Στὴν φάμπρικα ῥαβασάκι.

Καθὼς μισοκλείνεις τὰ μάτια, ἀλλάζει πολὺ τὸ ὕφος σου, γίνεται ἀμφί.

Εἴτε καλλιεργημένης κόρης ποὺ διαβάζει κάτι καὶ ἀφιερώνει περισσότερη προσοχή σὲ μιὰν δύσκολη φράση κάποιου δοκιμίου.

Εἴτε παραδομένης γυναίκας στὴν δύση πολύωρης συνουσίας καθὼς γονυπετὴς στέκει ἐνώπιον τοῦ παλλομένου φαλλοῦ τοῦ παρτεναῖρ της λίγο πρὶν νὰ τελειώσῃ καὶ τὸ ὑγρὸν πῦρ ἐκτοξευθεῖ στὸ πρόσωπο, στὰ μάτια, στὰ χείλη.