τώρα καὶ μετὰ βλέπουμε

Συστημικοὶ δημοσιογράφοι καὶ καθεστωτικοὶ πολιτικοὶ ἐξέφρασαν ἀνησυχία γιὰ τὸ ποσοστό τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς στὸν δῆμο Ἀθηναίων.

Ἀναφέρονται μάλιστα σὲ λεπτομέρειες τῆς τελευταίας ὁμιλίας τοῦ Νίκου Μιχαλολιάκου, ἡ ὁποία, γεμάτη προκλήσεις πρὸς τὴν νομιμότητα, ξεχειλίζει ἀπὸ μῖσος:

να κάνει επί του πεζοδρομίου φύλλο και φτερό όλους τους νόμους και τους παιδονόμους που τη στέλνουν στα κάτεργα της ανεργίας και της κακοπληρωμένης ανασφάλιστης εργασίας και της στερούν το δικαίωμα στη μόρφωση»

χίλιους λόγους να ανατρέψουν την κυβέρνηση

Μας ρωτούν: Καλείτε τη νεολαία σε εξέγερση; Τους απαντάμε: Ναι

δεν έχουμε κανέναν δισταγμό ανάμεσα στους εξεγερμένους και τους βολεμένους να επιλέξουμε τους εξεγερμένους

οι νέοι θα φέρουν γρήγορα τα πάνω κάτω και θα ναι μέρα μεσημέρι

δεν είναι εποχή για να κάθονται στ΄ αβγά τους, αλλά για να πετάξουν αβγά στο σύστημα και για να εκκολάψουν το αβγό ενός αισιόδοξου αύριο

Να γλείφεις την εξουσία είναι πιο χρήσιμο από το να τη δαγκώνεις; Ε, εμείς λέμε “δαγκώστε τους”.

Συστημικοὶ δημοσιογράφοι, ἐπαγγελματίες πανελίστες, ἐνσυνείδητοι μπολσεβίκοι, ὑαινικοὶ νεοφιλελεύθεροι, ῥομαντικοὶ ῥεπουμπλικάνοι ἀνησυχοῦν γιὰ τὴν ἐκλογὴ τοῦ γ.γ. τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ὡς δημοτικοῦ συμβούλου στὸν δῆμο Ἀθηναίων.

Κι ἐντάξει νὰ ἀνησυχῇ ἕνας κομμουνιστὴς γιὰ τὴν ἐκλογὴ ἑνὸς ἐθνικοσοσιαλιστῆ, ἀλλὰ ὁ δημοκράτης γιατί σουφρώνει τὸ μουτράκι του; Ἔχει εἰπωθῇ ἀπειράκις ἐδῶ - πῶς τὴν ἐννοοῦν ἄραγε τὴν δημοκρατία οἱ ἀνησυχοῦντες; Ἐκλογὴ μόνον τῶν θαυμαστῶν τοῦ πολιτεύματος τοῦ κουκίου;

Ἀλλὰ κι ἂν δεχτοῦμε πὼς καλῶς ἀνησυχεῖ (ὁ δημοκράτης) ποὺ ἕνας ἀρνητὴς τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ ἀναδεικνύεται (ὅσο ἀναδεικνύεται) μέσῳ ἐκλογῶν .

Αὐτὴ ἡ ἀνησυχία γιὰ τὰ ὅμοια σχεδὸν ποσοστὰ τοῦ ἀνταρσιᾶ ποῦ ἐξατμίστηκε; Κι ὁ Πέτρος Κωνσταντίνου, τραμποῦκος ὀλκῆς, κήρυκας μίσους, ἐπίσης στὸ δημοτικὸ συμβούλιο τῆς πρωτευούσης σκάει μύτη. Πόση (ἀγαστὴ) σχέση τέλος πάντων, κύριε ἀνησυχούντα δημοκράτη, ἔχει μὲ τὴν δημοκρατία σου μὲ τὸ ἀστικὸ καθεστὼς τέλος πάντων, ὁ Ἀνταρσυάς;

Μπροστὰ στὴν φάση αὐτή, στὶς γελοῖες ἀνησυχίες ἐπειδὴ ἡ κάλπη ἔβγαλε καὶ κάτι διαφορετικοῦ τοῦ δικοῦ τους, θαρρῶ πὼς θὰ ἔπρεπε νὰ ξενέρωναν (ἂν καὶ δὲν μπορῶ νὰ ξέρω, ἴσως νὰ γουστάρουν τὸ Λάθε Βιώσας ὡς μέθοδον πολιτικῆς δράσεως) ἐλαφρῶς καὶ οἱ τοῦ ἄνταρσια. Προσπαθῶ νὰ μπῶ στὴν θέση ἑνὸς ἀκροαριστεροῦ, δεδηλωμένου ἐχθροῦ τοῦ συστήματου, τὸ ὁποῖο θέλει/θέλω νὰ σοδομίσῃ/ω μὲ τὴν πρώτη εὐκαιρία. Κάθομαι στὸν καναπέ, βλέπω ἀποτελέσματα καὶ ἀκούω νὰ χαρακτηρίζεται ὡς κίνδυνος μόνον ὁ ἀκροδεξιός. Ἔι! Εἶμαι κι ἐγὼ ἐδῶ! Κι ἂν δὲν σᾶς γεμίζω τὸ μάτι (ὄχι κατ’ἀνάγκην ὡς φὰν τοῦ ἀντάρσια, ἀλλὰ ὡς μέλος τῆς εὑρείας ἄκρας ἀριστερᾶς) ὑπάρχουν κι ἄλλοι τρόποι νὰ ἀσελγήσω στὸν μικροαστισμό σας!

Ἔεεεεεε! Σόρρυ! Λάθος!