ἄχ!

Πορφυρογέννητος Γωνιὰ (β΄)

Τὰ σὲ ντέρμπυ θετικὰ ἀποτελέσματα πάντα εἶναι σπουδαῖα ἐργαλεῖα γιὰ καζούρα, ἐγὼ ὅμως σεβόμενος τὸν ἡττημένο, θὰ εἶμαι σεμνούλης κάργα, χωρὶς τσιμπλιρόμ, θὰ βάλω μάλιστα παρηγορίας λόγια τοῦ Μάνου Χατζηδάκι:

Βλέπετε, μονάχα ἡ ἧττα προκαλεῖ τὴν σκέψη, τὴν ἀναθεώρηση καὶ τὴν περισυλλογή. Μὲ τὴν ἧττα μόνο ξαναγεννιόμαστε κι ἔχουμε τὸ κουράγιο νὰ ξαναζήσουμε ἀπ’ τὴν ἀρχὴ σὲ καινούριες φόρμες τὰ ἴδια λάθη. Ἐνῷ ἡ νίκη εἶναι πανωλεθρία τοῦ αἰσθήματος καὶ ἐξευτελισμὸς τῆς ψυχικῆς ἰσορροπίας. Ἡ νίκη ὁδεύει τοὺς νικητὲς στὰ ταβερνεῖα καὶ στὰ πορνεῖα.

Πορφυρογέννητος Γωνιὰ

ΑΕΚ Ὀλυμπιακὸς 1-0 (ΟΑΚΑ) 27/11/2010

Πρωτάθλημα – 12^η Ἀγωνιστικὴ

22 Ἀραμπατζῆς, 8 Γιάχιτς, 15 Καράμπελας, 4 Μανωλᾶς, 5 Δέλλας, 14 Μάκος (87΄ 7 Γκερέιρο), 90 Γκέντζογλου, 24 Μπὲρνς (58΄ 18 Μπλάνκο), 32 Σκόκκο (72΄ 21 Ντιὸπ), 9 Λεονάρντο, 33 Λυμπερόπουλος

Σκόρερ: 90΄ Μπλάνκο

Κίτριναι: Καράμπελας Λεονάρντο Ἀραμπατζῆς Ντιὸπ

Διαιτητής: Σιδηρόπουλος

Πορφυρογέννητος Γωνιὰ

Καβάλα ΑΕΚ 2-1 (Γήπεδον Ἀνθὴ Καραγιάννη) 21/11/2010

Πρωτάθλημα – 11^η Ἀγωνιστικὴ

23 Σάχα, 2 Πατσατζόγλου (46΄ 90 Γκέντζογλου), 19 Λαγός, 3 Νασούτι, 12 Γιάχιτς, 1 Καφές, 14 Μάκος, 20 Ἔντερ (46΄ 32 Σκόκκο), 9 Λεονάρντο (53΄ 33 Λυμπερόπουλος), 18 Μπλάνκο, 24 Μπὲρνς

Σκόρερ: 86΄ Σκόκκο

Κίτριναι: Σκόκκο Καφὲς Σάχα

Διαιτητής: Τσινιάρης

count on me!

ΛΓΜ - 5,3

puta barca...

.... up yours!

Καὶ λίγο κράτει;

Καθόμανε ἀρακτὸς παίζων τὸ κομπολόι, μὲ ἤχους χάντρας γαργαλιάρικα ἔνρινους, μὲ τὰ πόδια μάλιστα χυμένα σὲ ἕνα ψηλὸ ὑπόποδιο κάτω ἀπὸ τὸ γραφεῖο τοῦ θυρωρείου. Ἐρημιὰ ἔπαιζε στὰ πέριξ, καίτοι μεσημέρια ὥρα λίαν ἐργάσιμος κατὰ τ’ἄλλα. Στὴν ἀρχὴ παραξενεύθηκα ἀλλὰ ὁ συνάδελφος Μηνὰς τῆς πρωϊνῆς βάρδιας τὄξερε καὶ μοῦ τὸ εἶπε. Κι ἔτσι λοιπὸν ἀντὶ τσατσάρας, στὶς χάντρες μου μετροῦσα τὸν χρόνο ποὺ περνοῦσε μέχρι νὰ μαζευτοῦν πάλι τὰ παιδιὰ τὰ ὁποῖα πολὺ θὰ μὲ λείψουν τώρα ποὺ τὴν σύνταξη θὰ τσιμπήσω· τὸ ἐπικουρικὸ πάντως θὰ μοῦ γειάνῃ τὸν καημό.

Δέκα χιλιάδαι ὀκτακόκια δύο, δέκα χιλιάδαι ὀκτακόκια τρία, δέκα χιλιάδαι ὀκτακόκια τέλαλα δέκα χιλιάδαι ὀκτακόκια μούτζα, δέκα χιλιάδαι ὀκτακόκια ἔξ, δέκα χιλιάδαι ὀκτακόκια ἑφτὰ (ἀργήσανε!) στὴν ντουζίνα πάνω ἀπὸ τὸ στρογγυλό, ἐφάνηκαν.

Ὁ στὰ ὅμορφα προσώπατά τους κάματος, σὰν ἄνοιξης κάμπια σὲ τρυφερὸ καὶ γιομάτο χυμοὺς μισχουδάκι. Μαζὺ μὲ αὐτὸν καὶ μιὰ ῥυτίδα ποὺ ἔσκιαζε τὰ εὐπροσήγορα χαρακτηριστικά τους· παρόλα αὐτὰ τὰ φυλλοβόλα, δὲν γινόταν νὰ μπερδέψουν τὴν δινόμενη ἐντύπωση. Μάντευες μισοβλέποντας ἕναν τοκετὸ ἔκφρασης θριάμβου. Δικαίωσης! Νίκης!

Νομίζω ὅτι τέτοια μουτσουνίτσα θὰ εἶχε ὁ Φιδὲλ ὅταν θὰ ἔμπαινε Μπατιστοχωνέψας, στὶς ὀκτὼ τοῦ γεναριοῦ τοῦ ’59, στὴν Ἁβάνα κι ἀναλόγως ὅμοιο προσωπάκι θἆχε ἀναλάβει κι ὁ Βλαδίμηρος τὸν Αὔγουστο τοῦ 1903 καθὼς στρίμωχνε τοὺς μενσὲ στὸ νησί. Ὁ κρότος τῶν τυφεκίων μὲ τὸ μολυβένιο πρὸς τοὺς Ῥομανὼφ δῶρο, τὴν στιγμὴ τῆς ἐκπυρσοκρότησης ἀπέπνεε τὴν ἴδια κυματοειδῆ αὕρα μὲ αὐτὴν τοῦ τώρα ἐπιστρέφοντος κόσμου καὶ στὴν δημοκρατία τῆς γκιλοτίνας, οἱ στριγγλιὲς τοῦ ἄρρωστου πλήθους μπροστὰ στὸ ἀκέφαλο τοῦ Βασιλέως σῶμα στὴν μεγάαααλη πλατεία (θυμᾶσαι σαπάκι μου;) ἐξέπεμπαν ἀναλογικῶς ἑπτὰ φορὲς τὸ φ σὲ ντεσιμπὲλ ἀπὸ τὸν θόρυβο τῶν βημάτων στὴν αἴθουσα καθὼς προσεγγίζονται οἱ ὀλιγοώρου ὁρφανὲς θέσεις.

Ναί, ναί, κυττῶ, τώρα ποὺ κάθονται πάλι στὰ γραφεῖα των, μὲ καταπιεσμένο θαυμασμὸ καὶ ἕνα ἀδιόρθωτα δύσκαμπτο σύμπλεγμα τὴν ἀβὰν γκὰρντ τῶν καιρῶν μας, τοὺς ἐντὸς δέκα χιλιάδωνε ὀκτακοκίων δευτερολέπτων, ἀποδομίζοντες (ἢ μήπως πρέπει νὰ γράψω: ἀποδομίσαντες; ἴσως σχολώντας νὰ δῶ ἔξω στοὺς δρόμοι μιὰ πολιτειακὴ ἀλλαγὴ νά, τόοοοοοση μὲ τὸ συμπάθειο!) τὸν καπιταλισμό, τὸ ἀστικὸ καθεστὼς καὶ τὸ σύστημα. Νοιώθω τυχερὸς ποὺ εἶμαι στὸν κύκλο τους, ποὺ τοὺς ἔχω κοντά μου, γύρω μου, ποὺ τοὺς γνωρίζω· μοῦ περιποιεῖ τοῦτο μιὰ τιμὴ ποὺ ὅμοιά της δὲν παίζει στὸν ἀιώνα τὸν ἅπαντα. Ὅταν μετὰ ἀπὸ δεκαετίες ὁ κόσμος θὰ ἀποτίῃ σέβας σὲ προτομές τους καὶ τέτοια ψυχρὰ θυμητήρια θὰ ἀναρωτιέται μὲ νηπιακὸ τόνο: πῶς θἆταν ἄραγες ὁ συγχρωματισμὸς μ’αὐτοὺς τοὺς ἄριστους;

ΥΓ: Μόνο ἡ γλυκειὰ Μιμίκα δὲν πολυσκιάζεται γιὰ ἀνατροπὲς καὶ ῥήξεις κι ἂς τὸ παίζῃ Πασιονάρια - ἢ ἔστω τὸ ἔπαιζε μέχρι πρότινος. Ἐκμεταλλευθεῖσα τὸ κυκλώπειο διάλειμμα, πετάχτηκε στὴν γκαρσονιερίτσα της καὶ ὑπέβαλλε τὰ σέβη της – γονυπετὴς κατ’ἀρχάς, μὲ τὰ σκέλη της, ἐν συνεχείᾳ, σχηματίζοντα ὀρθὴ πρὸς τὸ ταβάνι γωνία – σὲ σημαῖνον τῆς ἰντελλιγκέντσιας στέλεχος. Ναί, ναί, εἶναι τόσο ξεκάθαρο…Αὐτὴ ἡ ὑδυπαθὴς στὸ πρόσωπό της χαύνωση μοῦ τὸ μαρτυρᾷ ἀκόμα κι ἂν δὲν τὸ ἀντιλαμβανόμουν ἀπὸ τὴν χαρακτηριστικὴ τοῦ προσφάτως ἁμαρτήσαντος σώματος μυρωδιά. 

Στὴν φάμπρικα ῥαβασάκι.

Καθὼς μισοκλείνεις τὰ μάτια, ἀλλάζει πολὺ τὸ ὕφος σου, γίνεται ἀμφί.

Εἴτε καλλιεργημένης κόρης ποὺ διαβάζει κάτι καὶ ἀφιερώνει περισσότερη προσοχή σὲ μιὰν δύσκολη φράση κάποιου δοκιμίου.

Εἴτε παραδομένης γυναίκας στὴν δύση πολύωρης συνουσίας καθὼς γονυπετὴς στέκει ἐνώπιον τοῦ παλλομένου φαλλοῦ τοῦ παρτεναῖρ της λίγο πρὶν νὰ τελειώσῃ καὶ τὸ ὑγρὸν πῦρ ἐκτοξευθεῖ στὸ πρόσωπο, στὰ μάτια, στὰ χείλη.

Πιστοὶ στὶς ἀρχές μας.

ἐσαεὶ

ὑπέροχο τὸ ἰματζάκι, σοῦπερ, γαμῶ, δὲν ὑπάρχει, ἀχαχαχαάααα! 

ἀστοχία πάντως

Τὸ ἐπιστημονικῆς φαντασίας εἶναι δραχμὲς στάχτης· προφανῶς δὲν ἤθελε νὰ γίνῃ ἀντιληπτός, νὰ καρφωθῇ τόσο ἀπροκάλυπτα.

Καὶ τὸ γύρισε στὸ ἐπιστημονικὴ φαντασία, τὴν χρησιμοποίησε μάλιστα, γυρεύοντας τρόπους νὰ πλάσῃ ἕνα παράλληλο σύμπαν, νὰ πραγματώσῃ ὅ,τι ἀκυρώθηκε γιὰ τὸν ἕναν ἢ τὸν ἄλλον λόγο κι ἐπέλεξε ἐν τέλει ἐκεῖ πάνω νὰ μείνῃ, στὸ μόνο μέρος ὅπου χωροῦσε διάρκεια.

Ῥομάντζο δῆλα δη, ῥομάντζο. 

δὲν ὑπάρχουν! (ἀδιέξοδα)

οὺς ἀποκαλύπτει ὅτι γράφει ἱστορίες ἐπιστ (sic)

Ὁ Δημήτρης, ἕνας νεαρὸς ἀρχιτέκτονας μὲ μεγάλα σχέδια γιὰ τὴν ζωή, ἐργάζεται προσωρινὰ πωλητὴς σὲ βιβλιοπωλεῖο. Ἐκεῖ συναντάει τὴν Ἔλλη, μιὰ φοιτήτρια ποὺ ὅταν βγάζῃ τὰ γυαλιά της καὶ τὸν κυττάζει κατάματα τὸν κάνει νὰ κοκκινίζῃ. Ἡ Ἔλλη γνωρίζει τὴν Βιβή, μιὰ Ἑλληνορουμάνα ποὺ κρατάει τὸ ταμεῖο τοῦ βιβλιοπωλείου κι ὅταν δὲν τὴν βλέπῃ κανεὶς γράφει ἱστορίες ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Ἕνα ἀπόγευμα, ὁ Δημήτρης ξεμοναχιάζει τὴν Βιβὴ καὶ τὴν ρωτάει τί εἴδους ἄνθρωπος εἶναι ἡ Ἔλλη. Μαθαίνει ὅτι μιὰ σκιὰ σκοτειιάζει τὸ παρελθόν της, ἕνας ἄτυχος γάμος μὲ κάποιον καθηγητή της βαραίνει πάνω της. Στενοχωρημένος ὁ Δημήτρης κλείνεται στὸν ἑαυτό του. Μόνο ὁ συγκάτοικός του Τάσος καταφέρνει νὰ ἀλλάξῃ μαζύ του δυὸ κουβέντες ἀνθρώπινες. Ὁ Τάσος, ἕνας νεαρὸς συγγραφέας ποὺ δὲν ἔχει ἔμπνευση, ἐργάζεται προσωρινὰ σερβιτόρος σὲ μπὰρ τῶν Ἐξαρχείων. Ἐκεῖ γνωρίζει τὸν Στράτο, ἕναν μεσήλικα πρακτικὸ φιλόσοφο ποὺ ὅταν πίνῃ ἀνοίγει τὴν ψυχή του. Ὁ Στράτος γνωρίζεται μὲ τὸν Δημήτρη καὶ τὸν συμβουλεύει νὰ πάῃ νὰ βρῇ τὸν καθηγητὴ καὶ νὰ μιλήσῃ μαζύ του γιὰ τὴν Ἔλλη. Στὸ μεταξὺ ἡ Βιβὴ συμβουλεύει τὴν Ἔλλη νὰ ὁμολογήσῃ ὅλη τὴν ἀλήθεια γιὰ τὸ παρελθόν της στὸν Δημήτρη. Ἡ Ἔλλη ἀκούει σκεπτικὴ αὐτὰ τὰ λόγια, ἀποκαλύπτοντας ἔτσι ὅτι δὲν ἔχει ἰδέα γιὰ τὸ ἐνδιαφέρον ποὺ τρέφει ὁ Δημήτρης. Ἡ Βιβὴ καταλαβαίνει τὴν γκάφα της κι ἀναγκάζεται νὰ τῆς πῇ ὅλη τὴν ἀλήθεια. Ἕνα βράδυ ὁ Τάσος παίρνει ἄδεια ἀπὸ τὸ μπὰρ κι ἀποφασίζει νὰ πάῃ στὸ σπίτι τῆς Ἔλλης. Τῆς λέει ὅτι εἶναι συγγραφέας, πρόκειται νὰ βγάλῃ ἕνα βιβλίο μὲ ἱστορίες καὶ θέλει νὰ πῇ μὲ δικό του τρόπο ἱστορίες ἄλλων. Ἡ Ἔλλη ὑποψιάζεται τὸν Δημήτρη καὶ παραπλανεῖ τὸν Τάσο, ἀποφεύγοντας νὰ τοῦ πῇ κάτι γιὰ τὸν γάμο της. Στὸ μεταξύ, ὁ Στράτος συναντάει τυχαῖα τὴν Ἑλληνορουμάνα στὸ μπάρ. Τὴν ἐντυπωσιάζει μὲ τὶς γνώσεις του καὶ τὴν παρακινεῖ ν’ἀνοίξῃ ἐπιτέλους σὲ κάποιον τὴν καρδιά της. Ἡ Βιβὴ τοῦ ἀποκαλύπτει ὅτι γράφει ἱστορίες ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Ὁ Στράτος ἀρχίζει νὰ τὴν βλέπῃ μὲ ἄλλο μάτι καὶ τῆς ζητάει νὰ πᾶνε σπίτι της καὶ νὰ τοῦ διαβάσῃ μιὰ ἱστορία. Ἐκείνη ἀρνεῖται λέγοντάς του ὅτι ντρέπεται. Γυρίζει σπίτι της ἀναστατωμένη καὶ γύρω στὰ μεσάνυκτα δέχεται ἕνα τηλεφώνημα ἀπὸ τὴν Ἔλλη ποὺ φαίνεται ἀνήσυχη καὶ τὴν πιέζει νὰ συναντηθοῦν. Ἡ Ἑλληνορουμάνα τῆς λέει νὰ τὴν περιμένῃ. Μέσα στὸ ταξί, ἡ Βιβὴ σκέπτεται ὅτι μόνο ὁ Στράτος μπορεῖ νὰ συμβουλεύσῃ μὲ τὶς γνώσεις του τὴν Ἔλλη καὶ ἀλλάζει κατεύθυνση. Στὸ μπὰρ ὁ Τάσος τὴν πληροφορεῖ ὅτι ὁ Στράτος μόλις ἔφυγε. Ὁ συγγραφέας ἀναγνωρίζει στὸ πρόσωπό της τὴν πιὸ στενὴ φίλη τῆς Ἔλλης, τὴν Ἑλληνορουμάνα ποὺ τοῦ εἶναι ἤδη γνωστὴ ἀπὸ μιὰ φωτογραφία ποὺ πρόσεξε τὸ ἴδιο ἀπόγευμα στὸ σαλόνι τῆς τελευταίας. Ἀποφασίζει νὰ τὴν παρακολουθήσῃ κι ὅταν ἡ Βιβὴ φθάνῃ στὴν πόρτα τῆς πολυκατοικίας ὅπου μένει ἡ Βιβὴ δοκιμάζει μιὰ μεγάλη ἔκπληξη. Μπροστὰ στὴν πόρτα στέκει ὁ Τάσος ποὺ τῆς ἀποκαλύπτει ποιός εἶναι καὶ τί ῥόλο παίζει στὴν ὑπόθεση. Τὴν ἐξορκίζει νὰ μὴ μιλήσῃ στὴν φίλη της καὶ τῆς προτείνει νὰ μιλήσουν ἀπὸ κοινοῦ στὸν Δημήτρη. Ἡ Ἑλληνορουμάνα τοῦ δίνει τὸν λόγο της καὶ τοῦ ζητάει νὰ μὴν δυσκολεύῃ ἄλλο τὴν καταστάση καὶ νὰ φύγῃ. Ὁ Τάσος συμφωνεῖ. Φεύγει μὲ ἀναπτερωμένες τὶς ἐλπίδες γιὰ τὴν ὑπόθεση ποὺ ἀπασχολεῖ τὸν Δημήτρη. Ἡ Βιβὴ βρίσκει τὴν Ἔλλη νὰ μὴν μπορῇ νὰ κοιμηθῇ καὶ ἀποφασίζει νὰ τὴν ἠρεμήσῃ. Τῆς διηγεῖται μιὰν ἱστορία ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Ἡ Ἔλλη ἀντιδρᾷ παράξενα, κλείνει τ’αὐτιά της καὶ δείχνει ἀναστατωμένη. Στὸ μεταξύ, ὁ Δημήτρης ἔχει ἐντοπίσει τὸν καθηγητή, ἕναν ὥριμο ἄντρα μὲ μεγάλη πέραση στὸ ὡραῖο φύλο. Ὁ καθηγητὴς ἔχει ἀπομονωθῇ σὲ μιὰ τρυφερὴ ὕπαρξη σὲ μιὰ βίλα στὸ Λαγονήσι. Ὁ Δημήτρης τὸν βλέπει ἀπὸ ἕνα παράθυρο νὰ παίζῃ σκρὰμπλ μὲ τὴν μικρούλα. Χωρὶς νὰ μπορῇ νὰ συγκρατήσῃ τὸν ἑαυτό του κτυπάει τὸ κουδούνι. Ἀμέσως τὰ φῶτα τῆς βίλας σβήνουν κι ἁπλώνεται μιὰ νεκρικὴ σιγὴ ποὺ διακόπτεται μόνο ἀπὸ τὸν θόρυβο τῶν αὐτοκινήτων στὸν δρόμο. Ὁ Δημήτρης κάνει τὸν γύρο τῆς βίλας κι ἀνακαλύπτει τὸν καθηγητὴ ποὺ τὸ σκάει μὲ τὴν μικρούλα μέσα σὲ μιὰ παλιὰ Σιτροέν. Ὁ Δημήτρης πηγαίνει στὸ μπὰρ ὅπου ἔχει ἐπιστρέψει ὁ Στράτος. Τοῦ λέει γιὰ τὸν καθηγητὴ κι ὁ πρακτικὸς φιλόσοφος τὸν συμβουλεύει νὰ φωτογραφίσῃ τοὺς παράνομους ἐραστὲς ὥστε νὰ εἶναι μετὰ σὲ θέση νὰ ἐκβιάσῃ. Στὴν παρέα προστίθεται ὁ Τάσος. Ἀπορρίπτει τὴν ἰδέα τοῦ Στράτου καὶ τοὺς μιλάει γιὰ τὴν συνάντηση μὲ τὴν Βιβή. Ἀποφασίζουν νὰ τὴν χρησιμοποιήσουν. Τὴν ἄλλη μέρα ὁ καθηγητὴς καταλαμβάνεται ἀπὸ πανικὸ καὶ ἐξομολογεῖται στὴν δημοσιογράφο Ῥένα Ἀσημακοπούλου ποὺ μένει στὸ διπλανό του διαμέρισμα ὅτι κάποιοι ἐπιβουλεύονται τὴν σχέση του. Ἡ Ῥένα Ἀσημακοπούλου, μιὰ ὥριμη γυναίκα ποὺ ἔχει δεῖ πολλὰ στὴν ζωή της κι ἔχει ὡδηγηθῇ στὴν μοναξιά, ἀποφασίζει νὰ ἐρευνήσῃ τὴν ὑπόθεση. Καλεῖ τὸν βοηθό της Ἰωάννη, ἕναν παλαίμαχο τῆς πολιτικῆς ἀεροπορίας ποὺ ἔχει χάσει ὅλη του τὴν περιουσία στὸν Ἱππόδρομο. Τοῦ ἀναθέτει νὰ μὴν ἀφήσῃ ἀπὸ τὰ μάτια του τὸν καθηγητή. Τὸ ἴδιο ἀπόγευμα, ὁ Τάσος ἀναζητᾷ τὴν Ἑλληνορουμάνα στὸ ταμεῖο τοῦ βιβλιοπωλείου. Τὴν ἀφήνει νὰ πιστεύῃ ὅτι ὁ Δημήτρης δὲν ἔχει κάνει καμμία κίνηση. Ἡ Βιβὴ τοῦ προτείνει νὰ μιλήσουν στὸν Δημήτρη ἀμέσως, ἀποκαλύπτοντάς του μ’αὐτὸν τὸν τρόπο ὅτι γνωρίζονται. Ὁ Τάσος ὑποκρίνεται ὅτι διστάζει καὶ μετὰ ἀπὸ λίγη ὥρα συμφωνεῖ. Ἐμφανίζονται μαζὺ στὸν Δημήτρη ὁ ὁποῖος προσποιεῖται μεγάλη ἔκπληξη καὶ τοὺς προτείνει νὰ πᾶνε ὅλοι μαζὺ νὰ γευματίσουν. Στὴν διάρκεια τοῦ γεύματος ἡ Βιβὴ ὑπόσχεται νὰ τοὺς βοηθήσῃ μὲ τὸν ὅρο νὰ μὴν μάθῃ ἡ Ἔλλη ὅτι τοὺς συναντάει κρυφά. Τοὺς ῥωτάει ἐὰν θὰ ἦταν σκόπιμο νὰ μιλήσῃ ὁ Στράτος στὴν φίλη της καὶ ἐξηγεῖ ὅτι κάτι τέτοιο θὰ ἔδινε μιὰ νέα διέξοδο στὴν ὑπόθεση. Χαρούμενος Ὁ Τάσος συμφωνεῖ καὶ μαλώνει τὸν Δημήτρη ποὺ φαίνεται ἀπελπισμένος. Ἡ Βιβὴ τοὺς ἀποκαλύπτει ὅτι γράφει ἱστορίες ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Ὁ Δημήτρης λέει ὅτι νοιώθει μιὰ βαθειὰ μελαγχολία καὶ ζητάει τὴν ἄδειά τους γιὰ νὰ μείνῃ μόνος μὲ τὸν ἑαυτό του. Στὸ μεταξύ, ὁ Ἰωάννης παρακολουθεῖ τὸν καθηγητὴ μὲ σκοπὸ νὰ ἀποκαλύψῃ στὴν Ῥένα Ἀσημακοπούλου ἐκείνους ποὺ τὸν ἀπειλοῦν. Βλέπει τὸν Δημήτρη ἔξω ἀπὸ τὴν βίλα, ὁπλισμένο μὲ μιὰ φωτογραφικὴ μηχανή. Ὁ Ἰωάννης, ποὺ χρωστάει πολλὰ λεφτὰ στὰ στοιχήματα, ἀποφασίζει νὰ ἐκβιάσῃ τὸν Δημήτρη. Τὸν πλησιάζει καὶ τοῦ ἀποκαλύπτει ποιός εἶναι καὶ τί ῥόλο παίζει σ’αὐτὴν τὴν ὑπόθεση. Ἀποφασίζουν μαζὺ νὰ ξεγελάσουν τὴν Ῥένα Ἀσημακοπούλου δίνοντάς της ψεύτικες πληροφορίες. Ὁ Ἰωάννης παίρνει ἀπὸ τὸν Δημήτρη πέντε χιλιάδες ἐξακόσιες δραχμὲς καὶ ἐπιστρέφει στὸ σπίτι του. Τηλεφωνεῖ στὴν Ῥένα Ἀσημακοπούλου καὶ τῆς λέει ὅτι ὑποψιάζεται πὼς ὁ καθηγητὴς εἶναι ὁμοφυλόφιλος. Ἡ πεπειραμένη δημοσιογράφος τοῦ ἀναθέτει νὰ ἐξακολουθήσῃ τὴν ἔρευνα. Γύρω στὰ μεσάνυκτα, ὁ Τάσος πηγαίνει ἀπρόοπτα στὸ σπίτι τῆς Ἑλληνορουμάνας. Τῆς ἐξομολογείται ὅτι τοῦ ἄρεσε ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ καὶ τῆς ἀποκαλύπτει ὅτι αὐτὸς ἦταν ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον συνέχισε νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν ὑπόθεση. Ἡ Βιβὴ τοῦ δίνει νὰ καταλάβῃ ὅτι τὸ ἐνδιαφέρον του τὴν συγκινεῖ καὶ τοῦ προτείνει νὰ διαβάσουν ὁ ἕνας στὸν ἄλλον κείμενά τους πρὶν ἀποφασίσουν γιὰ τὴν σχέση τους. Τὴν ἴδια ὥρα ὁ καθηγητὴς πηγαίνει μόνος του στὴν βίλλα. Ἀπὸ τὸ παράθυρο ὁ Δημήτρης τὸν παρακολουθεῖ νὰ τηλεφωνῇ πίνοντας οὐίσκυ καὶ σκαρφαλώνει στὸ παράθυρο προσπαθώντας νὰ ἀκούσῃ κάτι ἀπὸ τὴν συνδιάλεξη. Ὁ καθηγητὴς ἀντιλαμβάνεται τὴν παρουσία του καὶ συγκρατώντας τὴν ψυχραιμία του τηλεφωνεῖ στὴν Ῥένα Ἀσημακοπούλου χωρὶς νὰ σηκωθῇ ἀπὸ τὴν θέση του. Στὸ τηλέφωνο ἀπαντάει ὁ Ἰωάννης λέγοντας ὅτι ἡ κυρία Ἀσημακοπούλου δὲν εἶναι ἐκεῖ. Ὁ καθηγητὴς τὸν παρακαλεῖ νὰ ἐνημερώσῃ ἀμέσως τὴν ἀστυνομία κι ὁ Ἰωάννης τοῦ λέει ὅτι εἶναι πιὸ εὔκολο νὰ τὸ κάνῃ ὁ ἴδιος. Ὁ καθηγητὴς ἀποκαλύπτει στὸν Ἰωάννη ὅτι φοβᾶται νὰ πάρῃ τηλέφωνο ὁ ἴδιος στὴν ἀστυνομία. Ὁ Ἰωάννης τοῦ λέει ὅτι δὲν ἔχει τίποτα νὰ φοβηθῇ. Ὁ καθηγητὴς ἀντιδρᾷ παράξενα καὶ κλείνει τὸ τηλέφωνο. Ἔκπληκτος ὁ Ἰωάννης ἀποφασίζει νὰ μάθῃ περισσότερα γιὰ τὸν καθηγητή. Τὰ χαράματα ἡ Ἔλλη χτυπάει τὸ κουδούνι τῆς Βιβῆς. Τῆς ἀνοίγει ὁ Τάσος κι ἐκείνη βάζει τὰ κλάμματα. Ἡ Βιβὴ τὴν παρηγορεῖ καὶ τῆς λέει ὅτι γιὰ ὅλα φταίει μιὰ ἱστορία ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Πνιγμένη στοὺς λυγμούς, ἡ Ἔλλη τοὺς ζητάει συγγνώμη καὶ τοὺς ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ εὐτυχία τῶν ἄλλων τῆς θυμίζει τὴν δική της δυστυχία. Ἡ Ἑλληνορουμάνα διώχνει τὸν Τάσο ἐξορκίζοντάς τον νὰ μὴν πῇ τίποτα στὸν Δήμητρη. Ἡ Ἔλλη τὴν μακαρίζει γιὰ τὴν τύχη της καὶ τὴν συμβουλεύει νὰ ἀφοσιωθῇ στὸν Τάσο. Συζητοῦν γιὰ τὸ μέλλον καὶ ἡ Βιβὴ τῆς ἀποκαλύπτει ὅτι εἶναι πράκτορας τοῦ Δημήτρη καὶ τῆς μιλάει γιὰ τὸν ἀληθινό της ῥόλο σ’αὐτὴν τὴν ὑπόθεση. Τῆς ὑπόσχεται νὰ μὴν τὴν προδώσῃ ποτὲ πιὰ καὶ συμφωνοῦν νὰ μάθῃ κι ἄλλες λεπτομέρειες παίρνοντας λόγια ἀπὸ τὸν Δήμητρη. Ὁ Τάσος συναντάει τυχαῖα τὸν Στράτο στὴν Ὁμόνοια. Ὁ πρακτικὸς φιλόσοφος ζητάει νὰ μάθῃ τὴν ἱστορία ἐπιστημονικῆς φαντασίας ὥστε νὰ καταλάβῃ καλλίτερα τὴν Βιβή. Ὁ Τάσος τοῦ λέει ὅτι ἡ Ἑλληνορουμάνα ἔχει ἀντιγράψει τὴν ἱστορία ποὺ τοῦ διάβασε κι ὅτι τὴν ὑποψιάζεται ὅτι προσποιεῖται τὴν συγγραφέα. Ὁ Στράτος ὑπόσχεται νὰ λύσῃ τὸ μυστήριο μὲ ἀντάλλαγμα δυὸ ποτὰ τζάμπα κάθε βράδυ. Ἰκανοποιημένος ὁ Τάσος χάνεται μέσα στὸ πλῆθος. Ὁ Στράτος πηγαίνει στὸ σπίτι τοῦ Δημήτρη καὶ δὲν βρίσκει κανέναν ἐκεῖ. Στὶς σκάλες συναντάει τὸν Ἰωάννη ποὺ ἔχει ἔρθει γιὰ νὰ δώσῃ ἀναφορά. Ὁ Στράτος καταλαβαίνει ὅτι ὁ Ἰωάννης ἔχει ἔρθει γιὰ τὸν Δημήτρη καὶ τὸν παρακολουθεῖ. Τὸν βλέπει νὰ μπαίνῃ στὸ διαμέρισμα τῆς Ῥένας Ἀσημακοπούλου καὶ στὰ κουδούνια τῆς ἐξώπορτας πέφτει πάνω στὸ ὄνομα τοῦ καθηγητῆ. Ὑποψιάζεται ὅτι ὁ Δημήτρης συνεργάζεται μὲ τὸν καθηγητὴ καὶ τηλεφωνεῖ στὸν Τάσο. Συμφωνοῦν νὰ μὴν ποῦν τίποτα στὴν Ἔλλη καὶ νὰ τὴν χρησιμοποιήσουν ὥστε νὰ μάθουν πιὸ πολλὰ γιὰ τὴν Ἑλληνορουμάνα. Τὸ μεσημέρι ὁ Δημήτρης πλησιάζει στὸ ταμεῖο τοῦ βιβλιοπωλείου καὶ ἀποκαλύπτει στὴν Βιβὴ ὅτι ὁ καθηγητὴς ἔχει λόγους νὰ φοβᾶται τὴν ἀστυνομία. Ἡ Ἑλληνορουμάνα τοῦ λέει γιὰ τὸν Τάσο καὶ τὸν ῥόλο ποὺ παίζει πραγματικὰ σ’αὐτὴν τὴν ὑπόθεση. Τοῦ ἀποκαλύπτει ὅτι διάβασε στὸν Τάσο μιὰν ἱστορία ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Ὁ Δημήτρης τῆς ζητάει νὰ μάθῃ περισσότερα ἀπὸ τὴν Ἔλλη γιὰ τὴν περίοδο ποὺ ζοῦσε μὲ τὴν καθηγητή. Τῆς λέει ὅτι ὁ καθηγητὴς ἔχει λερωμένη τὴν φωλιά του. Ἡ Βιβὴ τὸν πιέζει νὰ μαζέψῃ κι ἄλλα στοιχεῖα καὶ τοῦ προτείνει νὰ μὴν μιλήσῃ ἀκόμα στὴν Ἔλλη. Στὸ μεταξὺ ὁ Τάσος μὲ τὸν Στράτο παρακολουθοῦν τὸν Ἰωάννη ποὺ παρακολουθεῖ τὸν καθηγητή. Μελαγχολικὸς ὁ καθηγητὴς σταματάει σ’ἕνα περίπτερο καὶ παίρνει τηλέφωνο τὴν Ἔλλη. Τῆς λέει ὅτι θὰ περάσῃ νὰ τῆς δώσῃ ὁ ἴδιος τὸ ποσὸν τῆς διατροφῆς. Φθάνει στὸ σπίτι τῆς Ἔλλης ἀκολουθούμενος ἀπὸ τὸν Ἰωάννη ποὺ παρακολουθεῖται ἀπὸ τοὺς Τάσο καὶ Στράτο. Ἐκείνη τὴν στιγμὴ ἐμφανίζεται ἡ Ἑλληνορουμάνα καὶ μπαίνει στὴν πολυκατοικία ἕνα δευτερόλεπτο μετὰ τὸν καθηγητή. Ὁ Ἰωάννης ἀκολουθεῖ τὴν Βιβὴ κι ὁ Στράτος μὲ τὴν Τάσο συμφωνοῦν ὅτι ἔχουν πέσει σὲ σπείρα. Ὁ Τάσος λέει ὅτι ἡ Ἔλλη κινδυνεύει καὶ ἐξηγεῖ στὸν Στράτο ὅτι στὴν ἱστορία ἐπιστημονικῆς φαντάσίας τῆς Ἑλληνορουμάνας ἡ νεαρὴ παρθένα ἀπὸ τὴν Ἀφροδίτη βιάζεται καὶ πουλιέται σκλάβα σὲ γαλαξιακὴ γαλέρα. Στὸ μεταξύ, ὁ Ἰωάννης παρακαλεῖ τὸν θυρωρὸ νὰ τὸν ἀφήσῃ νὰ τηλεφωνήσῃ στὴν Ῥένα Ἀσημακοπούλου καὶ τὸ καταφέρνει λέγοντάς του ἀκριβῶς ποιός εἶναι καὶ τί ῥόλον παίζει σ’αὐτὴν τὴν ὑπόθεση. Ὁ Ἰωάννης λέει στὴν Ῥένα Ἀσημακοπούλου ὅτι ὁ καθηγητὴς συναντάει ἄλλες γυναῖκες χρησιμοποιώντας τὸ σπίτι τῆς πρώην γυναίκας του. Τὴν διαβεβαιώνει ὅτι ὁ καθηγητὴς δὲν εἶναι ὁμοφυλόφιλος. Ἡ Ῥένα Ἀσημακοπούλου κλείνει ἀναστατωμένη τὸ τηλέφωνο. Προτείνει στὸν ἑαυτό της νὰ πάρῃ πρωτοβουλία καὶ παίρνει ἕνα ταξὶ ποὺ τὴν ἀποβιβάζει μπροστὰ στοὺς Στράτο καὶ Τάσο. Στὸ μεταξὺ ὁ καθηγητὴς λέει στὴν Ἔλλη ὅτι κάποιος τὸν παρακολουθεῖ. Ἡ Ἔλλη βάζει τὰ κλάμματα καὶ βρίζει τὸν καθηγητὴ μπροστὰ στὴν Βιβή. Ἡ Ἑλληνορουμάνα παίρνει κατὰ μέρος τὸν καθηγητὴ καὶ τοῦ ἀποκαλύπτει ὅτι γράφει ἱστορίες ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Στὸ μεταξύ, ὁ Στράτος ἔχει εἰδοποιήσει τὴν ἀσφάλεια. Ὁ Τάσος ἀναζητᾷ τὸν Δημήτρη καὶ τὸν βρίσκει ἔξω ἀπὸ τὸ βιβλιοπωλεῖο. Τὸν ἐξορκίζει νὰ τοῦ πῇ πραγματικὰ ποιός εἶναι καὶ τί ῥόλον παίζει σ’ αὐτὴν τὴν ὑπόθεση. Ὁ Δημήτρης λέει ὅτι τὰ ἔκανε ὅλα γιατὶ ἀγάπησε τὴν Ἔλλη. Ὁ Τάσος τὸν συμβουλεύει νὰ κρυφτῇ καὶ τοῦ προτείνει νὰ φύγῃ στὸ ἐξωτερικό. Ὁ Δημήτρης νομίζει ὅτι τὸν ἀντιλήφθηκε ὁ καθηγητὴς καὶ φεύγει γιὰ τὴν Κόρινθο. Στὸ μεταξύ, ἡ Ῥένα Ἀσημακοπούλου εἰσβάλλει στὸ διαμέρισμα τῆς Ἔλλης ὁπλισμένη μὲ μιὰ φωτογραφικὴ μηχανή, ἀκολουθούμενη ἀπὸ τὸν Ἰωάννη. Ἡ δημοσιογράφος φωτογραφίζει τὴν Ἑλληνορουμάνα τὴν ὥρα ποὺ ἡ τελευταία λέει κάτι στὸ αὐτὶ τοῦ καθηγητῆ. Ὁ καθηγητὴς φεύγει τρέχοντας καὶ τὸν ἀκολουθεῖ ἡ Ἑλληνορουμάνα. Στὴν εἴσοδο τοὺς συλλαμβάνουν ἄνθρωποι τῆς Ἀσφάλειας. Ὁ Στράτος καταδιώκει τὸν Ἰωάννη ποὺ τὸ σκάει καὶ μὲ ἕνα καλοζυγισμένο χτύπημα στὸν αὐχένα τὸν ἀφήνει ἀναίσθητο.

Χρῆστος Βακαλόπουλος «Ἡ Μεγάλη Περίληψη» ἀπὸ τὸ «Νέες Ἀθηναϊκὲς Ἱστορίες»

κι ἂς μὴν τὸ περίμενες

Ἕνα ἀπέραντο καὶ πηχτὸ ἀσημόλευκο στρῶμα σύννεφου μᾶς κάλυψε σήμερα. Μὲ πέταξες μεσωκεανὶς ἑνὸς κουταλιοῦ μὰ δὲν πνίγηκα. Πρόλαβα, κατάφερα κι ἔβγαλα βράγχια καὶ ἀνταπεξῆλθα. Περίεργο ἔ;

πιστεύετε ὅτι θὰ κριθοῦμε;

τώρα καὶ μετὰ βλέπουμε

Συστημικοὶ δημοσιογράφοι καὶ καθεστωτικοὶ πολιτικοὶ ἐξέφρασαν ἀνησυχία γιὰ τὸ ποσοστό τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς στὸν δῆμο Ἀθηναίων.

Ἀναφέρονται μάλιστα σὲ λεπτομέρειες τῆς τελευταίας ὁμιλίας τοῦ Νίκου Μιχαλολιάκου, ἡ ὁποία, γεμάτη προκλήσεις πρὸς τὴν νομιμότητα, ξεχειλίζει ἀπὸ μῖσος:

να κάνει επί του πεζοδρομίου φύλλο και φτερό όλους τους νόμους και τους παιδονόμους που τη στέλνουν στα κάτεργα της ανεργίας και της κακοπληρωμένης ανασφάλιστης εργασίας και της στερούν το δικαίωμα στη μόρφωση»

χίλιους λόγους να ανατρέψουν την κυβέρνηση

Μας ρωτούν: Καλείτε τη νεολαία σε εξέγερση; Τους απαντάμε: Ναι

δεν έχουμε κανέναν δισταγμό ανάμεσα στους εξεγερμένους και τους βολεμένους να επιλέξουμε τους εξεγερμένους

οι νέοι θα φέρουν γρήγορα τα πάνω κάτω και θα ναι μέρα μεσημέρι

δεν είναι εποχή για να κάθονται στ΄ αβγά τους, αλλά για να πετάξουν αβγά στο σύστημα και για να εκκολάψουν το αβγό ενός αισιόδοξου αύριο

Να γλείφεις την εξουσία είναι πιο χρήσιμο από το να τη δαγκώνεις; Ε, εμείς λέμε “δαγκώστε τους”.

Συστημικοὶ δημοσιογράφοι, ἐπαγγελματίες πανελίστες, ἐνσυνείδητοι μπολσεβίκοι, ὑαινικοὶ νεοφιλελεύθεροι, ῥομαντικοὶ ῥεπουμπλικάνοι ἀνησυχοῦν γιὰ τὴν ἐκλογὴ τοῦ γ.γ. τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ὡς δημοτικοῦ συμβούλου στὸν δῆμο Ἀθηναίων.

Κι ἐντάξει νὰ ἀνησυχῇ ἕνας κομμουνιστὴς γιὰ τὴν ἐκλογὴ ἑνὸς ἐθνικοσοσιαλιστῆ, ἀλλὰ ὁ δημοκράτης γιατί σουφρώνει τὸ μουτράκι του; Ἔχει εἰπωθῇ ἀπειράκις ἐδῶ - πῶς τὴν ἐννοοῦν ἄραγε τὴν δημοκρατία οἱ ἀνησυχοῦντες; Ἐκλογὴ μόνον τῶν θαυμαστῶν τοῦ πολιτεύματος τοῦ κουκίου;

Ἀλλὰ κι ἂν δεχτοῦμε πὼς καλῶς ἀνησυχεῖ (ὁ δημοκράτης) ποὺ ἕνας ἀρνητὴς τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ ἀναδεικνύεται (ὅσο ἀναδεικνύεται) μέσῳ ἐκλογῶν .

Αὐτὴ ἡ ἀνησυχία γιὰ τὰ ὅμοια σχεδὸν ποσοστὰ τοῦ ἀνταρσιᾶ ποῦ ἐξατμίστηκε; Κι ὁ Πέτρος Κωνσταντίνου, τραμποῦκος ὀλκῆς, κήρυκας μίσους, ἐπίσης στὸ δημοτικὸ συμβούλιο τῆς πρωτευούσης σκάει μύτη. Πόση (ἀγαστὴ) σχέση τέλος πάντων, κύριε ἀνησυχούντα δημοκράτη, ἔχει μὲ τὴν δημοκρατία σου μὲ τὸ ἀστικὸ καθεστὼς τέλος πάντων, ὁ Ἀνταρσυάς;

Μπροστὰ στὴν φάση αὐτή, στὶς γελοῖες ἀνησυχίες ἐπειδὴ ἡ κάλπη ἔβγαλε καὶ κάτι διαφορετικοῦ τοῦ δικοῦ τους, θαρρῶ πὼς θὰ ἔπρεπε νὰ ξενέρωναν (ἂν καὶ δὲν μπορῶ νὰ ξέρω, ἴσως νὰ γουστάρουν τὸ Λάθε Βιώσας ὡς μέθοδον πολιτικῆς δράσεως) ἐλαφρῶς καὶ οἱ τοῦ ἄνταρσια. Προσπαθῶ νὰ μπῶ στὴν θέση ἑνὸς ἀκροαριστεροῦ, δεδηλωμένου ἐχθροῦ τοῦ συστήματου, τὸ ὁποῖο θέλει/θέλω νὰ σοδομίσῃ/ω μὲ τὴν πρώτη εὐκαιρία. Κάθομαι στὸν καναπέ, βλέπω ἀποτελέσματα καὶ ἀκούω νὰ χαρακτηρίζεται ὡς κίνδυνος μόνον ὁ ἀκροδεξιός. Ἔι! Εἶμαι κι ἐγὼ ἐδῶ! Κι ἂν δὲν σᾶς γεμίζω τὸ μάτι (ὄχι κατ’ἀνάγκην ὡς φὰν τοῦ ἀντάρσια, ἀλλὰ ὡς μέλος τῆς εὑρείας ἄκρας ἀριστερᾶς) ὑπάρχουν κι ἄλλοι τρόποι νὰ ἀσελγήσω στὸν μικροαστισμό σας!

Ἔεεεεεε! Σόρρυ! Λάθος!

                          

αὐτὰ εἶναι!

Περίπου...

Θεός!

Πορφυρογέννητος Γωνιὰ

ΠΑΟΚ ΑΕΚ 2-1 (Γήπεδον Τούμπας) 13/11/2010

Πρωτάθλημα – 10η Ἀγωνιστικὴ

23 Σάχα, 2 Πατσατζόγλου, 19 Λαγός, 3 Νασούτι, 4 Μανωλᾶς, 90 Γκέντσογλου, 14 Μάκος, 7 Γκερέιρο (55΄ 24 Μπὲρνς), 18 Μπλάνκο (66΄ 33 Λυμπερόπουλος), 10 Τζιμποῦρ (73΄ 1 Καφὲς), 9 Λεονάρντο

Σκόρερ: 69΄ Λεονάρντο (πέν.)

Κίτριναι: Τζιμποῦρ Νασούτι Λυμπερόπουλος Μάκος

Κόκκιναι: Μανωλᾶς

Διαιτητής: Κάκος

ΑΕΚ Ἐργοτέλης 3-1 (ΟΑΚΑ) 8/11/2010

Πρωτάθλημα – 9^η Ἀγωνιστικὴ

23 Σάχα, 2 Πατσατζόγλου, 19 Λαγός, 5 Δέλλας, 3 Νασούτι, 14 Μάκος, 1 Καφές, 7 Γκερέιρο (70΄ 90 Γκερέιρο), 18 Μπλάνκο (90΄ 15 Καράμπελας), 9 Λεονάρντο (81΄ 20 Ἔντερ), 10 Τζιμποῦρ

Σκόρερ: 44΄ Καφὲς 55΄ Μπλάνκο 93΄ Ἔντερ

Κίτριναι: Νασούτι Καφὲς Γκερέιρο Ἔντερ

Διαιτητής: Μήτσιος

Τὸν νοῦ σας, Θεσσαλονικεῖς!

Δὲν πρέπει νὰ χαθῇ ἡ εὐκαιρία, ὦ Ξεσσαλονικεῖς!

Bootάρης φὸρ πρέζιντεντ ἀσοῦμε! Ἕνα τέτοιο ῥετάλι, διαμάντι! 

Ἂν δὲν βγοῦν τὰ κουκιὰ ὅμως, μὴ μᾶς πρήζετε τὰ οὔμπαλα περὶ σκοταδισμοῦ, συντηρητισμοῦ, ἄνθιμου… 

Καὶ μὲ τὴν νίκη, σύντροφοι!

Ἡ ΓΣΕΕ προκήρυξε γενικὴ ἀπεργία γιὰ τὶς 15 Δεκεμβρίου, διότι βλέπει νὰ ἔρχωνται νέα σκληρότερα ἀντεργατικὰ μέτρα καὶ περικοπὲς λόγῳ τῆς διεύρυνσης τοῦ ἐλλείμματος.

Σὲ μιὰ συγκυρία τῆς ὁποίας τὰ δεδομένα ἴσως καὶ νὰ ἔχουν ἀπὸ κάτω τὰ ἀντίστοιχα τοῦ 1897, ἡ ΓΣΕΕ ἀποφασίζει ἀπεργία γιὰ μετὰ ἀπὸ 33 ἡμέρες. (Ἄ! Μόλις τώρα διαβάζω ὅτι καὶ ἡ ΑΔΕΔΥ σχεδιάζει ἀπεργιακὴ κινητοποίηση στᾶ τέλη Νοεμβρίου. Σὲ μιὰ πρωτοφανῆ ἔκρηξη κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης, τὸ συνδικαλιστικὸ ὄργανο τῶν ΔΥ, προσανατολίζεται στὴν ἀπεργία ὡς ἀπάντηση γιὰ τὴν ἀπειλὴ ἀπολύσεων προσωπικοῦ στὸν κλάδο τους, ἐνῷ σὲ ἕναν ζενιθικὸ ὀργασμὸ ῥιζοσπαστισμοῦ ὁ γγ τῆς ΑΔΕΔΥ δὲν εἶναι ἀκόμα σίγουρος ἐὰν θὰ εἶναι 24ωρη). Μὲ οἰκονομικὴ κατάσταση χωρὶς προηγούμενο ἡ ΓΣΕΕ [καὶ ὄχι μόνο αὐτὴ φυσικά, ἀπὸ κοντὰ καὶ ὁ συνδικαλιστικὸς βραχίονας τοῦ ΚΚΕ, πᾶμε (sic] μέσα στὸ 2010 μ.Χ. ἔχει νὰ ἐπιδείξῃ ἀπεργίες... πόσες; Ἑπτά; Ὀκτώ; Διψήφιο ἀριθμὸ πάντως ὄχι. Καὶ καμμία ἐξ αὐτῶν, συνεχόμενη (νομίζω πὼς μόνον μιά σαρανταοκτάωρη εἶχε χέσει κάποια στιγμὴ τὸ let’s go).

Ὁ χρόνος διαθέτει 365,25 ἡμέρες, ἐργασίμους δὲ 264 . Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ 2010 ἔχουμε/ἔχετε/ἔχουν ἀπεργήσει ὀκτὼ - ἐννέα φορές (=ἡμέρες).

264 ἡμέρες τοῦ ἔτους, μεῖον 22 (Δεκέμβριος) μεῖον 12 (Νοέμβριος) ἴσον 230.

Σὲ 230 ἡμέρες ἔχω/ἔχεις/ἔχει/ἔχουμε/ἔχετε/ἔχουν ἀπεργήσει ἐννέα φορές.

Στὶς 230, ἐννέα. Στὶς 100 πόσες;

3,91.

3,91%. Εὰν ἦταν ποσοστὸ κόμματος, μόλις ποὺ θὰ εἶχε μπεῖ στὴν βουλὴ ἐπαιρόμενο γιὰ μιὰ τελευταία πορδὴ χάριν τῆς ὁποίας εἶχε γαμάτη ἐπιτάχυνση πρὸς τὸ τέλος. Ἄν ἦταν θρησκευτικὴ μειονότης τόσου ποσοστοῦ, σὲ εὐνομούμενο κράτος θὰ τσιμποῦσε μιὰ σούγκαρ φρῆ κλάιν μάιν ἐπιχορήγηση κι ἕνα τέτοιο ποσοστὸ ἀποδοχῆς στὴν Γιουροβίζιον δὲν θὰ ἔβλεπε δεύτερο γύρο (aka τελικὸ) κι ὁ Κάλλοου θὰ χαμογελοῦσε χαιρέκακα. Οἵα ἀναλογία δοσολογίας κακάο στὴν σοκολατόπιττα τὴν κάνει ἁπλὰ γιαουρτόπιττα καὶ 3,91 % συνολικοῦ μήκους (χωμένου σὲ κρέας) πούτσου σὲ περίπτωση σεξουαλικῆς ἐπίθεσης ἄνευ συγκατάθεσης τοῦ θήλεος, ἴσως νὰ μὴν θεωρῇται διείσδυσις, τεκμήριον δῆλα δη βιασμοῦ.

3,91 στὰ 100. Οὔτε τέσσερα ῥὲ μαλάκα!

Οὐάου ἀσοῦμε! Ἀσφυκτικὰ ἐξουθενωτικὸς ῥυθμὸς ἀγωνιστικότητος, αὐταπαρνήσεως, θάρρους. Μὲ τέτοιο συνδικαλισμὸ τὰ χειμερινὰ ἀνάκτορα θὰ ἁλωθοῦν πρὶν νὰ μπῇ ὁ Δεκέμβριος! Δὲν πρέπει πάντως, νὰ ἔχῃ ὑπάρξῃ μεγαλύτερος παράγοντας ἀνάσχεσης τοῦ (ὅποιου) λαϊκοῦ κινήματος ἀπὸ τοὺς νῦν ἐργατοπατέρες, τοὺς μηχανισμούς τους καὶ τὴν προπαγάνδα τους.

Μὴν ἀπελπίζεστε πάντως ὦ φίλοι, οἱ ἐναποθέσαντες ἐλπίδες καταρράκωσης, συντριβῆς, ξεπατώματος τοῦ συστήματος στὶς μονοήμερες ἀπεργίες κάθε δύο μηνούληδες. Βάσει μιᾶς (προσφιλοῦς) θεωρίας, ἡ κλανιὰ ποὺ δημιουργεῖται στὶς συγκέντρωσες ὑμῶν σὲ Κλαυθμῶνος, Σύνταγμα, Ὁμόνοια, συνταράσσει τὴν Τζένεραλ Μότορς, Ζῆροξ, ΗΡ στὶς ΗΠΑ προειδοποιώντας μάλιστα γιὰ ἐπικείμενο βούλιαγμα οὐχὶ μόνον τῆς ἐκεῖ ἀγορᾶς, ἀλλὰ τοῦ σύμπαντος ὁλάκερου σὲ μιὰ μαύρη τρύπα διαμέτρου γυναικείας κωλοτρυπίδος σφιχταγκαλιαζούσης ἄγαρμπο φαλλό.

τί ἠδονικὴ εἰκόνα!

Ἔχουν περάσει πολλὲς ἡμέρες ἀπὸ τὴν δήλωσι τοῦ ἀντιπροέδρου τῆς κυβέρνησης γιὰ τὸ ὅτι οἱ στρατιωτικοὶ ἀποτελοῦν τὸ πιὸ ἀντιπαραγωγικὸ τμῆμα ἐργαζομένων.

Καὶ λόγῳ τῶν τόσων - χωρὶς κάποια ἀντίδραση ἀπὸ τοὺς θιγομένους - ἡμερῶν, νομίζω ὅτι τελικὰ ἔχει ἀπόλυτο δίκιο. 

  

2010 ΚΧ

Διαβάζω στὴν Ἑστία τοῦ Σαββάτου γιὰ μιὰ διαδικτυακὴ συζήτηση τοῦ πρωθυπουργοῦ μὲ νέους. Τοὺς ζήτησε νὰ μὴν παραιτηθοῦν, ἀλλὰ μέσα ἀπὸ τὴν κρίση νὰ «δοῦνε τὰ πράγματα μὲ εἰλικρίνεια καὶ νὰ τὰ ἀντιμετωπίσουν». Ὁ Παπανδρέου ἐρώτησε μιὰν 22χρονη γιατί θέλει νὰ φύγῃ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἐκείνη τοῦ ἀπήντησε ὅτι «νοιώθουμε ὅτι ἔχουμε περισσότερα καὶ στὴν Ἑλλάδα μᾶς ζητοῦνται λιγότερα». «Αὐτὸ σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ δοῦμε πὼς πρέπει νὰ ἀλλάξουμε τὴν χώρα γιὰ νὰ μὴν σᾶς πληγώνει», ἀνταπήντησε ὁ πρωθυπουργός. Ἡ ἴδια κοπέλα ἐρώτησε τὴν Παπανδρέου ἐὰν θὰ προβῇ σὲ πλήρη διαχωρισμὸ Ἐκκλησίας – Κράτους καὶ σὲ φορολόγηση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐκεῖνος ἐτάχθη ὑπὲρ τοῦ διαχωρισμοῦ καὶ ἐπεσήμανε ὅτι ἔχει ἀρχίσει ἤδη διάλογος μὲ τὴν Ἐκκλησία γιὰ τὸ θέμα. «Θεωρῶ ὅτι ὁ ῥόλος της θὰ εἶναι πολὺ σωστότερος ὅταν θὰ ἔχῃ αὐτονομία καὶ ὅτι ἡ ἐπαφή της μὲ τὴν κοινωνία θὰ εἶναι ἀκόμα καλλίτερη», κατέληξε ὁ πρωθυπουργός.

Μάλιστα. Μιὰ κοπέλα εἰκοσιδύο ἐτῶν κάνει cyber μὲ ἕναν πενηντάρη.

Καὶ μέσα σὲ ἕναν πρωτόγνωρο παταγορυμαγδὸ περικοπῶν, ὕφεσης, ἀνεργίας, τρομοκρατίας (μὲ ἢ χωρὶς εἰσαγωγικὰ), γκετοποίησης περιοχῶν, ἐξανδραποδισμοῦ τῶν πολιτῶν, τὸ κορίτσι ῥωτᾷ ἐναγώνια πότε θὰ χωριστῇ ἡ ἐκκλησία ἀπὸ τὸ κράτος.

Προτεραιότητα γι’αὐτό, ὄχι ἡ ἀνεργία, ἡ φτώχεια, ἡ φρίκη τῆς ἀναδουλειᾶς, ὄχι ὁ τερματισμὸς αὐτῆς τῆς κατάστασης ποὺ ὅμοια δὲν εἴδαμε ἐδῶ καὶ πολλὰ πολλὰ χρόνια, ἀλλὰ π.χ. τὸ νὰ μὴν ὁρκίζωνται τὰ φαντάρια στὸν στρατό, νὰ μὴν ὑπάρχῃ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ στὶς σχολικὲς αἴθουσες καὶ λοιπὲς κυκλοθυμιὲς χριστοδουλόφοβων.

Τί πιὸ φυσικὴ ἡ διαπίστωσις ὅτι πράγματι, ναί, τὸ δίχως ἄλλο, κάνει σπουδαία δουλειά – ἄπειρα τὰ δίκια τῶν αἰτιάσεων ἀπὸ τοὺς ἀντικληρικαλιστές – ἡ ὑποχρεωτικὴ χριστιανορθόδοξη κατήχηση/πλύση ἐγκεφάλων στὰ δώδεκα χρόνια ἐκπαίδευσης!

Πορφυρογέννητος Γωνιὰ

ΑΕΚ Ἄντερλεχτ 1-1 (ΟΑΚΑ) 4/11/2010

Γιουρόπα Λῆγκ –  Φάσις Ὁμίλων - 4ος ἀγὼν

23 Σάχα, 2 Πατσατζόγλου, 13 Νταντόμο, 3 Νασούτι, 4 Μανωλᾶς, 1 Καφές, 90 Γκέντσογλου (87' 14 Mάκος), 19 Λαγὸς (73' 93 Φροξυλιᾶς), 18 Μπλάνκο, 9 Λεονάρντο (66' 20 Ἔντερ), 10 Τζιμποῦρ

Σκόρερ: 48΄ Μπλάνκο (πέν.)

Κίτριναι: Γκέντσογλου Λεονάρντο

Διαιτητής: Σασά Κεβέρ (Ελβετία)

Μαιμακτηριῶνος

Ὄχι ὅτι σιβηρίζει τὸ κρύο ἀλλὰ νοεμβρίσαμε πιὰ καὶ οἱ νύκτες ἑλκύζουν πέτασμα. Ἄλλαξε ἡ ὥρα παραντιπροχθές, στρώσαμε μάλιστα, ἡ κήπῳ βερυκοκιὰ ἀλωπεκίζει, χμ… ἤγγικεν ἡ στιγμὴ νὰ κατεβάσουμε τὰ χειμερινά. 

KKE δαγκωτὸ

ἀφοῦ διάβασα μὲ αὐτιστικὴ προσήλωση τὸ πρόγραμμα ὅλων τῶν συνδυασμῶν καὶ συνεδύασα τὸ ἱστορικὸ τῶν ἀγώνων καὶ τῆς δράσης κάθε στηρίζοντος κόμματος, κατέληξα στὸ κυριακάτικο κουκί: 

ἄσε ποὺ ἀχνοσβήνεται πιὰ ἡ παπαριὰ περὶ τῆς ἀξύριστης ἀμασχάλης!