U made our month.

Κάτι εντελώς μπουχαχά, μπομπάτα οξύ, κάτι πού τό θεωρώ (καί είναι) κλού ολοκλήρου τού ογδόου μηνός τού πέμπτου έτους τής τρίτης χιλιετηρίδος. Τό διαβάζω συνεχώς. Τό διαβάζω καί προσπαθώ νά τό αναπαραστήσω. Ιδιοποιούμαι δέμας Καρόλου Κούν, τόν παίζω ώς θεατράρχης τέχνης καί κάνω κάστινγκ. Ποιόν νά επιστρατεύσω νά πρωταγωνιστιάση; Ναι, καλό μου... Ποιός θά πρωταγωνιστιάση στήν σκηνή ήτις περιγράφεται στήν πρώτη πρόταση τού σεναρίου, τού γαμάουα κειμένου τού εντελώς μπουχαχά πού αναφέρω παραπάνω καί παραθέτω παρακάτω, παρασκευιάτικα (μάς γάμησες μέ τά «παρα»)


Επίλογος:

Ρε άντε παίξτε το πουλάκι σας λέω γω, όσο τουλάχιστον σηκώνεται ακόμα (αν). Η γενιά σας πέρασε και κατά γενική ομολογία τα κάνατε σκατά. Κανείς δε σας χρωστάει καμία απολύτως επανάσταση. Και κάτι ακόμα: κανείς δεν τα βάζει με την Αριστερά. Μόνο με το (ελλην)ορθόδοξο θρησκευτικού τύπου μαλακισμένο κομμάτι της. Και όχι με την έννοια “φταίτε”. Σιγά και μην… φταίτε. Με την έννοια “χαχα, πάρτε κάτι μαλάκες”. Καλοκαίρι είναι, είπαμε να γράψουμε κάτι ελαφρύ…