Τζούμ ταρά τα τζούμ!
Από τό πολύ τσοντοσερφάρισμα τά τρόγιαν χόρσης καί οι ανίατοι ιοί κάναν πάλι τό θαύμα τους. Καί τό δεύτερο πισάκι μου έκλασε. Δέν μού κάνει κακό πάντως, βρίσκω χρόνο τώρα νά κάνω κι άλλα πράγματα. Αυτό πού μέ χάλασε ωστόσο ήταν ότι δέν μπόρεσα νά γράψω, δέ ντέυ μπηφόρ αντιπροχθές, τήν μεγάλη Δευτέρα, επέτειο τής 21ης Απριλίου, ένα «Ζήτω η Επανάσταση τού Στρατού τού 1909» καί «Ζήτω ο επικεφαλής τής επαναστάσης συνταγματάρχης πυροβολικού Ζορμπάς»
Κι έτσι αλλά καί τούμπαλιν, νά μήν ξεχάσω τό λοιπόν, στίς 15 τού Αυγούστου νά φωνάξω ένα «σκατά στό πραξικόπημα τού Στρατού τού 1967» καί «Σκατά στόν επικεφαλής τού πραξικοπήματος συνταγματάρχη πυροβολικού Παπαδόπουλο»
Ίσως αυτήν τήν διευκρίνηση νά έπρεπε νά κάνω καί σέ μιάν συνάδελφό μου εδώ η οποία μέ κράζει ποικιλλάκις γιά τήν στάση μου. Μάλιστα, χθές, ανάμεσα σέ ροχάλες, στηλίτευε τό ότι λαχταρώ τήν «χούντα» καίτοι (κούτσικο όν) δέν τήν έζησα. Φάνηκε νά τό βουλώνη λίγο όταν τής είπα, δηλαδή εσύ πού κρατάς στάση αρνητική μάς κρύβεις χρόνια; Δέν τό πολυκατάλαβε κι έτσι συνέχισα:
Μωρή καριόλα, (μέ τό λού νά κάνη τήν γλώσσα νά χαστουκίζη τόν ουρανίσκο μου) εσύ δηλαδή, πού είσαι εναντίον, τήν έζησες; Άιντα καί γαμήσου!
Κι άν δέν έφευγε τρέχοντας νά μέ «δώση» στόν πλωτάρχη, θά τήν συνέχιζα νά φωνάζω: Αυτό είναι τό κριτήριο γιά νά απορρίψης ή νά ενστερνισθής ή νά έχης άποψη ρέ παιδί μου (γιά) κάτι; Νά τό έχης βιώσει; Κύττα ρέ κάτι άτομα πού γίνονται σουπερβάιζορ! Α, ρέ Αρβελέρ! Άχ βρέ Κάρολε Ντήλ! Στήν πυρά!
Κι όμως...
αναρτήθηκε από το χρήστη vangelakas στις
11:00 μ.μ.
44 σχόλια:
Ε,καλά, είναι γνωστό νομίζω. Δεν χρειάζεται να φας το αγγούρι στον κώλο για να καταλάβεις οτι τσούζει. Από την άλλη βεβαια -μόνο αν φας το αγγούρι μπορείς να αποφανθείς οτι σου αρέσει. Με πιάνεις;
ε, τώρα σας τελείωσαν τα λόγια για του λόγου το αληθές και τα επιχειρήματα και το ρίξατε στις βωμολοχίες;;;;;
Ρε Βάγγω, αντε και σβήστα όλα αυτά τα κα@@@λα και αντα και γ@@@@σου, είναι εκτός επιπέδου σου
και συ @motorcycle άλλο παράδειγμα δεν βρήκες;;
Διότι όταν κανείς βρίζει, δηλώνει άγνοια και θυμό.
Χαίρομαι που κατανόησες πλήρως το παράδειγμά μου. Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ -όπως το λες κι εσύ. Έτσι κάνουμε στο σημείο 1, του παραδείγματος.
Υ.Γ.: Δεν είμαι θυμωμένος -αυτό το στάδιο το ξεπεράσαμε στα πρώτα στάδια της σχέσης μας με τον Βαγγέλακα (τώρα έχει επέλθει η ρουτίνα της συμβίωσης). Από άγνοια -ναι διαθέτω. Εσύ; Μπα -δεν νομίζω.
NA BALEIS ZAXARH STIS GARDENIES ,KAI META NA TIS PYROBOLISEIS.
Για να συνεισφέρω, κι εγώ δεν έχω δει πώς είναι ο θάνατος, αλλά δεν θέλω να πεθάνω για να μάθω...
Καί γιατί βρέ μότορ, σού βγαίνει τόσο αρνητισμός μέ τό αγγούρι; Εγώ δέν χαλιέμαι καθόλου! :-D
Kαλέ Ανζέτα!;;! Όλα καλά!
Δημητράτ; Περικαλώ;
Son_of_lon, δέν τό κατάλαβα καλά...
Τι περικαλάς καλέ;
Σου δίνω οδηγίες γιά να κάνεις ένα σαμποτάζ της προκοπής.
δ
@ μότορ
Εχω το ελάτωμα να μην καταλαβαινω τις προβοκατόρικες ατάκες!
Και προφανώς δεν λέμε τα ίδια.
Υ.Γ. Οταν κάποιος λέει: Οποιος βρίζει δηλώνει άγνοια και θυμό, το αντιστροφο δεν ισχύει πάντα. Απλά μαθηματικά. Οταν βρέχει έχει σύννεφα, το αντίστροφο δεν ισχύει παντα.
@ δε μετρατ
Εγώ ξέρω την ιστορία με τα πορτοκάλια. Τους βάζουμε αλάτι και μετά τα πετάμε, γιατι δεν τρώγονται!
νά σαμποτάρω τίς γαρδενιούλες μου; Μάλιστα...
>Κι άν δέν έφευγε τρέχοντας νά μέ «δώση» στόν πλωτάρχη<
Υπηρετείτε, αγπαητέ, στο πάλαι ποτέ ένδοξον ΒουΝι και νυν ΠιΝι, ή στο ΛουΣου, εκείνο που βασανίζει τους λαθραίους ... τουρίστας, οι οποίοι (κατά Γιωργάκη) μας κάνουν την τιμή και ... προτιμούν την χώραν μας;
Μπά, όχι. Δέν έχουν στέμμα στό πηλήκιον καί χαλιέμαι κάργα. (Ούτε κάν έναν φοίνικα ρέ γαμώτο!)
Ρε μανία με τα τσιροπούλια που βάζανε τον κώλο τους στα κάρβουναα!!
δ
ange-ta
Τόκανε και με τα πορτοκάλια ο παπντόκ;Δέν τόξερα.
δ
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
@ δε μετρατ,
δεν πρόσεξα τα τσιροπούλια που λες, που αυτοκτονάνε όποτε μας βαριούνται και πάλι μας ξαναρίχνουν ένα βλέφαρο.
Λες να αυτοκτονάνε και να αναστένονται να δουν, μπας και άλλαξε κατι τις με τους homo-demens;;;
ange-ta
μαρή, εγώ εννοούσα τον άλλον τον γειάσουβρεγιώργοορέεεεγιώργοπαπαδοοοπουλέεεεεεεεε.
:))))
(αλλά άμα είναι να κουβαλήσεις ενισχύσεις απ τη σαλαμίνα,δεν ειν κακό, δεν είν κακό..)
δ
Στο αγγούρι κόλλησες κι εσύ ρε Βαγγέλακα; Κάντο δονητή ας πούμε, αν είναι να βγει η παραβολή! Κάντο γκλοπ ΕΣΑτζή!
Ange-ta, ας μην το πάμε στο δάχτυλο, το φεγγάρι και τον ηλίθιο (κατ΄άλλους Κνίτη). Η άποψή μου είναι απλή. Δεν χρειάζεται να αντιμετωπίσεις μια άσχημη κατάσταση για να αποφανθείς οτι δεν γουστάρεις να τη ζήσεις. Από την άλλη πλευρά -για να πεις οτι θέλεις να ζήσεις μια κατάσταση (ειδικά αν κάποιοι την χαρακτηρίζουν άσχημη), θα πρέπει να έχεις εμπειρίες δια ζώσης. Την προβοκάτσια που την είδες; Εκεί που ήθελες να τη δεις μάλλον! Το βρισίδι επίσης, που το ανακάλυψες; Επειδή χρησιμοποιήθηκαν λέξεις όπως "αγγούρι" και "κώλος";
Τα δικά σου τα μαζεμένα @@@ τι σημαίνουν; Κάποια ειδική διάλεκτος να υποθέσω; Ή θεωρείς πως είναι κακή λέξη το "γαμήσου" αλλά ευγενής λέξη το "γ@@@@σου". Η τέχνη της υποκρισίας σε 10 απλά μαθήματα -το έχεις διαβάσει; Άστο δεν χρειάζεται.
Ξεκινάς "όταν κανείς βρίζει, δηλώνει άγνοια και θυμό". Το περνάς μετά στο δεν συνεπάγεται και αντιστρόφως πάντα, άρα "όταν κανείς θέλει να δηλώσει άγνοια και θυμό δεν βρίζει πάντα" -σωστά το πιάνω; Δηλαδή, μπορεί να βρέξει, μπορεί και να μη βρέξει, στο τέλος μπορεί να χιονίσει ή να βγάλει ήλιο.
Καρτεσιανή η λογική σου, βγαίνει και σε κάρτες; Για να κάνω συλλογή ρωτάω.
@ vangelakas: Τότε σε τι πλωτάρχη σε έδωσε;
@ ange-ta: Ποιο ποίημα;
Γράφετε περίεργα, συνθηματικά. Δεν σας καταλαβαίνω.
@ homo cretenis
το ποίημα του Ελύτη
http://ange-ta.blogspot.com/2008/04/blog-post_27.html
@ μοτο
είσαι πολύ επιθετικός, λυπάμαι
Αλλά για να λήξει η παρεξηγηση,
Το αντίθετο
του "όταν κανείς βρίζει, δηλώνει άγνοια και θυμό"
είναι "όταν κανείς ΔΕΝ βρίζει, δεν σημαίνει ότι έχει γνώση και ηρεμία, σαν απάντηση της ειρωνικής σου ερώτησης,
" Από άγνοια -ναι διαθέτω. Εσύ; Μπα -δεν νομίζω"
Με τα @@@@ απευθύνθηκα στον Βάγγω, όχι σε σένα, Ο.Κ.??
Αυτός ελπίζω να κατάλαβε, ότι αντιγράφω τις δικές του εκφράσεις που δεν χρειάζεται να τις επαναλάβω.
Τώρα δεν αντιλαμβάνομαι με ποια λογική, κάποιος χαρακτηρίζεται υποκιτης, όταν δεν χρησιμοποιεί τις λέξεις που ακούς 100 φορές την ημέρα στο δρόμο, στο ταξί, στο λωφορείο, στον κινηματόγραφο και που οδηγεί στην ερήμωση και στην άλωση της γλώσσας μας.
Αλλά αυτα για τον Βάγγω.
Εσένα σου είπα απλώς, με απλές λέξεις, ότι θα μπορούσες να βρεις ένα καλύτερο παράδειγμα, αν με αυτές τις απλές λεξούλες σε έθειξα, θα σου ζητούσα συγνώμη, αλλά νομίζω, ότι δεν σε έβλαψα και ακόμα θεωρώ υποχρέωση μου να υπερασπίζομαι μια καλύτερη αντιπαράθεση ιδεών!
Θα το θεωρούσε κακό αυτό;;;;;;;;;;
Τα περί Κνιτών, τα αντιπαρέρχομαι, γιατι δεν βλέπω πού κολάνε.
@ ange-ta:
Έγραψες "σου άρεσε το καταπληκτικό ποίημα του Ελληναρά με Α κεφαλαίο"
Και ύστερα λες "του Ελύτη". Μα Ανζέτα, άμα βάλεις του Ελύτη "Α κεφαλαίο", θα αρχίσει να σου τραγουδά από τον τάφο του "... μ' είπες μια βραδυάααα, χωρίς καμμιά αιτίιιια" :))
Δεν σκαμπάζω από ποίηση κι έτσι δεν μπορώ να σου πω αν το ποίημα ήταν ωραίο :(
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
@ δε μετρατ, τον ντοκ ντε λα κρούζ δεν το διαβάζω γιατι συγχίζομαι σφόδρα!
Αλλά υπόσχομαι στο επόμενο ποστ να του αφήσω τα διεπιστευτηρια μου, αλλά βέβαια με ανάλογους τίτλους
@ homo cretensis
σου άρεσε το καταπληκτικό ποίημα του Ελληναρά με ΕΕΕΕ κεφαλαίο νομπελίστα μας, που η κ Ρεπούση ούτε μια αναφορά δεν κάνει, ούτε σ αυτόν ούτε στον Σεφέρη, γιατι όπως λέει ο Ζουράρις είναι και ο δυό Ελληναράδες
@ Homo Cretensis,
ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ, δηλαδης!!!!!!!
@ ange-ta:
Κατάλαβα, βρε, απλώς σε πειράζω. Είμαι ολοσχερώς άσχετος με την ποίηση και ειδικά με τον Aλεπουδέλη έχω ελάχιστα ασχοληθεί. Αυτά που γράφει μου φαίνονται ... κινέζικα και απορώ τι κατάλαβαν οι Σουηδοί και του έδωσαν το Νομπέλ.
Δεν μπορώ, βέβαια, να πω ότι δεν μ' αρέσει ο Σολωμός, τον οποίο κυριολεκτικά λατρεύω και κάποιοι άλλοι. Αλλά ο Ελύτης δεν μ’ αρέσει. Κάποτε στο γυμνάσιο ρώτησε ο φιλόλογός μας ποιος νομίζομε ότι είναι ο μεγαλύτερος Νεοέλληνας ποιητής κι εγώ είπα τον Σουρή. Γιατί μ' έβγαλε έξω από την τάξη;
Ange-ta, κάνε μου τη χάρη σε παρακαλώ και γράψε τον Βάγγο με όμικρον. Λέμε "ο Βάγγος" (όμικρον) και "η Βάγγω" (ωμέγα). Συγνώμη για την υπόδειξη -απλά θέμα προσωπικής αισθητικής είναι.
Κατά τα άλλα, χαίρομαι όταν κάποιος χαρακτηρίζει τις απόψεις μου σαν "κα@@@@λα" και μετά κατηγορεί εμένα για επιθετικότητα! Χαίρομαι περισσότερο, όταν αυτό το θεωρεί διάλογο!
Δεν καταλαβαίνω που βρίσκεις την ειρωνία στο να παραδέχομαι την άγνοια που ΕΣΥ μου καταλογίζεις! Απλά σε ρωτάω (γι΄αυτό βάζω στο τέλος ερωτηματικό) αν εσύ παραδέχεσαι την άγνοιά σου ή αν τα ξέρεις όλα.
Υποκριτής είναι αυτός που διαμαρτύρεται για την χρησιμοποίηση της λέξης "γαμήσου" (για παράδειγμα), αλλά χρησιμοποιεί την ίδια λέξη με συμβολάκια (γ@@@σου). Εύκολο; Επειδή έχω κάποια σχετική εξειδίκευση, να μου επιτρέψεις να σου πω οτι η γλώσσα δεν καταστρέφεται από την βωμολοχία, αλλά από την μη χρήση. Παράδειγμα: η λέξη "κωλοβιδωτά" ας πούμε, είναι ένας νεολογισμός που κρατάει τη γλώσσα ζωντανή μέσω της διαδικασίας της εξέλιξης (μην μπερδέψεις την πρόοδο με την εξέλιξη παρακαλώ). Από την άλλη, η λέξη "οικουρώ" (μπορεί να τη γράφω και ανορθόγραφα) ας πούμε, είναι μια πεθαμένη λέξη γιατί πλέον δεν χρησιμοποιείται. Άρα, πρέπει να αντικατασταθεί από κάποια καινούργια -αν θέλουμε να μιλάμε για ζωντανή γλώσσα και όχι για Αραμαϊκά, Λατινικά ή Αρχαία Ελληνικά.
Χαίρομαι που υπερασπίζεσαι μια καλύτερη αντιπαράθεση ιδεών -λυπάμαι όμως που μένεις αποκλειστικά στη χρήση της γλώσσας και δεν λες τίποτα για τις ιδέες. Εδώ ακριβώς κολλάει το παράδειγμα με τον Κνίτη -κατάλαβες ή όχι ακόμα;
Δέν ήθελα νά δημιουργήσω έριδες! Ήθελα απλώς νά αναφέρω μιά κάποια συμπάθεια στήν Επανάστασιν!
Στρατιωτικά κινήματα γίνονται σε τριτοκοσμικές χώρες. Η Ελλάδα έχει πάψει να ανήκει σε αυτό το club.
Τσάϊ μαρέ να προσφέρεις, συμπάθειο κιόλας.
δ
Επαναστατημένο μου νειάτο εσύ! Μην αγχώνεσαι πάντως, δεν υπάρχουν έριδες -πολιτισμένος διάλογος είναι αυτό. Ή θα μπορούσε να γίνει. Ίσως.
Τούκι, η Ελλάς είναι τριτοκοσμική, ίσως γιά νά τήν ξεχωρίσουμε από τήν Σομαϊλάνδη ή τήν δυτική Σαχάρα, νά πρέπει νά φτιάξουμε κατηγορία τριαμισοκοσμικοί.
Τσάι;
Ε, βρέ μότορ, υπήρξαν σταγονίδια εντάσεως στόν αέρα!
Με συγκινησες παλιοπαιδο,με χαρα βλεπω οτι ζει και ο Τουκι.
Περσεύ;;;;!
Εσύ;;;
Μάαααααααααατς!
Σλιούρπ!
Μπορείς να επινοήσεις ό,τι κατηγορία θέλεις, πάντως το προφίλ της αφρικανικής, ασιατικής ή λατιναμερικάνικης "δημοκρατίας" με στρατιωτικούς "ηγέτες" που κάθε τρεις και λίγο επεμβαίνουν και διαλύουν δημοκρατικούς θεσμούς δεν ταιριάζει πια στην Ελλάδα. Στην Τουρκία ίσως.
OK! Mπανανία δέν είμαστε! (επειδή δέν ευδοκιμεί καί τέτοιο δένδρο...)
@ μοτορ,
Ο.Κ.
τα διάβασα όλα όσα λες. Μερσί για την υπόδειξη του Βάγγω και Βάγγο.
Στην αντιπαράθεση των ιδεών, να σου πώ, ότι και η γλώσσα ήταν είναι και θα είναι στο κέντρο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης!
@ Ηομο,
και μένα μ αρέσει ο Σουρης και ο Σολωμός, έχω κάνει και δύο ποστ για τον Σολωμό.
Αλλά αυτη η λατρεία του Ελύτη για την Ελλάδα και τη γλώσσα, είναι άφταστη.
"Την γλώσσα μου έδωσαν ελληνική
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου".
Μπανανίες λέγονται οι χώρες όπου συμβαίνουν συνεχώς στρατιωτικά πραξικοπήματα. Ο όρος ξεκίνησε από την Γουατεμάλα όπου η United Fruit λέγεται ότι είχε ενεργό ρόλο στα "κινήματα".
Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί όλοι θεωρούν ότι είναι υποχρέωση απέναντι στην ιδεολογία τους το να κρατήσουν μία θέση απέναντι στο παρελθόν που να σηματοδοτεί ιδεολογικές συγγένειες. Οι μεν "δημοκρατικοί" προσπαθούν σώνει και καλά να απαξιώσουν τα πραξικοπήματα (μαύρο σκοτάδι, καταπίεση, σκλαβιά) και να εξιδανικεύσουν τον κοινοβουλευτισμό (επειδή είχαμε σπουδαίους δημοκρατικούς θεσμούς) και οι δε "συντηρητικοί" να αποθεώσουν τις χούντες (τότε που τα τρένα φεύγαν στην ώρα τους και τρώγαμε με χρυσά κουτάλια) και να εκμηδενίσουν τα κοινοβουλευτικά διαλείμματα (πολιτικάντηδες, χάος, ξεπούλημα της χώρας), συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής κατάστασης.
Μεταπολεμικά, τα στρατιωτικά κινήματα και οι καθεστωτικές ανατροπές είναι χαρακτηριστικό υποανάπτυκτων (άντε, αναπτυσσομένων) χωρών με έλλειμμα δημοκρατίας. Οι λαοί που προοδεύουν έχουν σταθερά δημοκρατικά πολιτεύματα. Γιατί να νοσταλγούμε ένα παρελθόν με στρατιωτικά πραξικοπήματα; Νοσταλγούν οι Ζαϊρινοί τον Μομπούτου, οι Ρουμάνοι τον Τσαουσέσκου, οι Φιλιππινέζοι τον Μάρκος; Γιατί να υμνούμε την κατάλυση της -έστω και τύποις- δημοκρατίας, κάτι που εδώ και δεκαετίες συμβαίνει μόνο σε χώρες όπως το Πακιστάν, η Κούβα, η Λιβύη, το Σουδάν, η Τυνισία και μερικά άλλα τριτοκοσμικά κράτη;
Ή μήπως οι Απριλιανοί νοιάζονταν για την Ελλάδα ενώ ο Μουσάραφ δε νοιάζεται για το Πακιστάν;
Τι κάνει τις δικές μας δικτατορίες να είναι κάτι παραπάνω από μία τυπική κατάλυση του πολιτεύματος μίας τριτοκοσμικής χώρας;
Ξέρεις εγώ τί δέν καταλαβαίνω; Τήν βάσει προσωπικών προτιμήσεων, απόρριψη ή αποδοχή τέτοιων καθεστώτων. Γιά έναν «δημοκρατικό» δηλαδή, καλό (επειδή είχαν αντιβασιλικά κίνητρα) τό 1909, τό 1922 (άρα επανάσταση η συνομωσία ενός συνταγματάρχη), κακό (λόγω μεταξύ άλλων, αντικομμουνιστικής ρητορείας) τό 1967 (άρα πραξικόπημα η συνομωσία ενός συνταγματάρχη)
Η επέμβαση τού στρατού στήν πολιτική είναι εξ’ορισμού παρά φύσει.
Θεωρώ κάτι άλλο παρά φύσει. Ότι τήν επιλεκτική κρίση περί καλής επέμβασης συνταγματαρχών (επανάσταση) καί κακής επέμβασης συνταγματαρχών (πραξικόπημα) τήν κάνουν «δημοκρατικοί».
Θεωρώ κάτι άλλο παρά φύσει. Ότι τήν επιλεκτική κρίση περί καλής επέμβασης συνταγματαρχών (επανάσταση) καί κακής επέμβασης συνταγματαρχών (πραξικόπημα) τήν κάνουν «δημοκρατικοί».
Eυάγγελε, σου είπα πιο πριν ότι επιλεκτική κρίση έχουν ΟΛΟΙ οι οπαδοί, είτε φιλοχουντικοί είτε αντιχουντικοί, όμως εσύ μου το γύρισες ότι "ναι μεν, ΑΛΛΑ οι δημοκρατικοί είναι πιο επιλεκτικοί γιατί διαλέγουν ανάμεσα στα κινήματα" και μου έφερες ως παράδειγμα ότι οι "δημοκρατικοί" δεν διάκεινται αρνητικά απέναντι στο 1908 (όπου οι κινηματίες έδωσαν την εξουσία σε πολιτικούς και έγιναν εκλογές) ούτε απέναντι στο 1922 (όπου οι κινηματίες πάλι έδωσαν την εξουσία σε πολιτικούς και έγιναν εκλογές), αλλά κατά του 1967 όπου οι κινηματίες στρατιωτικοί κράτησαν την εξουσία για πάρτη τους και δεν διεξήγαγαν εκλογές.
Εγώ δεν βλέπω καμία ασυνέπεια.
Αυτοί που λες ότι θεωρούν "καλή" την επέμβαση του στρατού την θεωρούν "καλή" μόνο όποτε οι κινηματίες παραδίδουν την εξουσία σε πολιτικούς και προχωρούν σε εκλογές.
(Το 1922 το θεωρώ ντροπή να το συζητήσω, δεν μπορούμε με ΤΙΠΟΤΑ να το κρίνουμε με τους ίδιους όρους που κρίνουμε το 1908, το 1925, το 1926 κ.λπ.)
Εν τέλει, αυτό είναι το πρόβλημά σου; Η ασυνέπεια; Είσαι δλδ ένας ορκισμένος δημοκράτης που θεωρεί παρα φύσει επέμβαση ΚΑΘΕ στρατιωτικό κίνημα και σου τη σπάνε οι άλλοι δημοκράτες που νερώνουν το κρασί τους για το Γουδί και το 1922;
Eυάγγελε, σου είπα πιο πριν ότι επιλεκτική κρίση έχουν ΟΛΟΙ οι οπαδοί, είτε φιλοχουντικοί είτε αντιχουντικοί, όμως εσύ μου το γύρισες ότι "ναι μεν, ΑΛΛΑ οι δημοκρατικοί είναι πιο επιλεκτικοί γιατί διαλέγουν ανάμεσα στα κινήματα" και μου έφερες ως παράδειγμα ότι οι "δημοκρατικοί" δεν διάκεινται αρνητικά απέναντι στο 1908 (όπου οι κινηματίες έδωσαν την εξουσία σε πολιτικούς και έγιναν εκλογές) ούτε απέναντι στο 1922 (όπου οι κινηματίες πάλι έδωσαν την εξουσία σε πολιτικούς και έγιναν εκλογές), αλλά κατά του 1967 όπου οι κινηματίες στρατιωτικοί κράτησαν την εξουσία για πάρτη τους και δεν διεξήγαγαν εκλογές.
Πρόσεξε. Δέν περιμένω από έναν μπολσεβίκο νά είναι αρνητικός στήν δικτατορία τού Ζίβκωφ όπως είναι αρνητικός στόν Φράνκο. Ούτε από έναν χουντικό νά είναι αρνητικός στήν δικτατορία τού Σαλαζάρ όπως τά χώνει/έχωνε στόν Γιαρουζέλσκι. Η ένστασή μου είναι απέναντι σέ κάποιον ο οποίος «βδελυρίζει» ενώπιον οποιαδήποτε πολιτικής ανωμαλίας αλλά στό βάθος, δέν θεωρεί τόσο έγκυο κάποιο πραξικόπημα γιά χί λόγους. (θυμήθηκα τώρα τό «η δημοκρατία δικαίω ουδέποτε κατελύθη». Είτε επειδή σέ 2 μήνες έφερε εκλογές, είτε επειδή δέν έφερε ποτέ.)
Γι’αυτό λοιπόν, θεωρώ ότι ένας δημοκρατικός δέν μπορεί νά θεωρή επανάσταση, κίνημα τού στρατού τό οποίο αναθέτει στά καπάκια τήν εξουσία στούς πολιτικούς μέ εκλογές. Δηλαδή καθαγιάζεται κάθε εκτροπή ακόμα κι άν αυτή επαναφέρει άμεσα τήν νομιμότητα; Μού κάνει γιά ασυνέπεια λοιπόν.
Εν τέλει, αυτό είναι το πρόβλημά σου; Η ασυνέπεια; Είσαι δλδ ένας ορκισμένος δημοκράτης που θεωρεί παρα φύσει επέμβαση ΚΑΘΕ στρατιωτικό κίνημα και σου τη σπάνε οι άλλοι δημοκράτες που νερώνουν το κρασί τους για το Γουδί και το 1922; .
Όχι. Μού τήν σπάει επειδή ένας δημοκρατικός καθαγιάζει τήν επιορκία κάποιου συνταγματάρχη γιά χί λόγους ενώ τήν ίδια επιορκία γιά ψί λόγους τήν αποκηρύττει.
Γι’αυτό λοιπόν, θεωρώ ότι ένας δημοκρατικός δέν μπορεί νά θεωρή επανάσταση, κίνημα τού στρατού τό οποίο αναθέτει στά καπάκια τήν εξουσία στούς πολιτικούς μέ εκλογές.
Για να καταλάβω, ΟΛΟ ΚΙ ΟΛΟ το πρόβλημά σου είναι το αν ο δημοκρατικός "θεωρεί" επανάσταση το 1909 και πραξικόπημα το 1967; Δηλαδή εσύ είσαι ο δημοκρατικός που κατακεραυνώνεις την εκτροπή του 67-74, αλλά σε χοντροχαλάει που συμφωνείς σε όλα με τους άλλους δημοκρατικούς πλην του χαρακτηρισμού του 1909;
Δηλαδή καθαγιάζεται κάθε εκτροπή ακόμα κι άν αυτή επαναφέρει άμεσα τήν νομιμότητα; Μού κάνει γιά ασυνέπεια λοιπόν.
Δηλαδή πρέπει να έχουμε την ίδια στάση απέναντι σε μία εκτροπή που επαναφέρει άμεσα την νομιμότητα και απέναντι σε μία εκτροπή που κυβερνά δίχως εκλογές για 7 χρόνια (και σου το λέω ήπια, για να μην εκφραστώ γλαφυρότερα κατά της χούντας);
Θέλεις ας πούμε ισοδύναμες αντιδράσεις του στιλ "σκατά στο Γουδί, σκατά στον Πλαστήρα, σκατά στους Απριλιανούς" λες και πρόκειται για γεγονότα ισοδύναμα που συνέβησαν στις ίδιες ιστορικές περιστάσεις με διαφορά π.χ. 3 μηνών;
YΓ: Παρόραμα, πριν έγραφα "1908" για το Γουδί, αλλά το μπέρδεψα με το κίνημα των χρηματοδοτών μου.
Για να καταλάβω, ΟΛΟ ΚΙ ΟΛΟ το πρόβλημά σου είναι το αν ο δημοκρατικός "θεωρεί" επανάσταση το 1909 και πραξικόπημα το 1967; Δηλαδή εσύ είσαι ο δημοκρατικός που κατακεραυνώνεις την εκτροπή του 67-74, αλλά σε χοντροχαλάει που συμφωνείς σε όλα με τους άλλους δημοκρατικούς πλην του χαρακτηρισμού του 1909;
Ακριβώς. Τό πρόβλημά μου είναι μόνο στίς δύο λέξεις οι οποίες βεβαίως είναι προϊόν, είναι αποτέλεσμα μιάς κάποιας συλλογιστικής καί θέσης. Ενίοτε δέ καί στράτευσης.
Δηλαδή πρέπει να έχουμε την ίδια στάση απέναντι σε μία εκτροπή που επαναφέρει άμεσα την νομιμότητα και απέναντι σε μία εκτροπή που κυβερνά δίχως εκλογές για 7 χρόνια (και σου το λέω ήπια, για να μην εκφραστώ γλαφυρότερα κατά της χούντας);
Θέλεις ας πούμε ισοδύναμες αντιδράσεις του στιλ "σκατά στο Γουδί, σκατά στον Πλαστήρα, σκατά στους Απριλιανούς" λες και πρόκειται για γεγονότα ισοδύναμα που συνέβησαν στις ίδιες ιστορικές περιστάσεις με διαφορά π.χ. 3 μηνών;
Πραγματικά δέν ήξερα ότι η ιστοριογραφία - εντάξει, όχι νομιμοποιεί αλλά σίγουρα - εξωραϊζει – λόγω υστέρου εντίμου βίου – τήν επίορκη, παράνομη καί στρατόκαυλη – τήν στιγμιαία - επέμβαση κάποιου Σχη ΠΒ.
Ακριβώς. Τό πρόβλημά μου είναι μόνο στίς δύο λέξεις οι οποίες βεβαίως είναι προϊόν, είναι αποτέλεσμα μιάς κάποιας συλλογιστικής καί θέσης. Ενίοτε δέ καί στράτευσης
Ευάγγελε, μόλις ανακάλυψες ότι η γη είναι στρογγυλή! Προσωπικά θεωρώ ότι a priori δεν υπάρχει ουδέτερος παρατηρητής, επομένως προτιμώ να με απασχολούν τα επιχειρήματα και τα τεκμήρια των ιστορικών επιστημόνων κι όχι το τι ψηφίζουν.
Από την άλλη το να εξαντλήσω το πώς θα λέμε το 1909 και το 1967 είναι ψευδοερώτημα. Δεν μπορώ να δω τα γεγονότα τσουβαλιασμένα, αποσυνδεδεμένα από τις ιστορικές περιστάσεις τους, επομένως για εμένα δεν υφίσταται καν θέμα για το πώς θα αποκαλούμε το 1909 και πώς το 1967.
Πραγματικά δέν ήξερα ότι η ιστοριογραφία - εντάξει, όχι νομιμοποιεί αλλά σίγουρα - εξωραϊζει – λόγω υστέρου εντίμου βίου – τήν επίορκη, παράνομη καί στρατόκαυλη – τήν στιγμιαία - επέμβαση κάποιου Σχη ΠΒ.
Η ιστοριογραφία προσπαθεί να είναι αντικειμενική και να χρησιμοποιεί επιχειρήματα. Το να περιγράψει το 1909 και το 1967 με τον ίδιο τρόπο το θεωρώ ανιστόρητο, κι όχι "εξωραϊσμό" του κινήματος του 1909. Εξάλλου εσύ ξεκινάς και σταματάς μόνο στο χαρακτηρισμό του κινήματος, ενοποιώντας ιστορικά γεγονότα που είχαν διαφορετική εξέλιξη και που συνέβησαν κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Αυτό το τσουβάλιασμα για μένα φανερώνει ιδεολογική υστεροβουλία.
Έχω πεί από τήν πρώτη στιγμή ότι τό σκάλωμά μου είναι μόνο η λέξη καί όχι μιά κάποια μελέτη – οποιουδήποτε μεγέθους γιά τίς περιπτώσεις ανάμειξης τού στρατού στήν πολιτική.
Γι’αυτό καί δέν ζύγιασα ποτέ (ήλπιζα ότι θά ήταν ξεκάθαρο) κάθε χαρακτηριστικό κάθε πραγματικότητας κάθε πραξικοπηματος/επανάστασης ώστε νά βγάλω πόρισμα πώς τό ένα ήταν πορδή ασθενούς 80χρονου καί τό άλλο 6μηνου μωρού.
Εξάλλου, αναφέρομαι (θά τό ξαναπώ) μόνο στό στιγμιαίο τού ξεσπάσματος τού κινήματος, στό κατά πόσο μιά παράνομη πράξη σηκώνει τόν χαρακτηρισμό επανάσταση, ασχέτως μέ τό εάν μετά επανήλθαν οι πολιτικοί, επανήλθε η νομιμότητα κλπ κλπ..
Νομίζω ότι έχω δικαίωμα νά ασχοληθώ μόνο μέ αυτό. Δηλαδή ολόκληρους τόμους ανθρωπογεωγραφίας, αστυνομικού ρεπορτάζ, εκθέσεων ελσίνκι γουώτς καί τών πινάκων τιμαρίθμου τών ετών 67-74 ή τού αυγουστοσεπτέμβρη τού 09 θά έπρεπε νά συντάξω ώστε νά μην μού καταλογίζεται ό,τι μού καταλογίζεται;
Ιδεολογική υστεροβουλία έχω θεόρατη αλλά δέν νομίζω νά μαρτυράται από αυτό.
Είπα νά ασχοληθώ μόνο μέ τό στιγμιαίο «έγκλημα».
ΔΕΝ αναφέρομαι στό καθεστώς τής 21ης Απριλίου, ΔΕΝ αναφέρομαι στήν κατάσταση τού Στρατιωτικού Συνδέσμου.
Τό ξαναλέω: Αναφέρομαι μόνο στό ξημέρωμα τής 21ης Απριλίου, αναφέρομαι μόνον στό ξημέρωμα τής 15ης Αυγούστου 1909, στήν απόφαση κάποιων στρατιωτικών νά επέμβουν στήν πολιτική, πράξη παρά φύσει, η οποία γιά έναν συνεπή δημοκρατικό ΔΕΝ καθαγιάζεται ακόμη κι άν η κατάσταση μετά μάς έκανε νά τετραγωνίσουμε τόν κύκλο, νά τρώμε μέ χρυσά κουτάλια τροφές πού δέν παχαίνουν καί δέν ξέρω εγώ τί άλλο.
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα