Ημέρα ποιήσεως

Μὲ δίστιχα, μὲ τρίστιχα, μὲ πάρκερ μαύρη πένα

Σοῦ γράφω σοῦ στιχοπλοκῶ διὸ εἰμὶ στὴν πένα

 

Φορὲς ἑπτὰ φορὲς ὀκτὼ μιλῶ σε σιροπίως

Μὰ δὲν ἀκοῦς, δὲν ἀπαντᾷς λὲς κι εἷ παπᾶς ὁ Πίος

 

Τὸ μάντεψα, τ’ἀνθίστηκα, κηρίον στὸ ἔσω ὦτο

καὶ σ’ἔστειλα, σὲ ἔμπρωξα στὸν ΩΡΛ μὲ τρόπο

 

Ὁ ὠριλᾶς ὁ σκαπανεὺς ἐνσκύψας στὴν ὀπή σου

ἐνείρευσε πολὺ σφοδρῶς νὰ γίνῃ ἡ γιορτή σου

 

Πολφόλυγες πολὺ πολλὲς σοῦ ἔταξε φενάκως

Κι ἐσὺ μουρλὴ κι ἐσὺ τρελλὴ τῆς qavlas εἶσαι ῥάκος

 

Σὲ ὥσμωσε σὲ λάδωσε, σ’ ἕνα ῥεπὸ στὴν Βάρη

Περίμενα ὁ καψερὸς ναρθῇς ἀλλὰ παπάρι (α)

 

Ψυχόλεθρος μὲ ἤπιασεν, τὰ νεῦρα μου τσατάλια

Προπόσεσι ῥητόρωνε, φαρμάκι μου στὴν γυάλα

 

Κατά μου δὲ τὸ εἰωθὸς ἐγύρισας στὰ πρῶτα

μὲ γέλασες μὲ τούμπαρες καὶ δὲν φορῶ qapota

 

Περατωθέντων τῶν μπὶπ μπὶπ σοῦ πέταξα τὰ ῥοῦχα

αὐτὸ μωρὴ σοῦ ἤπρεπεν διὸ ἠσοὺν σαλοῦφα.