Δευτέρα, Δεκεμβρίου 28, 2009

Μιὰ βόλτα...


Ἡ ἐντυπωσιακὴ πράγματι ΕΓΝΑΤΙΑ, οἱ πεντέμιση ὧρες τοῦ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ ΕΒΡΟΣ ἀποδίδουν βαρὺ τίμημα... Οἱ ἐρωτήσεις πάντως, στό εὐρωκοινοβούλιο τοῦ Τρεμόπουλου, δέν ἔφεραν ἀποτέλεσμα!

ὀρθογραφία γ.τ.π.κ. ὅπως μᾶς καυλώνει δῆλα δη.

ἄρκτος ἄρτι περάσας τὴν ὁδὸν ἄνευ προβλήματος.

Ἡ χαρᾶ τοῦ προεκάλεσε κατούρημα.

Oἱ ἀρρωστιάρικοι ψαλμοὶ

Ὁ καημὸς δὲν λέει νὰ σβήσῃ ὅσα κατροῦτσα κι ἂν γλέντησες, ὅσες πενιὲς κι ἂν ἀχεγκόλπωσες, ὅσoυς χαζοστίχους κι ἂν σκαρίφησες...

Ὁ σχεδόν αὐριανίζων, σὲ κάποιο σημεῖο, ἐπικήδειος τοῦ Χρήστου Λαμπράκη ἀπὸ τὸ in.gr ἀφιερώνει δυσανάλογα πολλὲς ἀράδες στὸ ὅτι ὁ ἴδιος ὁ ἐκλιπὼν ἔβγαινε καὶ τοιχοκολλοῦσε ἀφίσες –τὰ βράδια- κατὰ τοῦ Κωνσταντίνου καὶ τῆς Μοναρχίας (sic) λίγο πρίν τό δημοψήφισμα (sic) τοῦ 74.

Tῆς Μοναρχίας; Γιατὶ δὲν ἔγραψαν «Δεσποτείας»; Πιὸ πιασάρικο δὲν εἶναι; Πιὸ ἔντονο, πιο χρωματισμένο καὶ πιὸ ἀποτροπιασμοὺς προκαλόν...

Ἐν πάσῃ περιπτώσει ὁ μὲ τόσο ζῆλο κατὰ τῆς Μοναρχίας, ὥστε νά καταπέσῃ στό ἐπίπεδο ἑνός ἀφισοκολλητοῦ, σὲ μιὰν ὅμοια μὲ τὴν τωρινή του περίπτωση, φάσι, γαλίφιζε (σ)τὸν ἐπίσημο ἀντιπρόσωπο τῆς Μοναρχοδεσποτυραννίας, μὲ ἐπιστολὴ δῆλα δη, ἐπιστολὴ συλλυπητήρια - τῷ θανάτῳ τοῦ Βασιλέως Παύλου.




Στό παρασκευιάτικο ΒΗΜΑ τῆς Κυριακῆς, συνεχίζεται αὐτό πού εἶναι λογικό νά κάνῃ ὁ ὑφιστάμενος στόν (ἐκλιπώντα) προϊστάμενο του. Στό μεγαλοσαλονάτα χαλόμηκους ἄρθρο ἀφιέρωμα-παιάνα μέ τόν μετριοπαθῆ τίτλο Η ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΜΥΘΟΥ, σέ κάποιο σημεῖο ὅπου γίνεται ἀναφορά στά γοῦστα τοῦ Χ.Λ. κατά τά παλαιά χρόνια, μαθαίνουμε γιά τήν ἀγάπη του στα βουνά· γρήγορα ὅμως ἀκούγεται ὅτι ἡ μεγάλη του ἀγάπη ἦταν ἡ θάλασσα:
Πόσα έχουν να διηγηθούν οι βαρκάρηδες του Πόρου, της Σαλαμίνας αλλά και της Πειραϊκής... «Ενα μικρό καΐκι που άλλοτε έκανε τη γραμμή Σαλαμίνα- Κοκκινιά (σημερινή Νίκαια) έγινε το σκάφος του για τις θαλάσσιες εξορμήσεις του» θυμάται η Χαρά Κιοσσέ.
Γραμμή Κοκκινιᾶς Σαλαμῖνος; Μέ καΐκι; Νίκαια – Σαλαμίνα; Μά γιά ποια Νίκαια λένε; Μήπως γιά τήν γαλλική τήν πλησίον στήν μαρσίγια – πιό πιθανή αὐτή! Διότι ἡ τοῦ Πειραιῶς ἀπ’ὅσο ξέρω, δέν βρέχεται ἀπό τόν Σαρωνικό, μᾶς χωρίζει ἕνας Πειραιᾶς καί ἕνα Κερατσίνι γιά νά. Πῶς τό πραγματοποιοῦσε ὁ καΐκτζῆς τό ταξιδάκι αὐτό; Ὁ Μακγκάιβερ ἦταν;

Ντάξ, καλό, κυρίως ὅμως λογικό εἶναι νά ἐξάρῃς τήν προσφορά, νά κολακεύῃς τό ἀφεντικό σου τό ὁποῖο ὁμολογουμένως –καίτοι αρδ- εἴχε ἕνα κάποιο ἐπίπεδο, ἀλλά εἴπαμε! Πολύ εὔκολα μπορεῖ νά ξεφύγῃ ἡ κλαίουσα πένα σου πάνω στούς ἀμμετροεπεῖς διθυράμβους καί νά ἀρχίσουν οἱ γελοιότητες!

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 16, 2009

Tὸ παιγνίδι τοῦ γουρουνιοῦ μὲ τὰ σκατά.

Δημοσιογραφία (λερωμένου) πρωκτοῦ πασαλειμμένη μὲ διανθίσεις ἐστετισμοῦ, ἐπιπέδου, ὑφακίου καὶ ὅλων τῶν σχετικῶν ποὺ ἐπικαλεῖται συχνάκις (καὶ γιὰ τὰ ὁποῖα ῥοκαβλονοειδῶς ἑπαίρεται) κάθε σοβαρὸς ἀριστερός.


* Εκεί στην Κύπρο που σέβονται τους ταγούς πήγαν και έκλεψαν το λείψανο το Τάσσου Παπαδόπουλου από τον τάφο του, μία ημέρα πριν από το ετήσιο μνημόσυνό του. Φοβήθηκαν μήπως αναστηθεί; Το πήραν να το ταριχεύσουν, να το βάλουν σε μαυσωλείο ισάξιο με αυτά του Λένιν και του Μάο; Εψαχναν για θησαυρό; Θα ζητήσουν λύτρα; Ως εδώ καλά, η αθλιότητα της πράξης μένει σε κάποια όρια: αρκεί να μην τον στήσουν σύμβολο επάνω σε άλογο οι της ΕΟΚΑ Γ Δ και ορμήσουν στη Βόρεια Κύπρο να πετάξουν τους Σαρακηνούς στη θάλασσα, όπως έγινε με τον Ελ Σιντ στη Βαλένθια· αυτό φοβάμαι.

τὸ ΚΚΕ ἔφτασε ἕνα βῆμα πρὶν ἀπὸ τὴν ἀγορὰ τῆς ΠΑΕ ΑΕΚ...

blog stats