Μὲ πολλὴ... σοκολάτα!

 

ἐν τάξει ἀσποῦμε, ἡ εἰκὼν τοῦ δισέγγονου τοῦ Βασιλέως μας τοῦ Γεωργίου τοῦ πρώτου ὡς διαδόχου τοῦ ἀγγλικοῦ θρόνου ὡραία εἶναι, δὲν γράφω, ἀλλὰ πόσο καύλα τὸ ὄπισθεν ἐθνόσημο!

πρώτη Ἀπριλίου; μὰ τὰ περὶ τὰ μούσια!

Βλέπεις κόσμο ποὺ ποτὲ δὲν πληκτρολόγησε μισὴ λέξη συμπαθείας γιὰ τὴν Κύπρο (καὶ ὄχι μόνον· ὁ κόσμος αὐτὸς εἶναι ἰδεολογικὰ τέκνα ἐκείνων ποὺ ῥουφιάνευαν στοὺς Ἄγγλους τὸν τότε ἐπικεφαλῆς τοῦ κυπραίϊκου ἀπελευθερωτικοῦ ἀγῶνα) καὶ ξαφνικὰ λόγῳ αὐτῆς τῆς παθολογικῆς, ψυχωτικῆς, ἀντιβασιλικῆς φάσεώς τους, ἀνεβάζουν φῶτος ἀπὸ δολοφονημένους κυπρίους ἀγωνιστές. Ὁ Ἠλίας ἀπὸ τὸ Χαλάνδρι ἀνέβασε Καραολῆ, Δημητρίου καὶ Αὐξεντίου παρότι ἡ Κύπρος γι’αὐτὸν (μέχρι τὴν ὀγδόη Σεπτεμβρίου) ἦταν βάρος γιὰ τὶς ἔνοπλες δυνάμεις τῆς Ἑλλάδος, σκοτούρα γιὰ «μᾶς» καὶ ἡ κυρα–Λουκία ἀπὸ τὸν Χολαργό, θυμήθηκε τὸν Παλληκαρίδη· ποὺ ἂν τὴν ῥωτοῦσες προχθὲς ποιός αὐτός, θὰ τὸν νόμιζε μέλος μιᾶς ποντιακῆς ἀδελφότητος – ἕνεκα ἡ κατάληξις τοῦ ἐπωνύμου. Ἄχ, αὐτὴ ἡ ὀξυδερκὴς θεώρηση τοῦ παντὸς ἀπὸ τὸν μέσο νεοελληναρὰ ῥεπουμπλικάνο...  

mobiles

 

Ἰὰν 1999 - Αὔγ. 2002             6110

Σεπ 2002 - Δεκ 2006              5510

Ἰὰν 2006 - Ὀκτ 2011              N70

Ὀκτ 2011 - Ἰούλ 2018            C7

Ἰούλ 2018 - Ἰούλ 2020           6

Ἰούλ 2020 – 11/8/2022           4.2

ἦταν μιὰ ἑορτή!

Τότενες δηλαδὴς ὁπόταν ἐνθυμοῦμαι νὰ στηλιτεύω προσπάθειες μειζόνων τε καὶ ἐλασσόνων ποιητῶν γιὰ νὰ ἐπιδειχθοῦν μὲ στόχο τὸν γνωστὸ ἀνθρώπινο ποὺ μέσα ἀπὸ μιὰ πρόφαση αἰθερότσαρκας νὰ καταλήγουν στὸ ἀείποτε ἀλλὰ κἄποια ποὺ ἦσαν ὡραῖα, σίγουρα στὸ ἐξέφρασα καὶ σίγουρα σὲ εὐχαρίστησα. Γιὰ νἆμαι εἰλικρινής, τὸ ποίημα αὐτό, μὲ ἐπηρέασε ὡς πρὸς τὸ νὰ μὴν ψάξω ἐπίδειξη ἐπειδὴ  ὁ πράξας μόλις πέθανε - ἐν πάσῃ ὅμως περιπτώσει, εἶναι πολὺ πολὺ ὡραῖο διότι εἶναι μεστό (μόλις ἕξι ἀράδες) μὲ θέμα ὄχι τὸν ἔρωτα ἀλλὰ τὴν μοναξιὰ -  τοὐλάχιστον ἔτσι τὸ βλέπω. Ἂν ζοῦσε ὁ ἄνθρωπος ἴσως νὰ μοῦ ἔβγαινε ἕνα:

 

ὁ μάγκας δηλώνει συναισθηματικὴ ἀναπηρία καὶ μὲ λύχνο στὴν ἀγορὰ ἀναζητᾷ πρόθυμον ὦμον γυναικεῖον ἵνα πρὸς κηδείαν (=φροντίδα, κήδομαι τινός σημαίνει φροντίζω) μὲ δευτερότοκο τέλος ἕνα σύμπλεγμα πισωκολλητοῦ.

 

Εἶχα κἄπου διαβάσει γιὰ τὸν ξεκάθαρο ὑποκειμενισμὸ ποὺ (πρέπει νὰ) διέπει τὴν κρίση τῶν ποιημάτων· ἔκτοτε (συμφωνήσας ὅσο ποὺ δὲν πάει) ξέρεις τί κάνω; Ἕνα ποίημα, μετὰ τὴν πρώτη φορὰ ἀνάγνωσης, τὸ (ξανὰ)διαβάζω μὲ δεδομένο νὰ εἶναι προϊὸν τοῦ Μπέντζυ ἀπὸ τὸ Ἡ Βουὴ καὶ ἡ Μανία (γιατί νὰ μὴν τὸ ἔχεις διαβάσει ὥστε νὰ μὴν χρειαστεῖ ἡ ἀκόλουθος ἐξήγησις: ὁ Μπέντζης ἦταν ὁ χαμηλῆς νοημοσύνης υἱός, τὸν ἀνέφερε ὡς παράδειγμα τέτοιο καὶ ὁ Γούντυ Ἄλλεν σὲ κἄποιο [Ποιό ῥὲ γαμῶτο; Δὲν θυμᾶμαι!] ἔργο του), τὸ διαβάζω πάλι σὰν  νὰ τὸ ἔγραψε ὁ Ἔλλιοτ ἢ Πάουντ στὴν πιὸ ὤριμη περίοδό του.

Συμβαίνει ὀλίγες φορὲς νὰ ταιριάζει μὲ παουντικὲς τερψιχοριστὶ ἐμέσεις, ἀλλὰ πάντα μὰ πάντα ταιριάζει (δὲν εἶναι διόλου παράταιρο) μὲ νὰ τὸ ἔχει γράψει κἄποιος τιποτόνους!