ὑποταγὴ

Τὸ σκηνικὸ ποὺ ὁ ἥρως βλέπει, ἐνῷ ἔχει οἴκοι ἐπισκεφθεῖ τὸν μουσλὶμ συνεργάτη του καὶ βλέπει ἕνα κοριτσάκι μὲ ῥοῦχο χέλλοου κίττυ, εἶναι ἀπὸ τὰ πιὸ ἀστεῖα ὅλης τῆς γαλλικῆς φιλολογίας τῆς ἐσχάτης δεκαετίας. 

ἀκολουθεῖ σπόϊλερ: 

 (...) δύο ἢ τρία λεπτὰ ὅταν ἄνοιξε μιὰ πόρτα στὰ ἀριστερὰ κι ἕνα κορίτσι γύρω στὰ δεκαπέντε, μὲ χαμηλοκάβαλο τζὴν καὶ μπλουζάκι hello kitty, μπῆκε στὸ δωμάτιο· τὰ μακρυὰ μαλλιά της ἀνέμιζαν ἐλεύθερα πάνω στοὺς ὤμους της. Ὅταν μὲ εἶδε, ἔβγαλε μιὰ κραυγή, προσπάθησε ἀδέξια νὰ κρύψει τὸ πρόσωπό της μέσα στὰ χέρια της καὶ ἔφυγε ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἦρθε τρέχοντας. Τὴν ἴδια στιγμή, ὁ Ῥεντιζὲ ἔκανε τὴν ἐμφάνισή του ψηλὰ στὸ κεφαλόσκαλο καὶ κατέβηκε τὴν σκάλα γιὰ νὰ μὲ συναντήσει. Εἶχε παρακολουθήσει τὸ ἐπεισόδιο καὶ ἔκανε μιὰ κίνηση παραίτησης δίνοντάς μου τὸ χέρι. «Εἶναι ἡ Αϊσα, ἡ νέα μου σύζυγος. Θὰ ταραχτῇ πολύ, γιατὶ δὲν ἔπρεπε νὰ τὴν δῇτε χωρὶς μαντίλα».