη χοντρή φίλη της Μαρίας, τσαντίστηκα, της έχωσα ένα γερό χαστούκι. Πάω στον λελέ και του πιάνω τα χέρια.


-"Άσε με κάτω", μου φωνάζει με σκισμένη φωνή, έξω φρενών από την ντροπή του, που τον δέρνουν τόσες γκόμενες.


-"Θες κανα καλαμάκι σκέτο;" ρωτάει η Μαρία του Γιάννη, ερχόμενη από το κεμπαμπτζήδικο.





Η συνέχεια εδώ.

Τό βλόγ αυτό μ’αρέσει. Όχι, δέν μαρτυριέμαι ώς ιδιοφυής βραδύνους! Μ'αρέσει τό βλόγ, θά μ'αρέσει τό ξέρω! Κι άς έχει μόνον ένα πόστ. Είναι επειδή ξέρω τόν ιδιοκτήτη. Παιδί σπαθί. Εξκάλιμπερ ρέ παιδί μου!




Τρίτη, Απριλίου 10, 2007

6ομολόγησις.

Τότε, τόν περασμένο Δεκέμβριο, δέν τής έδωσα μεγάλη σημασία, όλοι εξάλλου περνάμε κάποια ανάποδα, τά φεγγάρια μας δέν είναι πάντοτε ευπροσήγορα.

Όμως, η καί σ’αυτές τίς εορτές κακομούτσουνη μουρτζουφλιά μου μού έκανε εντύπωση.

Παρετήρησα νά μέ πιάνη μιά εορταγοραφοβία. Όχι εντελώς πεισματικά, αλλά τουλάχιστον συνεπώς θέλησα νά απέχω από επισκέψεις, βόλτες*, ευχές διά τηλεφωνικών κλήσεων.

Άκουγα (ήχον) τηλέφωνο(υ) καί έσπευδα στό δωμάτιον, ήχο θυροτηλεφώνου καί ανέβαινα στό δώμα τού πάνω ορόφου, ήχο μηνύματος καί απομακρυνόμην τής εστίας αναταραχής. Σέ εορτινά τραπέζια, καίτοι έσχον επισκέπτας λίαν ιδιαιτέρους, αρνούμην νά σηκώσω τό κεφάλι από τό πιάτο, νά τούς κυττάξω συμμετέχων στίς κουβέντες. Περατωθείσης τής μερίδος μου, εξέφραζα μιάν ανειλικρινή καί άψυχη «συγγνώμη» καί σηκωνόμην αποχωρών.

Γιατί ρέ γαμώτο τέτοια μούχλα, σπαρίλα, αρνητισμός; Μέ τήν πρώτη ευκαιρία, θά τό κυττάξω, θά ελέγξω εάν επαναληφθή, στήν πρώτη διαθέσιμη γιορτή από τώρα, σέ 11 ημέρες, ναί.


* ούτε κάν στήν Ανάστασιν δέν πήγα καίτοι χριστιανοταλιμπάν.










3w dot jesusneverexisted dot cοm

Διάβαζα, άς πούμε ανακοινώσεις ιδιοκτητών οργίλου ύφους σχετικά μέ τό άγιο φώς καί τό κόστος μεταφοράς αυτού.

Ε, ναί! Έτσι είναι! Τήν επόμενη φορά όμως μήν γράφετε παραρομαλακίες περί “αγίου” φωτός. Χρησιμοποιήστε τίποτε μάχιμα αντικληρικαλίστικους όρους όπως παρακατιανοbic, κωλοφωτιά, φλόκο κλπ κλπ κλπ.

Ρέ τί σκαλώματα - ειδικά τέτοιες μέρες πού η κατανυκτικότητα ηρεμεί μέχρι καί τόν μπάρμπα τών αφών Ξηροί - τρώει ο κοσμάκης! Κι όχι τίποτε λούμπεν κοσμάκης ανήκων σέ αποτρόπαιες πλειονότητες. Κοσμάκης κατ’ευφημισμόν. Κατά τ’άλλα, (κατ’αυτόν) εκλεκτός, ο είς πού μνημονεύει κι ο μαστρο Ηράκλειτος.

Κυριακή, Απριλίου 08, 2007

Έχμ… Σάς εύχομαι Χριστός ανέστη νά έχητε!


Pulchra enim sunt ubera quae paululum supereminent et tument modice, nec fluitantia licenter, sed leniter restricta, repressa sed non depressa

Πέμπτη, Απριλίου 05, 2007

Κακομοιριά τού εσώτερου.


Τετάρτη, Απριλίου 04, 2007

Πονεμένα megabytes υπογαστρίων αδένων.

Έτρωγα φακές όταν μού έσκασε - όλως αιφνιδίως - η μαντεψιά αυτή... Ναί ναί... Τά δαφνικά καρυκεύματα βοήθησαν νά εντοπίσω ότι παλαιόθεν υπήρχε ο νταλγκάς αυτός. Αυτά τά γαμημένα 15 λεπτά τής δημοσιότητος πού ανέκαθεν δυσκόλευαν τό αβασάνιστο νάνι τίς νύχτες.

Τά χρόνια περνούσαν αλλά κανένα βάττ φωτός δέν διεκρίνετο στό βάθος.

Ούτω, στό λυκαυγές τής εμμηνοπαύσεως, έριξε τήν πασιέντζα η ηρωίδα μας, ζύγισε τά καθέκαστα, τά είδε μιά καί δυό φορές μπάς καί είχε λαθέψει καί τό απεφάσισε.

«Κάποιο κρύο βράδυ όχι Δευτέρας ή Τετάρτης, αφού μαλώσω τήν έκ Μανίλας υπηρεσία μου γιά τίς στάμπες στά ντεμέκ πλυμμένα σερβίτσια, θά φύγω κλείνοντας δυνατά τήν πόρτα. Θά ελέγξω τά τού πορτοφολίου περιεχόμενα καί θά περάσω από τήν κάβα τής γειτονιάς. Θά αγοράσω μακεδονικό ροζέ τσάνταλη καί οκτώ λεβενμπρόυ. Θά σπεύσω στήν ΚΟΒ τού Κ.Κ. σάμθινγκ (μήν τά λέμε κι όλα!) περιμένοντας όλην τήν παλιοπαρέα. Κανένα κόκκινο φανάρι (πώς θά ήταν δυνατόν άλλωστε!;) δέν θά καθυστερήση τήν άφιξή των. Αι εγκαρδιότητες θά δώσουν τήν θέση των εις διαχυτικότητες καί ήχους εναγκαλισμών ποτηριών. Αι σπονδαί θά έχωσιν περιέργους τίτλους αλλά οι μεμυημένοι θά καταλάβουν. Θά λάβω τό «προχώρει αγαπημένη, η ιντελεγκέντσια μετά σου» καί θά φανερώσω σέ όλους τήν ικανοποίησί μου. Αργά αλλά σταθερά θά επεξεργασθώ τά συμπεφωνηθέντα. Δέν θά χρειασθώ συνδρομή – ένας άκρατος ενθουσιασμός θά είναι ο αψεγάδιαστος οδηγός. Σέ έναν κύκλο πεφωτισμένων θά είμαι τό κέντρο. Ναί! Θά +γράψω ένα σχολικό εγχειριδιάκι, νά τά κάνω πουτάνα όλα. Θά τά κάνω πουτάνα όλα. Ο κόσμος θά ψαρώση καί λυσσασμένα θά μνημονεύη τό όνομά μου πιό πολλές φορές από όσα αφιερώματα κάνει ο Ιός πρός τό «αυγό τού φιδιού τής άκρας Δεξιάς». Θά ηδονίζωμαι αισχρά πολύ, ενώπιον φωνών, αντιδράσεων, σέ ψηφίσματά των θ’ανατριχιάζω ικανοποιούμενη καί σέ εκδηλώσεις. Η αντίδρασίς μου σέ κάθε αντίδρασί τους θά είναι η όξυνσις τής στάσεώς μου, οπισθοχώρησις μόνον πρόσω. Τό ιδεολογικό μου λίκνο, άντρο φανατισμού, φώς άσβεστο, σημαντικό αποκούμπι, φρεσκάρισμα κάθε κοπιώδους προσπαθείας.Πώς τό είχε πεί ο Μάο;

Ο εχθρός επιτίθεται. Εμείς υποχωρούμε.

Ο εχθρός κουράζεται. Εμείς τόν ενοχλούμε.

Ο εχθρός σταματά. Εμείς επιτιθέμεθα.

Ο εχθρός υποχωρεί. Εμείς τόν κυνηγούμε.»

Άν τό - οιοδήποτε - σχολικό εγχειρίδιο δέν περιείχε εξόφθαλμα λάθη, καλογινωμένα ψεύδη, στρατευμένα εδάφια, θά είχε περάσει απαρατήρητο. Καί τότε, αγαπούλες μου, τί θά γενόμασταν χωρίς τήν νομή τών 15 λεπτών διασημότητος; Διότι αυτή/τούτο αποτελεί τό μοναδικό κίνητρο τής ξεδιάντροπης ιστοριογραφίας, τής περίπτωσης Ρεπούση πιό συγκεκριμένα. Δέν είναι η προσπάθεια εξανδραποδισμού τών ελληνοπαίδων, τό μπαστάρδεμα τής πατριωτικής κατευθύνσεως ιδιοσυγκρασίας τους, η προσπάθεια πρός α-εθνίκ υπόστασή τους. Διότι είναι, εδώ πού τά λέμε, λογικό μιά ακροαριστερή πανεπιστημιακός νά προσπαθή νά μειώση, νά πολεμήση τό υπό επεξεργασία εθνικό φρόνημα τών μαθητών, αφού κιόλας η ευτελισμένη ελαφροδεξιά κυβέρνηση (αρπάζουσα ψήφους καί εθνικιστών) τής δίνει τήν ευκαιρία.

Ο μόνος λόγος γιά Ιστοριογραφία βόθρου η οποία προβάλλει τήν επανάσταση ώς ακατανόητη εξέγερση τού λαού εναντίον τών ευεργετών του αφού η οθ. Αυτοκρατορία εμφανίζεται ως πολυπολιτισμική κοινότης στήν οποίαν παρετηρείτο ελεύθερη η διακίνηση ιδεών κατά Καραμπελιά, είναι η διάθεση μή απωλείας τών 15 λεπτών διασημότητος.

Η Ιστοριογραφία εμετού η οποία διεχέει συναίσθημα μειονεξίας στούς μαθητές επειδή είναι έλληνες καθώς επίσης καί η επισήμανση ότι η επανάσταση προέκυψε από τά νάματα τής γάλλ. Επανάστασης κι όχι λόγω εθνικισμού κατά Μαρία Μαντούβαλου, έχει αιτία τήν αγωνία ενώπιον τών 15 λεπτών διασημότητος.

Η ιστοριογραφία ωοζούσης πορδής πού περιγράφει τά γεγονότα ώς τροχαία ατυχήματα, τίς μεγάλες συγκρούσεις ώς ιδιοτροπίες τών πρωταγωνιστών καί τίς περιγραφές τών πολυάριθμων επαναστατικών κινημάτων ώς μικρές διαδηλώσεις κατά Καργάκο, στοχεύει στήν από τά μαλλιά αρπαγή τών 15 λεπτών διασημότητος.

Δέν συντάσσονται όλα αυτά στήν προσπάθεια νά ξεφύγουμε από Ιστορία γεμάτη από συναισθήματα η οποία θά ταυτίζεται μέ τό ηρωικό έπος. (Σιγά κιόλας ρέ! Όλα αυτά τά χρόνια πού διδάσκετο τέτοια ιστορία μάς έκανε Ράμπο κι εκστρατεύσαμε πρός τόν Ινδό, τήν Παρθία καί Βακτριανή!) Δέν αποσκοπούμε σέ Ιστορία απηλλαγμένη από εθνικά συμπλέγματα, ντροπές ή επάρσεις. Είπαμε! Τό κάναμε επειδή θέλουμε, απαιτούμε, ζητάμε δημοσιότητα!

Ζηλεύαμε ανέκαθεν τήν Αλίκη, τήν Καρέζη τήν Ρένα Παγκράτη αλλά καί τήν Τερέζα Ορλόφσκι. Μάς έπρεπε μιά κλαουντιοκαρντιναλική καριέρα μέ φλάς, πόζες καί υπερήφανο σκίσιμο στίς φούστες. Γίναμε/καταλήξαμε καθηγήτριες σέ χαλεπούς καιρούς γιά τήν ιδεολογία μας μάλιστα, σέ καιρούς πού όλοι οι κρυφομπολσεβίκοι/ανενταχταριστεροί γλύφουμε δάχτυλο καί τό στέλλουμε σέ σκοτεινά σημεία. Χμ... Δέν βαριέσαι... Αλλά γαμώ το, ανέκαθεν προτιθέμην νά πουλήσω μέχρι καί τήν χλωροφύλλη τού γενεαλογικού μου δέντρου γιά λίγη δημοσιότητα. Ε, καί τώρα τό τερπνόν μετά τού ωφελίμου. Καί προκρουστοποιούμε τήν ελληνική ιστορία, καί φέρνουμε προβολείς πάνω μας. Τιτίκα Στασινοπούλου, σ’έφαγα!

.

.

.

Ο κόσμος έχει φάει ένα φλασάκι μέ τό νά αναφέρη συνεχά (δημοτικιά γάρ) τό περί συνωστισμού καί νά επινοή νεολογισμούς μέ αυτό. Η επιμονή όμως σέ αυτό, αποπροσανατολίζει λίγο, χάνουν προσοχή τά λοιπά σημεία ντροπής .

Στό λεκανοπέδιο, όχι απλώς οδό ή πλατεία, δήμον ολάκερο τού έχουμε αφιερώσει. Ε, οι +γραφείς δέν θεωρούν σκόπιμο νά αναφέρουν τήν στά χρόνια 1825 – 1827 δράση του. Ούτε κάν ονομαστικώς. Κάτι ξέρουν• οπότε κι εμείς δέν θά μνημονεύσουμε τό όνομά του. Ίσως νά πρέπει νά επικαλεσθούν δαίμονα τού τυπογραφείου. Γιά τό έτος τής συνθήκης τού Κιουτσούκ Καϊναρτζή. Στήν σελίδα 23 διαβάζουμε ότι τό λειτουργικό βιβλίο «ο απόστολος» είναι οι πράξεις τών αποστόλων. Διαβάζουμε επίσης ότι τό οθωμανικό κράτος ανεγνώριζε τό δικαίωμα τής ζωής καί τής περιουσίας στούς έλληνες. Διαβάζουμε προσέτι γιά στρατολόγηση τών χριστιανοπαίδων από τούς οθωμανούς – αυτό πού μελαναναφέραμε κάποτε ώς παιδομάζωμα. Δέν διαβάζουμε ότι ο όρκος τής φιλικής εταιρείας εδίδετο ενώπιον εικόνας κι ευαγγελίου, πού νά πρωτοχωρέσουν όλες αυτές οι 5 ευτραφείς λέξεις εξάλλου. Τέρρα ινκόγκνιτα σχεδόν, τό Σούλι. Καί τό Ζάλογγο. Οι εξεγέρσεις πού προηγήθησαν τού 21 (16 από τό 1453 έως τό 1821), υποβαθμίζονται. Υποβαθμίζονται, αποκρύπτονται όλα τούτα, μέ σκοπό νά πλησιάσουμε τήν νεολαία καί τίς ανάγκες της, άλλωστε ο φλούφλης λιάκος έψεξε τήν ακαδημία Αθηνών γιά ολόπλευρο συντηρητισμό καί απόσταση από τίς ανάγκες τής νεολαίας επειδή έγινε αναφορά σέ εβδομήντα – 70 λάθη. 70 λάθη σέ πόνημα επιστημόνων γιά τό οποίο μόνον επιστήμονας έδει νά αποφανθή καθώς απεφάνθη η υπουργός. Η νεολαία έχει άμεση ανάγκη νά αναγκέσει (sic)τό καινούριο βιβλίο, σωστά τό έθεσε ο καθηγητής – Τοτός.

Οι απολογητές (όπως η υπουργός καί βεβαίως πολιτικός Κουτσίκου) τής χρήσεως συνωστισμός κάνουν λόγο γιά ατυχές περιστατικό. Γιά λάθος. Όταν όμως έχουν προηγηθή πάμπολλα λάθη, παιδαριώδη καί μή, ανούσια, ασήμαντα ή όχι, όταν έχει επισημανθή η προσπάθεια τών +γραφέων τού βιβλίου νά ξεστρατίσουν τής μέριμνας περί εθνικής διαπαιδαγωγήσεως (άρθρο 16) τότε η αισχρή χρήσις τού συνωστίζομαι γιά νά περιγράψη πεπραγμένα καί συνέπειες τού εμπνευστή τού Χίτλερ, είναι όνειδος γιά τήν ελληνική πολιτεία καί κάθε φορέα της.

Γιά όλους μας.


«Σοβαρές παραλείψεις» βλέπει η Ακαδημία Αθηνών στο βιβλίο Ιστορίας της Στ' Δημοτικού

Σφοδρή επίθεση στο βιβλίο Ιστορίας της Στ' Δημοτικού εξαπολύει η Ακαδημία Αθηνών, μέ τήν γνωμοδότηση πού ετοίμασε καί αναμένεται να στείλει στο υπουργείο Παιδείας σήμερα, Πέμπτη, ή τό αργότερο την Παρασκευή.

Σύμφωνα μέ όσα αναφέρουν «Τα Νέα», η Ακαδημία δέν αρκείται σέ γενική κριτική στο βιβλίο, αλλά προχωρεί σέ παρατηρήσεις καί ανάλυση «λαθών» πού καταμέτρησαν τα μέλη της «συντονιστικής επιτροπής» ακαδημαϊκών, σχεδόν σελίδα προς σελίδα.

Συγκεκριμένα, αναφέρεται σέ «παραλείψεις», «λάθη» καί «απροσεξίες» των συγγραφέων ανά κεφάλαιο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ οι συγγραφείς του βιβλίου είπαν στην εφημερίδα ότι περιμένουν τη δημοσιοποίηση του κειμένου για να τοποθετηθούν, ήδη εκδηλώθηκαν οι πρώτες αντιδράσεις:

O καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντώνης Λιάκος επιτέθηκε στην Ακαδημία, καταλογίζοντάς της ολόπλευρο συντηρητισμό καί απόσταση από τις ανάγκες της νεολαίας.

Oι ακαδημαϊκοί, μέ τό κείμενο-γνωμοδότηση υποστηρίζουν ότι τό βιβλίο παρουσιάζει σοβαρές παραλείψεις ιστορικών γεγονότων. Για παράδειγμα, αναφέρεται ο ισχυρισμός ότι οι μαθητές δέν ενημερώνονται για τις «οδυνηρές για τον Ελληνισμό» πτυχές της Τουρκοκρατίας. Σχετικά μέ την Επανάσταση του 1821, η επιτροπή γνωματεύει ότι «δέν τονίζεται η ουσία καί οι σκοποί

της».

Παραλείψεις καί αδυναμίες εντοπίζει η Ακαδημία καί για άλλες ιστορικές περιόδους. Στις παρατηρήσεις της περιλαμβάνονται αρκετά σημεία πού αφορούν στη Μικρασιατική Καταστροφή καί σημειώνεται ότι οι συγγραφείς δέν αναφέρουν πώς η βίαιη εξώθηση των

Ελλήνων της Μικράς Ασίας από τον τουρκικό στρατό ουσιαστικά αποτελεί συνέχεια προγραμματισμένης εθνοκάθαρσης.

Επιπλέον, η Ακαδημία επισημαίνει ότι δέν γίνεται «επαρκής αναφορά» στον ελληνοϊταλικό πόλεμο καί ότι παραλείπεται ο ελληνογερμανικός πόλεμος.


Έπ! Έτειος...


Ὡραία χρόνια τότε νά’οῦμ’!

Τρίτη, Απριλίου 03, 2007

In αλλαγή προγράμματος we trust.

Η οθόνη έγραψε ιντερμίσσιον κι άναψαν τά φώτα, κάνοντάς με νά βάλω γρήγορα γρήγορα τά παπά καί νά κουμπώσω τήν περισκελίδα μου, προσέχοντας μή μέ δεί η μου εκλεκτή συντροφιά.

Εσκέφθην νά (τής) πώ κάτι – τί λένε σέ αυτές τίς περιστάσεις; όλοι τήν βλέπουν Δανίκες· κυρίως τήν στιγμή μετά από τό Le Fin όταν άπαντες έχουσιν σηκωθεί αποχωρούντες – αλλά είχα μιά ναρκίλα καί οι λέξεις μου δέν ήσαν λέξεις, ήσαν μιά πιότερο βύθισις είς τό βελουτέ κάθισμά μου.

- Θέλεις καμιά σουμαδίτσα;

Κάτι τέτοιο πρόλαβα ν’άκούσω, αλλά αυτιστικώ τώ τρόπω φερόμενος, τής γύρισα τήν πλάτη, σταυροποδιάστηκα καί καρφώθηκα δι’ενός ξεκούρδιστου βλέμματος, στό πράσινο σήμα “WC” μερικά μέτρα πιό κάτω.

Συνέλαβα κάποια υπόκωφα, γοβίδια βήματα πρός τό κυλικείον κατευθυνόμενα καί προσπάθησα νά φανταστώ αυτές τίς γόβες ψηλά, νά κυττάν τό ταβάνι σέ πόδια ανοικτά, τρανταζόμενες καί φοβούμενες, μοναδικό στοιχείο περιβολής τής εκλεκτής παρέας μου.

Από αυτές τίς βάλσαμο σκέψεις πού μού είχαν εναποθέσει τό κεφάλι λίγο δίπλα από φερμουάρ, μέ τράβηξαν κάποιες φωνές. Έξωθεν. Έντονες φωνές, εριδίγονες. Γύρισα πίσω, η πόρτα τής αιθούσης ήτο ανοικτή, διεκρίνετο η εισβολή 15 νεαρών οίτινες άρχισαν νά πετούν φέιγ βολάν. Όλα γίναν γρήγορα, πετάχτηκα εκεί, εξίσου γρήγορα φύγαν καί οι εισβολείς.

Γύρω, υπήρχε αυτή η βεβιασμένη ησυχία πού προηγείται τής ισχυράς αναταραχής. Ο κόσμος μεταξύ του, έκανε μιά τελευταία γύρα ανέκφραστων μορφασμών πρίν φωνές εκτοξεύσει. Έσκυψα, έπιασα ένα φυλλάδιο καί επέστρεψα στήν ημισκότεινη αίθουσα πρίν νά αρχίσουν οι εξαλλοσύνες. Ξαναχαλάρωσα τά παπά μου καί κύτταξα τό φυλλάδιο:


ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΑΦΑΝΕΙΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ – ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ!

Γύρισα σελίδα. Μπόλικες παράγραφοι:

ΧΟΛΛΥΓΟΥΝΤ – ΤΣΙΝΕΤΣΙΤΑ, ΙΔΙΑ ΕΙΝ’ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ!

Άρχισα νά διαβάζω:

Επ’αφορμή τού «300»

Οι 300 τού Λεωνίδα.

Η φράση, παροιμιώδης. Δέν περίμενε βεβαίως, τό 2007 καί τόν αμερικανικό κινηματογράφο, τήν απονομή ενός καί μόνον αριθμού γιά τίτλο, ώστε νά βεβαιωθούμε γιά τήν σχεδόν ταύτιση αυτού μέ τό περιστατικό*1 τών Θερμοπυλών. Τό «300», τουλάχιστον τούς έλληνες, στίς Θερμοπύλες παραπέμπει. Δυόμισυ χιλιάδες παρά δεκατέσσερα χρόνια αυτός ο αριθμός, αυτόν τόν συνειρμό σέρνει.

Ναί αλλά...

Μόνο;

Αναπόφευκτα, αυτός πού απολαμβάνει τόν ήλιο καί τήν λαμπράδα του, δημιουργεί σκιά. Αλλά καί χωρίς σκιά δέν αντιληπτοποιείται τό φώς.



700 θεσπιείς. Δέν κουβαλούν από τήν ιντελεγκέτσια τής πόλεώς των, κάποιες βαριές κι ασήκωτες επιταγές γιά τό αδιανόητο τής υποχωρήσεως, ακόμη κι όταν δέν υπάρχη καμία μά καμία ελπίς. Δέν υφίστα(ν)ται ασφυκτική στρατοκρατία. Κι όμως αυτοί, ενώ έχει αλωθή η ανοπαία ατραπός, αράζουν μαζύ μέ τόν Λεωνίδα προσμένοντας τό τέλος. Τέλος τό οποίον ίσως καί νά είχαν υποψιασθή ότι δέν θά τούς έφερνε δάφνες γιά τήν στάσιν των. Η δόξα τών Θερμοπυλών έχει σταθή στήν Λακεδαίμονα, στούς 300 καί τόν Βασιλιά Λεωνίδα αρνουμένη πεισματικώς νά νεμηθή καί στίς Θεσπιές, στούς 700, τόν Δημόφιλο.

Μιά ιστορική αδικία πολύ έντονη.

Στήν αφάνεια οι εκλεκτοί.

Κι ο εκλεκτός.

Στήν αίθουσα συνεδριάσεων/εκδηλώσεων τού ΚΚΕ στόν Περισσό, ο εκάστοτε ομιλητής έχει μπροστά του, καί πίσω, άνω τών θεατών, μεγάλα πορτοκαλί γράμματα:


ΖΗΤΩ Ο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ, ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΣ, ΖΗΤΩ Ο ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΟΣ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ.

Ποιός ξέρει; Ίσως νά μήν χωρούσε κι άλλο όνομα στήν ταμπέλα εκείνη αλλά παντού βλέπουμε τόν Ένγκελς απόντα από όλο αυτόν τόν θίασο. Ονομασίες κομματικών σχηματισμών, url στό ίντερνετ, βιβλιογραφίες στό τέλος τών βιβλίων, πομπώδεις παραδοχές, επιρροές σέ προσωπικές κοσμοθεωρίες... Καί βεβαίως αυτή καθ’εαυτή η ονομασία τού ρεύματος.





Υπάρχουν όμως πολλές μαρτυρίες οι οποίες υποκλίνονται πιότερο στόν Ένγκελς απ’όσο στόν Μάρξ. Ο Λένιν κάπου σημειώνει*2 τήν πρωτοπορία τού αφανούς γεννήτορα τού «Μαρξισμού» στήν εξαγωγή συμπερασμάτων γιά τήν κατάσταση τού λούμπεν προλεταριάτου, ενώ η αιτία γιά τήν επαφή τών δύο ήταν ένα άρθρο του Ε. πού εξεδώθη στα «Γαλλογερμανικά Χρονικά» καί έκανε μεγάλη εντύπωση στον Μ.. Ο Τέρρελ Κάρβερ μνημονεύει επίσης τήν καταλυτική συνεισφορά τού Ε. στήν εκλαϊκευση τών ιδεών τού «μαρξισμού», ενώ δέν πρέπει νά ξεχνάμε τήν συνεχή του εργασία η οποία συνεχίστηκε μετά από τόν θάνατο τού Μάρξ*3.

Συνεχής εργασία, μεθοδική.

Όπως μεθοδικός αναφέρεται ότι ήταν κι ο αδελφός τού Σέρλοκ Χόλμς, Μάικροφτ.


Άγνωστος χαρακτήρας όμως. Στήν αρχή τού The Adventure of the Bruce-Partington Plans*4, ο ήρως τού σέρ Ντόυλ κατατοπίζει τόν Ουάτσον γιά τό ποιόν τού Μάικροφτ ο οποίος εν τώ μεταξύ, έχει ζητήσει τήν συνδρομή τού Σ. σέ κάτι. Τό λογύδριον τού Σέρλοκ σχετικά μέ τίς ικανότητες τού αδελφού του είναι χαρακτηριστικό. Καταλήγει δέ στό:

«Υπήρξαν φορές πού κι εγώ ο ίδιος απευθύνθηκα πρός τόν Μάικροφτ όταν ήθελα νά μού δώση κάποιες πληροφορίες. Σήμερα όμως; Τί νά τού συμβαίνη καί ζητάει τήν δική μου βοήθεια;»


Ο αξεπέραστος μαίτρ, ο λύσας κάθε δαιδαλώδες πρόβλημα σέ 4 νουβέλες καί 56 διηγήματα τονίζει μέ τρόπο έντονο τήν απορία του γιά τό ότι ο 7 έτη μεγαλύτερος αδελφός του, ζητά βοήθεια... Παρά ταύτα, μόνον μερικές αράδες αφιερωμένες καί ασήκωτη λήθη στόν πρωτοπόρο ενώ στόν υποδεέστερο, πηγή πλουτισμού γιά τόν δημιουργό του.

Τά παραδείγματα αυτά είναι ό,τι λιγότερο μπορεί νά επισημανθή στήν προσπάθεια αφύπνισης τών λαϊκών μαζών.

Η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, οι σχέσεις αδυσώπητης αντιπαράθεσης δημιουργούν συνθήκες αποπροσανατολισμού. Η μεγάλη ανισομετρία μεταξύ διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας καί η ανελαστική πολιτική στήν ανοχή τού ισοπεδωτικού αναπόφευκτα μοιράζει τίς αγορές χωρίς κάνενα ουμανιστικό κριτήριο. Η κοινωνία πού οραματίζεται κάθε προοδευτικός άνθρωπος βάσει αγωνιστικών προδιαγραφών χωρίς δυνάμεις καταστολής καί αντιδραστικές υποβόσκουσες διαθέσεις δέν πρέπει νά μάς δημιουργή

Η κρύα υφή τού κυτιδίου τής έψα κόλα (στό σβέρκο μου) μ’απέσπασε από αυτό τό ανιαρό κείμενο μέ τήν άκρως ενδιαφέρουσα όμως κατάληξη. Τό έντονο χρώμα (σχεδόν κροκί) τού σαμαλιού (σύκ) έφτιαχνε έναν ωραίο συνδυασμό μέ τό κατάμαυρο μπλουζάκι τής φερούσης αναψυκτικό καί κοκό. Αφού μ’ενημέρωσε ότι η σουμάδα είχε τελειώσει εστράφημεν στήν οθόνη, η αίθουσα έπαιρνε νά σκοτεινιάζη. Πού μυαλό όμως γιά ταινία, τό φυλλαδιάκι με είχε αναστατώσει. Έφερνα καί ξανάφερνα στόν νού μου τήν φράση όξυνση τών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, είχα κι εγώ μιάν όξυνση 1,5 εκατοστό νοτίως τού φερμουάρ τού παντελονιού μου ήτις στήν θύμηση τού «όξυνση τών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών» δέν έλεγε νά καταλαγιάση – αντιθέτως! Θέριευε ασταμάτητα, ήταν κι αυτό τό σάμαλι πού μέ λίγωνε… Άνοιξα τό φυλλάδιο, τό ξεδίπλωσα, τό ξάπλωσα εκεί χαμηλά, έπιασα τό χέρι τής καλής μου, τό χάιδεψα, είδα ένα χαμόγελο επιδοκιμασίας καί ευαρεσκείας σέ πρόσωπο πού αρνείτο νά διακόψη τήν ταινιοπαρακολούθηση, κυττούσε μπροστά. Βυθίστηκα κι άλλο στό κάθισμα, κουβάλησα τό χέρι της σέ μένα, στήν ίδια περιοχή μέ αυτήν πού προφύλαττε πού κάλυπτε πλέον τό φυλλάδιον, ήθελα νά μοιραστώ τίς γνώσεις πού είχα προσεταιρισθή πρό ολίγου. Η χείρ της ήτο φιλομαθής. Μπήκε γρήγορα στό νόημα καί είδα νά μήν έχη πρόβλημα στήν παράδοση. Ανέλαβε η ίδια τήν ανάλυση τών καινοφανών ιδεών διά τού ρητού επανάληψις μήτηρ μαθήσεως · ναί σέ ρυθμόν υπαγορεύσεως η συνεχής κι επαναλαμβανομένη κίνησις πάνω στήν μέ επιρροές τού όξυνση τών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ανατομία μου. Κι όταν στήν μεγάλη οθόνη φάνηκε ο Λεωνίδας νά λέη ότι απόψε θά γευματίσωμε στού κάτω κόσμου τίς τραπεζαρίες, εξέλαβα τούτο ώς παρασύνθημα. Ταχέως απέλασα τό πολυπράγμον χέρι, τάχιστα τακτοποίησα τό σώβρακο, σφαλιαρίζοντας τό μόριό μου μπάς καί μινιμαλίσει ολίγον τι. Ηγέρθην, εκινήθην κι εστάθην στόν διάδρομον. Κάργα αγενώς φώναξα καλύπτοντας τίς από τήν οθόνη πολεμικές ιαχές, πρός τήν παρέα μου:

- Γιά κάμ! Μέ έχει κατακυριεύσει μιά έκ καθέδρας διάθεση νά μεταδώσω σοφίες! Δέν θά είναι κρίμα νά αφήσουμε αμέτοχο τής τρικυμίας πληροφοριών, τό αλμυρό σου σημείο;

Κι άκουσα πάλι τόν οικείον θόρυβον γόβας, προοικονομία συριανού λουκουμιού.



*1 πώς θά χαρακτήριζε αλήθεια,ο συρφετός τών συγγραφέων τού βιβλίου τής 6ης δημ. τήν έν λόγω ρουμελιώτικη μάχη;

*2 Απόφευγμα αυτής της περιόδου ήταν η μπροσούρα με τίτλο Κατάσταση της εργατικής τάξης της Αγγλίας για την οποία ο Λένιν είχε γράψει "Πρώτος ο Ένγκελς είπε ότι το προλεταριάτο δεν είναι μόνο μια τάξη που υποφέρει, ότι ίσα -ίσα η επαίσχυντη οικονομική κατάσταση του προλεταριάτου το σπρώχνει ακατάσχετα προς τα μπρος και το αναγκάζει να παλεύει για την τελική του απελευθέρωση. Και το αγωνιζόμενο προλεταριάτο θα βοηθήσει μόνο του τον εαυτό του...".

*3 Μάρξ 1818 - 1883 Ένγκελς 1820 - 1895

*4 Στήν σειρά Η Τελευταία Υπόκλισις.






Άπό τό Φιλοξενείο. Ο ακριβής δεσμός, εδώ.

blog stats