Σάββατο, Απριλίου 16, 2022

Παλαιότης

π κανονικς συνθκες θ πρεπε (κενο τ πρω) ν μουν σ’ατ τ γνωστ κατατονικὸ στάδιο διότι τέλος πάντων τί περισσότερο νδιαφέρον ν διέθετα γι μιὰν (στω στν ρχή της) μέρα ταν δη εχα φάει πρωϊνό, πρωϊνὸ μάλιστα περπαραγωγή;

 

Μ χι.

 

Μι κποια ρεξη τν διέθετα - διότι μαστε ξω· ρα 09:43 περίπου. Ἤμαστε ἔξω, βολταρίζαμε, γυρνοβολούσαμε.

 

Στ σταυροδρόμι τν Sodu κα Seinu μ σκούντηξε, μένανε πο πάντα περπατ μ τ κεφάλι κάτω μήπως κα ερ κνα ερ κα μο δειξε τν μόλις μφανισθες σταθμ στν θέα μας.

 

ταν ραος – μλλον θ ντρεπόταν γι τος καμπινέδες του.

 

Στ μεταξ μν κα το σταθμο: κόσμος, μάξια κα ,τι στοιχειοθετε τν εκόνα ργανικν κα νόργανων πο κινονται γι τ πρς τν πιούσιον. Ἕνα σκηνικὸ ἐλαφρῶς χαῶδες.

 

Κα δν μς πείραζε καθόλου! Καθόλου, διότι βιαζόμασταν μν τουριστικς δέ. τοι 25 στς 365!

 

Διήλθομεν τν αθουσα μ τ γκισέ, βγήκαμε στς ποβάθρες κα μέσως μέσα, στ τρανο. ταχεία ταν δεια λλ δν μαστε κα τόσο βέβαιοι, διότι ταν τσι ρχιτεκτονισμένη στε ν μν (εκόλως) βλέπς τος παραδιπλανοί. Καθήσαμε ναντι κα ν τάξει, κοιτάζαμε ξω, κοιτάζαμε μέσα, χι κριβς σν παιδι πο μπκαν σ μέρος πρωτόγνωρο καὶ κρως ντυπωσιακ λλ μλλον δν εχαμε ν πομε κτι, γ δλα δη, σως κα λλη.

 

Τέλος πάντων, ξεκίνησε τ τρανο, μαζύ του κα ατ εχάριστη ασθηση, ἡ μακρὰν τοῦ μπουμποὺμ μπουμποὺμ ἠλεκτρικοῦ πειραιῶς κηφισίας, καθς τ νοιώθεις ν κυλ σν σ σκάφη μ μέλι, χωρς κανένανε κραδασμό, καμιν νατάραξη. Μ φροντίδα το αχένος σ βελουτ ταπετσαρίας κάθισμα κα ξω τ βλέμμα σ πειρωτικό, κυρίως, τοπίο που τ πράσινο παιζε σ δύο ποικιλίες. ναντί μου, φοσιωμένη ες τν δηγν περ Λιθουανίας κα τν ξιοθεάτων πλησίον τς πρωτευούσης, πετοσε τ βλέμμα πότε ξω, πότε σ μένα. Κυρίως μως, στς τουριστικς πληροφορίες, στ ν χερας βιβλιάριον – μὰ τί ἐπιμέλεια κι αὐτή!

 

Σταύρωνα πόδια, ἔβγαζα ὑποδήματα, τὰ ἅπλωνα στὸ κάθισμα, τὰ ἀμολοῦσα στὰ δικά της λακτώντας τὸν ὁδηγό, χαζολογοῦσα, μαρτυροῦσα τί μούρλια ἤμουν! Ὥσπου ,τι εδον, ταν κρως λεκτριστικν κα «Σήκω! Σήκω! Φθάσαμε»! Πετάχτηκα πάνω, φόρεσα παντοφλιστὶ τὰ ὑποδήματα, πιασα τ παλτό, τ καπέλο, τν τσάντα κα ωτοσα «τ πρες λα, τ πρες λα»; Κα λος ατς πανικς πειδ εδον σ πινακίδα περίοπτον τ «trakai»· εἴχομεν φθάσει, τρακάϊ μαζ μ να κτι λλο, Senieji, Senieji Trakai. Πεταχτήκαμε ξω λοιπόν, κατρακυλήσαμε μ φροντὶς τ τέσσερα πότομα σκαλάκια κα «ν τάξει; τ πρες λα, τ πρες λα»; Τ εχε πάρει λα, να κα ταν ρα ν ρεμήσουμε τέλος πάντων, ν ρχίσουμε τν ρχ τς βόλτας, ν κοιτάξουμε γύρω μας, κτι πο μς εκόλυνε καὶ τ φευγι τς ταχείας. ποία (πουσία μποδίου) μς δειξε ἐν τούτοις, να μέρος σν φαρουεστίζουσα χανσενικ τοποθεσία, σν λιγνιτιστ παλλοτροιωθν Πτολεμαΐδι χωρι - μ πο εναι τ κάστρο;

 

κε γύρω, πρχε μόνον μοναξιά! Καμία σχέσις μ πόλιν πληθυσμο 5-6 χιλιάδων νθρώπων! σπευσα ες τ σωτερικ το σταθμο ἵνα ῥωτήσω, λλ κα κε τ κενό. Κλειδωμένες ο θύρες. Κόσμος; τίποτας! λλ χι, νά πο λλο να ζευγάρι· ψαχνε κι ατ πύργους κα πολεμίστρες κα λίμνες. 

 

πελπισθες λίαν, τοὺς προσέγγισα - τί γινε ῥὲ παιδιά; Ψάχνετε κι σες πόλι, κάστρο κα λίμνη, τν Γκαβλ μ τνομα; Ναί! Τν ψαχναν κι ατοί! νοίξαμε μο χάρτες κα τζιπις κα δν πρε πολ ν διαπιστώσωμε τι εχομεν σταματήσει ες τν προηγούμενον το δέοντος σταθμο. Τρακάϊ, τερματικς κα δέων, Senieji Trakai πρίν, ὁ ἐκεῖνος ὅστις ἤμαστε τώρα/τότες. Γιὰ πρὸς ἴασιν, πρὸς ῥέφαν, πουθεν σημάδια κώμης, χωρίου, οκισμο κλπ κλπ κα ς κ τούτου κποιο ταξί! Τ δὲ πόμενο τρανο τίς οδε πότε θ φικνοτο! θεν, ξεκινήσαμε πεζ γι τ Τρακάϊ! Μπορε πόστασις ν μν το μελητέα λλ ετυχς κλίσις νύπαρκτος! Σν ν πορπατοσες σ ποδηλατοδρόμιον! Τ μέρος μορφο, καιρς καλότατος. Κα ταν κ τν ΗΠΑ τ λλο ζεγος, μ καταγωγ κ τς Λιθουανίας. «, ναί;» ώτησε δίπλα μου, «πως στν λαφοκυνηγό,

 

«Τ μποιόν;» μς ἠρώτησε νρ το ζεύγους.

«Τν λαφοκυνηγό, που στ πρτο μέρος το ργου, πρν π τ μπόλεμο το Γουϊετνάμ, στν πόλι κείνηνα, στ γάμο...»

Κα ξηγοσε καημένη μάϊνε, μ τρωγε πανωτς ρνήσεις κα τν σκούντηξα πως κείνη ἐμὲ πρ το σταθμο κα τν επα μ ταλαιπωρεσαι, ατο κα Μέρυλλ Στρίπ, ντ Νίρο θ γνοσιν ν δν θναι πίθανο ν μν γνωρίζωσιν τί στ κινηματογράφος.

  

λλ σαν συμπαθ παιδι - κα μες σιγά, χι κα Μπακογιαννόπουλοι! κοπέλα δ χαμογελοσε συνεχς κα δν μιλοσε καθόλου, θὰ τὴν εἶχε σοκάρει αὐτὴ ἡ ταλαιπωρία ποὺ μόλις εἶχε ξεκινήσει· τ τι καὶ ἡμεῖς εχομεν μοίως πράξει καὶ λαθεύσει μλλον δν διόρθωνε τ πράγματα. 

 

Τότε ἀκριβῶς ἦταν ποὺ τὸ σκεφτήκαμε, ἐγὼ δῆλα δη τὸ ἐσκέφθην, ἐμένα ἐπεσκέφθη ἐκείνη ἡ λαμπρὰ ἰδέα ἥτις βεβαίως δὲν δύναται νὰ ἀναφερθῇ εἰς τὸ βλὸγ τοῦτο μὲ τοὺς χιλιάδες ἑκατομμυρίων ἐπισκεπτῶν καθημερινῶς, ἵνα μὴ κλαπῇ καθ’ὅσον δὲν ἔχει ἔτι καταχωρηθῇ στὸ ἁρμόδιον πρωτοδικεῖον,

 

Γιὰ τοὺς ἱστορικοὺς τοῦ μέλλοντος ὅμως, γιὰ τοὺς ἐρευνητὰς οἱ ὁποῖοι θὰ καταγράψουν τὴν πορεία τοῦ _______ - ἀπὸ τὴν γένεσή του μέχρι καὶ τὴν πραγμάτωση ἀνάπτυξη – σὲ ντοκυμανταῖρ μεγάλων δικτύων τηλοψίας, δὲν θὰ πρέπει νὰ κρύψωμεν μερικὰ ὀλίγα τινὰ ὅπως:

 

27 χιλιόμετρα δυτικς τς Βίλνας εναι τ Τρακάϊ, μέρος λίαν ἑλκυστικὸν γιὰ μιὰν μονοήμερον. Ὁ (1) senieji* Trakai (ἔνθα εἴχομεν ἐκ παραδρομῆς ἀποβιβασθῇ) πέχει π τν (σταθμν) Τρακάϊ 3,5 χιλιμετρα, ποος (2) σταθμς Τρακάϊ πέχει (καὶ ἐξυπηρετεῖ προφανῶς) τῆς νήσου νθα τ κάστρον, λλα 2,8. Εἰς ὅλα αὐτά, περιέχεται χρόνος ἀρκετὸς ὁ ὁποῖος σὲ κόσμο μὲ μιὰ ἐλαφρὰ κρίσιν ἄγχους ἕνεκα τὸ μπερδευτικόν, ἐπιδρᾷ ἐποικοδομητικῶς βάσει ἐνστίκτου αὐτοσυντηρήσεως εἰδικῶς διότι συνγελάζεται κόσμο ξένο μὲν μὲ τοῦ αὐτοῦ πολιτισμικοῦ πεδίου δέ.

 

 

 


 

* Τί ἐστὶ Senieji; 

 

 

Παράρτημα διαμαντάκι!

ἰδοὺ αἱ στάσεις:

Ἀρχή Vilnius

Paneriai

Vokė

Lentvaris

Senieji Trakai

Τέλος Trakai

 

 

 

 

blog stats