Τρίτη, Ιουνίου 30, 2009

καθόλου θρίλλερ.

Ἔχουν δικαίωμα νὰ ὀνομάζωνται ὅπως θέλουν, τοὺς συμπαρίστανται συχνάκις κάποιοι «δικοί μας»· τώρα βέβαια ποὺ καὶ οἱ ἴδιοι ἀλλάζουν τὰ νίκνέημ τους, εἶναι ἄξιο ἐφεξῆς ἀπορίας τὸ ποσὸν τῆς θέρμης τῆς ὑποστήριξης τῶν προκρουστόφιλων.







Αλλαγές ως προς την καταγωγή των Σλαβομακεδόνων σε έκδοση για την Ιστορία του λαού της χώρας.

Σε αλλαγές ως προς την καταγωγή των Σλαβομακεδόνων, προχώρησε το Ινστιτούτο Εθνικής Ιστορίας της ΠΓΔΜ, στη νέα αναθεωρημένη έκδοση στην αγγλική και σλαβομακεδονική της «Ιστορίας του μακεδονικού λαού», η οποία χρηματοδοτήθηκε από την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ και παρουσιάστηκε προχθές στα Σκόπια.

Όπως αναφέρει σημερινό πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας «Ντνέβνικ», με τίτλο «Διέγραψε τον όρο Σλάβοι και εισήγαγε τον όρο Αρχαίοι» στην αναθεωρημένη αυτή έκδοση επισημαίνεται ότι οι σημερινοί «Μακεδόνες» στην ΠΓΔΜ αποτελούν μείξη των αρχαίων Μακεδόνων και των Σλάβων και σε αυτή τη συμβίωση επικράτησε το αρχαίο στοιχείο.

Η εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, σύμφωνα με την έκδοση, θα πρέπει να ονομάζεται «αλεξανδρινή» ή «μακεδονιστική» αντί του όρου «ελληνιστική» που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα ανά τον κόσμο, αλλά και από τους ιστορικούς της ΠΓΔΜ.

Σύμφωνα με την «Ντνέβνικ» αυτές είναι οι δύο σημαντικές αλλαγές που εισάγει το Ινστιτούτο Εθνικής Ιστορίας της ΠΓΔΜ στη νέα έκδοση του βιβλίου της Ιστορίας του λαού της ΠΓΔΜ.

Στην πρώτη έκδοση της «Ιστορίας του μακεδονικού λαού» που είχε παρουσιαστεί το 2000 από τον ίδιο κρατικό φορέα της ΠΓΔΜ, αντίθετα με τη νέα έκδοση, υποστηριζόταν ότι ο σλαβικός πληθυσμός που εγκαταστάθηκε σε αυτή την περιοχή υπερίσχυσε του αυτόχθονα μακεδονικού πληθυσμού.




Πορφυρογέννητη Γωνιὰ



ΑΕΛ ΑΕΚ 0-0 (Ἀλκαζὰρ) 24/5/2009
Πρωτάθλημα –Πλέυ Ὄφφς – 5η Ἀγωνιστικὴ
23 Σάχα, 13 Κουτρουμάνος, 31 Γεωργέας, 5 Μαϊστόροβιτς, 6 Ἀλεξόπουλος, 56 Χετεμάι, 8 Ἐνσαλίβα (53' 11 Μαντούκα), 24 Πελλετιέρι, 18 Μπλάνκο (76' 9 Ἐντίνιο),10 Τζιμποῦρ (88' 83 Παυλῆς), 32 Σκόκκο
Σκόρερ: -
Κίτρινες : Ἐνσαλίβα Χετεμάι
Διαιτητής: Καλόπουλος



ΑΕΚ ΠΑΟ 0-2 (ΟΑΚΑ) 31/5/2009
Πρωτάθλημα –Πλέυ Ὄφφς – 6η Ἀγωνιστικὴ
23 Σάχα, 13 Κουτρουμάνος, 31 Γεωργέας, 5 Μαϊστόροβιτς, 25 Κυργιάκος (70' 56 Χετεμάι), 90 Γκέντσογλου, 1 Καφές, 32 Σκόκκο, 10 Τζιμποῦρ (64' 83 Παυλῆς), 18 Μπλάνκο, 11 Μαντούκα (56' 80 Ντιοῦφ)
Σκόρερ: -
Kίτρινες: Σάχα
Διαιτητής: Κάκος



Παρασκευή, Ιουνίου 19, 2009

ΠΗΔΑ μωρὴ γ@μιόλα!



Ἀπὸ ψές παίζεται στοὺς κινηματογράφους ἡ συγκινητική ἱστορία τοῦ πρωτοπόρου στὰ ντέξ, καὶ προπάτορα κάθε σημερινοῦ dj, Νίκου Μπελογιάννη· πρᾶγμα τι, σπουδαία ἡ ἀναγκαιότης ἐπανέκδοσης τῆς ταινίας, ἀλλὰ ἐπειδὴ εἴμεθα πεπεισμένοι γιὰ τὸν πατριωτικό ἕως καὶ ἑλληναράδικο δύναμαι νά εἴπω, ῥόλο του ἀπὸ τὸ ῥάδιο Καλλιθέα τότες, πᾶμε γι’ἀλλοῦ.

Ἡ κριτικὴ τοῦ Ἀθηνοράματος εἶναι πολὺ γαργαλιστική: ἡ μοναδικὴ ταινία ποὺ κοντράρει τὸν Πολίτη Καίην στὰ περὶ πρωτιᾶς, λέγει.

Κι ἐμένα μ’ἄρεσε φοῦλ. Ἐπειδὴς Χίτσκοκ εἶναι αυτός, ἀλλὰ διότι πρωταγωνιστεῖ ὁ μπηλάβντ. Τρελλαίνομαι γιὰ τὸν Μῆτσο τὸν Στιούαρτ, τρελλαίνομαι ἐπειδὴ μοῦ θυμίζει τὸν *********** (κυρίως) ἀλλὰ καὶ ἕνεκα τοῦ ὅτι ἦταν ἀκροδεξιός.















Πέμπτη, Ιουνίου 18, 2009

80 κόρες καὶ 72 κοῦροι λόγῳ Ἀλαβγάνου, κόψαν φλέβες.


Τραβᾶτε με κι ἄς κλαίω!

Γιὰ ἐλᾶτε... Ταΐστε με σταφύλι παρακλήσεως,

λοῦστε με μέ ἄνθη ἀπονομῆς ἀπαραιτητοσύνης!

Κρεμᾶστε γλῶσσες, χτενίστε μ’αὐτές κάθε τριχοφυΐα μου.

Συνθέστε ὑμνίδια στά μου ἀπαστράπτοντα προσόντα.

Μπορεῖ νὰ σᾶς ταλαιπωρήσω λίγο ἀλλὰ μὴν τὸ χαλᾶτε! Γιὰ ξεκάρφωμα γίνεται, ἀδέλφια!

Ἡ προσπάθεια κάποιων νὰ μᾶς πείσουν ὅτι οἱ ἑλληναράδες τῆς Συριζᾶ τρέμουν μὴ χάσουν τὴν σχεδὸν μπουρουντικὴ προσωπικότητα (γιὰ τὴν ἑλληνόφωνη Ἀριστερά) τοῦ Ἀλαβάνου, εὐτραπελίζει κάργα. Καλέεεε σιγά! Τὸ μόνο ποὺ καταφέρουν εἶναι νὰ θυμίζουν ἕνα πολὺ ἐνδιαφέρον (βραχυτάτης διαρκείας παρουσίας) ἀτομάκι στοὺς Δαιμονισμένους:

Δὲν ἦταν μεθυσμένος, μὰ μόνος αὐτὸς ἀπ’ ὅλους φαινόταν νἆ‘ναι ἔξω φρενῶν. Μιλοῦσε ἀσυνάρτητα καὶ οἱ μόνες του φράσεις μὲ νόημα ἦταν σὰν αὔτές:

«Τί σημαίνουν λοιπόν ὅλα αὐτά, ἀδέλφια; Δὲν θὰ σταματήσουν ποτέ;»

καὶ λέγοντάς τα χειρονομοῦσε πλατιά.

Σάββατο, Ιουνίου 13, 2009

Mεταναστολαγνεία ἐν συγχύσει.

Τὸ καλλίτερο τῶν εὐρωεκλογῶν δὲν ἦταν τὸ ποσοστὸ τοῦ λαός, δὲν ἦταν τὰ ἀντίστοιχα τῆς συριζᾶ καὶ τῶν ΟΠ.

Τὸ καλλίτερο ἦταν ἡ ἀντίδραση τοῦ Τζέφρυ

ὁ ὁποῖος πλειστάκις στὴν ζωή του μετανάστης ἦταν καὶ μάλιστα καθαριστὴς στὴν Σουηδία ντέ!


Οἱ ἀστοί, συστημικοὶ δημοσιογράφοι ἀντιλαμβανόμενοι μιὰ κάποια μεταστροφή, ἢ καλλίτερα μιὰν ὑποψία ἐνδεχομένου μεταστροφῆς στὸ πῶς τὸ μεταναστευτικὸ θὰ στὸ ἐφεξῆς ἀντιμετωπισθῇ παροτρύνουν τὸ αἴσθημά τους (=μπολσεβικικὴ ἀλλὰ καὶ ῥὸζ κομμουνιστικὴ ἀριστερὰ) νὰ ἀλλάξῃ ῥότα.


Ἤδη ἡ γυναίκα τους (ΠαΣοΚ) φαίνεται νὰ ἀλλάζῃ. Καὶ σκέπτονται φωναχτά (πρωτοσελίδως στὴν ἐφημερίδα των)

Θὰ τὰ τσιμπήσῃ τὰ ψηφαλάκια ὀ Τζέφρυ! Οἱ δικοί μας; Θὰ συνεχίσουν νὰ τὸν παίζουν; Οἱ μὲν συνεδριάζοντες ἀποτιμῶντες τὸν Στάλιν καὶ τὸ ἐὰν ὁ Μπέρια εἶχε τὸ ΟΚ ὥστε ἡ ΤΣΕΚΑ νὰ τονίζῃται στὴν λήγουσα καὶ οἱ δὲ νὰ κόπτωνται περὶ τῆς διδασκαλίας τῆς ἐτρουσκικῆς γλώσσης στὸ ἑσπερινὰ ΤΕΛ τῆς χώρας; Δὲν βλέπετε ῥὲ μαλάκες ὅτι ψωμὶ (=κουκιὰ ἐκλογῶν) ὑπάρχει σὲ μιὰ λιγώτερο μουρόχαβλη ἀντιμετώπιση τῆς λαθρομετανάστευσης;


Παρὰ ταῦτα, ἔτσι γιὰ ξεκάρφωμα προφανῶς, συνεχίζει νὰ ὑφίσταται ἡ συνήθης ἀρθρογραφία ἀπὸ βολεμένους δημοσιογράφους· δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ἀλλάξῃ ἄρδην μιὰ ἐφημερίδα ἄλλωστε. Τὸ περιεχόμενο γνωστό. Χωρὶς τοὺς μετανάστες ἡ ἐλιὰ θὰ εἶχε ἐξαφανιστῇ ἀπὸ τὶς σαλάτες τῶν τραπεζιῶν τῶν ἑλληνικῶν σπιτιῶν. Ὁμολογῶ ὅτι μὲ αὐτὴν τὴν γκουρμὲ ὑπερβολὴ θεωροῦσα ὅτι στηλίτευα τῆν μεταναστολαγνία κάποιων, ἀλλὰ ἀρθρογράφος τοῦ Βήματος πιστεύει πραγματικὰ κάτι τέτοιο (παρακάτω ὑπάρχει τὸ σχετικό). Καὶ δὲν εἶναι μόνο ὅτι τὸν τελευταῖο καιρὸ οἱ μεταναστοαμύντορες ἐν μέσῳ μιᾶς τίνι τρόπῳ ἀπολογίας των ἀναφέρουν διάφορα περὶ τῶν μεταναστῶν ἐντελῶς εὐνόητα. Ὅτι δυστυχία ἔσπρωξε τοὺς μετανάστες νὰ φύγουν ἀπὸ τὶς ἑστίες των, ὅτι μετανάστευσις ἀνέκαθεν ὑπῆρξε, ὅτι ὅτι ὅτι καταλήγοντες ὅτι οἱ «ξενόφοβοι» κάκιστα ἔχουμε αὐτὴν τὴν θέση. Τὸ παράλογο δὲν εἶναι στὰ παραπάνω, τὸ παράλογο ἔγκειται στὸ ὅτι καὶ πιὸ ἀκραία Δεξιὰ δὲν στηλιτεύει ἀδιακρίτως τὴν μετανάστευση, οἱ ἀκροδεξιοὶ ἀντιτιθέμεθα στὴν ἄνευ ὅρων ἀποδοχὴ καὶ νομιμοποίηση κάθε λάθρα μπαίνοντος, στὴν ἀπουσία μεταναστευτικῆς πολιτικῆς. Παρόλα αὐτά, ἡ στράτευση εἶναι ἐμετικὰ διαστρεβλωτικὴ τῆς ἀλήθειας.


Στὸ ἄρθρο λοιπὸν τοῦ Καρακούση μέχρι καὶ ἱστορικὴ ἀνασκόπησις γίνεται! Λειψὴ θὰ ἔλεγα πάντως ἀφοῦ δὲν ἀναφέρει τὴν μετανάστευση τῶν ἱνδοευρωπαίων ἀπὸ τὶς στέπες τῆς Οὑγγαρίας στὶς παραλίες τῆς Μυκόνου τότε κάποτε. Λέει μισὲς ἀλήθειες ἀναφορικῶς μὲ τὴν ἀλβανικότητα ἀγωνιστῶν τοῦ καθὼς ξαφνικὰ καὶ λίγο σωβινισμένα γιὰ νὰ γλύψῃ κάποιους, χαρακτηρίζει ἐθνοτέτοια τὴν ἐπανάσταση ἐνῷ πᾶσι γνωστὸν εἶναι πὼς ἦταν ταξοτέτοια.


Ἡ γλαφυρότης μαλάζει κάθε χαλαρὸ μόριο. Θυμίζει τὸ χαμόγελο τῆς Ἑλένης Ζαφειρίου κυρίως δὲ τὰ πεπραγμένα της. Ἄχ! Σὲ μένα μπορεῖ ὁ κύριος νὰ μήν ἔδωκε παιδιά, ἀλλὰ ἐσένα σκατιάρη, σὰν δικό μου σὲ μεγάλωσα. Ὁ Καρκαγιάννης ἐπιστρατεύει κάθε μέσο γιὰ τὴν εὐόδωση τοῦ σκοποῦ του. Κάθε ἐργαλεῖο. Ἐὰν οἱ ἐφημερίδες ἦσαν περισσώτερο διαδραστικὲς θὰ πέφτανε μονιτοράκια νὰ δείχνουν τὴν Δέσποινα Στυλιανοπούλου νὰ ὑπακούῃ ἀνόρεχτα στὸ ἄνοιξε τὴν πόρτα μωρὴ τοῦ «ἀφεντικοῦ» της.


Νὰ τὸ πιὸ γελοῖο, τὸ πλέον ἀποτυχημένο κομμάτι τῆς προπαγάνδας:

Και μαζί σκούπισε τα καλύτερα σπίτια, σιδέρωσε τα ομορφότερα ρούχα, ντάντεψε χιλιάδες ελληνόπουλα και έπειτα από δυο δεκαετίες βρήκε τον δρόμο του, ενσωματώθηκε και παλεύει όπως και οι αυτόχθονες για μια καλύτερη ζωή.


Ξανά:

Σιδέρωσε τὰ ὁμορφότερα ῥοῦχα.


Τὸ γράφει σημαίνων ἀρθρογράφος τῆς μεγαλύτερης ἐφημερίδας τῆς χώρας. Τὸ γράφει γιὰ νὰ μᾶς πείσῃ ὅτι ὁ κορεσμὸς τῆς κοινωνίας ἀπὸ τοὺς ξένους εἶναι ἄδικος. Ἐπειδὴ σιδέρωσαν κάποια ῥοῦχα πρὸ δεκαπενταετίας, δὲν δικαιούμεθα νὰ ὁμιλοῦμε σήμερα. (Τὴν δαντέλα, στὸν ποδόγυρο μήπως τὴν ἄφησαν παραπονεμένη;)


Καὶ τὸ καλλίτερο:


έσωσε την παραγωγή των εσπεριδοειδών


Δηλαδ χωρς τος ξένους, σήμερα δν θ τρώγαμε λληνικ πορτοκάλια. Μ τέτοιου εδους πιχειρήματα μεταναστόκαυλων κατάληξη τς λης φάσης εναι σιγουράκι.

Βρωκλογαὶ (V)

Πολλάκις δὲν χρειάζονται ἰδιαίτερες συστάσεις, τὸ ὄνομα ἀρκεῖ. Ἔτσι καὶ μὲ τοὺς οἰκωλόγους πράσινους οἱ ὁποῖοι ἐκμεταλλευθέντες τὸ ὄνομά των κυρίως, ἀπέσπασαν ἀρκετὲς ψήφους ὥστε νὰ προκάμουν καὶ νὰ ἐκλέξουν βουλευτή· ἀσχέτως βεβαίως τοῦ ὅτι τὰ ποσοστά των ἀπέσχον παρασάγγας τῶν προεκλογικῶν τε καὶ δημοσκοπικῶν τοιούτων.

Ἔτσι, τί πιὸ φυσικὸ ἀπὸ τὸ οἱ πρῶτες δηλώσεις τοῦ ἐπικεφαλὴς τῶν Ο.Π. νὰ στρέφωνται γύρω ἀπὸ τὴν οἰκολογία. Ὁ Τρεμόπουλος λοιπόν, ἐλάχιστα μετὰ ἀπὸ τὴν ὁριστικοποίησή του ὡς εὐρωβουλευτῆ, δήλωσε ὅτι θὰ ἀγωνισθῇ γιὰ νά ἀπεμπλακῇ ἡ πόλη του...ἀπὸ τὴν συντηρητικὴ ὁμηρία. (Βεβαίως, στὴν πόλη του, τὸ κόμμα του ἦλθε ἑβδομογδένατο, κάπου ἐκεῖ, ὁπότε βαρβάτη ἀπορία τίς τὸν ἐξουσιοδότησε νὰ «σώσῃ» τὴν Σαλονίκη…)

Προτεραιότης στὴν οἰκωλογία λοιπὸν καὶ ἀγώνας γιὰ νὰ ξεφύγουμε τῆς συντηρητικῆς ὁμηρίας.

Πῶς συνδυάζεται ἡ προτεραιότης στὴν οἰκωλογία καὶ δηλώσεις κλάιν μάιν προοδευτικοῦ περιεχομένου περὶ συντηρητικῆς ὁμηρίας;

Συνδυάζεται καὶ ἐξηγεῖται.

Ἡ συντηρητικὴ_ὁμηρία εἶναι ἕνα ἐν δυνάμει τετράποδο οὕτινος ἡ αἰτία τῆς γενέσεώς του συναντᾶται ἐπίσης στὴν δημιουργία τῶν στὰ κίτρινα νερὰ γυρίνων, στὸ σίγμα στὰ ἐπώνυμα τῶν γυναικῶν καὶ στὸν λικβινταρισμό τῶν ἀερίων στὸ παχὺ ἔντερο. Μόλις σκάσῃ μύτη, ἡ συντηρητικὴ_ὁμηρία, τοῦ τοκετοῦ περατωθέντος, τεντώνεται ῥάθυμα καὶ δαγκώνει λαίμαργα τὸν ὀμφάλιο ῥόλο του. Ἀπελευθερώνεται καὶ βγαίνει μιὰ τσάρκα στὴν γειτονιά. Μπαινοβγαίνει στὶς αὐλὲς τῶν σπιτιῶν, μοιράζει φυλλάδια πίτσας καὶ ἐλέγχει τὰ πέριξ ταμπουλαραζικῶς. Κατουρᾷ μάλιστα ὅπου βρεῖ ὁριοθετώντας ἕναν ζωτικὸ χῶρο. Ἀκριβῶς σὲ αὐτὴν τὴν φάσι, ἕνεκα τὴς τοξικότητος τοῦ πουτσοκάτουρού του, προξενεῖ ἀνεπανόρθωτες ζημίες στοὺς κυανοὺς κάδους ἀπορριμάτων μὲ φρικτὸ ἀποτέλεσμα τὴν ἀνάσχεσι τῆς ὁρμῆς τῆς τάσεως πρὸς ἀνακύκλωση. Ἰδοῦ τὸ περιβαντολλογικὸ ἔγκλημα τῆς τετραπόδου πλέον, συντηρητικῆς_ὁμηρίας τὴν ὁποίαν βάλθηκε νὰ ἐξουδετερώσῃ ὁ μὲ ἄφατο ζῆλο, οἰκωλόγος, Τρεμόπουλας.

Παρασκευή, Ιουνίου 12, 2009

ἀκόμα λίγα τέτοια πρωτοσέλιδα ἀπὸ τὸν Ῥιζοσπάστη...



... καὶ μᾶς (σίκ) βλέπω τρίτο κόμμα...










Πέμπτη, Ιουνίου 11, 2009

Ἔξοχο.

Η χώρα μας είναι το σπίτι μας. Ο λαός μας, το Έθνος μας είναι η οικογένεια μας. Στο σπίτι μας μπορούμε να φιλοξενήσουμε ένα ορισμένο αριθμό ανθρώπων, όσων μας επιτρέπουν οι δυνάμεις μας. Όταν χρειαστεί το κάνουμε. Από παράδοση φιλοξενίας, πολιτισμό, χριστιανικό πνεύμα, από την φυσική συμπάθεια μας προς τον αδύνατο. Όμως δεν θα ριψοκινδυνέψουμε την ασφάλεια των παιδιών μας, δεν θα επιτρέψουμε στον φιλοξενούμενο ν’ ανεβεί στο κρεβάτι μας, να μας αλλάξει συνήθειες, να φορέσει φερετζέ στις γυναίκες μας, δεν θα του επιτρέψουμε να θεωρήσει ότι μπορεί ν’ ανάψει φωτιά μες το σαλόνι μας, δεν θα του επιτρέψουμε να μας ζητήσει και τα ρέστα.

Χιλιάδες χιλιάδων λαθρομεταναστών συρρέουν στην χώρα μας. Η μεγάλη πλειοψηφία τους είναι δυστυχείς φυγάδες, άνθρωποι που θα ήθελαν μια τίμια δουλειά, ψωμί, στέγη, ασφάλεια για τους ίδιους και τα παιδιά τους και φύγανε από τόπους ρημαγμένους από τον πόλεμο και την πείνα. Ένα κομμάτι τους είναι νταβαντζήδες, πρεζέμποροι, λαθρέμποροι. Κάντε μια βόλτα στην Ομόνοια και θα τους δείτε. Κάντε μια βόλτα στα Τριμελή και Πενταμελή Εφετεία Κακουργημάτων και διαβάστε τα ονόματα των κατηγορουμένων στα εκθέματα. Τεράστιο ποσοστό των κατηγορουμένων, συχνά η πλειοψηφία, στην εμπορία ναρκωτικών, στις ένοπλες ληστείες, τις διαρρήξεις και στην σωματεμπορία είναι αλλοδαποί. Οι «στατιστικές» που αθροίζουν στην εγκληματικότητα τις ακάλυπτες επιταγές και την μη καταβολή εργοδοτικών εισφορών είναι για τα πανηγύρια. Αυτές οι τρίχες απευθύνονται σε νεοταξικούς πιθήκους. Έχετε δει Αλβανό, Αφγανό, Σομαλό ή Ρουμάνο με μπλοκ επιταγών; Ούτε κι εγώ. Δείτε την βαριά εγκληματικότητα, την συμμετοχή των αλλοδαπών σε αυτήν και τα λέμε.

Σχεδόν όλοι όμως, πλην των Αλβανών και των λοιπών βαλκάνιων, ερχόντουσαν κι έρχονται μέσω Τουρκίας. Οι Τούρκοι, κεμαλικοί πρωτοφασίστες ή νεοοθωμανοί ισλαμοφασίστες, έχουν στήσει μια τεράστια μηχανή προωθώντας αλλεπάλληλα κύματα λαθρομεταναστών στην Ελλάδα, χρεώνοντας κάθε ταλαίπωρο χιλιάδες δολάρια το κεφάλι. Μιλάμε για βιομηχανία. Ο πρώτος δουλέμπορος είναι η ρατσιστική καμόρα που κυβερνάει την Άγκυρα. Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, ΜΙΤ, δουλέμποροι, στρατοχωροφύλακες, αστυνομία, λιμενικό, στρατός, όλοι στην Τουρκία συνεργάζονται για να γδάρουν τους δύστυχους κι ύστερα να τους πετάξουν στις ακτές μας ή στην από δω όχθη του Έβρου. Έτσι από την μια κερδίζουν αμύθητα ποσά κι από την άλλη υπονομεύουν την οικονομία, την κοινωνία μας, την Εθνική μας Ασφάλεια.

Το κέντρο της Αθήνας έχει μετατραπεί σε προάστιο του Ισλαμαμπάντ ή του Μογκαντίσου. Λαθρέμποροι, ντίλερ ηρωίνης, νταβαντζήδες «δουλεύουν» νυχθημερόν, οι νιγηριανές πόρνες τους φτάνουν ως τον Κηφισό. Ενίοτε συμπλέκονται μέρα μεσημέρι με τσεκούρια και μαχαίρια. Κοπάδια μαύρων με ζεμπίλια πουλάνε τσάντες, ζώνες, ότι φανταστείς. Συνήθως είναι «μαϊμούδες» κι οι πωλητές είναι το τελευταίο κομμάτι του πλοκαμιού που ξεκινά από την ναπολιτάνικη μαφία. Διαβάστε τα «Γόμμορα». Αξίζει. Οι Έλληνες μαγαζάτορες φεύγουν, οι τιμές της γης καταβαραθρώθηκαν. Περιμένετε να δούμε ποιοι θα αγοράσουν κι ύστερα θα διώξουν του γαβριάδες και θα πουλάνε ή θα νοικιάζουν με χρυσάφι. Ότι έγινε με του Ψυρρή και το Γκάζι. Φτιάξανε περιουσίες κάτι «σοσιαλιστές» υπουργοί και κάτι αδερφές τιμητές των πάντων από τηλοψίας. Είχανε βλέπετε την κατάλληλη πληροφόρηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι μαϊμού φιλοκεμαλικοί και από ολίγον Γκότσε Ντέλτσεφ «οικολόγοι» και διάφοροι άλλοι «ιαχωβάδες» της πολιτικής ορθότητας είναι υπέρ του μέσα όλοι και να ‘ρθούνε κι άλλοι. Θέλουνε «πολυπολιτισμό» οι αβανταδόροι του κεμαλικού φασισμού, τα εγχώρια τσανάκια των πάλαι ποτέ «μακεδονικών» ταγμάτων των SS του Μιχαήλοφ, του πολιτικού «μπαμπά» του Γκρούεφσκι και κολλητού του Χάινριχ Χίμλερ και του Ουστάσι χασάπη Άντε Πάβελιτς. Ως γνωστόν όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια μούρη κι αυτές οι συμπάθειες είναι φυσικές ανάμεσα σε μισέλληνες ολοκληρωτικούς και τους γείτονες σωβινιστές. Κατά την κοψιά και η περπατησιά. Σκυφτοί. Ένεκα και του γνωστού πάθους.

Λοιπόν, εμείς δεν θέλουμε το σπίτι μας να γίνει έτσι. Δεν θέλουμε τζαμί. Δεν θέλουμε μιναρέδες να διακόπτουν τον αττικό ορίζοντα. Δεν θέλουμε αγέλες Σομαλών κι Αφγανών ναρκεμπόρων να μαχαιρώνονται ντάλα μεσημέρι για τον έλεγχο της πιάτσας. Να κλείσουμε την πόρτα μας. Να πετάξουμε έξω όποιον παρανομεί. Καμία ανοχή. Πουθενά και σε τίποτα. Καμία ανοχή στην πορνεία, την επαιτεία, το παράνομο εμπόριο. Τα στρώνουν και πουλάνε έξω από τις πόρτες των καταστημάτων των Ελλήνων εμπόρων που τους σκίζει η εφορία, το ΤΕΒΕ, το ΙΚΑ. Να τους στείλουμε πεσκέσι σε αυτούς που τα κονομήσανε για να τους σπρώξουν στην αυλή μας. Να τους μαζέψουμε, όποιους μπήκαν παράνομα, σε στρατόπεδα και να ξεσκαρτάρουμε τους τίμιους ανθρώπους, τους πραγματικούς πρόσφυγες από τους νταβαντζήδες, τα παράσιτα και τους πρεζέμπορους. Βίαιη επαναπροώθηση και σ’ όποιον αρέσει. Παρά τις μπούρδες που παπαγαλίζει η καθεστωτική ροζ «Αριστερά», οι Έλληνες πουθενά δεν πήγανε ως ακρίδες, άναρχα, ως επιδρομείς. Στην Γερμανία, στο Βέλγιο, στην Αυστραλία, στις ΗΠΑ πήγανε οργανωμένα, συχνά τους περίμενε η δουλειά από πριν. Λίγοι ήταν αυτοί που ξεμπάρκαραν από βαπόρια στην Αμερική. Στην ουρά μήνες και χρόνια για να μεταναστεύσουν μετά από διαδικασίες επίπονες. Καμία ανοχή σε όσους απασχολούν παράνομους μετανάστες. Ο νόμος υπάρχει αλλά ποιος τον εφαρμόζει; Στην Ισπανία για να νοικιάσεις σπίτι πρέπει να έχεις νόμιμη παραμονή και πας μαζί με τον ιδιοκτήτη στην Αστυνομία να δηλώσεις την κατοικία σου αλλιώς σας κόβουν και των δυο τα πόδια.

Θα προστατεύσουμε την χώρα μας, το σπίτι μας, τα παιδιά μας, την αισθητική μας; Ποιος θέλει 300.000 μουσουλμάνους στην Αθήνα; Ποιος μας ρώτησε αν θέλουμε άλλη μια τεράστια μειονότητα που θεωρεί τις μανάδες και τις κόρες μας πουτάνες γιατί δεν φοράνε μαντίλα και κυκλοφορούν με παντελόνια; Ποιος μας ρώτησε εάν θέλουμε ν’ ακούμε το κάλεσμα του μουεζίνη μέσα στην πόλη που πέθανε ο Καραϊσκάκης για την ελευθερία της;

Η πολιτική ορθότητα είναι κοινωνική αρρώστια, είναι η σύφιλη του δημόσιου λόγου. Αντιμετωπίστε τους φορείς της αναλόγως. Σίγουρα ενοχληθούν ορισμένοι από τα παραπάνω. Ε, θα το πω του σκύλου μου να κλάψει, που ‘ναι κι αλλοδαπός από την Ροδεσία.

Βρωκλογαὶ (ΙV)

Βρωκλογαί;


Στὸν πoῦtσo μας αἱ εὐρωεκλογαί· πρώτιστο ζήτημα ἡ ὑγίεια τοῦ Βασιλέως!

Σιδερένιος ῥὲ Κῶτσο!

Βροκλογὲς (ΙΙΙ)

Τί ΛαΟΣ καὶ τὰ ῥέστα! Ὁ μοναδικὸς νικητὴς τῶν βροκλογῶν εἶναι ὁ βρετανὸς Νὶκ Γκρίφιν.


Πρόσφατα, μαζώχτηκαν ὅλα τὰ κόμματα (δὲν εἶναι καὶ πολλὰ) στὸ Ἠνωμένο Βασίλειο ὥστε νὰ δοῦν τί θὰ κάνουν μὲ τὴν αὔξηση τῆς δύναμης τοῦ βρετανικοῦ ἐθνικοῦ κόμματος. Συντηρητικοί, φιλελεύθεροι δημοκράτες καὶ ἐργατικοὶ ἐντελῶς δημοκρατικὰ σφίχτηκαν ὁμοῦ ὥστε νὰ περιορίσουν ἕνα νόμιμο πολιτικὸ κόμμα. Σήμερα, μετὰ ἀπὸ τὶς ἐκλογές, μὲ ἀποτέλεσμα ὅπερ στέλνει τὸ BNP στὸ εὐρωκοινοβούλιο, ἡ ἐκπρόσωπος τῶν ἐργατικῶν Χάριετ Χάρμαν χαρακτήρισε τὸ γεγονὸς ὡς τρομεγὸ (σίκ) ἐνῷ ὁ ἀρχηγὸς τῶν Τόρρις ἐδήλωσε «ἀηδιασμένος».

Μάλιστα.

Κατὰ τ’ἄλλα πολλοὶ βλογοῦχοι ἀνησυχοῦν γιὰ τὸ ὅτι ἡ ἄνοδος τῆς Δεξιᾶς θὰ συντηρητικοποιήσῃ τὸ πολιτικοκοινωνικὸ γίγνεσθαι καὶ θὰ κινδυνεύσῃ ἡ δημοκρατία.

Βρωκλογὲς ΙΙ

Πῶς τὸ ἔλεγε ἡ λαίδη Ἄντζυ;

Θὰ μιλήσω ὅταν πρέπει νὰ μιλήσω, κι ὅταν πὶμ πὶμ θὰ σοῦ πῶ τὸ σ’ἀγαπῶ, κᾶνε στὴν μπάντα σὲ παρακαλῶωωωωω!

Τὸ μέτρο ναί, δὲν εἶναι καὶ τόσο τηρήσιμο στὸ παραπάνω, ἀλλὰ ποιὸ τὸ τηρεῖ στὴν περίπτωση τῶν μετεκλογικῶν χαβαλέδων στὸν συμπαθὴ σχηματισμὸ τοῦ Τσίριζα;

Ὁ Ἀλαβάνος ἐρωτᾶται γιὰ τὰ ἀποτελέσματα, τὰ σὲ πλήρη ἀντιστοιχία μὲ τὰ πρὸ ἑνὸς ἔτους διψήφια προγνωστικά, ἀλλὰ μένει βράχος! Κατὰ τὴν συνεδρίαση τῆς γραμματείας τῆς Συριζᾶ, ἀπήντησε: Δὲν θέλω νὰ μιλήσω γιὰ τὴν ὥρα.

Μὰ δὲν εἶπαν νὰ μιλήσῃς γιὰ τὴν ὥρα Ἀλέκο! Γιὰ τὰ ἀποτελέσματα εἶπαν!

Στὸν ἑπόμενο τόνο, ἡ ὥρα θὰ εἶναι... ὥρα νὰ γίνῃ μπουρδέλο, τὸ κωλοχανεῖο.



Βρωκλογὲς

Τελικὰ ἀπὸ τότε ποὺ μέχρι καὶ βλὸγ σηκώθηκε μὲ σημαία τὸ νὰ μὴν μπῇ ὁ ΛαΟΣ στὴν βουλή (γαμῶ τὴν δημοκρατία σας τὸ δίχως ἄλλο) ὅλα τσουλᾷν πρίμα! Μέσα εἶσαι δικέ μου!

Γουρλῆδες κάργα!

Παρασκευή, Ιουνίου 05, 2009

Λόλ!

Κόψε πατέντες πού σενιάρουν γιὰ νὰ ἰκανοποιήσουν τὰ διαβολεμένα ἀφροδίσιά των!

Αὐτοϊκανοποίησις μέσω ἑνὸς ρόγχου τυλιγμένος στὸν λαιμό, ένας ἄλλος γύρω ἀπὸ τὰ γεννητικὰ κλαπατσίμπανα, μὲ τὰ δύο αὐτὰ μαζὺ δεμένα στὴν ντουλάπα.

Γιὰ μοντέλο ἢ γιὰ τραμπάλα;

Αὐτοϊκανοποίησις, καινὰ δαιμόνια· χάθηκε ἡ κλασσικὴ παλαμιαία μαλακία;

Ἠλεκτρολόγος ἐγκαταστάσεων εἶσαι ῥὲ μάγκα; Πιᾶσε μιὰ σοῦκο!

Ζηλώσας Ἰωάννη Μελισσανίδη ὁ σχωρεμένος ἀλλὰ ποῦ πᾷς ῥὲ Καραμῆτρο; Παρὰ εἰκοσιοκτώ, 100 χρονῶν εἶσαι!

Ἡ 6περμάτιση στὰ ἐντελῶς καπάκια τοῦ φιλιοῦ τῆς γκιλοτίνας.

Οἰκολόγοι πράσινοι καὶ κουκουρούκου.

Ἡ ἀποθέωση τῆς βλαχοκουτοπονηριᾶς, τοῦ πολιτικαντισμοῦ, τῆς προληπτικῶς κωλοτούμπας.

Στό σκάυ τζί ἄρ ἔγινε ἕνα ντιμπέιτ καὶ καλά. Μεταξὺ τῶν θεμάτων, πιάσανε καὶ τὴν μετανάστευση.

Σ’ αὐτό, μέχρι καὶ ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ μεταναστολαγνικοῦ Τσίριζα ἀνέφερε ὅτι: πρόκειται για ευρωπαϊκό ζήτημα το οποίο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί συνολικά, ξεφεύγοντας ἔτσι ἀπὸ τὴν αὐτιστικὴ στάση τῶν «ἀντιρατσιστῶν» πὼς χάρη στοὺς λαθρομετανάστες βάλαμε στὴν κουζίνα μας τὴν ἐλιά καὶ κλαδεύτηκαν (ἐπιτέλους!) οἱ πορτοκαλιές μας.

Ὁ ἐκπρόσωπος τών οἰκωλόγων πράσινων, σάν τιβί χόστες μαγειρικῆς ἐκπομπῆς, πετάει κάτι ποὺ οὔτε ὁ Τζέφρυ Παπανδρέου δὲν θὰ ἐκστόμιζε:

Η μετανάστευση μπορεί να είναι μια ευκαιρία για να δούμε άλλους πολιτισμούς

.....είπε ο Νίκος Χρυσόγελος

Τί νὰ σχολιάσῃς σὲ μιὰ τέτοια παπάρα ὅμοια τῆς ὁποίας δὲν συναντᾶται οὔτε σὲ χωριάτικη σαλάτα;

Χρυσόγελος κλαυσίγελως.

Ὄχι γιὰ τοὺς οἰκωλόγους.

Γιὰ τοὺς ψηφοφόρους τους.

(Ὁσο γιὰ τὸ θέμα μὲ τὶς λάααααααααααρτζ θέσεις τους περὶ τῆς Μακεδονίας, εἶσαι πιὸ ἔξυπνος ἀπὸ ἕναν δεκάχρονο;)

Πέμπτη, Ιουνίου 04, 2009

βρὲ ναὶ σοῦ λέω!


οἶδα τὰ ἔργα σου καὶ ποῦ κατοικεῖς· ὅπου ὁ θρόνος τοῦ σατανᾶ

Τρίτη, Ιουνίου 02, 2009

μὲ τὴν ἁρμύρα!

Τελικά, κα’αβάκι, αὐτὴ θὰ εἶνε ἡ μοναδικὴ θάλασσα ποὺ θὰ δῇς κάτω σου... 

Δευτέρα, Ιουνίου 01, 2009

Борис Леонидович Пастернак

Ἦταν μιά δύσκολη ὑπόθεση τό νά κάνῃς ὑψηλή τέχνη στήν σοβιετική ἔνωση ἐπί σταλινισμοῦ. Κι ὅπως ἀποδείχθηκε ἀκόμα καί μετά τόν θάνατο τοῦ Στάλιν τό 1953, καί παρά τίς ἐλπίδες πού γέννησε τό 1955 τό 20ό συνέδριο τοῦ ΚΚΣΕ μέ τήν περίφημη ὁμιλία τού Νικήτα Χρουστσώφ κατά τῆς προσωπολατρίας, ἡ ἄνοιξη δέν θά ἐρχόταν γιά τούς σοβιετικούς καλλιτέχνες καί διανοούμενους πού δέχτηκαν τήν σκληρή κριτική τοῦ κόμματος. Ἀνάμεσά τους οἱ Ἄννα Ἀχμάτοβα, Μιχαήλ Ζόσενκο, Ἡλία Ἔρεμπουργκ, Ἀράμ Χατσατουριάν, Σεργκέι Προκόβιεφ, Ντμίτρι Σοστακόβιτς καί Μπόρις Πάστερνακ.

Ὅλα αὐτά ἔρχεται νά μᾶς θυμίση ἕνα βιβλίο πού ἐκδίδεται ἀπό τίς «μεταμεσονύκτιες ἐκδόσεις» μέ τίτλο «ὁλοκληρωτισμός καί τέχνη» τοῦ Δημήτρη Τριανταφυλλίδη, ὁ ὁποῖος ἔχει ἐπιμεληθεῖ καί μεταφράσει ἀπό τά ῥωσικά ὅλα τά ντοκουμέντα καί τά σχολιάζει. Ντοκουμέντα πού καλύπτουν τήν περίοδο 1946-1960. Στό πρῶτο μέρος τοῦ βιβλίου ὁ συγγραφέας μεταφέρει τήν ὁμιλία τοῦ Ἀντρέι Ζντάνωφ, μέλους τῆς κεντρικῆς ἐπιτροπῆς τοῦ ΚΚΣΕ, κατά τῶν περιοδικῶν «Ζβεζντά» καί «Λένινγκραντ» τό 1946, τῶν ὁποίων τό ἔγκλημα ἦταν πώς εἶχαν δημοσιεύσει διηγήματα τοῦ Μιχαήλ Ζόσενκο καί ποιήματα τῆς Ἄννας Ἀχμάτοβα.

«Τό εὗρος τῆς ποίησής της», εἶπε γιά τήν τελευταία, «εἶναι μίζερα περιορισμένο, εἶναι ἡ ποίηση μιᾶς τρελαμένης κυρᾶς πού χτυπιέται στό μπουντουάρ καί τό παρεκκλήσι. (...) Oἱ θλιβεροί τόνοι μιᾶς πεισιθάνατης ἀπελπισίας, τά μυστικιστικά βιώματα ἀπό κοινοῦ μέ τόν ἐρωτισμό ἀποτελοῦν τόν πνευματικό κόσμο τῆς Ἀχμάτοβα, ἡ ὁποία εἶναι ἕνα ἀπομεινάρι ἀπό τόν κόσμο τῆς παλιᾶς κουλτούρας τῶν εὐγενῶν πού ἔχουν πλέον χαθῆ ὁριστικά».

ΣΤΙΧΟΙ ΑΝΤΙΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

Τό 1946 μπαίνει λουκέτο στό «Λένινγκραντ», ἐνῶ ὁρίζονται νέοι ὑπεύθυνοι στό «Ζβεζντά». Ἐννοεῖται πώς ἀποκλείονται κάθε ἔκδοσης τά ἔργα τῆς Ἀχμάτοβα καί τοῦ Ζόσενκο.

Οἱ περιπέτειες τῆς ποιήτριας, ὅμως, δέν τελειώνουν. Τό 1950 «κατηγορεῖται γιά ἐχθρική δράση μέ βάση τίς ὁμολογίες τῶν συλληφθέντων στά τέλη τοῦ 1949, γιοῦ της Ἠ. Γκουμίλιωφ καί τοῦ πρώην συζύγου της, Ἠ. Ἠ. Πούνιν, καθηγητῆ τοῦ Κρατικοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Λένινγκραντ». Ὅπως ὁμολόγησε ὁ Πούνιν, ἀπό τά πρῶτα κιόλας χρόνια τῆς Ὀκτωβριανῆς Ἐπανάστασης, ἡ Ἀχμάτοβα ἔγραφε στίχους άντισοβιετικοῦ χαρακτῆρα, στούς ὁποίους ἀποκαλοῦσε τούς μπολσεβίκους “ἐχθρούς, πού ἐρημώνουν τήν γῆ”».

Καί ἀπό τήν πεζογραφία καί τήν ποίηση πᾶμε στήν μουσική, ὅπου τά ὄργανα εἶχαν ἀρχίσει τό 1948, μέ ἀφορμή τήν πρεμιέρα τῆς ὄπερας, «Μεγάλη φιλία» τοῦ Β. Μουραντέλι, πού προκάλεσε τό ξέσπασμα τοῦ Πολιτικοῦ Γραφείου τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ ΚΚΕ.

Τό ἔργο χαρακτηρίστηκε ἐπαίσχυντο, καθώς ὁ συνθέτης «δέν ἀξιοποίησε τόν πλοῦτο τῶν λαϊκῶν μελωδιῶν, τῶν τραγουδιῶν, τῶν ῥυθμῶν, τῶν χορευτικῶν μοτίβων, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν τήν κληρονομιά τῶν λαῶν τῆςΕΣΣΔ». Ἡ δέ ἀποτυχία τοῦ Μουραντέλι «δέν εἶναι μεμονωμένο περιστατικό, ἀλλά συνδέεται στενά μέ τήν κακή κατάσταση τῆς σύγχρονης σοβιετικῆς μουσικῆς καί τήν διάδοση μεταξύ τῶν σοβιετικῶν συνθετῶν τοῦ φορμαλιστικοῦ ῥεύματος».

Ὁ μεγάλος Ντμίτρι Σοστακόβιτς δέν γλύτωσε ἀπό τήν λάσπη. Μέ ἀφορμή τήν ὄπερά του «Ἡ Λαίδη Μάκβεθ τοῦ Μτσένσκ» ἡ «Πράβντα» τόν κατηγόρησε γιά τίς ἀντιλαϊκές, φορμαλιστικές διαστροφές του. Καί ὄχι μόνο αὐτόν: «Τό ῥεῦμα αὐτό βρῆκε τήν πλήρη του ἔκφραση στά ἔργα συνθετῶν ὅπως ὁ Σεργκέι Προκόβιεφ, ὁ Ἀράμ Χατσατουριά, ὁ Βλαντιμίρ Σεμπάλιν, ὁ Γκριγκόρι Ποπώφ κ.ἄ., ὅπου μέ ἰδιαίτερη ἔνταση παρουσιάζονται οἱ φορμαλιστικές διαστροφές, οἱ ἀντιδημοκρατικές τάσεις στήν μουσική πού εἶναι ξένες πρός τόν σοβιετικό λαό καί τίς καλλιτεχνικές του προτιμήσεις».

Καί φθάνουμε στήν ἐποχή τῆς μικρῆς ἄνοιξης τῶν τεχνῶν στήν ΕΣΣΔ. Χαρακτηριστικό εἶναι τό ἐνημερωτικό σημείωμα τοῦ Τμήματος ἐπιστήμης καί κουλτούρας τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ ΚΚΣΕ γιά τίς «μή ὑγιεῖς» διαθέσεις μεταξύ τῆς διανόησης, πού τό 1954 ἀποστέλλεται στόν γραμματέα τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΣΕ Π.Ν. Ποσπέλεφ, στό ὁποῖο καταγγέλεται «ἡ ἀναβίωση τῆς ἐπιρροῆς τῆς ἀστικῆς ἰδεολογίας μεταξύ ἑνός τμήματος τῆς διανόησης».

Ἀφορμή γιά τήν «καταγγελία» εἶναι ἕνα ἄρθρο στήν «Πράβντα» τῆς 27ης Νοεμβρίου 1953 μέ τίτλο «Τό δικαίωμα καί τό χρέος τού θεάτρου» πού ἀφοροῦσε τήν παράσταση «Ἀπειλή» τοῦ Ὀστρόφσκι στό Θέατρο Δράματος τῆς Μόσχας. Στό ἐν λόγω ἄρθρο δέν ὑπῆρχε λέξη γιά «τό σημαντικότερο καθῆκον τῶν παραγόντων τῆς σοβιετικῆς κουλτούρας, δηλαδή γιά τήν μάχη κατά τῶν ἐπιρροῶν τῆς ἀστικῆς ἰδεολογίας». «Ἀτυχεῖς» δέ ἦταν καί ὁρισμένες θέσεις του, εἰδικά αὐτή πού ἀφοροῦσε τήν «ἐλευθερία τῆς δημιουργίας ἔναντι τῆς πολιτικῆς, τήν ἐλευθερία τῶν τάσεων, τόν περιορισμό τῆς κριτικῆς». Άκόμα πιό «ὕποπτο», ἕνα ἄρθρο τοῦ Ἀράμ Χατζατουριάν στό περιοδικό «Σοβιετική μουσική», ὅπου ὁ συνθέτης τασσόταν ἐναντίον τῶν «ὁδηγιῶν ἄνωθεν», καί τό ὁποῖο μάλιστα ἐπαινέθηκε σέ ἀμερικανική ἐφημερίδα ὡς ἔνδειξη μεταστροφῆς τῆς πολιτικῆς τοῦ κόμματος στόν χῶρο τῶν τεχνῶν στήν ΕΣΣΔ.

Καί μετά τούς μουσουργούς καί τούς συγγραφεῖς, πῶς θά μποροῦσαν νά λείπουν οἱ εἰκαστικοί;Τό 1954 τό Τμήμα ἐπιστήμης καί κουλτούρας τῆς Κεντρικῆς ἐπιτροπῆς τοῦ ΚΚΣΕ ἐπισημαίνει ὅτι ὁ καλλιτέχνης πρέπει νά ζωγραφίζη ἔργα ὅπως τά «Σφυρί καί Δρεπάνι» τοῦ Γ. Γκορέλωφ, «Ψωμί» τοῦ Τ. Γιαμπλόνσκι, «Ἀνάπαυση μετά τήν μάχη» τοῦ Γιούρι Νεπρίντσεφ. «Τήν ἴδια στιγμή ὅμως στίς ἐκθέσεις χρόνο μέ τόν χρόνο έμφανίζονται ὁλοένα καί πιό πολλοί τυχάρπαστοι, βιαστικά φτιαγμένοι πίνακες, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν κεντρικό θέμα καί δέν λένε σέ κανέναν τίποτα. Πίνακες γκρίζοι, θλιβεροί, τοπία μέ μισο-κατεστραμμένα οἰκήματα, ἐγκαταλειμμένες πηγές, ἐρημωμένους κήπους (...) Ἰδιαίτερα άποκαλυπτικά οἱ μή ὑγιεῖς ἐστέτ διαθέσεις φαίνονται στό διήγημα τοῦ Ἰλιά Ἔρενμπουργκ “Τό λιώσιμο τῶν πάγων”. Σ’αὐτό περιγράφονται δυό σοβιετικοί ζωγράφοι ὁ Σαμποῦροφ καί ὁ Πουχώφ. Ὁ πρῶτος ζεῖ σέ ἕνα ὑπόγειο πεινασμένος καί ζωγραφίζει μόνο ἰδιωτικές σκηνές καί πορτρέτα τῆς συζύγου του.

Ὁ Ἰ. Ἔρενμπουργκ θεωρεῖ ὅτι τά ἔργα τοῦ Σαμποῦρωφ ἀποτελοῦν πραγματική τέχνη. Ἀντιθέτως ὁ Πουχώφ δέν πιστεύει στήν τέχνη, κυνικά παραδέχεται ὅτι εἶναι τσαπατσούλης, καί δημιουργεῖ πίνακες μέ θέματα ἀπό τήν παραγωγή». Φυσικά καί ἐδῶ ἡ λήψη μέτρων θεωρεῖται ἀπαραίτητη.

Κορωνίδα ὅλων ὁσων ἀναφέρονται παραπάνω εἶναι ἡ περίπτωση τοῦ Μπόρις Πάστερνακ. Τό «λάθος» του ἦταν ὅτι εἶχε γράψει ἕνα σπουδαῖο μυθιστόρημα, τό «Δόκτωρ Ζιβάγκο», πού ὅμως χρησιμοποιήθηκε ὡς μέρος τοῦ ἰδεολογικοῦ ὁπλοστασίου κατά τῆς ΕΣΣΔ. Ὅταν τό ἔστειλε στόν ἰταλό ἐκδότη Τζατζάκομο Φελτρινέλι, οἱ μηχανισμοί τοῦ καθεστῶτος κινητοποιήθηκαν γιά νά ἀποτρέψουν τήν ἔκδοσή του.

Στό «ὁλοκληρωτισμός καί τέχνη» παρουσιάζονται τά σημαντικότερα ἀπό τά 39 συνολικά ἔγγραφα πού ἔχουν σχέση μέ τήν «ὑπόθεση Πάστερνακ». Σ’ἕνα ἀπό αυτά, ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς ΕΣΣΔ Σεπιλόφ χαρακτηρίζει τό μυθιστόρημα κακεντρεχή λίβελο κατά τῆς ΕΣΣΔ καί καθησυχάζει ὅτι μέ τήν βοήθεια φίλων λαμβάνει μέτρα γιά τήν ἀποτροπή τῆς ἔκδοσης «αὐτοῦ τοῦ ἀντισοβιετικοῦ βιβλίου» στό ἐξωτερικό.

Καί ἐδῶ ἀκριβῶς ἀρχίζει ἕνα μαραθώνιος ἀλληλογραφίας ὅπου κατ’ἀρχήν καί προφανῶς ὕστερα ἀπό πιέσεις ὁ Πάστερνακ ὑπαναχωρεῖ σέ σχέση μέ τήν ἔκδοση τοῦ μυθιστορήματός του, παραδεχόμενος ὅτι πρέπει νά τό ἐπεξεργαστῆ ξανά. Τό ζητᾶ πίσω ἀπό τόν Φελτρινέλι, ἀλλά ὁ τελευταῖος δέν ἐπιστρέφει τό χειρόγραφο, γράφοντας πῶς εἶναι «ὑψηλῆς καλλιτεχνικῆς ἀξίας» καί θά περιμένη τίς διορθώσεις.

Μέ νέο τηλεγράφημα ὁ συγγραφέας ἐπιμένει, ἐνῶ τότε ὁ ἐκδότης στέλνει ἀντίγραφα τοῦ μυθιστορήματος στούς ἐκδοτικούς οἴκους «Γκαλιμάρ» (Γαλλία) καί «Κόλινς» (Βρετανία).

Tόν Ἀπριλίο τοῦ 1958 τό βιβλίο ἔχει κυκλοφορήσει. Οἱ Σοβιετικοί θορυβημένοι προσπαθοῦν νά στρέψουν τήν ἐπιτροπή τοῦ Νόμπελ πρός τόν ὑποδειγματικό γι’αὐτούς Μιχαήλ Σόλοχωφ. Ὁ Πάστερνακ τελικά βραβεύεται καί ξεκαθαρίζει τήν θέση του μέ ἐπιστολή του πρός τό προεδρεῖο τῆς διεύθυνσης τῆς Ἔνωσης συγγραφέων τῆς ΕΣΣΔ: «Ἀκόμα καί τώρα, ὕστερα ἀπ’ὅλον αὐτό τόν θόρυβο, συνεχίζω νά πιστεύω ὅτι τό νά εἶσαι σοβιετικός πολίτης καί νά γράφεις βιβλία ὅπως τό «Δόκτωρ Ζιβάγκο» εἶναι συμβατά»

Ὁ συγγραφέας, ἐν τέλει, θά διαγραφεῖ ἀπό τήν Ἔνωση Συγγραφέων τῆς ΕΣΣΔ. Θά πιεστεῖ ἀκόμα περισσότερο, θά ἐκφοβιστεῖ μέ ἐξορία, θά φτάσει στό σημεῖο νά ἀρνηθεί τό Νόμπελ καί θά γράψει τήν 1η Νοεμβρίου 1958 στόν Νικήτα Χρουστσώφ: «Μοῦ ἔγινε γνωστό ὅτι ἡ κυβέρνηση δέν θά ἔθετε κανένα ἐμπόδιο γιά τήν ἀναχώρησή μου ἀπό τήν ΕΣΣΔ. Γιά μένα αὐτό εἶναι ἀδύνατο. Εἶμαι ἐκ γενετῆς συνδεδεμένος μέ τήν Ῥωσία, ἐδῶ ἔζησα κι ἐδῶ ἐργάστηκα».

Οἱ περιπέτειές του, ὅμως, δέν θά τελειώσουν. Θά ὁδηγηθεῖ σέ ἀνακρίσεις στήν διάρκεια τοῦ 1959, θά ἀναγκαστεῖ νά προβεῖ σέ ὁμολογίες, θά μοιάζει ἀσυνεπής ὡς πρός τά λόγια καί τά ἔργα του καί θά λυτρωθεῖ μόνο μέ τόν θάνατό του ἀκριβῶς πρίν ἀπό 49 χρόνια καί δύο ἡμέρες.

Χρῆστος Σιᾶφκος
blog stats