Ἀφορμὴ καὶ αἰτία τῶν ταξιδίων...

...ἡ ζήλεια τῶν ἄλλωνε.

βαριέμαι γὰρ ἀπίστευτα τὰς ἑτοιμασίας ἑνὸς ταξιδιοῦ.

 

·        - ἐπιλογὴ πενθέξι χοτελιῶν (μὲ δυνατότης ἀκυρώσεως) καὶ ἐπιλογὴ τοῦ καλλίτερου μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ ψάχνοντας, κοιτώντας τὴν κριτικὴ τοῦ κάθε πικραμένου ἢ γλυκαμένου (ἀναλόγως τὴν περίσταση). Ξόδεμα λεφτῶν .

·        - Ἀεροπορικὰ μὲ τὴν κάψα γιὰ λιγότερες ἐργάσιμες ἠμέρες καὶ τὸ φθηνότερο κόμιστρο. Ξόδεμα λεφτῶν .

·        - Βαλίτσα. Λιποζὰν ὅταν προορισμοὶ κρύοι. Δίπλωμα ἐσωρούχων, περισκελίδων, φεσιοῦ καὶ λοιπῶν ἐξαρτημάτων παρενδυσίας.

 

Βαριέμαι ὁμοίως, τὸ ἴδιο τὸ ταξίδι.

 

·        - Θὰ φθάσω ἐγκαίρως στὸ ἀεροπουέρτο; Ξόδεμα λεφτῶν.

·        - Θὰ βρῶ γρήγορα ταξὶ στὸν προορισμό; Ξόδεμα λεφτῶν.

·        - Πόσους γύρους θὰ μὲ κάνῃ πέριξ τοῦ χοτέλ; Ξόδεμα λεφτῶν.

·        - Θὰ ἔχῃ φασαρια ἀπὸ τοὺς χοτέλι γειτόνοι; Θὰ ἔχῃ ἠχομόνωση τὸ κτήριον ἢ θὰ εἶναι ἕνα φεστιβὰλ «βάστα τοῖχε θὰ σμπρώξω» καὶ θὰ ἀκοῦμε ὢλ δὲ νύχτα ἀναισχύντους οἰμωγὰς ἀπὸ στὴν ἁμαρτία βουτηχθέντα τυπάκια πράττοντα πρόβας τεκνοποιΐας;

·        - Θὰ μὲ πιάσῃ ἢ ὄχι ἡ μέσις μου κατὰ τὶς ἑβδομηνταεπτὰ ἐγέρσεις στὸ πρωινὸ νὰ γιομίσω τὸ μικρὸ κατὰ τ’ ἄλλα πινάκιον καὶ τελικὰ νὰ ῥεύωμαι ὢλ δὲ τάϊμ κατὰ τὰς βόλτας;

·        - Θὰ βρέξῃ καθόλου; Πῆρα ἀλεξιβρόχιον; (βλέπε τρίτον ἐδάφιον πρώτης ἑνότητος)

·        - Κορινθιακοῦ ῥυθμοῦ ὁ κίων οὗτος ἢ μήπως …... τράβα πιὸ πέρα μωρὴ λουλοὺ νὰ βγῶ φῶτο στὸ φόντο.

·        - Θὰ βροῦμε κἄνα φαγητάδικο ἔνθα τρῶνε ντόπιοι (καὶ γελᾶνε ὅλοι , ἡμεδαποί τε καὶ ἀλλοδαποὶ). Ξόδεμα λεφτῶν.

·        - Τὰ μουσεῖα ἀξίζουν ἢ πανταχού ῥέπλικες καὶ ὅ,τι προαιρεῖσθε κατὰ τὴν ἔξοδο; Ξόδεμα λεφτῶν.

 

Στὴν ἐπιστροφὴ εἰσερχόμεθα βαθμηδὸν εἰς τὴν κανονικότητα.

Ἤτοι:

Ἐπιστροφὴ στὸ σπίτι!    

καὶ πλέον ἐνθυλακώνουμε τὶς εἰκόνες καθὼς γίνονται ἀναμνήσεις.

Κατόπιν, ἐν ἐργασίᾳ π.χ.:

- Ποῦ ἦσο μωρὴ λινάτσα ; Ἄδεια ἔσχες; Ποῦ ἦσο;
- Ὄσλο (ξερωγὼ)

- Ναί; Οὐάου!

 

Αὐτὸ τὸ οὐάου! εἶναι ποὺ ἀποτελεῖ τὴν μοναδικὴ πεμπτουσία κατ’ ἐμὲ τῶν, ταξιδιῶν. Εἰκόνες, μυρωδιές, κουλτοῦρες, μουσικές, φαγιά, ποτά, μενεσγκὸ (ἐν τάξει, ἐδῶ κἄτι πάει νὰ γίνῃ) ἡμεδαπὴ καθημερινότης, εἶναι ἕνα πρόσχημα.