Μήν τό πιείτε! Λουστήτε! (Σάν χαβάνα κλάμπ ένα πράμμα!)

καί...........................

Dear Ruth…

...Λές άν αφήσω κοιλιά, καράφλα, σαπιοβυζιά, ευέλπιδα σκαταποθήκη, χέρια σάν μπαγιάτικα ζυμάρια γιομάτα έριδες συναχιού, πρωταθλητισμό σέ σάλιο πετούμενο συνοδευομένου συνοφρυωμένου καί κουτσαβάκικου αγορεύειν, κώλο σφριγηλότητος χρησιμοποιημένου σελοφάν, προγούλι ολυμπιακών διαστάσεων, μάγουλα αερόσακους, νά...

... Νά βρώ κι εγώ καμιά γκόμενα (τού επαγγέλματος: «αλήτες, ρουφιάνοι...») μελαχροινή, σταράτη, σπαθάτη, νά στάζη καύλα κι εγώ νά προσπαθώ νά τής βρίσκω τόν ωροσκόπο κάθε πού θά σκάη μύτη ο Αυγερινός ;


Ξήγα:
Κατηγορηματικώς δηλώνω, μέ ειλικρίνεια σάν τήν τών εικονιζομένων, ότι καμμίαν σχέσιν έχει η φώτο μέ τό προηγούμενο κείμενο.

Count on me!

Τετάρτη 87.60
Πέμπτη 87.60

Αλλά πάλι, σέ εμάς έχει λάχει μόνο η αφρόκρεμα!

Ελπίζω, εύχομαι μετά από σαράντα πενήντα χρόνια, νά μήν αφορούν εμάς τέτοιες προθέσεις.

Κατάντια

Ο μήνας μού φάνηκε/ φαίνεται endless· τό μόνο μεταλλικό αντικείμενο στό πορτοφόλι μου πού υπάρχει, είναι τό μπουτόν τής γιά ψιλά θήκης .

Συντονίσου!

Μιά μερίδα γιαουρτλού εγωιστικά, αυτή, ήθελε νά κλείση τήν προπαραμονή τής τελευταίας ημέρας τού Αυγούστου.

Κι επειδή τό κρέας της, προήρχετο από αρτηριοσκληρωτικό μοσχάρι αρνούμενο (ότ’έζη καί βασίλευε) πεισματικώς κουρά καί κάθε εξωραΐζουσα κίνηση, μέ δυσκόλευσε κάργα πολύ νά τό χωνέψω.

Η σόδα δίπλα στό πομπώδες «Tuborg» δέν ήταν καί πολύ «ζεστή» γιά τίς δικές της δυνατότητες· είχε προνοήσει δίπλα στό barcode τού αλουμινένιου της κυτίου νά έχη προτάσεις εναλλακτικού τρόπου χωνέψεως, τήν εξής μία.

Μέ έβλεπα από έναν αγνών προθέσεων αμαρτωλό καθρέπτη νά στηρίζωμαι στά γόνατα, στίς σενδονίω εφαπτόμενες γάμπες μου αλλά καί διά τών χειρών μου, στήν μέση τής μα σερί, η οποία πειθαρχήσασα στά μεταγιαούρτλια γούστα, είχε προτείνη τά οπίσθιά της ουχί μόνον γιά τήν ευστήριξη τού εκρεμμούς κορμιού μου.

Μετά από οκτώ παλινδρόμησεις μου, μή προσπάθειες τήρησης ευθυγράμμου κορμού, αντελήφθην τήν μά σερί νά μέ συνοδεύη στόν ρυθμόν τής ευωχίας. Μειώσας ταχύτητες, βεβαιώθην γιά τήν ανάληψη πρωτοβουλιών έκ μέρους της κι άρχισα νά τεμπελιάζω μέ καρακαταφθίνοντα ρυθμό. Η ένταση όμως ενεργητικότητος διόλου δέν ακολούθησε τήν δική μου οκνηρία. Αντιθέτως. Η μα σερί – τήν οποίαν ποσώς κάκιζα ένεκα τής γυρισμένης πλάτης της – έβαλε καί λόγια στό παιγνίδι. Τήν άκουσα νά μού ζητά νά τής ομιλώ πρόστυχα κι εγώ, κυττάξας τίς κινούμενες καμπύλες της νά στεφανώνουν τήν αγκύλη μου διχοτόμω τώ τρόπω, νοερώς έσπευσα πρός τήν (προεπαναστατικώς) Φίλωνος στόν Πειραιά, τήν Λεωνίδου στήν Αθήνα, τήν Φυλής στήν Αχαρνών.

Ανεβαίνοντας, κατεβαίνοντας κλίμακες, ωθώντας καί έλκοντας κάποιες θύρες δωματίων μέ υποφασμάτιους φωτισμούς, ρωτώντας, πληρώνοντας, ρεστώνοντας... Κι όλα αυτά, βοηθεία μιάς πιστωτικής κάρτας η οποία στό πεδίον valid thru, έγραφε ένα: «τί είσαι;» καί στό CVV «Είσαι πουτανάκι; E; Είσαι πουτανάκι;»

Έκανα ένα capture τής σκηνής ταύτης, συνδρομή αυτού τού διαβολικού καθρέπτου, καί κάποια ηχεία από σάνυο ραδιοκασετόφωνο σέ σαλόνι μέ παχιά μοκέττα, «υπόκωφο» φωτισμό καί σουλάτσο ημίγυμνης «κοπελιάς» παίξαν:

«Κάπου μιά λατέρνα παίζει μ’ ένα κέρμα, όλα τά τραγούδια τού έρωτα»

Τί στό διάολο γίνεται ρέ, απόρησα, χάνοντας τέσσερα μικρογραμμάρια αίματος από τήν βάλανό μου χωρίς τούτο νά επηρεάση τό πάρτυ.

«Μέ ένα κέρμα, όλα τά τραγούδια; Τού έρωτα τά τραγούδια καί τίς στάσεις· τίς στάσεις όλες τού κάμα σούτρα;; Όλα; Τί διάολο!;! Τί κέρμα είναι αυτό; Μαλαματένια λίρα παλαιοτάτης κοπής;»

Count on me.

Τρίτη : 88,80

Χαχαχαχαχα! Αχ, βρέ Αλαβάνο! Μόνος εσύ, πρωτοπόρος, θά σπάσης τίς αλυσσίδες τής συντήρησης καί τού σκοταδισμού! (Μπού λέμε ρέ! Μπού! Τρόμαξε ρέ!)

Βουτιά στήν ημερομηνία.

Τό ελάχιστο πού μπορούμε νά κάνουμε, εμείς οι βολεμένοι, στό μετερίζι τών ασταμάτητων κλίκ, κάτω από κλιματισμό πού φτύνει σάν τσόφλι πασατέμπου (σύκ) τούς καύσωνες, μέ μόνο προβληματισμό περί ποσότητος παγακίων (ξανά σύκ) στόν φράππο αλλά καί τόν συνδυασμό χρώματος μπλουζός καί περισκελίδος, είναι νά ποστάρουμε κάτι, αφιερωμένο σέ συμπατριώτες οι οποίοι γάμησαν τά νειάτα τους γιά κάτι πού όσος καιρός κι άν περάση, διακρίνεται φωτεινό.

Τό ποστάρισμα πάντως είναι μιά αισχρή αντιγραφή:

Μέ πηγές μή «φασιστικές» ο πήγασος παρουσιάζει κάτι καλό.

Παλαιότερα, ο Πρετεντέρης σέ ένα προηγούμενο εξέφραζε απορίες σάν κάτι κλήσεις στά κινητά πού κι η Παπαρίζου ησχολήθη μαζύ τους.

Τό κκε γιορτάζει, κλίνει τό γόνα ευλαβικά (καλά τό έγραψα, αλήθεια; Ποτέ δέν θά τό μάθω!) στούς νεκρούς τού «δημοκρατικού» στρατού, στήν όλη προσπάθεια εκείνων τών ετών, όταν σφιγγόταν γιά νά μπορέση τό γιουνανιστάν, νά απολαύση τά αγαθά τού υπαρκτού σοσιαλισμού έκ τών έσω.


ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕΓΙΑ ΤΑ 60 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ (1946-1949)

Εξήντα χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), το ΚΚΕ στέκεται με περηφάνεια μπροστά στην άσβεστη εποποιία του.

Τιμάμε τους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, άντρες και γυναίκες, τους απλούς μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ. Όλες και όλους, νεολαίους στη μεγάλη πλειοψηφία τους, που πολέμησαν ηρωικά, στο Γράμμο και στο Βίτσι, στα Άγραφα και στο Πήλιο, στη Ρούμελη και στην Πελοπόννησο, στα Νησιά, παντού όπου «βρόντηξε ο Όλυμπος και πάλι». Αντιπαρατέθηκαν με τις κατά πολύ υπέρτερες δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού, της εθνοφυλακής, της Αστυνομίας και των ΜΑΥδων.

Τιμάμε όλους αυτούς, που, σε αφάνταστα δύσκολες συνθήκες, συνέχισαν την παράνομη δράση για την ενίσχυση του ΔΣΕ. Όλους όσους στα Μακρονήσια και στο εκτελεστικό απόσπασμα κράτησαν ψηλά τη σημαία του ΚΚΕ.

Αξίζει ιδιαίτερη αναφορά στις νέες κοπέλες, απλές χωριατοπούλες, που ένοιωσαν στον αγώνα για ένα καλύτερο κόσμο τη δικαίωση της ύπαρξής τους, το αληθινό νόημα της ζωής, αλλά και γνώρισαν στον πολιτικό αγώνα το πλαίσιο για την κατάκτηση της ισοτιμίας και της χειραφέτησης των γυναικών.

Ως υποδείγματα στρατιωτικής τακτικής έμειναν στην ιστορία της ένδοξης πάλης του ΔΣΕ οι μάχες του Καρπενησιού, της Νάουσας, της Καρδίτσας, της Αράχωβας Ναυπακτίας, η μεγάλη μάχη και ο ελιγμός στον Γράμμο και άλλες αναμετρήσεις.

Ο αγώνας του ΔΣΕ συνεχίζει πολλούς να εμπνέει και άλλους να προκαλεί. Οι τελευταίοι, η αστική τάξη και οι μηχανισμοί της, έχουν εξαπολύσει τόνους συκοφαντίας εναντίον του. Οι «ξενοκίνητοι ΕΑΜοβούλγαροι» και οι «Κομμουνιστοσυμμορίτες» των προηγούμενων χρόνων, μαζί με τη λαθολογία που άφθονη σκορπίζουν οι σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, σε συνδυασμό με τον πιο εκλεπτυσμένο σύγχρονο αντικομμουνισμό, χαρακτηρίζουν την αστική προπαγάνδα στην 60χρονη πορεία που κύλησε από τη δημιουργία του ΔΣΕ. Σήμερα αναποδογυρίζουν και πάλι την ιστορία μέσα από την επιστημονικοφανή «αναθεώρησή» της.

Η δράση του ΔΣΕ αποτελεί την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ο αιώνα. Το αστικό κράτος γνώρισε τον πιο μεγάλο μέχρι σήμερα κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξή του. Αυτά τα γεγονότα καταδείχνουν και τις μεγάλες δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει ο ΔΣΕ.

Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν αντιιμπεριαλιστικός και διεθνιστικός. Πέραν των άλλων, έβαλε το δικό του βάρος υπέρ του αγώνα των λαών, σε μια περίοδο που ο ιμπεριαλισμός είχε ξεκινήσει τον λεγόμενο «ψυχρό πόλεμο».

Η πάλη του ΔΣΕ αποπνέει μόνο δίκιο και ακατάβλητη ηθική, επειδή δίκιο και ηθική αποπνέει ο αγώνας της εργατικής τάξης, ο αγώνας του ΚΚΕ, είτε έφερνε νίκες, είτε έρχονταν πικρές οι ήττες.

Το ΚΚΕ προσπαθεί να διδάσκεται από τη θετική και την αρνητική πείρα του ΔΣΕ, από την γενικότερη πείρα του εργατικού – λαϊκού κινήματος των μεγάλων χρόνων της 10ετίας 1940-1949.

Ο αντιιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της πάλης του ΔΣΕ προσδιορίζεται από τις συνθήκες που επέβαλαν τη δημιουργία του και τα αντίπαλα στρατόπεδα που συγκρούστηκαν: Από τη μια πλευρά των λαϊκών δυνάμεων, που εκφράζονταν πολιτικά από το ΚΚΕ και συμμάχους του, όπως το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας (ΑΚΕ) και από την άλλη όλων των συνασπισμένων εγχώριων αστικών δυνάμεων και των ξένων συμμάχων τους.

Αντιπαρατέθηκε η ένοπλη μαζική λαϊκή πάλη με την ένοπλη και θεσμική κρατική βία που ασκούσαν οι μηχανισμοί και οι κυβερνήσεις των Τσαλδάρη, Σοφούλη, Μαξίμου, των «δεξιών» και «φιλελεύθερων» κομμάτων από κοινού με τον εγγλέζικο και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Το «δόγμα Τρούμαν» και το «σχέδιο Μάρσαλ» συντέλεσαν αποφασιστικά στη νίκη της αστικής τάξης.

Ο νέος ένοπλος λαϊκός αγώνας στηρίχτηκε στην οργανωτική- πολεμική πείρα του ΕΛΑΣίτικου αγώνα 1942-1945 και σε δυνάμεις που συμμετείχαν στον ΕΛΑΣ.

Παρά τη «Συμφωνία της Βάρκιζας», αυτόν τον απαράδεκτο συμβιβασμό σε βάρος του ΕΑΜικού κινήματος, η αστική τάξη δεν είχε μπορέσει να κερδίσει την πλειοψηφία του λαού, έστω και τυπικά, κοινοβουλευτικά. Η ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση είχε αφήσει μεγάλη αγωνιστική παρακαταθήκη στη συνείδηση του λαού, στις μορφές οργάνωσης και στις μορφές πάλης. Μετά την απελευθέρωση το ΚΚΕ και άλλες ΕΑΜικές δυνάμεις πρωτοστάτησαν στην πάλη κατά της αντίδρασης και των συμμάχων της. Η αστική τάξη ήθελε κυριολεκτικά να τσακίσει κάθε πνεύμα αντίστασης, κάθε προσπάθεια δικαίωσης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Οι αστικές δυνάμεις για να αντιστρέψουν πλήρως και προς όφελός τους τον συσχετισμό των δυνάμεων και για να σταθεροποιήσουν την εξουσία τους, κατέφυγαν στη δολοφονική βία και στην πιο ωμή τρομοκρατία, επέλεξαν το αιματοκύλισμα, στηριγμένες στην αμερικανική οικονομική, στρατιωτική και πολιτική ενίσχυση, μετά την εκφρασμένη φανερή αδυναμία της Μεγάλης Βρετανίας να συνεχίσει αυτόν το ρόλο.

Όσοι, συνειδητά ή όχι, παραγνωρίζουν τη σκληρότητα της ταξικής πάλης, τις συνθήκες της εποχής, τα σχέδια των αστών, που είχαν ξεκινήσει από τα χρόνια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ με την υποστήριξη των άγγλων ιμπεριαλιστών, συγκαλύπτουν την πραγματικότητα και τους πραγματικούς υπεύθυνους.

Δεκατρείς μήνες μετά τη «Συμφωνία της Βάρκιζας» η κατάσταση είχε διαμορφωθεί ως εξής, σε βάρος του ΕΑΜικού κινήματος: 1.289 δολοφονίες, 6.671 τραυματισμοί, 31.632 βασανισμοί, 18.767 λεηλασίες και φυλακίσεις, 84.931 συλλήψεις, 509 απόπειρες φόνου, 265 βιασμοί γυναικών.

Παράλληλα, μετά τις εκλογές του 1946 και την ίδια χρονιά το νόθο δημοψήφισμα για την επιστροφή του βασιλιά, η κρατική καταστολή θωρακίστηκε ακόμα περισσότερο (Γ’ ψήφισμα τον Ιούνιο του 1946, ψήφιση του Α.Ν. 509/1947) «δια την διάδοσιν ιδεών εχουσών σκοπόν την ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού «συστήματος», κ.ά).

Το λαϊκό κίνημα εκείνων των χρόνων βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα: Υποταγή ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση; Αν και με καθυστέρηση, επέλεξε το δεύτερο δρόμο, όπως κάθε λαός που αρνείται να δεχτεί την ταπείνωση και τον εξανδραποδισμό. Δεν ταίριαζαν αυτά σε εκείνους και σε εκείνες που μόλις είχαν αφήσει πίσω τους τον σηκωμό του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, της ΟΠΛΑ, της Εθνικής Αλληλεγγύης και τον αγώνα του ΕΛΑΣ κατά των Εγγλέζων και των εγχώριων αστικών δυνάμεων τον Δεκέμβρη του 1944.

Το δρόμο της αντίστασης, σε άλλες συνθήκες, επέλεξε το ΚΚΕ και στα χρόνια που ακολούθησαν την ήττα του ΔΣΕ. Στις φυλακές και στις εξορίες, στα εκτελεστικά αποσπάσματα και στην παρανομία, στη νομιμότητα αργότερα και μέχρι σήμερα. Μπόρεσε να σταθεί όρθιο στις αρνητικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν διεθνώς και στο ίδιο το ΚΚΕ το 1989-1991.

Όλα τα τελευταία χρόνια οργιάζει η αστική προπαγάνδα που βάλλει κατά της ταξικής πάλης, ανεξάρτητα από τις μορφές που μπορεί αυτή να πάρει, και που την στιγματίζει ως ξεπερασμένη και επιζήμια για τα λαϊκά συμφέροντα. Μαζί της συκοφαντούνται και οι πιο υψηλές αξίες που γνώρισε η ανθρωπότητα, οι κομμουνιστικές αρχές και επιδιώξεις.
Είναι πλημμύρα τα ιδεολογήματα στήριξης της «κοινωνικής συναίνεσης», του «διαλόγου» ανάμεσα στους λεγόμενους «κοινωνικούς εταίρους». Η ταξική συνεργασία διαφημίζεται ως το μέσον που οδηγεί στην αντιμετώπιση των «σύγχρονων προκλήσεων», στην κοινωνική προκοπή και στη διασφάλιση των νέων γενεών.

Συγκαλύπτεται η βία του αστικού κράτους, που εκφράζεται με τη νομοθεσία, τους θεσμούς και τους μηχανισμούς του. Το ίδιο και η πολύμορφη βία που ασκούν οι κεφαλαιοκράτες κατά των εργατών και των εργατριών στους τόπους εργασίας.

Εργατικά – λαϊκά και εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα διασύρονται, ενώ επιστρατεύεται ένας φαρισαϊκού τύπου «ανθρωπισμός», για να εμφανίσουν τους ένοπλους μαχητές ως και στυγνούς δολοφόνους. Την ίδια ώρα η τρομοκρατία των καπιταλιστικών κρατών μέσα στις χώρες τους και εναντίον άλλων λαών και χωρών, με πολεμικά και διπλωματικά μέσα, συνεχίζεται και εντείνεται. Η βία των καπιταλιστικών κρατών έχει πάρει νέες διαστάσεις και ταξικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα.

Κάθε εργάτης και εργάτρια που είναι θύμα της ανελέητης εκμετάλλευσης, κάθε νέα και νέος που αρχίζει τη ζωή μέσα στη ζούγκλα όπου κυριαρχεί το άδικο του ισχυρού, είναι σε θέση να αντιληφθούν την αιτία και το στόχο αυτής της ιδεολογικής επίθεσης. Οι εκμεταλλευτές, οι παρατρεχάμενοι και οι καλοπληρωμένες πένες τους, οι πολεμοκάπηλοι και οι ενώσεις τους, κτυπούν γενικά την ιδεολογία της ταξικής πάλης, επειδή ακριβώς ανησυχούν για το μέλλον της ταξικής κυριαρχίας τους. Φοβούνται την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Παίρνουν προληπτικά μέτρα, ώστε να μην μπορέσει η εργατική τάξη να συνειδητοποιήσει την κοινωνική θέση και την ιστορική αποστολή της. Ο φόβος τους για το μέλλον είναι που στρέφει την ιδεολογική τους επίθεση κυρίως κατά της νεολαίας. Θέλουν να εντάξουν στους σχεδιασμούς τους τη ζωντάνια και τη δημιουργικότητα, τις αγωνιστικές διαθέσεις της.

Δεν θα το πετύχουν! Οι κοινωνικές αντιθέσεις δε χωράνε στα ιδεολογήματα της λεγόμενης «εθνικής ομοψυχίας» και της «κατάργησης των διαχωριστικών γραμμών», που προπαγανδίζει η κυβέρνηση και το κόμμα της ΝΔ.

Όπως αποδείχνει η ιστορία, την ανθρωπότητα έφεραν μπροστά οι μεγάλες αστικές επαναστάσεις, οι προλεταριακές επαναστάσεις, πρώτη απ΄ όλες η μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία.

Μπροστά έφεραν τον κόσμο η καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης στη συντριβή του φασιστικού ιμπεριαλισμού κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, η πάλη των λαών της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής, της Μέσης Ανατολής, της Κούβας και της Παλαιστίνης.

Είμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε αγωνιζόμενο λαό που διεκδικεί το δίκιο του. Παλεύουμε να δυναμώσει ο μαζικός πολιτικός αγώνας στην Ελλάδα.

Γνωρίζουμε ότι ο δρόμος είναι δύσβατος, όπως και ότι τα πιο δύσκολα βρίσκονται μπροστά. Αλλά έχουμε βαθειά πίστη στην εργατική τάξη, στις ριζοσπαστικές λαϊκές δυνάμεις. Η στρατηγική του ΚΚΕ μπορεί να συνεγείρει πολλές νέες χιλιάδες εργατών, νεολαίων, γυναικών, μικρομεσαίων αγροτών και αυτοαπασχολούμενων, ΕΒΕ, διανοουμένων.

Ο συσχετισμός δυνάμεων θα αλλάξει. Το ζητούμενο είναι να γίνει αυτό το γρηγορότερο. Να αρχίσει τώρα και να εκφραστεί παντού. Στην καθημερινή πάλη, στα συνδικάτα, στα σχολεία, στα Ανώτατα Ιδρύματα, στις τοπικές εκλογές του Οκτωβρίου, στις εκλογές για το Κοινοβούλιο. Αποδυνάμωση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που υπηρετούν το κεφάλαιο. Ακόμα μεγαλύτερη αποδυνάμωση του ΣΥΝ που η παρουσία του, η ηττοπαθής στάση και η συμβιβαστική πολιτική του ζημιώνουν το λαϊκό κίνημα, ενώ συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ και μαζί συκοφαντούν το ΚΚΕ.

Ισχυρό ΚΚΕ, προχώρημα της συσπείρωσης δυνάμεων, ενίσχυση των προϋποθέσεων για τη δημιουργία του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, που θα ανοίξει το δρόμο για τη λαϊκή εξουσία.

Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος για το λαό. Οι εκπρόσωποι της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού, που διατυμπανίζουν ως εναλλακτική λύση την ανάγκη για ένα άλλο «ευρωπαϊκό μοντέλο», εξαπατούν τους εργαζόμενους. Γνωρίσαμε τον «μέσο δρόμο» με την κυβέρνηση Ντ’ Αλέμα στην Ιταλία, τότε που βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία, με την κυβέρνηση Ζοσπέν στη Γαλλία, που ο Γαλλικός λαός ένοιωσε στην πλάτη του τη φιλομονοπωλιακή πολιτική της. Αλλά και στη Γερμανία, των 5.500.000 ανέργων, όπου συμπήχτηκε το μέτωπο χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατίας. Θα τον ξαναδούμε τώρα στην Ιταλία των Πρόντι – Μπερτινότι. Ο «μέσος δρόμος» είναι δρόμος του κεφαλαίου.

Το σύνθημα «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός» εκφράζει τον ουτοπικό στόχο για έναν ανθρώπινο καπιταλισμό. Ένας άλλος κόσμος πράγματι είναι εφικτός, όμως αυτός ο κόσμος είναι ο σοσιαλιστικός. Είναι η εργατική εξουσία που καταργεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και όχι οι ουτοπίες που εξ αντικειμένου αφήνουν άθικτο το σύστημα και αξιοποιούνται από το κεφάλαιο ως μέσο κατασίγασης και ανώδυνης εκτόνωσης ριζοσπαστικών διαθέσεων και αντιδράσεων.

Οι εργάτες, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα που ακολουθούν τη ΝΔ, όσο και εκείνα που βρίσκονται στο ΠΑΣΟΚ, έχουν εδώ τη θέση τους: Στο ΚΚΕ και μαζί με το ΚΚΕ. Εδώ χτυπά η καρδιά του μέλλοντός μας. Εδώ βρίσκεται η δικαίωση του αγώνα και της θυσίας του ΔΣΕ. Εδώ γίνονται ένα, το χθες με το σήμερα και το αύριο.

3 Ιουνίου 2006
Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Φαντάζομαι ότι το ΚΚΕ, πλέον, θά αναγνωρίζει καί στήν άλλη πλευρά ότι θά πρέπει νά τιμήσει τούς νεκρούς του. Όχι μόνο επειδή όλοι οι νεκροί, μανάδες είχαν καί τούς κλάψαν αλλά όπως λέει καί ο αχώνευτος Πρετεντέρης, η μία πλευρά, η τών νικητών δικαιώθηκε από τήν Ιστορία.

Τέλος, κάτι πού είχε ποσταρισθή στό audiogalaxy, πρίν από τέσσερα χρόνια:

28/08/02 vangelakas - 29 Αυγούστου... Μιά βουτιά στήν ημερομηνία...

Ο κουλουρτζής της Μαξίμου απόρησε. Απόρησε με την έκφραση τού κατερχομένου της κλίμακος τού πρωθυπουργικού μεγάρου, υπουργού. Κατήφεια. Μα , σκέφτηκε ο ταπεινός κουλουρτζής, είναι δυνατόν μια τέτοια ωραία αυγουστιάτικη ημέρα, κάποιοι να έχουν τέτοια μούτρα; Γιατί;

Γι’αυτό έμεινες κουλουρτζής ! Επειδή τέτοιες χαζές σκέψεις – απορίες επεσκέπτοντο ανέκαθεν το (όπως όόόόλα καταμαρτυρούν) ακατοίκητό σου!

Ο υπουργός είχε ήδη αφήσει τόν αύλειον χώρον τού πρωθυπουργικού μεγάρου και άραζε στην (παραδόξως ευπρόσδεκτον για την εποχή) θαλπωρή τής Mercedes του. Το ταλαιπωρημένον ύφος όμως και ο προβληματισμός του δεν έλεγαν να τον αφήσουν...

Μέγας ο προβληματισμός τού υποργού μας των οικονομικών , λοιπόν. Ευδιάκριτο ακόμη και στις λεύκες της οδού...

Μα γιατί;

Από την κατάληξη τού επωνύμου του (-άκης) ο οιοσδήποτε καταλαβαίνει ότι η Μεγαλόνησος (ως τόπος καταγωγής) τον περιμένει για θερινά highλίκια! Και παραταύτα, κατηφής...

Μα γιατί;

Ένα από τά πρώτα πράγματα πού μαθαίνει ένας υπουργός (και δεί οικονομικών) εκτός βεβαίως από τις παροχές προς αυτόν (χαμηλοβλεπούσες και ντροπαλές θωρακισμένες Mercedes π.χ.) είναι το ισοζύγιον πληρωμών δέον να είη θετικόν. Για να μήν υπάρχη εξωτερικόν χρέος θα πρέπη οι εξαγωγές να είναι μεγαλύτερες τών εισαγωγών...

- Μα δέν είναι μεγαλύτερες όμως , γαμώ το χαρτί μου! Ξέσπασε ο τών οικονομικών υπουργός μας, κάνοντας τον οδηγό του να λοξοκυττάξη πίσω... Εισάγουμε περισσότερα απ’όσα εξάγουμε, κατέληξε συμπερασματικά , χωρίς ωστόσο να ηρεμήση....

- Μά γι’αυτό ρε μαγκίτη , έγινες υπουργός! Για να δίνης λύσεις! Παρενέβη στό μουντό κλίμα τού τουτού ο τολμηρός οδηγός! Σιωπηλά όμως, δεν είχε και φοβερή διάθεση να ψάχνεται αυγουστιάτικα...

Δέν μπορούμε όμως να καταλογίσουμε θερινή ραθυμία στόν υπουργό... Σκέψεις πολλές στο μυαλό του, άπειραι αι εν αυτώ χημικαί αντιδράσεις... Σκέψεις – σκέψεις – σκέψεις.

Δέν ξέρουμε εάν επειδή την λεωφόρο Βασιλέως Κωνσταντίνου ανήρχετο το τουτού , έκανε τον υπουργό μας να εύρη λύση...

- Παλιόπαιδα! Αδιόρθωτα! Παλιοχαρακτήρες! Ο Φασισμός έδειξε για μία ακόμη φοράτο αποκρουστικόν πρόσωπόν του! Διότι εάν δέν... Ναι!!! Βέβαια!!! Διότι οι εξαγωγές μας θα ήσαν περισσότερες και οι εισαγωγές ακόμη ολιγώτερες εάν... Βέβαια!!! Έτσι δέν είναι , Απόστολε;

- Ορίστε; Δέν σάς κατάλαβα υπουργέ μου! Είχα τόν νού μου στόν φωτεινό σηματοδότη ! Δέν είναι μούρλια αυτό το κοκκινάκι; Απήντησε ισιώνοντας το χνουδωτό πηλίκιον με τον πράσινο ήλιο, περιμένοντας να ακούση σοσιαλιστικές «νουθεσίες» (λέγε με καριολίκια) με αυτό το κλασσικό ύφος ενός παιδιού πού μόλις η δασκάλα το έχει πιάσει να μήν προσέχη στήν παράδοση και να σκαλίζη την μύτη του...

- Ρε σύ Απόστολε! Δεν με παρακολουθείς! Και θα σέ μαλώσω! Άκου! Κατάλαβες , φαντάζομαι , πόσο με κούρασε αυτό το «ΕΙΣΑΓΩΓΑΙ-ΕΞΑΓΩΓΑΙ» και η διαφορά τους... Λοιπόόόόν... ! Εξηγούμαι... Εάν οι φασίστες δέν έδειχναν τον πολλάκις θρυλούμενον απανθρωπισμό τους και άφηναν τούς ήρωες και φιλανθρώπους κομμουνιστές να κερδίσουν στον πόλεμο τού 46-49, το απώτατο αποτέλεσμα σήμερα, θα ήταν να μην εισάγουμε ρωσίδες (κλπ κλπ κλπ) χορεύτριες , αλλά εμείς να στέλνουμε (οι εξαγωγές πού λέγαμε) ελληνίδες «καλλιτέχνιδες» στά αναλόγου υφής «studio 54» κλαμπάκια! Γαμώτο!!! Για μίίίίία ακόμη φορά οι φασίστες απετέλεσαν
τροχοπέδη εις την οικονομικήν πρόοδον και ανέλιξιν τής (παρά τρίχα και ευκταίας σοβιετικής) ελλάδας! Ξανά λοιπόν: Γαμώτο!!!

- Ναι ναι! Ιδιαιτέρως πομπωδώς στά όρια τού εμφανούς, συμφώνησε ο οδηγός , προτείνοντας ένα μπουκάλι ουίσκι με δύο ποτήρια... Ναστρόβια υπουργέ! Εσύ νά’σαι καλά!

Ντεμέκ μεγαλεία.

Δέν παρέμενες στόν κάτω κόσμο; Τί σέ ήθελες ψηλά; (Πολύ ψηλά βεβαίως)

Στές 14 Αυγούστου.

Το Ηλιακό Σύστημα περνά κρίση ταυτότητας Οι αστρονόμοι αναγκάζονται να δημιουργήσουν τον πρώτο ορισμό για τους πλανήτες, καθώς η ανακάλυψη ενός σώματος μεγαλύτερου από τον Πλούτωνα αλλάζει τα δεδομένα.
Περίπου 3.000 αστρονόμοι και επιστήμονες από άλλα πεδία συναντώνται αυτή την εβδομάδα στην Πράγα στο συνέδριο της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης, με βασικό ερώτημα προς απάντηση «Τι είναι πλανήτης;».
Στη διάρκεια της 12ήμερης συνάντησης οι επιστήμονες θα πρέπει είτε να διαγράψουν από τη λίστα των πλανητών τον Πλούτωνα -μικρότερο από τη Σελήνη- είτε να βαπτίσουν πλανήτη ένα ακόμα σώμα, πιθανώς και δεκάδες περισσότερα.
Η διαφωνία υπήρχε εξαρχής, από την ανακάλυψη του Πλούτωνα το 1930, ωστόσο εντάθηκε πέρυσι το καλοκαίρι όταν ο Μάικλ Μπράουν του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια ανακάλυψε ένα σώμα που, σύμφωνα με παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, έχει διάμετρο 2.398 χλμ, περίπου 113 χλμ μεγαλύτερη του Πλούτωνα.
Ο Δρ Μπράουν βάφτισε το σώμα Ζίνα, από την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά. Μέχρι να καθοριστεί το επίσημο όνομα, τυπικά είναι το «2003 UB313».
Όπως και ο Πλούτωνας, η Ζίνα βρίσκεται στη Ζώνη του Κούιπερ, έναν δακτύλιο πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα που βρίθει από κομήτες και παγωμένα σώματα.
Η επιτροπή που θα συντάξει το νέο ορισμό θα πρέπει να λάβει υπόψη και τους πλανήτες που ανακαλύπτονται γύρω από μακρινά άστρα. Οι περισσότεροι μεγαλύτεροι από τον Δία, ορισμένοι κάτι ανάμεσα σε πλανήτη και αποτυχημένο άστρο.
Ορισμένοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να υπάρξει συμβιβασμός και να δημιουργηθούν πολλές κατηγορίες πλανητών ανάλογα με τη σύστασή τους, όπως υπάρχουν και πολλές κατηγορίες άστρων. Ο Δίας θα ήταν έτσι ένας «γιγάντιος αέριος πλανήτης», ενώ ο Πλούτωνας και η Ζίνα «παγωμένοι πλανήτες νάνοι».
Πάντως όποιος και αν είναι ο ορισμός του πλανήτη, θα πρόκειται απλώς για μια σύμβαση που βοηθά το έργο των αστρονόμων και τους εκπαιδευτικούς. Η ουσία των νέων παρατηρήσεων είναι ότι το Ηλιακό Σύστημα είναι πλουσιότερο και πιο μυστηριώδες από ό,τι νομίζαμε.





Στίς 24 τού μηνού:

Ο μικρός και μακρινός Πλούτωνας χάνει τον τίτλο του πλανήτη, καθώς η Διεθνής Αστρονομική Ένωση υπερψήφισε την Πέμπτη την πρόταση στην οποία οδήγησαν πολυήμερες διαμάχες και διαπραγματεύσεις.
Ήταν τόσο έντονη η ασυμφωνία μεταξύ των ειδικών, στην προσπάθεια να δημουργηθεί ο πρώτος ορισμός για τους πλανήτες, ώστε οι οι αστρονόμοι αποφάσισαν τελικά να περιοριστούν στα σώματα του Ηλιακού Συστήματος και να μην συμπεριλάβουν στον ορισμό τους δεκάδες πλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί σε άλλα συστήματα του Γαλαξία.
Οι 2.500 σύνεδροι στη συνάντηση της Ένωσης στην Πράγα κλήθηκαν ψηφίσουν το σχέδιο που παρουσιάστηκε την Τετάρτη, έπειτα από την απόσυρση δύο προηγούμενων προτάσεων που προκάλεσαν αντιδράσεις.
Η τελευταία πρόταση ορίζει πλανήτες τα σώματα που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, διαθέτουν αρκετή μάζα και βαρύτητα ώστε να έχουν αποκτήσει σφαιρικό σχήμα και κυριαρχούν στην τροχιακή ζώνη στην οποία κινούνται.
Ο Πλούτωνας βγαίνει εκτός λίστας, αφού η τροχιά του τέμνει την τροχιά του πολύ μεγαλύτερου Ποσειδώνα.
Με τον ορισμό αυτό οι επιστήμονες ξεχωρίζουν τους οκτώ «κλασσικούς πλανήτες» -κατά σειρά από τον Ήλιο: Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Αρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός, Ποσειδώνας- από τα πολυάριθμα παγωμένα σφαιρικά σώματα που κινούνται στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος, τη λεγόμενη Ζώνη του Κούιπερ.
Ο Πλούτωνας -μικρότερος από τη Σελήνη- θα λογίζεται πλέον «πλανήτης νάνος», όπως εξάλλου και ο μεγαλύτερος δορυφόρος του, ο Χάροντας. Στην ίδια ομάδα κατατάσσεται επίσης η Δήμητρα, που είχε ονομαστεί πλανήτης τον 19ο αιώνα αλλά αργότερα πέρασε στο «κλαμπ» των αστεροειδών, καθώς και το 2003 UB313, ένα σώμα μεγαλύτερο από τον Πλούτωνα που ανακαλύφθηκε πριν από τρία χρόνια.
Τα τρία αυτά σώματα θα είχαν ταξινομηθεί στους πλανήτες αν είχε γίνει δεκτή η πρώτη πρόταση της Ένωσης, που παρουσιάστηκε την περασμένη Τετάρτη. Όριζε πλανήτη κάθε σφαιρικό σώμα που περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο. Οι πλανήτες σε αυτή την περίπτωση θα ήταν τουλάχιστον 12 και πιθανώς δεκάδες ακόμα.
Όμως αστρονόμοι που συμμετέχουν στο συνέδριο και δεκάδες συνάδελφοί τους έστειλαν επιστολές και email διαμαρτυρόμενοι, επιμένοντας ότι ένας πλανήτης πρέπει να είναι το κυρίαρχο σώμα στη «γειτονιά» του.
Μετά την αποδοχή της απαίτησης αυτής, οι πλανήτες μένουν οκτώ, ενώ τα μικρότερα σώματα είναι είτε «πλανήτες νάνοι», όπως ο Πλούτωνας, είτε «μικρά σώματα του Ηλιακού Συστήματος», όπως οι αστεροειδείς και οι κομήτες.

Μπαγιάτικε!

Μιά, όπως όλες, Δευτέρα.

Γυρνώντας πρός τό κουβά νά πετάξω μιά μικρή, άδεια, σακούλα, (αρχή κινήσεων μαρτυρούντων φευγάλα) βλέπω τί σωρό απορριμάτων δημιούργησα (!) 10 ώρες. Δέν είναι καθόλου αφύσικο τό ότι πάμε κατά διαόλου. Φρικιαστική η αναλογία όγκου, βάρους απορριμάτων ανά άτομο.

Δέν έχω όρεξη γιά τίποτε. Ούτε νά σχολάσω, νά φύγω, νά γυρίσω.

Ζητούνται επειγόντως ενδορφίνες.

Πορφυρογέννητη Γωνιά.

ΟΦΗ – ΑΕΚ 1-1 (Παγκρήτιο) 27/8/2006
Πρωτάθλημα – 2α Αγωνιστική
22 Χιώτης, 31 Γεωργέας, 55 Δέλλας, 5 Τσιρίλο, 13 Παουτάσο, 23 Λάκης (64΄ 11 Μαντούκα), 25 Έμερσον, 17 Ίβιτς, 99 Ζούλιο Σέζαρ, 33 Λυμπερόπουλος (79΄ 19 Λαγός), 35 Καπετάνος (30΄ 9 Ντελίμπασιτς).
Σκόρερ: 33’ Ντελίμπασιτς
Κίτρινες: Ιβιτς, Εμερσον, Λυμπερόπουλος
Διαιτητής: Τσαχειλίδης (Πειραιά)

ΤΟ ΚΟΥΤΟΥΚΙ ΤΗΣ «ΔΕΣΜΗΣ ΤΗΣ ΑΝΟΡΕΞΙΑΣ»

μπιφτεκια -> σουτζουκι κρασι με το κιλο®

στα καρβουνα® πολιτικο καραφακι ουζο®

Λεχματζουν μπυρα βαρελι®

Απεναντι®

ζωντανο προγραμμα guest star τζινα βαρωνη

δωρεαν ερμαφροδιτεσ κατσαριδεσ

γιαουρτι με μελι we # u

γυροσ ® πατσασ®

γιαουρτλου® καθ’εκαστη

παπουτσακια® (ποδαρακια με τα νυχια προσ τα κατω

νο 38à44U47, +()() για να πιανει)

νο 37,45,46 εξαντληθηκαν

γαρδουμπα®

σπλιναντερο®

εξοχικο®

ολα με αγνα υλικα

Extra - ※ μουνοτριχεσ κανταϊφι

menu ※ καποτεσ γεμιστεσ

※ περιοδοσ γριασ νοσοκομασ

※ αρχιδοσακουλεσ γεμιστεσ

με ψιλοκομμενο πεοσ καρβουνιαρη

※ κωλοπαϊδακια πουστη

Άπό έναν σχολικό τοίχο, πρό 14ετίας.

Στό ασιμάκι καί τήν συμβία του.

Πότε τό διάλειμμα; Κατουριέμαι...

Όταν ξεκίνησε τό διεθνές συνέδριο γενετικής στό Κέννελμπαχ τής Αυστρίας, ουδείς περίμενε ότι οι κατακλειδικές ανακοινώσεις του θά ήσαν τόσο κομβικού σημείου ώστε ο Δαρβίνος νά θεωρηθή, τίνι τρόπω, passé.

Τό θέμα του δέν μαρτυρούσε πόσο συγκλονιστικά δεδομένα θά ανακοινώνοντο. Οι συμμετέχοντες είχαν εστιασθή στήν έρευνα μιάς ιδιαζούσης γονιδιακής ακολουθίας. Δέν τούς πήρε πολύ καιρό νά καθαρίσουν τό υπό μελέτη υλικόν (μέσω φυγοκεντρίσεως καί λήψεων ηλεκτρονικού μικροσκόπιου) καί διά τών προκυψάντων αποτελεσμάτων νά συμφωνήσουν όλοι (μέ αγαστή σύμπνοια, χωρίς κανείς νά διαφωνήση) ότι η εξέλιξη τού ανθρωπίνου είδους έχει αλλάξει πλέον ρυθμούς καί χαρακτηριστικά.

Μήν τρομάξει ο αδαής αναγνώστης. Αι ανακοινώσεις δέν περιορίζονται σέ δυσνόητη ή κάλλιον, ακατανόητη ορολογία. Η προσπάθεια εκλαϊκεύσεως τών δεδομένων αυτών, ήταν επιτυχής καί μπορεί νά ευπαρουσιάζηται.

Λένε, είπαν, κατέληξαν, λοιπόν, ανεκοίνωσαν ότι:

Ο νέος άνθρωπος (όχι τό μειράκιον, όχι ο έφηβος, όχι ο – άς πούμε – τριαντάρης) τό νέο υπο-είδος (έάν μπορούμε έτσι νά τό χαρακτηρίσουμε), αυτό πού, συνεδρίω, επισημάνθηκε, έχει ένα ιδιαίτερο, καινό χαρακτηριστικό. Ένα. Μόνον ένα. Όχι κάτι φοβερά εξώφθαλμο· δέν έχει δηλαδή, δυό κεφάλια ή τελάρα τοματών αντί κνημών. Διαφέρει από τόν γνωστό μέχρι τά τώρα άνθρωπο τόσο όσο κάποια νέα μοντέλα ηλεκτρονικών ειδών στά οποία βάζουμε στό τέλος τής ονομασίας τους ένα : «i»

Συναντάται σέ όλην τήν υφήλιο· στό βόρειο ημισφαίριο περισσότερο, ενώ κι η Αφρική διαθέτει τέτοιο είδος ανθρώπου. Τό μόνο κενό είς τήν όλην αρτίως στοιχειοθετημένη έρευνα πού υφίσταται, είναι στό θέμα τής ονομασίας τού είδους αυτού. Τό χόμο σάπιενς, παρωχημένο πλέον. Ίσως εάν αναφερθούν τώρα τά χαρακτηριστικά του νά γίνη δυνατόν νά «βαπτισθή».

Μπορείτε πάντως, νά τόν, πολύ εύκολα, αναγνωρίσετε. Κυκλοφορεί έξω. Είτε μέ καύσωνα, είτε μέ ήπια ζέστη. Γιά νά έλθουμε στά καθ’ημάς, θά τόν δήτε νά κατεβαίνη τήν Ερμού χαζεύοντας βιτρίνες καί (προσπαθώντας νά διακρίνη) στρινγκάκια σέ πασχιούς (σίκ) ελληνικότατους κώλους. Θά ανεβαίνη τήν Βασιλίσσης Σοφίας στό Πασαλιμάνι, φτύνοντας αφίσες τού νύν δημάρχου, θά αράζη στού Φιλοπάππου κροταλίζοντας δάκτυλα, θά χωνεύη μπριζολάκια στά Παλούκια, στήν Σαλαμίνα, θά τρώη λόλιποπ στήν Βασιλέως Παύλου, στήν Καστέλλα, μέ θέα τόν Σαρωνικόν. Εάν προσέξητε καλλίτερα, εκεί χαμηλά, στό ξυλάκι τού λόλιποπ, πρίν αρχίση νά λιώνη η γρανίτα καί κυλήσει, τά χέρια τού φίλου μας, τού εκπρόσωπου τού νέου υποείδους, δέν καταλήγουν σέ δάκτυλα, δέν τελειώνουν σέ νύχια αλλά σέ…κινητόν.

Ναί λοιπόν... Άπαντες οι γενετισταί τούτο δηλώνουν, αυτό καταθέτουν. Η αυγή, η γένεση ενός νέου ανθρώπου μέ αυτό τό χαρακτηριστικό.

Θά τόν δής νά περιφέρεται. Τί; Άναψε, έχει τσιγάρο στά χέρια; Όόοοοοχι! Θά προτιμήση στά δάκτυλα τό κινητόν νά διατηρήση τήν μοναξιά. Τό παλλάς, ή τό 22 αντινικότ, μπορεί καί νά αράξη στήν τσέπη τού τζήν, ακόμη καί αναμμένο νά είναι. Τό κινητό είναι πλέον η προέκταση τών χεριών. Μέγας ανταγωνιστής τών νυχιών καί όχι μόνον!

Τό ιδρωσοσταλιδέ αυτί (ειδικώς τώρα μέ τόν καύσωνα!) φαγουρίζει; Ε! Κινητώ τώ τρόπω θά ανακουφισθή...

Τό γιά φαγητό ραντεβού του δείχνει νά έχη κατάληξη καύσεως τών θερμίδων, μέ τήν καλή του νά τόν περιμένη τρίβουσα σκέλη; Ακόμη καί στόν τής κλειτορίδος ερεθισμόν, τό κινητόν αναλαμβάνει δράσιν. (Έχει καί ενεργόν πορτάκι καλέ!)

Θά κομβιώση τό «4» στόν ανελκυστήρα τού γνωστού μεγάρου στήν Αγίου Κωνσταντίνου στό Μαρούσι μέ τήν κεραία τού τηλεφώνου ενώ η μούτζα του πρός τό ασανσέρ πού αργεί δέν είναι πέντε φάσκελα αλλά μιά οθόνη υγρών κρυστάλλων.

Δυσκοιλιότητος τό ανάγνωσμα, μέ τό κινητό του θά συνδράμη στίς εσχατιές τού εντέρου, μπάς κι ανακουφισθή, ενώ όταν πέρδεται εφαρμόζεται φωνητική κλήση. Θά τινάξη τήν στάχτη τσιγάρου (α ρέ πορτάκι!) , σαλιώνει καί τό κουμπάκι τής δίεσης όταν γυρίση φύλλο στήν εφημερίδα. (Εάν αυτή είναι η «Εποχή» καί τό «Πρίν», τότε θά αυνανισθή έτσι, θά τυραννήση τήν πόσθη μέ τό κινητόν του).

Χαστουκίζει τήν φίλη του πού τόν χλεύασε λέγουσα κάτι γιά τόν μισθό καί τό τσουτσούνι του, αφήνοντας στήν παρειά της σημάδι keyboard κι όχι παλάμης, ενώ αντί χειραψίας, τό «χαίρε» εκφράζεται μέσω κάποιου ringtone…

Κάνει τόν σταυρό του μέ αλλαγή προφίλ καί οργίζεται μέ έναν πολύ δυνατό ήχο κλήσης. Ηρεμεί όταν η μπαταρία του δείχνει παντελώς γιομάτη καί αγχώνεται όταν κάποια αξεσουάρ αγνοούνται νομομερφικώς.

Τό μπάνιο δέν είναι λούσιμο αλλά καθαρισμός τής usb επαφής καί αχνοπέρασμα τής επιφανείας του μέ ουδέτερο καθαριστικό. Είς περίπτωσιν (απευκταίας) συλλήψεως, η ενδεχομένη τεκνοποιία διακόπτεται όχι μέ τούς παραδοσιακούς τρόπους αλλά μέσω ενός κλίκ στό κόκκινο κουμπάκι. Έτσι απλά.

Οι επιστήμονες προοικονομούν πώς, αντιληφθείς ο νέος άνθρωπος τό πλησίασμα τού βιολογικού του τέλους, η διαθήκη του δέν θά ζητά ταφή ή καύση αλλά ανακύκλωση. Θά κάνη καί μιά κάποια μικρή δωρεά στήν ΑΦΗΣ - Ανακύκλωση Φορητών Ηλεκτρικών Στηλών.



Επιμύθιον: Σπάστε τά κινητά σας.

Λευκασμένος Χημικός Πολτός ποιότητος μπόμπα!

Γιά τά μάτια τού κόσμου έστω (άν καί εμείς δέν χρειαζόμαστε πειστήρια· ξέρουμε πόσο πούρα ιδεολόγοι είστε, πόσο πλάι στόν έχοντα χρεία, στόν τής γής τόν κολασμένο τής πείνας σκλάβο) μήπως, αγαπούλες , νά στέλνατε τό κατιτίς σας;
Όχι πολλά - κάτι συμβολικό μωρέ.. 3.000 ευρώ άς πούμε... Κι άν χαλιέστε από τήν μορφή τού νομίσματος τσακώσατε ολίγον μπλάνκο καί φτιάξτε κάνα τέτοιο:

Τό λεπόν... 3.000 ευρίδια γιά 15 κόμματα:

ΚΚΕ
Λιβανέζικο ΚΚ,
Κόμμα τού Λαού τής Παλαιστίνης,
ΚΚ Ισραήλ,
Ιορδανικό ΚΚ,
Συριακό ΚΚ,
Κόμμα Τουντέχ τού Ιράν,
ΚΚ Κούβας (ζή ο φύρερ Αλέξανδρος;)
ΚΚ Ρωσικής Ομοσπονδίας,
Πορτογαλικό ΚΚ,
ΚΚ Τουρκίας,
Σουδανέζικο ΚΚ,
Ενοποιημένο ΚΚ Γεωργίας,
Δημοκρατικό Βήμα Μπαχρέιν
ΑΚΕΛ

μάς δίδει αναλογίαν διακοσίων έουρων σέ κάθε κόμμα. (68.150 δραχμαί)

Τίποτε!

Μιά οσχέου τρίχα από τά συνολικά έξοδα γιά τά κωλόχαρτα π.χ. τών συνέδρων.


ΥΓ: Ο Αλαβάνος στήν Χαλκιδική; Ένα, η καταστροφή τής Ολύνθου, δύο η φωτιά προχθές, καί τρία ο $%^#$%#$%%#$$% στό τόπο τής καταστροφής... Λές νά επιβιβασθή σέ κάνα ελικόπτερο μέ άγαρμπο οδηγό; Όχι όχι! Οξαποδώ φυλάξοι!

Kushe Aunsai

Έμαθα ότι η κυβέρνησις τού Νεπάλ είχε αργία τήν ψεσινή ημέρα. Kushe Aunsai. Father’s day ελληνιστί. Γιατί μόνον εκεί ρέ φίλε; Ε ρέ αδικίαι!

Πορφυρογέννητη Γωνιά

ΑΕΚ - Χάρτς 3-0 (ΟΑΚΑ) 23/8/2006
Γ’ Προκριματικός Γύρος Champions League – Β΄ Παιγνίδι
22 Χιώτης, 31 Γεωργέας, 55 Δέλλας, 5 Τσιρίλο, 13 Παουτάσο (72' 88 Τόζερ), 25 Έμερσον, 17 Ιβιτς, 19 Λαγός (54' 23 Λάκης),99 Σέζαρ, 33 Λυμπερόπουλος (83' 79 Καμπάνταης), 35 Καπετάνος
Σκόρερ: Σέζαρ 79' (πεν.), 86', Λυμπερόπουλος 82'
Κίτρινες: Σέζαρ, Γεωργέας, Λυμπερόπουλος
Διαιτητής: Γ. Μπασκάκοφ (Ρώσος)

Σίνδονος

Malice.

Είμαι ξαπλωμένος καί έχει ζέστη. Πολλή. Δέν μπορώ νά τήν συνηθίσω. Καθόλου. Παρότι μού έχει καβατζώσει την προσοχή καί μού τήν έχει (συνεχώς) προσηλωμένη, δεν μπορώ νά εξοικειωθώ μ’αυτήν. Προκύπτει κάτι και η προσήλωση αποσπάται. Μιά παλάμη – καίτοι τα δάκτυλά της έχουν μιά κάποια ντροπαλάδα – απλώνεται πρός τά εμένα, όχι εντελώς διστακτικά. Άς όψεται τό λίκνο της, ένας βραχίονας, θράσους απιστεύτου. Δυσαρεστώμαι ολίγον τί καθώς αυτή η παλάμη δυναμώνει τήν λάβρα, μιά ίσως νυκτόβια ανθ(τ)ηλιά. Γυρίζω λίγο, τό σώμα μου πρός τό αντίστοιχο λίκνο τού βραχίονος. Τά μάτια μου έχουν συνηθίσει στό σκοτάδι, μπορώ καί τήν διακρίνω μέσω κάποιων - σχεδόν κάθιδρων – επιφανειών αμοιβοειδούς σχήματος.

Πλησιάζω.

Ανταποδίδω τίς θωπείες.

Σταματώ. Οπισθοχωρώ.

Γυρίζω πλάτη, δηλαδή θέλω χάδι στήν γλώσσα τών χαμούρηδων. Η γνωστή χείρ επαναρχίζει.

Αχ, είναι τόσο σκλαβωτικά γουργουριστικό όλο αυτό πού νομίζω ότι θά λιώσω. Όχι λόγω καύσωνος τό λιώσιμο, αλλά από τήν (ηδεία) παράλυση...

Όχι λόγω καύσωνος, είπες; Τί έγινε η ζέστη καλέ; Μέχρι πρίν άπό λίγο σού έτρωγε ότι διαθέσιμο κιλομπάυτ μή αλλά καί παρά-φαιάς ουσίας διέθετες...

Προφανώς (σίγουρα δηλαδή) όλο αυτό τό ode to chαμουρεύειν, άφησε στήν μπάντα κάθε εφίδρωση, κάθε δυσφορίας μόρια, κάθε ασφυξίας επιφώνημα... Συνέχισα νά αφήνωμαι... Τό χέρι κι η κάτοχος της, εθελόντρια στόν ανίδρωτο κόπο σέ φόντο συνεχούς διά πόρου υγράδας, δέν έπαυε ούτε γιά τά ευκόλως εννοούμενα. Συνέχιζε νά μέ μαλάζη, συνέχιζα νά γουστάρω.

Αυτό ήταν. Ο χρόνος τσαλαβούτησε όχι σέ αλμυρά σωμασύδατα αλλά σέ μιά δεξαμενή μερέντας.

Ένας φυσιολογικός άνθρωπος τί θά επέτρεπε στόν εαυτό του νά νοιώση αυτές τίς στιγμές; Τίποτε περισσότερο από τά ήδη αναφερθέντα. Γούστα.

Τότε όμως ήταν η στιγμή πού τό κατάλαβα. Δέν συνέβη απότομα. Ούτε μέ τρόπο πού νά ξαφνιάση. Μέ είδα νά ανοίγω τά μάτια μου στό σκότος καί νά τά κρατώ έτσι. Βραχείας διαρκείας, σκέψις. Ξέφυγα λίγο από τά εκεί μέ μιά νοερή περπατησιά καί θυμήθηκα φάσεις κατάμαυρες μέ ψωμωμένα αγκάθια.

Κατάλαβα, πείστηκα, πεποιθήσθηκα ότι... Ότι είμαι άνθρωπος κακός. Ναί ναί! Διότι ενώ θά έπρεπε νά κάθωμαι νά γουργουρίζω, σέ θέση εμβρυϊκή καί νά γουστάρω τρελλά, προτίμησα νά αφεθώ σέ αναδεύσεις χολής κακίας μέσα μου.

Τί κρίμα...

Όχι πώς τά αυτές τίς ημέρες τεκταινόμενα δέν πληγώνουν, αλλά τό πιό βαρύ είναι η δημιουργία αυτής τής παρακαταθήκης ξενερώματος στήν θέα τού κάρβουνου, τού μαύρου, τού απωθητικού, τά επόμενα χρόνια.

Σέ στενεύει στήν φτέρνα;

100 προτάσεις σέ 42 υπό σκιάν.

Τελικά ναί, είναι σίγουρο πλέον!

Τά βλογοσχόλια θεραπεύουν μέχρι καί τίς ανίατες (όλες) ασθένειες!

Τήν (πνευματική) παραπληγίαση όμως ορισμένων, δέν γίνεται μέ τίποτε!

Πορφυρογέννητη Γωνιά.

ΑΕΚ – ΠΑΟΚ 0-0 (ΟΑΚΑ) 19/8/2006
Πρωτάθλημα – 1η Αγωνιστική
28 Σορεντίνο, 31 Γεωργέας, 14 Τζιωρτζιόπουλος 5 Τσιρίλο, 4 Μόρας, 25 Έμερσον, 17 Ίβιτς (61΄ 35 Καπετάνος), 11 Μαντούκα (46΄ 99 Ζούλιο Σέζαρ), 23 Λάκης (61΄ 19 Λαγός), 33 Λυμπερόπουλος, 9 Ντελίμπασιτς
Σκόρερ: -
Κίτρινες: Τζιωρτζόπουλος, Καπετάνος, Τσιρίλο
Διαιτητής: Τσίκινης (Μεσσηνίας)

Δηλαδής ούτε γιά ανακύκλωση δέν θά τά στείλη;

Σέ τί διαφέρει τό νά πετάμε τά βιβλία άπό τό νά τά καίμε, λόγω τών ιδεών τών συγγραφέων τους;

Εγώ απαντώ: Σέ τίποτε!

Ο Α.Ρ.Δ. απεφάσισε νά πετάξη κάποια βιβλία λόγω επαφής τού συγγραφέως μέ τούς ναζί.

Κατάλαβε όμως, ότι έτσι αποκτά/απέκτησε απίστευτα ιδιαίτερη σχέση μέ αυτούς μιάς καί μετέρχεται/μετήλθε ακριβώς τού ιδίου μέσου αντιμετώπισης αντιφρονούντων, πού χρησιμοποίησαν καί αυτοί;

Μμμμμμμμμμμμμάτς!

Χαχαχαχα! Θά ήθελα νά διαβεβαιώσω τόν αγαπούλη (ο οποίος παίρνει χρυσό μετάλλιο στό γνώθι σαυτόν) ότι δέν είναι ο μόνος σαπροφυτούλης... Σαφώς κι αναγνώρισε τόν εαυτό του διαβάζοντας το «σαπρόφυτο» αλλά λυπάμαι... Λυπάμαι πού δέν θά’χει νά λέει κάποτε ότι...

Α! Καί πού’σαι αγαπούλη!;; Πού λές, δέν κολλάω, έχω τούς αδένες νά αναφερθώ ονομαστικά σέ σένα, εάν σέ σένα θέλω νά πώ κάτι. Σιγά μήν κάτσω νά τό γυροφέρω όταν θελήσω νά δείξω/αποδείξω πόσο κοκκινοφασιστάκι αλλά κυρίως όμως, πόσο σαπρόφυτο είσαι.... Αυτά τά ολίγα, χαβαλούλη μου, πού νόμιζες ότι θά ασχολούμασταν καί μέ σένα. Σιγά βρέ μαλάαααακα τώρα!

Φωνή βοώντος παρά θιν’αλός.

Καλέ άκου τό παλληκάρι πού σού μιλά!

Σού φωνάζει, γιά νά είμαι άκριβής, ξελαρυγγιάζεται νά σού καμαροδείχνη ερυθρές καρδούλες τών οποίων οι καμπύλες τους είναι σκανδαλώδικα συμμετρικές.

Απάντα, σκασμένο! Πρός τί ξηγιέσαι έτσι; Δέν σέ συγκινεί ούτε κάν η είκόνα του; Κύττα τον! Κύττα τον σού λέω! Χαμαί, όκλαδόν μάλλον, μέ τούς βραχίονες αφημένους παραιτημένα, τά χέρια στά γόνατα σάν κάπως νά γιογκάρη, αλλά όχι... Είναι η κλασσική εικόνα απελπισίας κάποιου... Καί η άπελπισία γίνεται απόγνωσις· νά κύττα! Τό τηλέφωνο δίπλα του, ασκόπως νά προσπαθή νά σού μιλήση!

Άκου τον! Παραδέξου τον! Άγάπα τον!

Μήν κάνεις τήν δύσκολη!

Άφέσου καί σέ κάποιον άλλον, πλήν τού έαυτού σου!

Νίτζα είπες; Χμ....

Δέν απαντούσαν όλοι: ποδοσφαιριστής, ηθοποιός, αστροναύτης*, ακροβάτης!

Υπήρχε πάντα μιά μειοψηφία πού δέν βάδιζε τίς λεωφόρους.

Ναί, καλέ μου, αγαπούλη, δέν είναι τά πράγματα όπως τά ξέρεις. Υπήρχαν κάποιοι πού δήλωναν από μικροί, ότι θά γίνονταν λαμόγια καί καρνάγιες εσχάτου βαθμού.

Οι ένδοξοι πολεμιστάδες, οι απαράμιλλα κορυφαίοι υπερασπιστές τής λογικής, οι επιδέξιοι χειριστές τής αντικειμενικά ορθής άποψης προφασίζονται θερινή ραστώνη (εδώ καί τρείς μήνες) καί κάνουν κοκοκό σέ κάτι ειδήσεις όπως αυτή:

69.052.199,31 ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟ 2005

Άπό τόν πίνακα απολογισμού τών δαπανών του 2005, πού υπέβαλε η Συνοδική Επιτροπή Κοινωνικής Προνοίας καί Ευποιίας, ενημερώθηκε η Ιερά Σύνοδος (7/6/2006), σχετικά μέ τις δαπάνες τής Εκκλησίας τής Ελλάδος γιά τήν διευθέτηση του σπουδαίου κοινωνικού καί φιλανθρωπικού της έργου. Σύμφωνα μέ αυτόν, τό συνολικό ποσό ανέρχεται στα 69.052.199,31 ΕΥΡΩ (23.529.536.914 δρχ.). Διατέθηκε δέ γιά τήν συντήρηση γηροκομείων, νοσοκομείων, θεραπευτηρίων χρονίως πασχόντων, ασύλων ανιάτων, τραπεζών αίματος, ιατρείων, ξενώνων, κέντρων στηρίξεως οικογενείας, κρατουμένων, οικοτροφείων, ορφανοτροφείων, βρεφονηπιακών καί παιδικών σταθμών, συσσιτίων, σχολών μουσικής καί αγιογραφίας, κατασκηνώσεων, γιά τήν αγορά φαρμάκων, τήν κάλυψη αναγκών απόρων, γιά τήν βοήθεια σεισμοπαθών, θυμάτων πολέμων καί φυσικών καταστροφών καί γιά υποτροφίες σέ Έλληνες καί αλλοδαπούς φοιτητές.

Τό ποσόν προφανώς είναι μικρό θά πούν κάποιοι. Τό ότι όμως, ουδείς τό ανέφερε (από τούς γνωστούς Α.Ρ.Δ) τό κάνει – μικρό ή μεγάλο – πάαααρα πολύ σημαντικό.


* κοσμοναύτης, εάν έξ απαλών ονύχων έδωνε (σύκ) διαπιστευτήρια ρουφιανοκομμουνιστικής υπόσχεσης.

U made our month.

Κάτι εντελώς μπουχαχά, μπομπάτα οξύ, κάτι πού τό θεωρώ (καί είναι) κλού ολοκλήρου τού ογδόου μηνός τού πέμπτου έτους τής τρίτης χιλιετηρίδος. Τό διαβάζω συνεχώς. Τό διαβάζω καί προσπαθώ νά τό αναπαραστήσω. Ιδιοποιούμαι δέμας Καρόλου Κούν, τόν παίζω ώς θεατράρχης τέχνης καί κάνω κάστινγκ. Ποιόν νά επιστρατεύσω νά πρωταγωνιστιάση; Ναι, καλό μου... Ποιός θά πρωταγωνιστιάση στήν σκηνή ήτις περιγράφεται στήν πρώτη πρόταση τού σεναρίου, τού γαμάουα κειμένου τού εντελώς μπουχαχά πού αναφέρω παραπάνω καί παραθέτω παρακάτω, παρασκευιάτικα (μάς γάμησες μέ τά «παρα»)


Επίλογος:

Ρε άντε παίξτε το πουλάκι σας λέω γω, όσο τουλάχιστον σηκώνεται ακόμα (αν). Η γενιά σας πέρασε και κατά γενική ομολογία τα κάνατε σκατά. Κανείς δε σας χρωστάει καμία απολύτως επανάσταση. Και κάτι ακόμα: κανείς δεν τα βάζει με την Αριστερά. Μόνο με το (ελλην)ορθόδοξο θρησκευτικού τύπου μαλακισμένο κομμάτι της. Και όχι με την έννοια “φταίτε”. Σιγά και μην… φταίτε. Με την έννοια “χαχα, πάρτε κάτι μαλάκες”. Καλοκαίρι είναι, είπαμε να γράψουμε κάτι ελαφρύ…