Σάββατο, Σεπτεμβρίου 26, 2015

σιχάματα

Δὲν εἶμαι κι ἐντελῶς σίγουρος ἀλλὰ ὅταν πλὴν εὐχαριστιῶν γιὰ τοὺς καρκίνους ποὺ (ἐνεργητικῶς) σαπίζουν, ἀθεοταλιμπὰν καὶ χριστιανοφοβικοὶ δὲν ὑπεστήριζαν πὼς γιατί χαλιέται; πάει νὰ βρῇ τὸν δημιουργό του...

Τώρα, τοὺς ἴδιους σκατόψυχους, τοὺς χάλασε ὁ Τζήμερος; Μὰ πόσο γιὰ φάπες κάποιοι!

στέργουαιϋ

Κάποιοι εἴχομεν ἀρχίσει νὰ ἀνησυχοῦμε ἀλλὰ ἐν τάξει· τὴν περίοδο ἐκείνη εἶχαν στραμμένη ὁλάκερη τὴν προσοχή των εἰς τὸ σκίσιμον τῶν μνημονίων

Καιρὸς εἶναι νὰ ἀρχίζει ἡ πφα νὰ ἐκφράζει ἀπὸ θέσιν ἰσχῦος τὰ συμπλέγματά της καὶ ἔτσι, νομοτελειακῶς, ἐντελῶς νομοτελειακῶς λέμε, νὰ ξαναπάῃ ἐκεῖ ποὺ τῆς ἁρμόζει καὶ τῆς ταιριάζει περισσότερο ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε.

Ἴσως μάλιστα νὰ ἀρχίσῃ νὰ ξυπνᾷ λίγο, νὰ ἀρχίσῃ νὰ κουνιέται ὁ (ἐν ὑπνώσει) χῶρος - ἀλλὰ ναί, τοῦτο εἶναι ἄλλη ἱστορία...

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 22, 2015

Καλαμωτὸν

Μοῦ κάνουν ἐντύπωση κάτι βολεμένοι ἐλαφροδεξιοί, μικροαστοὶ δηλαδή, μὴν φανταστῇς τίποτε μπουρζουά, κοντολογὶς φτωχομπινεδιάρηδες, ζητιάνοι τοῦ πέους καὶ ἐπιδειξιομανεῖς πρώτης.


Ἔχει συμβεῖ ἡ μεγαλύτερη ἀκροβατικὴ ἐπίδοση πολιτικῆς παράταξης (στὸν οὕτως ἢ ἄλλως κάργα παλιάτσο πολιτικὸ κόσμο μας) ἀπὸ ἐποχῆς Πετρόμπεη κι ἄλλων σκατομωραϊτῶν - εὐγενῶν κατὰ τ’ἄλλα προσωπικοτήτων. Ῥιζοσπαστικὴ ἀριστερὰ ποὺ πολλὰ μᾶς τὰ ζάλιζε πὼς θἄσκιζε μνημόνια, τελικῶς κονφόρμισε, συμβιβάστηκε, παραδώθηκε (μὲ ἀντίτιμο σκληρὰ μέτρα φορολόγησης κλπ κλπ κλπ).

Ἕτσι λοιπόν, οἱ ὡς ἄνω ἀναφερόμενοι φτωχομπινέδες, παρότι μὲ ἕνα ντίλντο ἐλεφαντίσιου μεγέθους στὸν κῶλο ἕνεκα τὰ καλούδια τοῦ Σύριζα, κάθονται καὶ ἀσχολοῦνται…μὲ ἕνα κομμάτι τῆς ἀκραίας δεξιᾶς.

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 21, 2015

ν

Κάποτε μαθαίναμε πιπεράτες καὶ ξεκαρδιστικὲς λεπτομέρειες κάμποσα χρόνια ἀφότου συνέβαιναν. Τὸ ὑπουργεῖο ἐξωτερικῶν τοῦ ΗΒ π.χ., μετὰ ἀπὸ τὴν παρέλευση εἴκοσι ἐτῶν, βγάζει στὴν φόρα ὅ,τι ἀπόρρητο, διαβαθμισμένο τηρεῖτο κάποτε.             



Τώρα, οἱ διαχειρίζοντες, οἱ γνωρίζοντες τὰ ἀνέκδοτα μὲ τὸν Γιάνη καὶ ἐν γένει μὲ τὴν πρώτη φορὰ ἀριστερὰ κυβέρνηση, ἀντιλαμβανόμενοι ὅτι θὰ μπουκώσει τὸ σύμπαν ἐὰν μαζεμένους τοὺς ἀτέλειωτους χαβαλέδες μετὰ ἀπὸ 7 χρόνια ἀποκαλύψει, ἀρχίζουν καὶ τὰ διαρρέουν ἐλάχιστες ἑβδομάδες μετά.



 

πάει καλοκαίρι

Νόμιζα, ὅτι σήμερα ποὺ τελείωσε τὸ καλοκαίρι, θὰ τοὔμουν πιὸ ἀνεχτικός, ἀλλὰ καλοκαίρι, μπάνια, νησιά...

Γιατί μισῶ τὰ καλοκαίρι καὶ τὰ νησιά...; Εἴτε τὰ τρέντυ, διότι ἁπλῶς εἶναι τρέντυ (ἤτοι μὲ ποζεροῦδες γκόμενες ποὺ νομίζουν ὅτι ὅλοι οἱ γύρω εἶναι λιγούρια καὶ ὁ μόνος λόγος προσέγγισης εἶναι μιὰ ἁλκοολοῦχα βιαστικὴ συνουσία ἀλλὰ ποιός καίγεται γιὰ τριχωτὲς ἑλληνίδες, μοῦ λές;)  καὶ κακολαϊκοὺς χοντρομαλάκες μὲ καλοφτιαγμένη φράτζα, σφίχτες) εἴτε τὰ μὴ τρέντυ διότι προσπαθοῦν νὰ προσδώσουν κάποια γραφικότητα (κουφονησιακὴν τοιαύτην ἂν μὲ ἐννοῇς) στὴν ἄγονη καὶ πετρώδη φύση τους ἡ ὁποία θὰ παρέμενε τοῦ πεταματοῦ καὶ χῶρος ἐξορίας ἂν ἡ αἰσθητικὴ τοῦ κόσμου παρέμενε κατὰ φύσει.

Ἀπὸ κάποια αἰγαιάτικα κωλόνησα, εἰσπράττω:

ἐγκατάλειψη (οἱ κυριακάτικες ἐφημερίδες φθάνουν βράδυ κυριακῆς, γάλα φρέσκο μὰ τί λὲς τώρα!, μαρούλι μέχρι νὰ φθάσει ἀπὸ τὴν λαχαναγορὰ τοῦ ῥέντη εἶναι γιὰ πέταμα, κάποιοι κάδοι στοὺς σχεδὸν χωματόδρομους μεταξὺ τῶν χωριῶν τῶν νήσων, ἔχουν ἀφίσσες γιὰ ἐπίδειξη μόδας στὴν ὁποίαν θὰ συμμετέχει ὁ Μπίλλυ Μπό)

φρίκη καθὼς θεωρῶ τὴν ἀποθέωση τῆς αἱμομειξίας (καὶ ὡς ἐκ τούτου, τὶς τερατογεννήσεις)

συναίσθημα παρεισάκτου ἀπὸ μιὰ περιρρέουσα στρεϊτοφοβικὴ ὁμοφυλοφιλία (κυρίως ἡ γυναικεία τοιαύτη - ἀπὸ τοὺς παραθερίζοντες ἐννοῶ)

τάσιν πρὸς ἔμετον ἀπὸ τὴν ὀξεία ντεμεκιὰ (καθ’ὅσον οἱ νησιῶται, μὲ νοοτροπία 780 ἐτῶν πρὸ Μωϋσέως, προσπαθοῦν μετὰ δυσκολίας, νὰ ἐφαρμόσουν ὅ,τι νόμιζαν παρωχημένο μέχρι πρότινος καὶ τὸ χλεύαζαν, ὥστε νὰ τὸ πουλήσουν ὡς τὸ ἀπαύγμασμα μιᾶς κάποιας (ἴσως καὶ αἱρετικῆς) ἑλκυστικῆς καλαισθησίας.

Αἴσθημα καταδιώξεως ἀπὸ τὴν παντοῦ μαστουράδα. Διότι δὲν εἶναι μόνο χαϊλίδικο νὰ πίνεις ῥακόμελο σὲ μαντρούλα ποὺ ὁριοθετεῖ τὸ τοπικὸ ἀρχαιολογικὸ μουσεῖο (μὲ δυὸ κακότεχνες πανάρχαιες πέτρες κατουρημένες ἀπὸ τραγιὰ) ἀπὸ τὸ μονοπάτι τῆς (ἑκάστοτε) χώρας ἀκούγοντας Κανᾶ, κάτω ἀπὸ μποκαμβίλια, νομίζοντας ὅτι εἶσαι σὲ κάποιο μπάρ, γιὰ τὸ ὁποῖο τὸ μόνο δεδόμενο ποὺ σὲ κάνει νὰ τὸ νομίζεις τοῦτο εἶναι ὅτι τὸ πληρώνεις. Πρέπει νὰ ξεπατώσεις γεμιστὰ τσιγάρα καὶ νὰ κάνεις τὸν κρετίνο κι ὅ,τι ἄλλο τέλος πάντων δημιουργεῖ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὸ πιώμα.

Αἰτίες ἐκσπάσεως κρίσεως μισανθρωπίας λόγῳ ἀκροάσεως ἐντέχνου (ἀκοῦς παπακωνσταντίνου; Τὸν μισῶ. Ὅπως κι ὅλους τοὺς ἔντεχνους καλλιτέχνες καθὼς ἐπίσης καὶ τοὺς ξιπασμένους προτιμῶντες τὸ «ἔντεχνο» λὲς καὶ τὸ ὄχι δικό τους, τῶν λοιπῶν, εἶναι ἄτεχνο). Μισανθρωπῶ, μισογυνῶ, ἀνακαλώντας εἰκόνες ἀπὸ ὅμοια κωλόνησα (ὀλίγον ἐναλλακτικάδα, ὀλίγον πρέζα, ὀλίγον κατασκήνωσις, ὀλίγον βεγκανιά, ὀλίγον ἄγονη) ὅπου στὶς πλατεῖες τῆς χώρας, νύκτα, μὲ σανδαλοειδῆ ἀμφίεση, ἥτις οὐδόλως ταιριάζει μὲ προσεκτικῶς ξυρισθὲν αἰδοῖον, σιγοψιθυρίζουσαι τοὺς θλιβεροὺς καὶ πεισιθανάτιους στίχους, κόρες νηστικὲς ἀπὸ πονηρὸ φαλλό, φαντασιώνονται διαφορετικὸν τοῦ συνήθους, ἀναζητοῦσαι ἀπεγνωσμένως ἕνα κενὸ στὸ ῥάθυμο θερινὸ πρόγραμμα ὥστε νὰ δραπετεύσουν οἰμωγικῶς μὲ κάποιον τυχαῖον ἐπιβήτορα. Στὴν ἰδιότητα αὐτή, τῆς πανηδονιστικῆς νυμφομανοῦς, ἔρχεται καὶ κολλάει τὸ ἐναλλακτικό, τοῦ/τῆς ῥακομελίστας (κατὰ τὸ ἀτενίστας κλπ). Τὰ χαρακτηριστικὰ μιὰς ῥακομελίστας, γιὰ νὰ μεγαλώσουν καὶ γίνουν θαλερά, χρειάζονται τὸ κλίμα ἐνὸς κωλονήσου, εἶναι ἰδανικὸν τὸ κλίμα αὐτῆς, γιὰ πεταμένες ξυνισμένες κακομαθημένες ἀναρχοάπλυτες πρεζοῦδες ἀθεοταλιμπάν.

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 17, 2015

PFA

Κάποια παλαιὰ χρόνια, δὲν παγαίνανε βιβλία στὰ σχολειὰ καὶ γενόταν ὁ κακὸς χαμός.

Τώρα, προφανῶς ἐπῆγαν τὰ βιβλία, ἀλλά... τὰ σκολειὰ δὲν ἀνοῖξαν. Mὰ δὲν ἀκούγεται τίποτε· ἢ μᾶλλον ὄχι… Ἀκούγεται ὁ Λαζόπουλας νὰ κάνῃ...σάτυρα.

Ἴσως ὅμως, ἐν τέλει, ὅλο τοῦτο νὰ γίνεται ἀποδεκτό, νὰ τὸ δεχόμαστε ὡς ἕνα ἐλάττον κακὸ δίπλα στὴν τόσο ποιοτική μας ἀνέλιξη ποὺ κυβερνώμεθα ἀπὸ ἀριστερά.

μωρὲ καὶ ἀπὸ παράλληλα σύμπαντα...


Θὰ δοῦμε ἄσπρη μέρα;


Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 04, 2015

ἀντριλίκι

Γραφικαὶ μαλακεῖαι ἑνὸς (κρητικοῦ μάλιστα, τί χρείαν ἔχομεν ἄλλων μαρτύρων) τραγόπαπα, ἀφῆστε δὲ ποὺ αἱ γραφικαὶ αὐταὶ μαλακεῖαι βρίθουν σεξιστικῶν στερεοτύπων.

blog stats