inútil.

Τά Νέα τού σαββατοκύριακου ήταν μιά ενδιαφέρουσα έκδοση.

Είχε μπόλικα καλά.

Σέ αυτά τά μπόλικα δέν μπορώ νά κατατάξω τά φαρμακεία καί τούς ιατρούς υπηρεσίας. Ούτε τό τηλεοπτικό πρόγραμμα τών επαναλήψεων. Ούτε κάν τά διανυκτερεύοντα βουλκανιζατέρ.

Τό χιτάκι ήταν η συνέντευξη τού ανθρώπου πού διαμόρφωσε τό μονοτονικό σύστημα τής γραφής μας.

Η συνέντευξη ξεκινά μέ τίς διαβεβαιώσεις τού δημοσιογράφου γιά τό ότι ο αιωνόβιος, ο διαμορφωτής τού μονοτονικού διαθέτει σφρίγος, ξουράφι μυαλό καί αναθεωρητισμού στάση στά στερεότυπα περί φυράματος μυαλών τών γέρων. (Μιάς καί ένας 100ετής δέν είναι γέρος - γέρος είναι ένας 80άρης. Ένας κατοστάρης εσχατογερίζει).

Γιά νά δείξη ότι καίτοι εσχατόγερος, είναι λίαν τρέντυ, αρχίζει καί τά χώνει στό αρχιεπίσκοπα. Τού προκάλεσε μεγάλη θλίψη, λέει απογοήτευση κι αγανάκτηση. Τί προκάλεσε όλα αυτά τά μόνο σέ γκογκολικό μυθιστόρημα συναντώμενα; Η υπέρ τών τόνων στάση τού χριστόδουλα κατά τόν κο Κριαρά.

Δεκτόν.

Στό καπάκι, ο διαμορφωτής τού μονοτονικού συστήματος γραφής, απαντά σέ κάτι πού μοιάζει ερώτηση τού δημοσιογράφου:

Θεωρώ αναγχρονιστικό νά συζητούμε ακόμα τό θέμα τού μονοτονικού, πού είναι μιά απλουστευτική καινοτομία στήν γραφή μας. Δέν είναι ανόητο νά θέλουμε νά κάνουμε τήν γραφή μας δυσκολότερη;

Τάδε έφη Κριαράς. Πόσο ταιριαστή θά ήταν μιά απλή προσθήκη στήν θέση του αυτή καί η (στήν σφαίρα τής υπόθεσης) απάντηση νά ήταν ώς εξής:

Θεωρώ αναγχρονιστικό νά συζητούμε ακόμα τό θέμα τού μονοτονικού, πού είναι μιά απλουστευτική καινοτομία στήν γραφή μας. Δέν είναι ανόητο νά θέλουμε νά κάνουμε τήν γραφή μας δυσκολότερη; Δέν είναι πλέον επιτακτική ανάγκη νά συνεχιστεί η καινοτομία εκείνη πού εφαρμόστηκε πρίν από 24 χρόνια; Η έν λόγω απλούστευση θά πρέπει νά εφαρμοστεί στά δίψηφα φωνήεντα, αλλά καί π.χ. στό ύψιλον, στό ήτα καί στό γιώτα όταν «μνημονεύουμε» τόν φθόγγο «ι». Μόνο «ι» όταν προφέρουμε τό «ιιι»

Η θέση τού διαμορφωτή τού μονοτονικού συστήματος γραφής μας δέν φαίνεται νά αναμένη, δέν είναι ξεκάθαρα ελλιπής, ή έστω γεμάτη τρυφηλές προσδοκίες γιά ολοκλήρωση; Ολοκλήρωση τής απλούστευσης αυτής. Κατάργηση τών τόνων --> Κατάργηση τού ύψιλον/ήτα/έψιλονγιώτα/ομικρονγιώτα

Υπό κανονικές συνθήκες εάν ο δημοσιογράφος ήταν δημοσιογράφος καί όχι λιβανιστής θά ρωτούσε κάτι τέτοιο... Ή πάντως – έστω, πιθανώς - θά ρωτούσε πώς βλέπει τίς (μουλωχτές) κινήσεις απλούστευσης τής ορθογραφίας, τονισμού (σέ ατονισμό). Είναι όμως, κάτι τέτοιο, δυνατόν από δημοσιογράφο τού ΔΟΛ, τού Ταχυδρόμου όταν κατά τόν «δημοσιογράφο», λιβανιστή: «ήδη , τότε (1981) ο ταχυδρόμος, μέ διευθυντή τόν Νίκο Κυριαζίδη, είχε καθιερώσει τό μονοτονικό...» Η στιγμή αυτή θυμίζει ντροπαλούς στρέητ φιλοτελιστές οι οποίοι (ελλείψει γυναικών) τήν βρίσκουν, χαϊδεύοντας ο μέν, τό όσχεον τού άλλου. Καί μάλιστα το σημείον μεταξύ κωλοτρυπίδος καί κατάληξης τού οσχέου· καλή φάσις ναί!

Κατεβαίνοντας καί διαβάζοντας, φαινόταν ο διαμορφωτής τού μονοτονικού συστήματος γραφής μας, κος Κριαράς ότι έχει αλκοολίκι τήν αναφορά πολλών ονομάτων - προσωπικοτήτων τής πολιτικής ζωής εκείνων τών χρόνων (Γ. Ράλλης, Αν. Παπανδρέου, Λ. Βερυβάκης, Γ. Μαύρος) τονίζοντας ότι όλοι αυτοί κρέμοντο από τά χείλη του, τού έγλυφαν τά αρχίδια ώστε νά διεκπεραιώση τό (τί νά λέμε! Θεάρεστο καί βάλε) έργο του. Ο δέ Μαύρος (κατά τόν διαμορφωτή τού μονοτονικού συστήματος γραφής μας φέρεται νά) λέει:

«Τί γίνεται, ακόμα τό μονοτονικό;»

(Άντε καλέ! Πεινάω! Μέ έχεις λιγώσει Κριαρά! Σέρβιρε τό λουκούμι σου!)

Δέν είναι καθόλου τυχαίο τό ότι ο διαμορφωτής τού μονοτονικού συστήματος γραφής μας, Κριαράς σέ όλον αυτόν τόν ορυμαγδό αναφοράς ονομάτων, δέν αναφέρει ούτε μισό όνομα κάποιου μή πολιτικού. Κάποιου φιλολόγου ρέ παιδί μου! Κάποιου γλωσσολόγου! Στό φινάλε, γιά τούς τόνους δέν ήταν τό ζήτημα; Όχι γιά τό εκλογικό σύστημα! Ο Μαύρος δέν έτρωγε τά νύχια του μέ αγωνία γιά τήν απλή αναλογική! Πουθενά λοιπόν! Πουθενά! Κανείς άλλος, πλήν τού Κριαρά δέν αναφέρεται ώς μελετητής (σχετικής ειδικότητος) τού ζητήματος. Σέ αυτήν τήν κατάσταση πού λίγο θέλει γιά να χαρακτηριστή κωλοχανείο, έρχεται (κατά τόν διαμορφωτή τού μονοτονικού συστήματος γραφής μας, Κριαρά) νά δέση μιά βερυβάκειος παρατήρηση:

- Νά μού πήτε τί είδους μονοτονικό νά κάνουμε...

Δέν ξέρω εάν ο διαμορφωτής τού μονοτονικού συστήματος γραφής μας, Κριαράς τού απήντησε: ψητό, στόν φούρνο μέ πατάτες, καί κόκα κόλες γιά ρεψίματα πού θά μού λειώσουν τήν μασέλα, αλλά πού ακούστηκε (πρώτον) νά επιβάλλωνται μέ διατάγματα καί νόμους κανόνες γραμματικής [δεδομένου ότι μιά γλώσσα εξελίσσεται στίς γλώσσες τών ανθρώπων κι όχι σέ μέρη όπου κλάνουν 300 (τό πολύ καί σπανιότατα) σταυροθήρες] καί (δεύτερον) η κατάργηση ενός συστήματος νά έχη παραλλαγές. Είναι πραγματικά απίστευτο τό πόσες εξαιρέσεις έχει τό μονοτονικό σύστημα τού έν κρανίω τρικυμίας διαμορφωτή τού μονοτονικού συστήματος γραφής μας, Κριαρά. Τέλος, είναι αισχρό νά προφέρεται καί μόνον τό «διαμορφωτής συστήματος γραφής». Πότε άλλοτε υπήρξε διαμορφωτής γραφής; Στά τόσα χρόνια ιστορίας...

Έλα ντέ! Κάνας σχετικός μέ τό άθλημα νά μάς πή; Ο διαμορφωτής τού μονοτονικού συστήματος γραφής μας Κριαράς, είναι ασταμάτητος. Καίτοι γυιός βιοπαλαιστή, στό ναυτικό, σχεδόν αμέσως, υπηρέτησε γραφιάς! Καί όχι απλώς γραφιάς στό Ρέθυμνο π.χ., αλλά στό κέντρο τών Αθηνών! Η απόλυτη προσωποίηση τού βύσματος, τού τσιμπουκιού! Ποιός ξέρει τί κόσμο έδωσε, τί κατουρημένες ποδιές φίλησε, πόσα όσχεα θώπευσε, γιά νά περάση ζωή καί κότα στήν Κλαυθμώνος... Τέλος πάντων, μιά απλή υπόθεση...! Μπορεί, όλα τά τού ναυτικού νά ήταν μιά ευτυχής συγκυρία γιά τόν διαμορφωτή τού μονοτονικού συστήματος γραφής μας Κριαρά.

Συνεχώ.

Ο διαμορφωτής τού μονοτονικού συστήματος γραφής μας Κριαράς, δέν μπορεί νά κρυφτή... Τό μπουμπουνίζει...

Ο δημοσιογράφος – λιβανιστής τόν ρωτά:

«Πώς κι έτσι ρέ μάγκα, δημοτικιστής;»

Κι αυτός χωρίς νά ντραπή, μεταξύ άλλων, απαντά:

«Μιά πολιτική τοποθέτηση.»

Έτσι εξηγείται η κωλοσφίξη καί τό μπλά μπλά μέ πολιτικούς, όπως τονίστηκε παραπάνω, εκεί πού ούτε γιά δείγμα δέν αναφέρθηκε μισό όνομα γλωσσολόγου... Κάποιου επιστήμονος περί γλώσσας ρέ σύ... Δέν γινόταν φάση γιά τό ζήτημα τού κλιματισμού τής βουλής! Γιά τήν γλώσσα είχαν σκάλωμα! Καί φοβερό τό κίνητρο τού οριακά σαλτιμπάγκου διαμορφωτή τού μονοτονικού συστήματος γραφής μας Κριαρά. Δέν έγινε δημοτικιστής επειδή ώς επιστήμων διεπίστωσε κάποια δεδομένα. Όχι! Δημοτικιστής καί μονοτονιστής επειδή ήταν σοσιαλιστής.... Πιάσ’το αυγό καί κούρευ’το...

Ποιός μπορεί λοιπόν νά αμφισβητήση ότι τό μονοτονικό ήταν μιά συνέπεια τής μαλακίας πού είχε πιάσει τούς πολιτικάντηδες (ναί, αυτούς πού κλάνουν στήν βουλή) μετά τό 74; Το λέει ξεκάθαρα ο εσκατόγερος Κριαράς. Το παραδέχεται!

Κάτι άλλο ξεκάθαρο πού αναφέρει ο διαμορφωτής τού μονοτονικού συστήματος γραφής μας, είναι αυτό πού γνωρίζουμε όλοι. Τό ότι η αρχαία δέν είχε τόνους. Καί οι τόνοι επινοήθηκαν τό 1000 μ.Χ..

Γιατί τότε κε Κριαρά, διαμορφωτή τού μονοτονικού συστήματος γραφής μας, δέν κατήργησες όλους τούς τόνους, αλλά άφησες – δίκην μικρού νυχιού – έναν καί μοναδικό; Είχαν οι αρχαίοι, τόνο; Αφού κριτήριό σου - γιά να κατηγορήσης τούς πολυτονιστές είναι τό τί έκαναν οι αρχαίοι, τότε γιατί διετήρησες τόν τόνο; Γιατί νά κουράζωμαι τώρα πατώντας τό δίπλα στό λάμδα, κουμπάκι τού κήμπωρντ; Ε; Χρειαζόταν; Όσο περιττή είναι η δασεία στό έψιλον τού Ελλάδα, άλλο τόσο κι ο τόνος στό άλφα του. Καί τά δύο χρόνο τρώνε... Έτσι δέν είναι; Δηλαδή μιά πρόταση, η άς πούμε : «Σου χρωσταει μεγαλη χαρη το ελληνικο πνευμα, εσκατογερε Κριαρα» δέν είναι καλύτερη από τήν: «Σού χρωστάει μεγάλη χάρη τό ελληνικό πνεύμα, εσκατόγερε Κριαρά». Λιγότερο χρόνο θέλει.

Όπως τό τζηζμπέργκερ από τόν μουσακά.