Άι τίνκ άμ ιν λάβ γουίτ δις γκάυ...

«Είμαι απογοητευμένος. Έχω πάρει τρία πρωταθλήματα μέ τόν Ολυμπιακ Ενστασιακό, όταν δούλευα εκεί. Άκουγα τι συνέβαινε, αλλά δέν ήξερα. Τώρα πού είμαι σέ άλλη ομάδα βλέπω όλα όσα συμβαίνουν εκτός αγωνιστικών χώρων. Όταν δούλευα στόν Ολυμπια Ενστασιακό άκουγα ότι πολλοί υπάλληλοι τής ομοσπονδίας δουλεύουν στόν Ολυμπια Ενστασιακό. Αγαπώ πολύ τό ποδόσφαιρο καί αυτή τήν στιγμή αμφιβάλλω γιά τά τρία πρωταθλήματα πού κατέκτησα μέ τόν Ολυμπια Ενστασιακό, γιατί μέ τήν ΑΕΚ γνώριζα καλά ότι δουλέψαμε καί πήραμε βαθμούς στό γήπεδο».

Τζούμ ταρά τα τζούμ!

Από τό πολύ τσοντοσερφάρισμα τά τρόγιαν χόρσης καί οι ανίατοι ιοί κάναν πάλι τό θαύμα τους. Καί τό δεύτερο πισάκι μου έκλασε. Δέν μού κάνει κακό πάντως, βρίσκω χρόνο τώρα νά κάνω κι άλλα πράγματα. Αυτό πού μέ χάλασε ωστόσο ήταν ότι δέν μπόρεσα νά γράψω, δέ ντέυ μπηφόρ αντιπροχθές, τήν μεγάλη Δευτέρα, επέτειο τής 21ης Απριλίου, ένα «Ζήτω η Επανάσταση τού Στρατού τού 1909» καί «Ζήτω ο επικεφαλής τής επαναστάσης συνταγματάρχης πυροβολικού Ζορμπάς»

Κι έτσι αλλά καί τούμπαλιν, νά μήν ξεχάσω τό λοιπόν, στίς 15 τού Αυγούστου νά φωνάξω ένα «σκατά στό πραξικόπημα τού Στρατού τού 1967» καί «Σκατά στόν επικεφαλής τού πραξικοπήματος συνταγματάρχη πυροβολικού Παπαδόπουλο»

Ίσως αυτήν τήν διευκρίνηση νά έπρεπε νά κάνω καί σέ μιάν συνάδελφό μου εδώ η οποία μέ κράζει ποικιλλάκις γιά τήν στάση μου. Μάλιστα, χθές, ανάμεσα σέ ροχάλες, στηλίτευε τό ότι λαχταρώ τήν «χούντα» καίτοι (κούτσικο όν) δέν τήν έζησα. Φάνηκε νά τό βουλώνη λίγο όταν τής είπα, δηλαδή εσύ πού κρατάς στάση αρνητική μάς κρύβεις χρόνια; Δέν τό πολυκατάλαβε κι έτσι συνέχισα:

Μωρή καριόλα, (μέ τό λού νά κάνη τήν γλώσσα νά χαστουκίζη τόν ουρανίσκο μου) εσύ δηλαδή, πού είσαι εναντίον, τήν έζησες; Άιντα καί γαμήσου!

Κι άν δέν έφευγε τρέχοντας νά μέ «δώση» στόν πλωτάρχη, θά τήν συνέχιζα νά φωνάζω: Αυτό είναι τό κριτήριο γιά νά απορρίψης ή νά ενστερνισθής ή νά έχης άποψη ρέ παιδί μου (γιά) κάτι; Νά τό έχης βιώσει; Κύττα ρέ κάτι άτομα πού γίνονται σουπερβάιζορ! Α, ρέ Αρβελέρ! Άχ βρέ Κάρολε Ντήλ! Στήν πυρά!

Κι όμως...

Απίστευτο, αποτρόπαιο κρούσμα ρατσισμού τήν Κυριακή τών Βαΐων!

Ιδού:

Ποιός θά μπορούσε νά μείνη μέσα μέ ένα τέτοιο σούπερ ούλτρα ηλιοφανές σ/κ; Κανείς! Ούτε κι εγώ τό λεπόν! Άφησα τό χούλα χούπ δίπλα στήν σιφινιέρια καί...

... Κούρδισα τό Q&Q μου, ενδύθηκα τό σάνυο γουωκμανάκι, τό εφοδίασα μέ μάξελλ 90άρα περιέχουσα Σπύρο Ζαγοραίο, έβαλα σινάλκο κόλα στό παγουρίνο μου, ψωμί μέ φέτα καί μορταδέλλα σέ μιά πλαστική σακούλα, φόρεσα διαφημιστικό καπέλλο κολυνός, παπούτσια adipas, παντελονάκι lebi’s χωρίς νά παραλείψω λίγη άκουα βέλβα στό μαγουλάκι καί τίς αμασχάλες καί κίνησα γιά Σαλαμίνα. Ηγόρασα τόν κυριακάτικο Δημοκρατικό Λόγο καί μαστίχες Χίου από τόν Ηλία τόν κουτσΑΜΕΑ περιπτερά, πολυλόγησα μέ συνταξιούχους στήν στάση «Γήπεδο» περιμένοντας τό Αθήνα Πέραμα, τράκαρα δυό καρέλια από έναν πολυλογά νοσταλγό τού γερο Παπαντρέου (εύκολος τράκα, συνεφώνουν γάρ σέ κάθε παρατήρησίν του γιά τήν αποστασία) καί βούρ στό λεωφορείο. (Σιγά! Ωθείς! Ποιόν ωθείς; Όλοι χωράμε μάστορα!)

Ο οδηγός πάγαινε μέ γυναικεία ταχύτητα κι εγώ απελάμβανα τήν θέα τού όρμου όρθιος επί τού παραθύρου μέ τόν αέρα τσατσάρα στό αφανέ μαλλί. Γιομάτο τό λεωφορείο, γιομάτα καί τά απάγκια τών στάσεων. Μπορεί νά ήμαστε ακόμα μακρυά από τό Πέραμα όμως τό λεωφορείο γεμάτο. Διερχόμεθα τής πυροσβεστικής όταν τήν είδα πλησίον μου. Μιά μεσήλικη κυρία μέ ψάθινη τσάντα στό χέρι, ίδια Μαίρη Μεταξά, ξαπόστελνε περίεργες, προσμονιάρικες ματιές στό καθίσματα! Ήτο προφανές, έψαχνε κενή θέση, αλλά η τελευταία απείχε 2,8 χιλιόμετρα τής διαδρομής ημών... Παρά ταύτα, μέ βήμα σταθερόν, καίτοι οι λακούβες στό οδόστρωμα θύμιζαν πρόσωπον εφήβου σοκολατομανούς κόρης, κίνησε πρός ένα μαγικό κουτί - αυτό πού ρευόμενο ακυρώνει τά εισιτήρια – τσ τσ τς, τί βγάζουνε! Στό εκεί κάθισμα, στήν σκιάν τού μαγικού κυτίου γιά τήν ακρίβεια, εκάθητο ένας έγχρωμος. Γιά νά είμαι ειλικρινής δέν κατάλαβα κάτι άμεσα, δέν ήκουγα εξάλλου, μ’απησχόλει ο Ζαγοραίος εκείνην τήν στιγμήν, έπαιζε τό Σάπιο Σανίδι Πάτησα – αφήνεις τέτοιο διαμάντι, ακόμα κι άν η Λόλα κινδυνεύει από φωτιά; – αντελήφθην ωστόσο ότι έτρεχε τι από τό ότι όλοι οι γύρω κύτταζαν εκεί• μία τόν μαύρο, μία τήν γηραιά κυρία. Όταν οι ματιές τών παρακειμένων λοιπόν, συνδυάστηκαν καί μέ μορφασμούς απεφάσισα να παύσω τόν Ζαγοραίο, πάνω ακριβώς στό θαμπώθηκα θαμπώθηκα καί μόνος παραδώθηκα, σέ μιάν αγάααααπη δώθηκα, α α α , αγάπησαααα, προδόθηκαααα.

Τήν θέσιν τού μερακλίδικου πονήματος τών Χαραλάμπους Βασιλειάδου, Γερασίμου Κλουβάτου, πήρε είς οχετός! Είς βόθρος! Είς εμετός! Η γηραιά κυρία σέ ένα παραλήρημα ρατσισμού πέταγε βατράχια μέ πασίδηλον στόχον τόν νέγρον κύριον όστις λίαν ψύχραιμος εκάθητο εκεί. Τί μάς τρώτε όλες τίς δουλειές, τί μάς κλέβετε τά σπίτια, τί μάς λερώνετε τούς δρόμοι, τί μάς αλλάζετε τά ήθη, τί μάς χαλάτε τίς τσακίσεις, τί μάς βρέχετε τίς στρακαστρούκες, τί μάς λύνετε τό ασφαλιστικό, έλεγε! (καί τί μάς τρώτε τίς θέσες στά φωφορεία, ναί ναί, πρέπει νά είπε κάτι τέτοιο!) Καί όλα αυτά μέ ύφος οχίσιο. Μέ χροιά φωνής υαινική. Μέ κίνησι σώματος καί χειρονομίες μέδουσας...

Κι όσο πλησιάζαμε στόν προορισμό, τόσο γκάζωνε η μαντάμ. Έτι μάλλον επεκαλέσθη μέχρι τήν φυλετική υπεροχή τών ελλήνων όπως παλαιόθεν εξεφράσθη αύτη, διά προσωπικοτήτων όπως οι Μπελογιάννης, Ζαχαριάδης, Βλαντάς, Στρίγγος, Βαφειάδης, Μπαρτζώτας, Κολιγιάννης... (σέ αυτό τό σημείο κάπως απέκτησε μιά κάποια μου συμπάθεια, η μανδάμ!) Ήτις – καλέ λές νά ήτο ντοπαρισμένη; – έσπαγε κάθε ρεκόρ αγενείας, αναιδείας, θράσους! Σέ όλα αυτά, ο έγχρωμος, ίστατο – καίτοι καθήμενος - κύριος! Εμάσει τσίκλαν καί μέ αφηρημένο βλέμμα απελάμβανε τόν δυόσμον. Πλήν τού δυόσμου, απελάμβανε τήν συμπάθεια τής πλειονότητος τού κόσμου, ενώ γιά τήν υπανάπτυκτη ρατσίστρια, είχαμε μόνον ξέχειλη βδελυγμία!

Γι’αυτό, μέ αλλαχού τήν προσήλωσή μας, παραπατήσαμε λίγο καθώς ο οδηγός ξεκίνησε απότομα μετά από στάση η οποία προσέθεσε κι άλλον κόσμο στήν παρέα. Μεταξύ αυτών μιά επιλοχάδικη φωνή:

Τά εισιτήριά σας!

Σιάξαμε λίγο τά πέτα μας καί βουτήξαμε στίς τσέπες μας. Ήμεθα έτοιμοι νά επιδείξωμε τά διαπιστευτήρια νομιμότητος στήν λιτανεία τού ελεγκτή όστις όλο καί πλησίαζε. Ήμην κούλ κάργα. Είχα μιά Χίου τήν οποίαν καί μασούσα στόν ρυθμό τού Πάρτε Κύριε Λαχεία (ναί, είχα ξαναπλέυ τό γουώκμαν) καί περίμενα. Τότε ακριβώς (καλέ! Τί γίνεται, τί κάνει ο τυπάς;) είδα τόν μέχρι εκείνη τήν στιγμή κάργα κούλ μαυρούλη νά πετάγεται βατραχιστί, νά αρπάζη τό εισιτήριο τής μαντάμ καί νά τό μασά (;) νά τό καταπίνη (;) . Κάτι τέτοιο, τέλος πάντων. Άναυδη η γριά, ή μάλλον όχι, έβγαζε κάτι ήχους, γλώσσας άλλου γαλαξία, άλλων πέτς, άλλων αναγκών (είχα κλείσει εν τώ μεταξύ τόν Πίπη τόν Ζαγοραίο κι άκουγα). Η παράλυσις τών φωνητικών χορδών τής τύπισσας έπαυσε μόλις αντίκρυσε τόν ελεγκτή μπροστά της. Ούτος διεπλάτυνε καί ύψωσε τό φρύδι ερωτηματικά.

Ού έ λέ εισιτιριέν;

Καί η γριά:

Είχα, είχα! Αλλά μού τό έφαγε αυτός!

Καί προέτεινε τόν τίγκα στό χρυσαφικό βραχίονα, έδειξε τόν μπλάκ μάν ο οποίος ακόμα καί τότε, θεϊκά, διετήρει μιάν ογκολίθου αυτοπειθαρχία καίτοι όλοι οι γύρω κλάναμε στό γέλιο!

Πλήν τής κωλόγριας βεβαίως, ήτις τί πιό λογικόν;! Δέν εδέχθη μέ γέλωτες τό μπιλετάκι τού ελεγκτού...

Ήταν μιά ωραία αρχή, χέ χέ χό χί, η Κυριακή θά ήταν όμορφη, τό δίχως άλλο, είχα καί σχέδια! Θά αγόραζα τόν Φίλαθλο, θά ξεπατίκωνα διαφημίσεις γιά προτιθέμενες δεσποινίδες κι από τό έν σαλαμίνι τσαρδί, θά άναβα φωτιά στό τηλέφωνο. Μέ θέα τόν κόλπο, τά γυμνά μου πόδια ψηλά στό περβάζι, μέ έναν θρασύ γραίγο νά μού δροσίζη τά βαριά εργαζόμενα αρχiδiα θά έκανα καί πάλι σέξ όπως η ντλοπαλή προσωπικότης μου, μού επιτρέπει.

Εάν δέν ήταν πολύ σοβαρό θά ήταν τό ανέκδοτο τής χρονιάς.

Δημοσιογράφοι διά γλαφυρών σχεδόν μελό περιγραφών, αφηγήσεων συνεχίζουν ό,τι έχουν πετύχει εδώ καί 10-15 χρόνια: Νά δημιουργούν ενοχές στόν κοσμάκη, στήν ελεύθερη σκέψι του πιό συγκεκριμένως. Αυτόν τόν απλό, τόν λούμπεν κόσμο ο οποίος λίγο πρίν εκφέρει άποψη, ντρέπεται, φοβάται νά μήν αναφέρη:

Εγώ δέν είμαι ρατσιστής αλλά...

Ήδη έχουν ασχοληθή πολλά βλόγς καί αρκετές ημέρες πρίν αλλά θέλω νά τό καταθέσω κι εγώ/εδώ.

Η Πανδώρα στό Βήμα έκανε λόγο γιά απίστευτο ρατσιστικό περιστατικό σέ λεωφορείο τών Αθηνών πού έλαβε χώρα χθές - προχθές, ίσως νά μήν είχε πάρει γραμμή ότι ίδιο περιστατικό καί ο Γκάζι Καπλάνι είχε αναφέρει στό βλόγ του ότι (τό οποίο προφανώς είχε συμβή τόν Φεβρουάριο) τό οποίο όμως κόνσεπτ (γριά η οποία διαμαρτύρεται καί προσβάλλει μαύρο επιβάτη σέ λεωφορείο ο οποίος τελικά τής τρώει τό εισιτήριο) ήταν ταινία μικρού μήκους (πρό 15ετίας) μέ τίτλο Schwarzfahrer .

http://www.tovimadaily.gr/Article.aspx?d=20080417&nid=8219973

http://gazikapllani.blogspot.com/2008/02/e-mail.html

http://video.google.com/videoplay?docid=2103841859203199562

Όλες τίς κάργα ενδιαφέρουσες πληροφορίες βρήκα εδώ:

http://karsilamas.blogspot.com/2008/04/blog-post_3345.html

Πορφυρογέννητη Γωνιά.

ΑΕΚ – Πανιώνιος 5-0 (ΟΑΚΑ) 23/4/2008
Πρωτάθλημα - Πλέυ όφφς – 1^η Αγωνιστική
50 Μάχο, 25 Πλιάτσικας, 4 Ζεράλδο, 5 Δέλλας, Μπούρμπος, 1 Καφές (70’ 8 Ενσαλίβα), 88 Τόζερ, 10 Ῥιβάλντο, 36 Ἐντίνιο (60’ 2 Ῥάμος), 18 Μπλάνκο, 33 Λυμπερόπουλος (46’ 23 Καλλόν)

Σκόρερ: 28’ Ἐντίνιο, 39’, 77’ Ῥιβάλντο, 74’ Μπλάνκο, 90’ Καλλόν

Κίτρινες: Ἐντίνιο

Διαιτητής: Γερμανάκος

E.Σ.Φ.Π.

Η υπόθεση τής πρωτιάς στό πρωτάθλημα έχει κλείσει πιά. ΟΣΦΠ 70, ΑΕΚ 68. Μέχρι πρότινος, ανάμεσα στά τίνι τρόπω έπαρσης επιχειρήματα τής δεύτερης στήν βαθμολογία τής ΕΠΟ αλλά πρώτης στήν βαθμολογία τών γηπέδων ήταν ότι πρωτιά υπήρχε σέ πολλά επίπεδα:

1. Πρώτη στήν βαθμολογία

2. Καλλίτερη άμυνα

3. Καλλίτερη επίθεσις

4. Περισσότερες νίκες

5. Πρώτος σκόρερ

6. Πρώτος ασσίστμαν

7. Πρώτη σέ δοκάρια

8. Περισσότερες εκτός έδρας νίκες

9. Περισσότεροι κερδισμένοι βαθμοί εκτός έδρας

Πρώτος σκόρερ ο Μπλάνκο λοιπόν, μέ γκόλ 19.

Δεύτερος ο Κοβάσεβιτς τού ΟΣΦΠ μέ 17.

(Αναφέρομαι σέ γκόλ πού σημειώθηκαν σέ αγώνες, στά γήπεδα).

Σκέπτομαναρωτώμαι λοιπόν, δεδομένου τού ότι τό αποτέλεσμα τού Καλαμαριά ΟΣΦΠ δέν είναι 1-0, δέν λογίζεται ότι κέρδισε η γηπεδούχος αλλά κατόπιν τής ένστασης, νικητής ανακηρύχθηκε ο φιλοξενούμενος καί μάλιστα μέ σκόρ 3-0 γιατί οι τού Ολυμπιακού ιθύνοντες δέν κάνουν μιά κολλεγιά νά ζητήσουν νά χρεωθή ο Κοβάσεβιτς αυτά τά 3 καί νά «βγή» πρώτος σκόρερ;

Έλα ρέ περίεργε!

Τό cash δικαστήριο στήν Λωζάνη είναι πιό πιθανό νά ζητήση αναψηλάφιση τής δίκης τής Ζωής Λάσκαρη στόν Κατήφορο παρά νά βγάλη κάτι πού θά αλλάζη τήν βαθμολογία πού έχει τόν ΟΣΦΠ πάνω από τήν ΑΕΚ. Δέν περιμένω τίποτε τό οποίο θα μεταβάλλη τά σημερινά δεδομένα. Η ΑΕΚ φέτος μέ έκανε νά νυστάζω καί νά οργίζομαι – τουλάχιστον στά πρώτα τρία πέμπτα αυτού τού πρωταθλήματος. Ωστόσο, τό τέλος μέ αφήνει ικανοποιήμενο κάργα, όχι μόνο μιάς μεγάλης νίκης – παρακαταθήκη γιά καζούρα μελλοντική αλλά επειδή τρείς βαθμοί τού πρωτοπόρου είναι χάρτινοι - ως έκ τούτου θεωρώ ότι η ομάδα πού αγαπώ είναι πρωταθλήτρια. Βεβαίως κανόνες διέπουν τό πρωτάθλημα, ΚΑΠ υπάρχει, αλλά όταν σέ ανάλογη περίπτωση είχε βγεί ένα πειραιώτικο, ένα αντρίκιο, ένα βάλε κι άλλο πιάτο στό τραπέζι τό οποίο εντοπιζόταν σέ δηλώσεις παραγόντων, προέδρων, παικτών τού Ολυμπιακού όταν βαθμοί τού είχαν αφαιρεθή (πρός τριετίας λόγω χαβαλέ σέ μάτς μέ τόν Πανιώνιο), τότε είναι ξεκάθαρο τό τραγελαφικό τής κατάστασης:

«Αισθανόμαστε μεγάλη αδικία για την επιβολή αυτής της ποινής στην ομάδα και ιδίως για την αφαίρεση βαθμών που έχουμε ήδη κατακτήσει μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Πρόκειται για πρωτάκουστη και δίχως προηγούμενο απόφαση, που καταργεί κάθε ένοια fair play. Εμείς αγωνιζόμαστε στο γήπεδο για την ιστορία του συλλόγου, τον κόσμο και τις οικογένειές μας. (…) Θα παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις για την επίτευξη των στόχων μας. Οι αντιξοότητες και τα προβλήματα μας δυναμώνουν και μας ενώνουν στην πιο δύσκολη προσπάθειά μας».

Τζώρτζεβιτς καί παίκται.

«Είναι λυπηρό οι αγώνες να κρίνονται στις αίθουσες των δικαστηρίων. Το πρωτάθλημα πρέπει να κρίνεται μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Δεν μπορεί μια ομάδα να χάνει βαθμούς που έχει κερδίσει με τον ιδρώτα της. Ο Ολυμπιακός ζητάει να παίζονται τα ματς στα γήπεδα και να κερδίζει ο καλύτερος, διότι πιστεύει ότι είναι καλύτερος»

«Σεβόμαστε την απόφαση, η οποία πάντως παραμένει αυστηρή, αλλά είναι προς την κατεύθυνση της καταπολέμησης της βίας. Ο Ολυμπιακός είναι πρώτος και θέλει οι αγώνες να κρίνονται στα γήπεδα και όχι στις δικαστικές αίθουσες»

«Αυτή τη στιγμή είμαστε κατηγορούμενοι για ενέργειες που έκαναν άτομα εκτός ευθύνης του Ολυμπιακού. Είναι σοβαρό ζήτημα που δεν αφορά μόνο εμάς αλλά όλες τις ΠΑΕ. Κάθε ΠΑΕ και κάθε κοινωνικός ή πολιτικός φορέας έχει οπαδούς που μπορεί να προβούν σε ασχήμιες και μη νόμιμες πράξεις. Μόνο στο ποδόσφαιρο υπάρχουν κυρώσεις στα σωματεία και τις ανώνυμες εταιρείες - δεν είναι δίκαιο. Εχουμε ευθύνη για τους οπαδούς μας στο Καραϊσκάκη κι εκείνους που εκτός έδρας έχουμε πάρει εισιτήρια. Γι' αυτούς έχουμε την ευθύνη. Οχι για εκείνους που δηλώνουν ή τους χαρακτηρίζουν οπαδούς του Ολυμπιακού. Είναι απαράδεκτο. Η τιμωρία του Ολυμπιακού δημιουργεί ένα κακό προηγούμενο. Τα πρωταθλήματα θα κρίνονται με αποφάσεις που λαμβάνονται σε δικαστικές αίθουσες».

Σωκράτης «Κρόκους» Κόκκαλης

Πορφυρογέννητη Γωνιά.

ΑΕΚ – Αστήρ Τριπόλεως (ΟΑΚΑ) 20/4/2008
Πρωτάθλημα – 30ή Αγωνιστική
50 Μάχο, 31 Γεωργέας (79΄ 25 Πλιάτσικας), 15 Παπασταθόπουλος, 5 Δέλλας, 16 Ζήκος, 1 Καφές (77΄ 88 Τόζερ), 36 Εντίνιο (63΄ 11 Μαντούκα), 10 Ριβάλντο, 18 Μπλάνκο, 33 Λυμπερόπουλος
Σκόρερ: 43΄ Ριβάλντο, 56΄ Μπλάνκο
Κίτρινες: Μπούρμπος, Ριβάλντο, Παπασταθόπουλος

Διαιτητής: Μ. Κουκουλάκης

Αντισταθούτε!

Η φάση μέ τίς στά βλόγια υπογραφές έχει μεγάλο σουξέ· αυτήν τήν φορά (εδώ καί καιρό) (μέρος) το(ύ) κίνημα(τος) τών βλόγς διαμαρτύρεται γιά τήν απαγόρευση τής νεολαίας τού ΚΚ Τσεχίας. (Τό διάβασα στό βλόγ τού αλλού φάν μάρξ). Η πρωτοβουλία ξεκινά όχι από κάποιους λιμπεραλιστές, όχι από κάποιους φιλελεύθερους, αλλά από τήν εφημερίδα Ριζοσπάστης.

Χωρίς νά τό θέλω, κάτι σάν ρέψιμο μετά από μάμ δηλαδή, αρχίζω καί φαντάζομαι μιά νόμιμη κομμουνιστική νεολαία Τσεχίας, ένα νόμιμο κομμουνιστικό κόμμα. Φαντάζομαι επίσης τήν επιρροή τής εκεί ΚΝ νά μεγαλώνη. Μαζύ της νά αντριεύη καί τό Κ.Κ.Τσ.. Νά τσουλήσουν οι καιροί, νά έρθουν έτσι τά πράγματα καί μιά ακόμα πολιτειακή αλλαγή νά συντελεστή. Καί από τήν αστική τώρα δημοκρατία (τήν όχι καί τόσο φιλελεύθερη πάντως μιάς καί απαγορεύει τήν νεολαία τού ΚΚ) νά ξαναπειραματιστούν οι τσέχοι, μέ υπαρκτό σοσιαλισμό. Οι κόκκινοι τού σήμερα πού κόπτονται γιά τήν ανεπίτρεπτη κίνηση τού δικαστηρίου τής Πράγας, ώς αρχή-εξουσία τού αύριο φ-α-ν-τ-ά-ζ-ο-μ-α-ι θά επιτρέπουν νεολαίες κι άλλων τάσεων/ιδεολογιών... Φαντάζομαι είπα ρέ!

Ο πιθανώς, ο ενδεχομένως κόκκινος φασισμός τού αύριο βεβαίως, δέν δικαιολογεί ούτε προληπτική πολιτική σήμερα, ούτε ρεβανσιστική τοιαύτη. Ίσως νά υπάρχη ένα ελαφρυντικό διότι εδώ πού τά λέμε, σέ κάθε περίοδο πού έπεται ολοκληρωτισμού, σημειώνονται υπερβολές. Μήν ξεχνάμε εξάλλου ότι η Πράγα ένοιωσε τό καuλi ενός κάργα ακτιβίζοντος κομμουνισμού βαθιά μέσα τόν κώλo της τό 1967. Άς μήν τό ξεχνάμε αυτό. Γι’αυτό καί δικαιολογώ έν μέρει τίς αρχές πού απεφάσισαν κάτι τέτοιο. Νοιώσαν σέ σκοτεινά σημεία τού σώματός των τήν «ελευθερία» όπως τήν αντιλαμβάνεται ο υπαρκτός σοσιαλισμός καί τώρα προσπαθούν νά αποτρέψουν εκτροπή – έστω καί μέ λίγο άκομψες κινήσεις.

Πέρα από αυτό, ένας κάποιος βραχυτάτης διαρκείας ρεβανσισμός είναι λίγο ελκυστικός, (κι ανέντιμος πάντως. Ανέντιμος κί ασυνεπής διότι λόγω τέτοιων απαγορεύσεων εκρίθη κι απερρίφθη ο υπαρκτός σοσιαλισμός). Επαναλαμβάνω πάντως: ελκυστικός. Ελκυστικός διότι πάντα κουρδίζεσαι μέ τήν προκλητικότητα τού άλλου καί κάνεις κέφι νά λουστή ό,τι προηγουμένως έκανε επισταμένως καί οξυτάτως.

Καί βέβαια, έν μέσω τών κλαυθμών κι οδυρμών τών κομμουνιστών/συνοδοιπόρων/συμπενθούντων, δέν ειπώθηκε, δέν τονίστηκε (γιατί εξάλλου νά τονιστή; Διαμαρτυρία κάνουμε, δέν μαλακιζόμεθα!) ότι η ευαισθησία (ειδικώς τών νεομπολσεβίκων) δέν είναι ευαισθησία κατά τής λογοκρισίας, είναι κατά τής συγκεκριμένης λογοκρισίας. Πρέπει νά επισημανθή. Εάν τούς δινόταν πάλι η ευκαιρία, τότε καί πάλι αισχρά, ύπουλα, κλεφτοκοτάδικα, απάνθρωπα, θά’βάζαν στήν πρίζα τόν μεγάλο αδελφό. Δέν πρέπει ο ελεύθερος κόσμος (τό γάμησα λίγο μέ τήν ψυχροπολεμική ορολογία) νά φοβάται κατά τήν ελεύθερη διακίνηση τών ιδεών τίς κομμουνιστικές τέτοιες. Αντιθέτως, πρέπει νά τίς σπονσοράρη ώστε ο κόσμος νά ξεφύγη από τήν γοητεία τού αγνώστου, νά τό συνδυάση μέ τίς υαινίσιες εποχές 1945-90 καί φυσικά, τελείως φυσικά, νά τό απορρίψη. Μόνο έτσι η εκτροπή θά αποφευχθή. Άλλωστε η ενίσχυση (η προκαλούσα κύματα βιαστικού σπέρματος στά εσώρουχα τών σταλινιών) τών κομμουνιστικών κομμάτων σήμερα στήν ανατολική ευρώπη γίνεται όχι επειδή νοσταλγείται η εποχή τών Ζίβκωβ, Τσαουσέσκου, Γιαρουζέλσκι, Αλία αλλά διότι οι λαοί οργίζονται μέ τήν όξυνση τών οικονομικών αντιθέσεων. Η εναντίωση στήν κοινωνία τών 2/3 δέν προϋποθέτει πίστη σέ λενινιστιές επιταγές.

Πορφυρογέννητη Γωνιά.

ΠΑΟΚ ΑΕΚ 0-4 (Τούμπα) 13/4/2008
Πρωτάθλημα - 29η Αγωνιστική
50 Μάχο, 31 Γεωργέας 27 Μπούρμπος, 15 Παπασταθόπουλος, 5 Δέλλας, 1 Καφές, 16 Ζήκος, 36 Εντίνιο (76' 7 Παππάς), 18 Μπλάνκο (67΄ 23 Καλλόν), 10 Ριβάλντο (83΄ 22 Κονέ), 33 Λυμπερόπουλος
Σκόρερ: 20΄ Παπασταθόπουλος 23΄ Μπλάνκο 25΄ Λυμπερόπουλος 82΄ Καλλόν
Κίτρινες: Εντίνιο Ζήκος
Διαιτητής: Κύρκος

Ποτέ στά χαρτιά...

Τώρα στά 33 κι όμως μοιάζεις νά γερνάς.

Είναι εδώ καί κάτι ημέρες πού ένα usb πικάπ μέ έχει συνεπάρει καί έχω κολλήσει καί πραγματώνω ό,τι μού φαινόταν αδύνατον μέχρι πρίν από ελάχιστα χρόνια τότες πού μού τρέχαν τά σάλια καθώς μ’άφηνα βιρτσουαλιτοειδώς ν’ακούω αγαπημένα κουπλέ καί μαγκιώρικα ρεφραίν ολίγον πρό τού κυρίως νάνι. Τώρα λοιπόν λιγώνομαι καθώς βλέπω σέ 33 στροφές νά δερβισίζη τό μαρμάρινο σκυλάκι καί μιά πρόοδος στό ελληνικό τραγούδι· είναι κι ο βραχίονας πού προσπαθεί νά κρατιέται σταθερός μέ σλάλομ στά ντίγκι ντίγκι γκλόν. Κι εγώ στό πισάκι, φηφιακοποιώ κάθε βινυλιακή κατάθεση καί κεφάρω κάργα. Γούυυυυυυυυυρ! Τ’απολαμβάνω μέ ένα χαζό, ζαχαρωμένο βλέμμα. Κάπως έτσι:


Πάσα άλλη δραστηριότης επί τού υπολογιστού (η εξής μία δηλαδή: αρειμάνιος δεκαεξαβάλβιδος αυνανισμός) κομμένη. Βινυλιάκια!

Εκλογαί φοιτητών ή γιάννης κερνά, γιάννης πίνει...

Όταν πρωτάκουσα τήν είδηση γιά τόν αποκλεισμό τής νεολαίας τού Λαός από κάτι φοιτητικές εκλογές δέν έδωσα πολλή βάση μιάς καί δέν γνώριζα τόν ακριβή λόγο πού οδήγησε στήν απαγόρευση παρά κάτι πoύτσeς ώς δικαιολογίες από κάποιους πού οραματίζονται πολιτικό βίο μέ ύπαρξη δεξιότερου πολιτικού, τόν Λιάπη. Από τέτοιες απαγορεύσεις εξάλλου άλλο τίποτε· από τέτοιες γελοίου κινήτρου απαγορεύσεις άλλο τίποτε, γιά νά είμαι ακριβής. Γενικώς παρατηρείται μιά κωλοσφίξη περιέργως πολλών νιούτων από ποικιλόχρωμους δημοκράτες καί «δημοκράτες». (Δέν αναφέρομαι μόνο σέ βλόγς πού σημαία είχαν τό νά μήν μπή ο Λαός στήν βουλή) Προσπάθειες τέτοιες, τέτοιες απαγορεύσεις μού φαίνονται σχεδόν προβοκατόρικες. Κάτι τέτοια ούτε ο Καρατζαφέρης δέν θά τολμούσε νά κάνη γιά νά ανεβάση τήν δημοτικότητα τού κόμματος. Γνωστόν γάρ τοίς πάσι , ότι η «παρανομία» καθαγιάζει, τέρπει, ελκύει.

Εγκάρδια ευχαριστούμε τούς επαγγελματίες αλλά καί τούς ρομαντικούς αντιφασίστες .

Πορφυρογέννητη Γωνιά.

ΑΕΚ Εργοτέλης 3-1 (ΟΑΚΑ) 6/4/2008
Πρωτάθλημα - 28η Αγωνιστική
50 Μάχο (78΄ 32 Μορέττο), 27 Μπούρμπος (67' 2 Ράμος), 15 Παπασταθόπουλος, 5 Δέλλας, 31 Γεωργέας, 1 Καφές, 16 Ζήκος, 36 Εντίνιο, 10 Ριβάλντο, 18 Μπλάνκο (78΄ 8 Ενσαλίβα), 33 Λυμπερόπουλος
Σκόρερ: 6’ Ριβάλντο (πέν.), 39’ Καφές, 51’ Μπλάνκο
Κίτρινες: Μπούρμπος
Διαιτητής: Κάκκος

Πρησμένα...

Βλέποντας στίς τηλεοράσεις σλαβοβούλγαρους a.k.a. μακεδόνες νά ξιφουλκούν κατά τής Ελλάδος λόγω τών τελευταίων εξελίξεων δέν μού περισσεύει, καίτοι νάζουλας, κανένα άσχημο συναίσθημα. Αντιθέτως, συμπάθεια καί καλώς νοούμενος οίκτος δημιουργούνται γι’αυτούς, γιά τούς πολίτες μιάς χώρας τό μέλλον τής οποίας δέν είναι καί τόσο σίγουρο. Ο νοτιοσλάβος πού κακίζει τήν Ελλάδα μέ ύφος δράκαινας μού φέρνει περισσότερο στήν λάμψη τού φωτός πού δυναμώνει, ελάχιστα πρίν νά σβήση. Η μεγάλη, στά Σκόπια, μειονότης αλβανών, αργά ή γρήγορα, στά χνάρια τού Κοσόβου, θά δραστηριοποιηθή καί αποσχιζομένη θά συμπαρασύρη τήν κρατική υπόσταση αυτών τών εδαφών στόν κατακερματισμό. (Μιά κάποια μικρή συνάφεια καί γιά τήν κατάσταση τής χώρας μας, αναπόφευκτα προκύπτει. Γιά μερικούς η ακατάσχετη εισροή μεταναστών από όμορη χώρα - η οποία μάλιστα διαθέτει καί κάποιες διεκδικήσεις - δέν είναι καθόλου ανησυχητική. Τό απολαμβάνουν. Ζητήματα όπως αυτό τών τσάμηδων θεωρούνται από κάποιους αντιρατσιστές ότι δέν πρόκειται νά διαταράξουν τό «ήρεμον» τής παρουσίας τόσων μεταναστών στήν χώρα. Θά είχε ωστόσο μέγα ενδιαφέρον νά δινόταν βήμα στούς εδώ αλβανούς μετανάστες, νομίμους καί μή, ώστε νά μαθαίναμε τήν άποψή τους για τήν Τσαμουριά π.χ.)

Ο σλαβοβούλγαρος λοιπόν πρέπει νά απολαύση μιά κάποια ασυλία. Μιά επιείκια. Καί συμπάθεια. Εξάλλου, τί άλλο συναίσθημα πλήν συμπαθείας μπορεί νά δημιουργηθή γιά κάποιους οι οποίοι θεωρούν εαυτούς απογόνους τού Αλεξάνδρου όταν εδώ, πολλοί στέκονται σκεπτικιστικά απέναντί του κατατάσσοντάς τον τουλάχιστον στήν ίδια ποιότητα μέ τόν Αττίλα καί τόν Τζένγκις Χάν;

Επειδή όμως δέν είναι απολύτως σίγουρη η διάλυση τού κράτους αυτού, κι ως έκ τούτου τό πέρας τών σωβινιστικών τους «θέλω», δέν επιτρέπεται εφησυχασμός. Εφησυχασμός έκ μέρους μας ενώπιον π.χ. τών σχολικών βιβλίων τους περί σκλαβωμένης από τούς έλληνες Βέροιας. Πολλοί ψύχραιμοι ισχυρίζονται ότι δέν μπορεί νά μάς κάνη τίποτε τό κράτος αυτό. (Λές καί οι αλβανοί τού Κοσόβου πρίν από τήν ανάμειξι τών δυτικών είχαν υπεροπλία. Βούληση είχαν, βούληση καί βούληση.) Πράγματι. Σήμερα δέν μπορεί νά μάς κάνη κάτι. Στρατιωτικώς είναι υποδεέστερο ενώ διπλωματικώς «υπολείπεται γνωριμιών». Όμως ουδείς γνωρίζει τούς συσχετισμούς τού αύριο. Πολύ εύστοχα τά ανέφεραν οι πολιτικοί αρχηγοί τό 1992, όπως τά μεταφέρει ο Αντώνης Σαμαράς σέ άρθρο του στην Καθημερινή:

Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αναφέρει ρητά τότε: «Σε ό,τι αφορά την ονομασία… για μένα δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα να δεχθώ τον όρο «Μακεδονία», υπό οιανδήποτε μορφή αυτός περιέχεται στην ονομασία των Σκοπίων».

Κι αυτό διότι, όπως εξηγούσε, το θεωρούσε «όχημα αλυτρωτισμού».

Ενώ γιά τόν Κ. Καραμανλή ανέφερε:

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όχι μόνο συμφωνούσε με αυτή την άποψη, αλλά την πήγαινε κι ένα βήμα παραπέρα: «Το επιχείρημα ότι η Ελλάδα υπερβάλλει, διότι τα μικρά Σκόπια δεν αποτελούν απειλή για την Ελλάδα… είναι αντιφατικό και επικίνδυνο, για να μην πούμε παράλογο… Αν τα Σκόπια δεν αποτελούν απειλή, αυτή τη στιγμή, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει και να εγγυηθεί… ποιοι συνδυασμοί δυνάμεων θα προκύψουν, στο εγγύς ή στο απώτερο μέλλον, στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή… Τα κράτη δεν ζουν μόνο με το σήμερα. Πρέπει να θυμούνται και το χθες για να μη το ξαναζήσουν αύριο

(Προκύπτουν φορές πού λένε καί κάτι σωστό οι πολιτικοί...)

Όχημα αλυτρωτισμού λοιπόν από τόν Ανδρέα μιά τέτοια ονομασία, όχημα αλυτρωτισμού τό οποίο στό μέλλον κάπου θά καταλήξη, κάπου θά σταθμεύση. Σήμερα είναι έν κινήσει... Ενώ ο Καραμανλής οξυδερκέστατα, τόνισε ότι κανείς δέν ξέρει τί συνδυασμοί δυνάμεων αύριο μπορούν νά μετατρέψουν τά Σκόπια σέ απειλή.

Παρά ταύτα, απαραδέκτως επιπόλαια, οι ψύχραιμοι τής εδώ πλευράς αγνοούν τίς μακροχρόνιες προοπτικές κάποιων αποφάσεων τού σήμερα.

ΑΕΚ Σλάβια 89-82

40 χρόνια μετά...

Φυλής καταντήσαμε, τό στανιό μου!

Τί ντιρεκτίβες δίνει μιά Παρασκευή βαθιά χωμένη στήν Σαρακοστή;

Αποχή από κρέας, γάλα, βουτύρατα, αποχή από σάρκινες σπήντες.

Ταύτα κελεύει τά ειωθότα τού δόγματος (σίκ).

Χμ... Μού φαίνεται ότι περισσότερο θά μέ πείραζε εάν αυτό τό δόγμα μού έλεγε μήν φάς κρέας, μήν γαμήσεις από τό νά μέ χαρακτήριζε πόρνο επειδή δέν νυμφεύθηκα μέ γάμο θρησκευτικό. (Στόν βαθμό βεβαίως πού θά επηρεαζόμην από οδηγίες παύλα κατευθύνσεις κάποιου ιερατείου...)

Ωραία! Βρήκαμε πεδίον δόξης λαμπρόν γιά μιά επόμενη φορά!

1908-1960

Πού μίσχο καί σαλεύεις;

Βεβαίως, σύγκριση Καραμανλή μέ Μεταξά είναι σάν νά συγκρίνης φαγωμένες σόλες, όζουσες πατούσες καί φουσκάλες στά πέλματα μέ τήν BMW Z8 τού Τζέημς Μπόντ στό Orbis non Sufficit, αλλά τελικά, η άρνηση πρός τά Σκόπια στό Βουκουρέστι, ειπώθηκε από τόν Καραμανλή ή από τόν ελληνικό λαό;

Γιά τό βάσανο τού μεσημεριού.

Μπελογιάννης ΦΜ

- Κούλα μ'ακούς; Πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος!

...

- Κλείσ'το γιατί θά τό σπάσω!

- Έλα μωρέ Κυριάκο, πού ασχολείσαι μέ τόν χαζό τόν Στάθη...

- Χαζός, ξε – χαζός. μέ κάνει ρεζίλι!

- Ρεζίλι; Γιατί; Ο μόνος Κυριάκος είσαι;

- Κυριάκος τής Κούλας στήν Καστέλλα, μόνο ένας είναι... Ξέρεις τί μού φωνάζανε τήν Κυριακή στό γήπεδο; «Κυριάκο! Πές αλεύρι! Ο Στάθης σέ γυρεύει!»

...
– Συνεχίζουμε τήν εκπομπή μας μέ τό τρελλαμένα μελιστάλαχτο καψουροτράγουδο τού Θέμεως Αδαμαντίδου, «πονάμε όσοι αγαπάμε». Ναί ρέ Κούλα, ακούς; Πονάμε ρέ Κούλα! Πονάμε! Καί πονάμε περισσότερο όταν συναντάμε τήν απονιά, τήν αχαριστία καί τήν αγνωμοσύνη! Γι’αυτό σού λέω! Παράτα τό κωλόπαιδο τόν Κυριάκο, κι έλα σέ μένα! Κούλα μ’ακούς; Πολλλλλλύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος!

Κάτι τέτοιο περίπου (ισχυρίστηκαν καί μάς έπεισαν) τό δίχως άλλο, γινόταν στήν Καλλιθέα τώ καιρώ εκείνω, εκείνες τίς ημέρες (άγνωστο πόσες) πού προηγήθησαν τής συλλήψεως τών Μπελογιάννη καί τών συντρόφων του...

Οι ασυρμάτοι δέν έκαναν τίποτε άλλο από τό νά μεταδίδουν σουξέ τής εποχής - Γιώτας Αμπατζής (σίκ), Γιοβάν Τσαούς καί Ανέστη Δελιά - δεχόμενοι και αφιερώσεις...

Ο Μάριος ο Μπλάκμαν τής εποχής, αδίκως καταδικασθείς, δικαίως τοποθετηθείς στόν Όλυμπο τού πατριωτισμού. Γιά τόν λαό, τήν δημοκρατία καί τόν σοσιαλισμό!