23 ἀκαδημαϊκοὶ στηρίζουν τὸ ἀντάρσυα!

Ἡ ἀριστερὴ δὲν μπορεῖ μὲ τὴν καμμία νὰ καταπιέσῃ ἕνα πρωτόγνωρο καὶ ξεσηκωτικὸ συναίσθημα διότι ἅπαξ ἄντρας τὴν ἔχει τόσο κοντὰ τόσο πολὺ κοντὰ τὴν ἔχει πλησιάσει ὁ δίπλας της φίρμα μεγάλη τοῦ κινήματου τί πιὸ φυσικὸ ἀπὸ τὸ νὰ κρατᾷ αὐτὸς τὸ ὄφωνο διαθέτων πρὸς ἐπίρρωσιν αὐτοῦ τοῦ κάτι κλίση ἡδυπαθῆ τῆς κεφαλῆς σωστὸς πὸπ στὰρ ταμὰμ ὁ πιὸ δίπλας κλασσικὴ φάτσα καθηγητῆ μαθηματικῶνε δευτεροβάθμιας σωρεύει ὅλα τὰ ἀπωθημένα ἡμῶν τῶν κάποτε μαθητῶν ἤτοι γιὰ πολλὲς κλωτσιὲς μπουνιές κανεὶς οἶκτος μέχρι νὰ φτύσῃς τοὺς στὴν μὲ κιμωλία γιομάτη χούφτα σου κοπτῆρες ἐνῷ ὁ ἄκρη δεξιὰ μὲ ἀμφίεση καὶ περιβολὴ ἐξόχως ζαπατεπαναστατικὴ ἀνταρσία σοῦ λέω κατὰ τοῦ σφαγείου κυβέρνησης ΕΕ ΔΝΤ ἡ ἀντικαπιταλιστικιὰ Ἀριστερὰ στὸ προσκήνιο ἰδέτε μας!

ἀνακοίνωση Βασιλέως Κωνσταντίνου

Τὸ τελευταῖο διάστημα τὸ γραφεῖο τοῦ Βασιλέως Κωνσταντίνου, πρώην Βασιλέως τῶν Ἑλλήνων, λαμβάνει πολλὰ μηνύματα ποὺ ζητοῦν ἀπὸ τὸν Βασιλέα Κωνσταντῖνο νὰ τοποθετηθεῖ σχετικὰ μὲ τὶς ἐπικείμενες κοινοβουλευτικὲς ἐκλογές. Στὰ πλαίσια αὐτῶν τῶν αἰτημάτων τὸ γραφεῖο τοῦ Βασιλέως Κωνσταντίνου, πρώην Βασιλέως τῶν Ἑλλήνων, ἐξέδωσε τὴν ἀκόλουθη δήλωση:

«Παρόλο ποὺ δὲν συνηθίζω νὰ κάνω δηλώσεις πρὸ τῶν ἐκλογῶν, ἀντιλαμβανόμενος τὴ σημασία τῆς συγκεκριμένης χρονικῆς συγκυρίας γιὰ τὴν πορεία τῆς Ἑλλάδος, σᾶς μεταφέρω τὶς ἀκόλουθες σκέψεις:

Ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς μὲ τὴν ψῆφο τοῦ καλεῖται στὶς ἐπικείμενες ἐκλογὲς νὰ ἐκλέξει τὴν κυβέρνηση ποὺ θὰ χειριστεῖ τὰ μεγάλα προβλήματα τῆς οἰκονομίας. Πέρασε καὶ συνεχίζει νὰ περνᾷ δύσκολες στιγμὲς καὶ τὸ μόνο ποὺ δὲν χρειάζεται εἶναι ὑποσχέσεις ποὺ δὲν μποροῦν νὰ πραγματοποιηθοῦν.

Ἔχει ἀνάγκη νὰ βρεῖ ἐργασία, κυρίως ἡ νεολαία ποὺ ἔχει σήμερα μεγάλο ποσοστὸ ἀνεργίας. Ἔχει ἀνάγκη νὰ αἰσθανθεῖ ὅτι οἱ τεράστιες θυσίες ποὺ ἀναγκάστηκε νὰ κάνει τὰ τελευταία δύο χρόνια δὲν πᾶνε χαμένες. Ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ἕνα σταθερὸ περιβάλλον, σταθεροὺς κανόνες λειτουργίας τῆς οἰκονομίας ποὺ θὰ προσελκύσουν ἐπενδύσεις γιὰ νὰ δημιουργηθοῦν νέες θέσεις ἐργασίας.

Ἡ Ἑλλάδα ἔχει ὅμως ἐπίσης ἀνάγκη θεσμικῶν καὶ διαρθρωτικῶν ἀλλαγῶν γιὰ νὰ γίνει σύγχρονο Εὐρωπαϊκὸ κράτος καὶ νὰ δώσει τὴ δυνατότητα στοὺς Ἕλληνες νὰ συμβάλλουν στὴν ἀνάπτυξη ποὺ ὄχι μόνο θὰ τὴν βγάλει ἀπὸ τὴν κρίση, ἀλλὰ ποὺ θὰ ἐξασφαλίσει καλύτερες συνθῆκες γιὰ τὸν Ἑλληνικὸ λαό.

Πιστεύω ὅτι ἔχει ἀνάγκη τὴν Εὐρώπη μέσα στὴν ὁποία θὰ μπορέσει ξανὰ νὰ καταλάβει ἰσότιμη θέση. Ἡ Ἑλλάδα ἔχει ἀνάγκη καὶ πρέπει νὰ ἀξιοποιήσει τὶς συμμαχίες της.»

Κωνσταντῖνος Β΄

Tσίπρας καὶ ἑκατὸ χιλιάδες

Λοιπὸν πολὺ μὲ ἔχει συνεπάρει ἐκεῖνο τὸ ἑκατὸ χιλιάδαι ποὺ εἶπε ὁ Ἀλέξης γιὰ πρόσληψες στὰ νοσοκομεῖα καὶ πολὺ μὲ τριβελίζει μιὰ σκέψεις ἥτις ὡστόσο παραμένει ἔτι ἄρρητος!

Ἑκατὸ χιλιάδες πρόσληψες σὲ νοσοκομεῖα – πσσσσσς!

Γαμῶ!

Μᾶς γλιέπω ὅλους τσιπρικούς, ἂν κι ὅλας ἐκπληρωθῶσιν προϋπόθεσείς τινες… Ἀλέξη γιὰ δές το μπὰς καὶ στὰ ἑκατὸ χιλιάρικα προβλεφθοῦν κάποια θεματάκια!

Fiat lux!

13/4/08 * 4/5/08 * 2/8/08 * 10/9/08
3/5/09 * 25/5/09 * 1/8/09 * 16/8/09
17/1/10 * 25/4/11 * 4/9/11 * 16/4/12

Καραμανλῆς καὶ ῥῖγος

Πραγματικά, σπουδαῖοι ἑρμηνευτὲς τοῦ ἔξω γίγνεσθαι, οἱ παράγοντες τῆς ἐλαφροδεξιᾶς. 

Ὁ πηχιαῖος τίτλος δὲν χώρεσε πάντως τὴν πλήρη σκέψι τῶν ἀστέρων τῆς ἀνωτέρω ἐφημερίδος καθ’ὅσον θέλαν νὰ προσθέσουν πώς…


... ὁ ὁποῖος στηρίζει τὸν 15% Σαμαρὰ ὁ ὁποῖος ἀγωνίζεται καὶ θέλει αὐτοδυναμία.

ἑπόμενος σταθμὸς ἡ Ἑλλάς;

Στὶς Σποράδες ἀναμένεται νὰ ἔλθῃ ὁ Γούντυ Ἄλλεν, ἀναζητῶν χώρους γυρισμάτων.

 

Ὁ Ἀμερικανὸς σκηνοθέτης, Γούντυ Ἄλλεν, ἀναμένεται νὰ φθάσῃ τὶς ἑπόμενες ἡμέρες σὲ νῆσο τοῦ Αἰγαίου, ἀναζητώντας τόπους γυρισμάτων γιὰ μία ἀπὸ τὶς ἑπόμενες ταινίες του. Συμφώνως μὲ Τὸ Βῆμα, ὁ Γ. Ἄλλεν σκοπεύει τῷ μέλλοντι νὰ σκηνοθετήσῃ ταινία καὶ στὴν χώρα μας -τὴν ὁποία ἔχει ἐπισκεφθῇ ξανὰ γιὰ νὰ δώσῃ τζὰζ συναυλία-, ἐπιθυμώντας ἔτσι νὰ συνεχίσῃ τὴν «περιοδεία» του στὶς εὐρωπαϊκὲς χῶρες.

Εἷς ἐκ τῶν σταθμῶν τοῦ Γ. Ἄλλεν ἀναμένεται νὰ εἶναι ἡ Σκιάθος, ἔνθα πραγματοποιήθησαν γυρίσματα γιὰ τὴν ταινία Mamma Mia!

Ὁ Γούντυ Ἄλλεν ἔχει ἤδη ἑτοιμάσει τὴν νέα του ταινία, To Rome with love, ἡ ὁποία εἶναι γυρισμένη στὴν Ῥώμη.

Τὰ τελευταῖα χρόνια ὁ σκηνοθέτης ἔχει γυρίσει πολλὲς ταινίες σὲ εὐρωπαϊκὲς χῶρες, ἐγκαταλείποντας τὴν ἀγαπημένη τοῦ Νέα Ὑόρκη. Τὸ Match point ἔχει γυριστῇ στὸ Ἠνωμένο Βασίλειο, ὅπως τὸ Scoop, τὸ Ὄνειρο τῆς Κασσάνδρας καὶ τὸ Θὰ Συναντήσῃς Ἕναν Ψηλὸ Μελαχροινὸ Ἄνδρα, στὴν Βαρκελώνη ἔχει γυρίσει τὸ Vicky Cristina Barcelona καὶ στὸ Παρίσι τὸ Μεσάνυχτα στὸ Παρίσι.

Σύμφωνα μὲ τὴν ἔγκυρον ἰστοσελίδα imdb, ἡ ἑπομένη ταινία τοῦ Ἀμερικανοῦ σκηνοθέτου ἀναμένεται νὰ γυρισθῇ στὴν Κοπεγχάγη τοῦ Βασιλείου τῆς Δανίας. 

τάλαντον καινὸν

Ποὺ λὲς ἕνα ἀπωθημένο ἀπὸ μικρὸς εἶναι νὰ ἔχω πολλὰ χρώματα στὸ γραφεῖο πάνω, ἀκουαρέλες καὶ λευκὲς κόλλες, τέλος πάντων τέτοια πράμματα καὶ νὰ ἀσχολοῦμαι μὲ τὶς ὧρες. 

Χμ... Μαλακίες λέω. Ἀπωθημένο εἶχα τὸ καράβι τῶν πλέυμπομπίλ, ἕνα ποδήλατο καὶ διάφορα ἄλλα· ἀπὸ χρώματα καὶ τὰ σὺν αὐτοῖς πάντοτε εἶχα.

Ἀπωθημένο μᾶλλον τὸ ἕνα κάτι ποὺ δὲν μποροῦσα νὰ τραβήξω μιὰν εὐθεία γραμμή, νὰ σχεδιάσω καὶ ἐν τέλει νὰ ὑπάρχῃ τὸ ἐμφανίσιμο στὴν κόλλα. Ἐμφανίσιμο καὶ παρουσιάσιμο στὴν δασκάλα. Εἰδικῶς στὸ σχέδιο ἤμουν (καὶ εἶμαι) νὰ μὲ κλαῖνε παστόψαρα μὲ μπόλικη Ω3 στὰ κιτάπια τους.  Ἀπελπισιά. Μαύρη.

Θυμᾶμαι στὴν ἕκτη δημοτικοῦ, μᾶς εἶχε βάλει ἡ δασκάλα νὰ κάνουμε βιτρώ. Βιτρὼ μὲ θέμα τὸν πυρηνικὸ ἀφοπλισμό, τελευταία χρονιὰ τῆς ἀνδρεϊκῆς ὀκταετίας, οἱ παπαριὲς φθάναν στρατόσφαιρα. Φτιάχνω τὸ λεπὸν κάτι ποὺ ἀντικειμενικὰ ἦταν χάλια (φαντάσου! κι ἕνα παιδὶ 11 ἐτῶν τὸ ἀξιολόγησε ἔτσι, δικό του πόνημα μάλιστα) πάω στὸ σχολειὸ καὶ μόλις εἶδα τῶν ἄλλων τὶς ζωγραφίτσες, ἔκρυψα καὶ ποτὲ δὲν φανέρωσα τὴν δική μου. Ντροπὴ ἀπὸ τὶς λίγες!

Τέλος πάντων μὴν τὰ πολυλογῶ, πάω συχνάκις σὲ μεγαλοκατάστημα καὶ παίρνω μαλακίτσες γιὰ μιὰν ἀνηψούλα 18 μηνῶν ὁπότε βλέπω διάφορα ποὺ μοῦ ξυπνᾶνε ντροπὲς τοῦ χθὲς ἀλλὰ καὶ ἀνεκπλήρωτες παραστάσεις. Ἔτσι, πρὸς δέκα ἡμερῶν, ἠγόρασα ὁ κατές............. μιὰν παλέττα, λαδομπογιὲς καὶ μπόλικα πινέλα. Ἠγόρασα ἐπίσης κανβὰ καὶ τὰ στόλισα ἡδυπαθῶς στὸ γραφεῖο. Ἄσχετος ὅμως ὤν, γνωρίζων ὡστόσο τὴν ἄγνοιά μου, δὲν τὰ ἄγγιζα. Πρῶτα θὰ λάμβανα κάποιες ἰδέες, ὁδηγίες, τὶπς μωρὲ ὅπως τὸ λένε ἑλληνικῶς καὶ μετὰ θὰ ἀρχινοῦσα.

Τσίμπησα κάποιες κατευθύνσεις ἀλλὰ πιστεύων ὄτι ἂν ξεκινήσω μὲ τὰ πινέλα καὶ τὰ χρώματα θὰ πᾶνε πολὺ στράφι κι αὐτὰ καὶ οἱ καμβάδες, πάλι κράτει ἔκανα. Κράτει ἀλλὰ καὶ κάτι ἄλλο. Ξαναπῆγα στὸ μαγαζὶ κι ἀγόρασα νερομπογιές! Πρῶτα μὲ αὐτὲς θὰ ἀσχολοῦμην καὶ ὕστερις μὲ τὰ λαδοτέτοια.

Ἄσε ποὺ λειψὰ τὰ εἶχα τὰ σύνεργα! Μιὰ συνάδελφος ποὺ λὲτς σέυ ζωγραφίζει, μοῦ εἶπε μεταξὺ ἄλλων ὅτι πρέπει νὰ ἀγοράσω κι ἕνα λινέλαιο ὅπερ ἀραιώνει καὶ κάνει πιὸ εὐκολοδουλέψιμο τὸ χρῶμα. Χμ... Κι ἄλλα ἔξοδα! Κίνησα γιὰ Βουλιαγμένης καὶ Ἁλίμου σὲ μεγαλοκατάστημα ἔνθα ὑπάρχουν τέτοια.

Στὸ ὑπόγειο ἤσαντε τὰ εἴδη σχεδιοχωγραφικῆς, ζήτησα λινέλαιο καὶ πόσο φούσκωσα ποὺ μπορεῖ καὶ στὸ πωλήτριο γκομενάκι μὲ τὸ δισύλλαβο ἐπώνυμο, νὰ φάνηκα καλλιτέχνουρας! Ἀλλὰ ἡ γκαργιόλα, μὴ ἔχουσα λινέλαιο, μοῦ ἀντιπρότεινε παπαρούνας λάδι.

Τί εἶναι τοῦτο, μοῦ ξέφυγε καὶ τῆς ἔδειξα ὅτι ἤμουν τὸ παιδὶ ποὺ εἶχε λάβει ὁδηγία ἀπὸ τὸν ζωγράφο τῆς παρέας γιὰ τὴν ἀγορὰ μαζὺ μὲ ὑπόσχεση γιὰ τὰ ῥέστα δικά σου. Ὀλίγον κωλοδακτύλιως, πῆρα τὴν παπαρούνα καὶ ἀνηφόρισα στὸ ἰσόγειον νὰ πλερώσω. Παρὰ τοῦ ταμείου εἶδα ἕνα ἀρκετῶν σελίδων διαφημιστικὸ φυλλάδιο τῆς φίρμας μὲ ἕναν τί νὰ σοῦ λέω τίτλο:

«Γιὰ σᾶς τον ζωγράφο, στὶς καλλίτερες τιμές!»

Οὐάου!

- Μποράω;

- Μπορᾶτε!

Πῆρα λοιπὸν ἕνα τέτοιο φυλλάδιο καὶ μὲ τὴν ἐμπρόσθια πλευρά του ἐπιδεικτικῶς ἐπιδεικνυομένη, βγῆκα στὰ πέριξ τοῦ μεγαλοκαταστημάτου μὲ προτίμηση στὸ σέξιον τῶν cd. Πωπώ, στράκες ποὺ θὰ ἔκανα στὰ γκομενάκια ποὺ κύτταζαν στὰ ῥάφια τοῦ Χατζηγιάννη καὶ τοῦ Σάκεως! Ἐγώ, ζωγράφος! Εἶχα πάρει ἕνα πολὺ γαμῶ ὕφος, ἦταν μάλιστα καὶ τὸ μπουλντὸγκ τσιμπούκι σφηνωμένο στοὺς ὀδόντες μου, εἷς μπερὲς στὸ κεφάλι κάλυπτε κάτι τέως κατάμαυρα κροταφάκια καὶ ἕνα περιλαίμιον μεταξωτὸ ὅπερ ὡς μέγας μεσημβρινός, γκρηνουτσοειδῶς χώριζε στὰ δυὸ τὸ γραμμωμένο καὶ σφίκτικον στῆθος μου. Κυττᾶτε βρὲ μαλακισμένα ἀπὸ δῶ νὰ πάθετε πλάκα τεκτονική!

Τζίφος ὡστόσο! Τίποτε! Σύμπαντα τὰ γκομενάκια προσηλωμένα ἦσαν στὸν κατάλογο ἁσμάτων τοῦ Χατζηϊωαννείου δίσκου!

Καὶ μὲ μιὰ δυσμένη, αἱμορραγοῦσα μπορεῖ καὶ θνήξασα αὐτοεκτίμηση, ἔφυγα, γύρισα στὴν δουλειά.

Καὶ ἦταν Μεγάλη Πέμπτη, ὥρα τέτοια ποὺ πρὸ χιλίων ἐννιακοσίων ὀγδόντα τριῶν ἐτῶν καὶ τριῶν ὡρῶν ὁ Ἰησοῦς ἀνεκρίνετο ἀπὸ τὸν Ἄννα μὲ μιὰ μόνιμη ἐπωδό: Θὰ τὰ ξεράσεις ὅλα σκουλήκιιιιι! 

Τὴν ἑπομένη, μεγάλη Παρασκευὴ κίνησα γιὰ τὴν Σαλαμῖνα, ἔνθα θὰ περνοῦσα τὶς λαμπροδιακοπές. Ῥέκβιεμ χτύποι καμπανῶνε μὲ συνώδευαν καθ’ὅλην τὴν διαδρομή, σιάχνοντάς μου αὐτὸ τὸ μελαγχολικὸ κι ἀφηρημένο κι συνόφριο ὕφος, ὕφος καλλιτεχνῶν ντέ! Ποῦ’στε γκομενάκια νὰ μὲ δῇτε! Μὰ ἀντίστροφα ὁ χρόνος μετροῦσε καὶ δὲν προλάβαινα γιὰ τέτοια, μπῆκα στὸ φέρρυ καὶ πέρασα ἀπέναντι.

Μὴν στὰ πολυλογῶ. Τὴν Μ. Παρασκευὴ ἁπλῶς χάιδευα ὁπτικῶς τὰ ἐργαλεῖα. Δουλειὰ ἔπιασα τὸ μέγα Σάββατον. Κάθησα στὴν βεράντα μὲ θέα τὸ ἐκεῖ βουνό. Πῆρα τὶς νερομπογιὲς, γιόμισα νερὸ δύο ἄδεια βαζάκια μαρμελάδας μὰ δὲν εἶχα χαρτί! Ἔψαξα καὶ βρῆκα ἕνα ἀπὸ ἐξώφυλλο ντιβιντὶ προσφορᾶς ἐφημερίδος· Λίαμ Νῆσον ὡς Μάικλ Κόλλινς.

Καὶ ζωγράφισα κάτι τὸ ὁποῖο (δὲν ἔχω ντροπὲς ὁ κερατάς!) μόλις τελείωσα, κόλλησα στὸ ψυγεῖον. Τὸ ὁποῖον εἶδε μιὰ θειά μου ὧρες τέσσαρες πρὸ τοῦ δεῦτε λάβετε φῶς καὶ εἶπε: Ὡραῖο! Μπράβο! Καὶ μοιάζει σὰν παιδιοῦ δημοτικοῦ!

Εὐχαριστῶ θειά! Μοῦ ὑποχρέωσες!

Χμ... Ὅταν ὅμως θειά, ἀρχινίσω μὲ τὰ λάδια, θὰ τρίβῃς τὰ μάτια σου!  

Count on me!

74,8

Aristera! 2012 μ.α.χ.χ.

Ἡ Ἀριστερὰ συνεχίζει νὰ τὸν παίζῃ καὶ μὲ τὰ τέσσερα· τὰ ἀρχίδια ἔχουν στραγγίξει, ἡ οὐρήθρα μουλιαγμένη, ἡ βάλανος σὰν συκώτι σὲ μπιενάλε κοκορετσιοῦ. 

Καὶ μετὰ κάποιοι κλαίγεστε ποὺ ἡ Χρυσὴ Αὐγὴ εἶναι στὸ 4-5% καὶ φουσκωτοὶ θὰ μποῦν στὸ κοινοβούλιο (σιγὰ τὸ μέρος στὴν τελικὴ ἀλλὰ τεσπά...)

Τσίριζα καὶ προπηλακισμοὶ

Ἐκλογὲς ἔρχονται, πολὺ λογικὸ μοῦ κάνει τὰ κόμματα νὰ ἔχουν μὲ τὰ μοῦτρα πέσει στὸν ἀντικειμενικὸ σκοπό· μεγιστοποίηση τῶν ψηφαλακίων.

Καὶ μπροστὰ σ’ αὐτὸν τὸν ἀντικειμενικὸ σκοπό, ὅλα ἐπιτρέπονται, κυρίως στὸ μπλὰ μπλά.

Βγῆκε λοιπὸν καὶ τὸ Συριζὰ καὶ κατεδίκασε τὸ πέσιμο τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς στὸν Εὐθυμίου. Καὶ ……….

Τέλος πάντων, τὰ λέει πολὺ καλὰ ὁ ἀλζάπ.

Tὸ ἀστεῖο εἶναι ὅτι κάποιοι ψηφοφόροι τῆς Συριζᾶ (προφανῶς) συνεχίζουν μετὰ ἀπὸ τὸ ἄρθρο νὰ ὑποστηρίζουν τὶς μαλακεῖες τους. Ἔντρομοι κι αἰφνιδιασμένοι ἐνώπιον κραξίματος πολιτικοῦ προσώπου! Καὶ τὸ Τσίριζα, ναί, καταδικάζει προπηλακισμό! 

Bien Jouer, Marine!

Bravo, tres bien, felicitation!

Πορφυρογέννητος Γωνιὰ

 

ΠΑΣ Γιάννινα ΑΕΚ 2-1 (Ἐθνικὸ Ἰωαννίνων) 8/4/2012

Πρωτάθλημα – 28^η Ἀγωνιστικὴ

23 Κωνσταντόπουλος, 31 Γεωργέας, 15 Καράμπελας, 2 Κοντοές (67΄ 10 Κάρλος), 47 Μπουγαΐδης, 21 Βάργκας, 19 Λαγὸς (57΄ 88 Φούντας), 1 Καφές, 8 Μπέλεκ, 9 Λεονάρντο, 77 Κλωναρίδης

Σκόρερ: 81΄ αὐτογκὸλ

Κίτρινες: Μπουγαΐδης Βάργκας Καράμπελας Γεωργέας Κλωναρίδης

Διαιτητής: Σελίμος

 

ΑΕΚ Ἀτρόμητος 0-0 (ΟΑΚΑ) 18/4/2012

Πρωτάθλημα – 29^η Ἀγωνιστικὴ

23 Κωνσταντόπουλος, 31 Γεωργέας, 15 Καράμπελας, 4 Μανωλᾶς, 14 Μάκος, 47 Μπουγαΐδης, 1 Καφές, 8 Μπέλεκ, 9 Λεονάρντο (88΄ 19 Λαγὸς), 10 Κάρλος (72΄ 21 Βάργκας), 77 Κλωναρίδης (82΄ 88 Φούντας)

Σκόρερ: –

Κίτρινες: –

Διαιτητής: Κουκουλάκης

Δόξα Δράμας ΑΕΚ 1-1 (Καυτατζόγλειον) 22/4/2012

Πρωτάθλημα – 30^ὴ Ἀγωνιστικὴ

23 Κωνσταντόπουλος, 16 Ἀργυρίου (79' 19 Λαγός), 66 Ἐγγλέζου, 4 Μανωλᾶς, 47 Μπουγαΐδης, 21 Βάργκας (63' 31 Γεωργέας), 88 Φούντας, 7 Γκερέιρο (61' 22 Γκούντγιονσεν), 9 Λεονάρντο, 10 Κάρλος, 33 Λυμπερόπουλος

Σκόρερ: 70΄ Λεονάρντο

Κίτρινες: –

Διαιτητής: Μήτσιος

Στὴν Ἐκκλησία

Τὴν ἐκκλησία ἀγαπῶ - τὰ ἑξαπτέρυγά της,

τ' ἀσήμια τῶν σκευῶν, τὰ κηροπήγιά της,

τὰ φῶτα, τὲς εἰκόνες της, τὸν ἄμβωνά της.

Ἐκεῖ σὰν μπῶ, μὲς σ' ἐκκλησία τῶν Γραικῶν·

μὲ τῶν θυμιαμάτων της τὲς εὐωδίες,

μὲ τὲς λειτουργικὲς φωνὲς καὶ συμφωνίες,

τὲς μεγαλοπρεπεῖς τῶν ἱερέων παρουσίες

καὶ κάθε των κινήσεως τὸν σοβαρὸ ῥυθμὸ-

λαμπρότατοι μὲς στῶν ἀμφίων τὸν στολισμὸ-

ὁ νοῦς μου πιαίνει σὲ τιμὲς μεγάλες τῆς φυλῆς μας,

στὸν ἔνδοξό μας Βυζαντινισμό.

Κωνσταντῖνος Καβάφης

Γαρδένια

Τὸ ζόρι ξεκίνησε λόγῳ τῆς ὀνομασίας της· ὅταν στὰ προομηρικὰ ἔτη, στὰ ἐκεῖνα τοῦ χαλκέου γένους, ὀνομάζετο πρόενθυς, ὅλα ἐκύλουν κανονικῶς. 

Καθὼς ὅμως τσούλησαν τὰ ἔτη καὶ ὁ Ἀγαμέμνων τὴν εἶδε πρωθυπουργὸς κι ἄλλαξαν λίγο τὰ γλωσσολογικά, τσίμπησε μιὰ διαφορετικὴ ὀνομασία:

Γαρδένια.

Κι ἐπειδὴ περιέχει μέσα της τὸ μόριον ΔΕΝ, στράβωσε ἡ φτιάξη κι ἔκτοτε μᾶς ταλαιπωρεῖ κάργα.

Ἄλλοι πάντως λέγουσιν ὅτι ἡ ὀνομασία της κατάγεται ἀπὸ κάποιον Alexander Garden, φυσιοδίφη ἐκ τοῦ Τσάρλεστον τῆς Νοτίου Καρολίνας τῶν ΗΠΑ, ἀλλὰ ὡς γνωστὸν τσάρλεστον εἶναι οἱ καραμέλες, ἄρα μούσι τὰ περὶ Garden.

Ἡ γαρδένια λοιπόν, ἀγαπημένο φυτὸ κάθε φυτολάτρη, ἔχει ἰδιαίτερες ἀπαιτήσεις, ὄχι ὅμως δύσκολο νὰ ἐκπληρωθοῦν. 

Ἰδοῦ λοιπὸν προτάσεις τινές:

Χῶμα:

Ὄχι ὅ,τι κι ὅ,τι. Ἀπαιτεῖ χῶμα γιὰ ὀξύφιλα. Ἐπειδὴ ὅμως μετὰ ἀπὸ περίπου ἕνα ῎ετος ἡ ὀξύτης αὐτοῦ μετριάζεται, πρέπει κάθε δύο μῆνες νὰ τῆς τὴν ἐπαναφέρουμε μὲ τὸν ἐξῆς τρόπο: Ῥίχνουμε μία κουταλιὰ τῆς σούπας ξύδι σὲ πέντε περίπου λίτρα ὕδατος καὶ ποτίζουμε τὴν γαρΔΕΝια. Ἐὰν ἡ γλάστρα εἶναι μικρά, τότε ἡ ἀναλογία μεταβάλλεται εἰς μιὰ κουταλιὰ τοῦ γλυκοῦ σὲ ἑνάμισυ λίτρο ὕδατος.

Περιβάλλων χῶρος.

Σκιερός, ἄνευ ἀμέσου ἐπαφῆς μὲ τὸν ἥλιο ὁ ὁποῖος τὰ καλοκαίρια γίνεται σκέτη ὕαινα. Κι ἅπαξ μπαστακωθῇ ἡ γαρΔΕΝια σὲ ἕνα μέρος τέτοιο δὲν πρέπει μετακίνηση.

Λίπανσις.

Κάθε περίπου εἴκοσι ἡμέρες πρέπει λίπανσις (ἀρχομένης τέλη Φεβρουαρίου μέχρι τέλη Νοεμβρίου) μὲ ὑδατοδιαλυτὸ λίπασμα χαρακτηριστικῶν 10-30-10, ὅπου ὁ μεσαῖος ἀριθμὸς εἶναι ἡ περιεκτικότης σὲ φώσφορο, συστατικὸ τὸ ὁποῖο βοηθᾷ τὴν ἀνθοφορία. Μία κουταλιὰ σούπας λιπάσματος σὲ πέντε λίτρα ὕδατος.

Ὁμοίως κάθε εἴκοσι ἡμέρες, προσθέτουμε σίδηρο τὸν λεγόμενο χηλικὸ (ἐπίσης σὲ ὑδατοδιαλυτὴ μορφὴ). Μία κουταλιὰ τοῦ γλυκοῦ σὲ ἕνα λίτρο. Ἡ ἔλλειψις σιδήρου μαρτυρᾶται στὸ φυτὸ ἀπὸ τὶς καφὲ ἄκρες τῶν φύλλων.

Προσοχή: Ἡ λίπανσις δὲν πρέπει νὰ γίνεται σὲ στεγνὸ χῶμα.

Πότισμα.

Ὅσο πρέπει ὥστε τὸ χῶμα νὰ εἶναι νοτισμένο. Σημαντικὸς παράγων γιὰ τὴν εὐδοκίμηση τῆς γαρΔΕΝιας εἶναι ἡ καλὴ ἀποστράγγισις. Τοῦτο ἐπιτυγχάνεται μὲ πρόσθεση περλίτου στὸ χῶμα. Κατὰ τὴν μεταφύτευση προφανῶς, προσθέτουμε σὲ ἀναλογία ἕνα πρὸς πέντε, περλίτη στὸ χῶμα, ἔτσι οἱ ῥίζες ἀερίζονται καλῶς. Στὸν πάτο τῆς γλάστρας, ἀντὶ πετραδακίου, προτιμήσατε καρβουνάκια (σὲ ὅμοιες διαστάσεις μὲ αὐτὲς τῶν λίθων). Ἡ γλάστρα θὰ εἶναι ἐλαφρύτερη ἐνῷ ὁ ἄνθρακας ἀποτρέπει γέννες βακτηρίων καὶ μυκητῶν. Ἀπαγορευτικὴ ἡ ὕπαρξη πιάτου στὴν γλάστρα, ἡ ἄμεση ἐπαφὴ πιάτου δηλαδὴ καὶ γλάστρας· λιμνάζον ὕδωρ δημιουργεῖ μύκητες καὶ λοιπὲς δημοκρατικὲς δυνάμεις ποὺ δροῦν συνομωτικῶς κατὰ τῆς ἀριστοκρατικῆς γαρΔΕΝιας.

Γοῦστα.

Κατὰ τὰ ἱδρωμένα βράδια τοῦ θέρους ἀποζητᾷ ψέκασμα μὲ νερὸ στὰ φύλλα της. Κατάλληλος ὑγρασία ἐπίσης ἐπιτυγχάνεται μὲ βρεγμένο πιατάκι τὸ ὁποῖον πάντως ἐπ’οὐδενὶ δὲν πρέπει νὰ ἔχῃ ἄμεση ἐπαφὴ μὲ τὴν γλάστρα.

Καλλωπισμὸς

Κλάδεμα. Ὄχι καὶ πολὺ ἀπαραίτητο. Ἂν ἔχῃ τρανέψει, ἀφαιροῦμε ἀπὸ τὸ ἐσωτερικὸν κάποιους βλαστοὺς ὥστε νὰ ἀποκτήσῃ τὸν δέοντα ἀερισμό. 

Μεταφύτευσις.

Τὸ φυτὸ χρειάζεται μεταφύτευση κάθε 3-4 ἔτη ἐκτὸς κι ἂν φαίνεται ὅτι οἱ ῥίζες του ἔχουν ἀναπτυχθῇ. Φυσικά, δὲν πρέπει νὰ ἔχη μπουμπούκια κατὰ τὴν μεταφύτευση.

Ζόρια.

Χειμών. Κατὰ τὶς μηδενικῶν θερμοκρασιῶν νύκτες εἴτε τὶς προσφέρουμε κατάλυμα σὲ κλιμακοστάσια εἴτε καὶ μέσα στὸ σπίτι ἂν εἴμεθα γύφτουλες. Ἂν δὲν διαθέτουμε κλιμακοστάσιο ἢ τὸ σαλόνι μας προσφέρεται μόνον γιὰ ζαμπουνοδεξιώσεις, τὴν καλύπτουμε μὲ νάυλον χωρὶς ὅμως νὰ ἔρχεται σὲ ἄμεση ἐπαφὴ μὲ τὰ κλαδιά. Φτιάχνουμε μάλιστα καὶ μερικὲς τρυποῦλες γιὰ νὰ μὴν σκάσῃ τὸ φυτάκι.

Ἀσθένειαι.

Συνήθως ἀντιλαμβανόμεθα τὴν προσβολὴ ἀπὸ γνωστὰ ἀντικοινωνικὰ στοιχεῖα κι ὀχτροὺς τῆς καθεστηκυΐας τάξεως, ὅταν ἔχουν προκαλέσει ἀρκετὴ ζημία καὶ εἶναι δύσκολη πιὰ ἡ καταπολέμησις. Πρὸς τοῦτο πρέπει τὸ προληπτικὸ ῥάντισμα μὲ χαλκό.

Τὰ ξερὰ κίτρινα μαυρισμένα φύλλα πρέπει νὰ ἀπομακρύνωνται πάραυτα δι’ εὐνοήτους λόγους.

Ἡ διοίκησις τοῦ βλὸγ δηλοῖ ὑπευθύνως πὼς ἂν μετὰ ἀπὸ ὅλες αὐτὲς τὶς ὁδηγίες, συνεχίζετε νὰ ἔχετε πρόβλημα μὲ τὴν γαρΔΕΝια σας, τότε τὸ πρόβλημα τὸ ἔχει ὁ ἀφεντικὸς τοῦ φυτοῦ κι ὄχι τὸ τελευταῖο. Μιλᾶμε γιὰ γκαραντὶ συμβουλάς, πρᾶμμα τεφαρίκι, κάτσε καλὰ γιὰ μιὰ τούμπανο γαρδένια(sic)!

ὁ σωσίας μας!

τώρα μὲ τὸν Σαμαρᾶααααα

Πρόσφατα, δύο σημαίνοντα στελέχη τοῦ ΛΑΟΣ καὶ βουλευτές, ἀνεκοίνωσαν τὴν προσχώρησή τους στὴν Νέα Δημοκρατία ἀφοῦ πρῶτα εἶχαν διαγραφῇ ἀπὸ τὸ κόμμα τους. Στὴν μικροφωνάτη ἀναγγελία/δικαιολόγηση τῆς μετεγγραφῆς τους τόνισαν ὅτι παραμένουν μὲ ἴδιες θέσεις/ἀπόψεις.

Ὅλο τοῦτο ἡ Νέα Δημοκρατία θεωρεῖ ὅτι προσθέτει πόντους (ψηφαλάκια δηλαδὴ) ἐνώπιον τῶν ἐπερχομένων ἐκλογῶν. Θεωρεῖ ὅτι ἔτσι θὰ ἀποδομηθῇ τὸ κατ’ἐξοχὴν δεξιὸ κόμμα τοῦ κοινοβουλίου μὲ ἀποτέλεσμα τὴν εὐκολότερη πορεία τῆς ΝΔ πρὸς τὴν αὐτοδυναμία. Πιστεύει ὅτι θὰ ὑπάρξουν δεξιοὶ ψηφοφόροι οἱ ὁποῖοι θὰ ξεχάσουν τὶς κορῶνες περὶ μεσαίου χώρου, τὰ φεστιβὰλ στὸν Ἄη Στράτη, τὴν Ῥεπούση, τὰ εὐχαριστοῦμε τοὺς μετανάστες καὶ διάφορα τέτοια ἐξόχως ἐθνικιστικὰ καὶ μὲ τὴν ἐγκόλπωση τῶν μέχρι πρότινος ἀκραιφνῶς δεξιῶν βουλευτῶν τοῦ Λαός, θὰ πιστέψουν/πειστοῦν ὅτι ἡ Νέα Δημοκρατία θὰ γίνῃ (ἢ μήπως ξανὰ γίνῃ;) δεξιὸ κόμμα.

Θὰ πιστέψουν/πειστοῦν καὶ τελικὰ θὰ τὴν ὑπερψηφίσουν.

Διότι ἡ Νέα Δημοκρατία θὰ (ξανὰ) γίνῃ δεξιὸ κόμμα.

Ὅπως εἶχε γίνει τὸ 1989 ὅταν ἁδρανοποιήθηκε ἡ Ε.Π.ΕΝ γιὰ νὰ «βγῆ» ὁ Μητσοτάκης καὶ νὰ «βγάλῃ» ἀπὸ τὸν Κορυδαλλὸ τοὺς ἐγκλείστους ἀπριλιανοὺς ἀξιωματικούς. (οἱ ὁποῖοι «βγῆκαν» μὲ τὶς εὐλογίες τοῦ ἄλλου δεξιοῦ, τότε προέδρου τῆς δημοκρατίας). Τότε πολλὰ στελέχη τοῦ κόμματος ποὺ εἶχε ἱδρύσει ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος μετεπήδησαν (κατὰ καιροὺς μεταπηδοῦσαν μάλιστα) στὴν Ν.Δ. καὶ τὴν ἔκαναν οὔτρα δεξιὸ κόμμα.

Ὅπως ὁμοίως δεξιὰ εἶχε μπόλιασε τὴν Νέα Δημοκρατία ἡ Ἐθνικὴ Παράταξη λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ 1980 ὅταν ὁμαδὸν οἱ βουλευτές της προσχώρησαν στὴν Ν.Δ. καὶ ἔκαναν πρόεδρό της τὸν κεντρῶο Μητσοτάκη ἀντὶ τοῦ δεξιοῦ Στεφανόπουλου.

Πέρα ἀπὸ αὐτά, δεξιοὶ βουλευτὲς (Μανωλάκοι, Φρὰνς Τσαγκάρηδες, Ἀνδρεουλάκοι, Τζιτζικωσταῖοι, Μπουγάδες) ὥστε νὰ ἐπηρεάζουν τὶς θέσεις δεξιῶς δὲν ὑπῆρξαν ποτὲ στὴν Νέα Δημοκρατία.

Τώρα ὅμως ὑπάρχουν! 

Δυό.

Καὶ πείθεται/ἴσως πειστῇ/θὰ πειστῇ ὁ δεξιὸς ψηφοφόρος γιὰ τὸ ὄψιμο δεξιὸ τῆς Νέας Δημοκρατίας!

Κάτι τέτοιο πιστεύει/ἐλπίζει ἡ Νέα Δημοκρατία πὼς θὰ πιστέψουν/ἐλπίσουν κάποιοι δεξιοὶ ψηφοφόροι γιὰ τὴν δεξιοποίησή της λόγῳ τῆς προσχώρησης αὐτῶν τῶν δύο.

Count on me!

74,9

Καθαρὰ μυθοπλασία

Ἄαααχ, πόσο εὐλογημένη εἶναι αὐτὴ ἡ χώρα, τελικά!

Μπορεῖ καὶ σὲ κάνει, αὐτὸς ἡ ἥλιος της, ἀπὸ τσίπη ἐμποράκο ποὺ ἀγοράζει (τῇ βοηθείᾳ τοῦ φραγκάτου πεθεροῦ σου) ψήφους, μετὰ ἀπὸ ὄχι πολλὰ χρόνια, σὲ τιμητὴ σχεδὸν τῶν πάντων, μὲ ὕφος Καβοῦρ, Ντουρούντι, Πατακοῦ, Ζαπάτα, Κολοκοτρώνη, φτιάχνοντάς σου, αὐτοστιγμί, μπράτσα γιὰ νὰ σηκώσῃς βαρὺ λάβαρο ἐπανάστασης!

Βλογημένος τόπος ἡ Ἑλλάς!           

Ξεπέταγμα.

Διαβάζω στὸ Βῆμα καὶ μεταξὺ ἄλλων, πολὺ σημαντικῶν περὶ λαθρομετανάστευσης, στέκομαι στό:

το 48,3% ζητά τη σταδιακή απομάκρυνση όλων των μεταναστών από την Ελλάδα. Σημειώνεται ότι το αντίστοιχο ποσοστό το 2009 ήταν μόλις 19,5%.

Μέσα σὲ δύο μόλις χρόνια ἀπὸ τὸ 19,5 στὸ 48,3!

Χὸ χὸ χό! Οἱ μαλακίες, τὰ πείσματα, ἡ ἀρτηριοσκλήρωση τῆς ποικιλόχρωμης (ἀπὸ τὴν ἐντὸς ΠαΣοΚ μέχρι τὴν ἑλληνόφοβη) Ἀριστερᾶς σὲ ἕνα θέμα τόσο ξόφθαλμο, πόσο κοντὰ (μᾶς) ἔφερε τόσο κόσμο στὴν ἄκρα Δεξιά!

Χὸ χὸ χό!

Γι’αὐτὸ σὲ λέω, ἀπαιτοῦμε τὴν ἄμεση νομιμοποίηση ὅλων τῶν μεταναστῶν καὶ τὴν χορήγηση ἀσύλου καὶ ταξιδιωτικῶν ἐγγράφων σὲ ὅσους τὸ ζητοῦν κι ὅ,τι ἄλλο τέλος πάντων, κερασμένα ἀπὸ τὸν κυμπάρη κύριο ἐκεῖ στὸ βάθος.

μήνα Ἀπριλίο τοῦ σωτηρίου ἔτους 2012

Παίρνεις (ξεχωρίζοντάς τα ἀπό μισοφαγωμένα σαντουϊτσάκια, περιτυλίγματα γεμιστῶν μπισκότων καί καραμελιτσῶν βουτύρου) ξύσματα μολυβιοῦ φάμπερ 2Β ἀπό καλαθάκι σχολικῆς αἰθούσης, τάξεως τετάρτης δημοτικοῦ σχολείου [μολύβι κατὰ προτίμηση παιδιοῦ οἰκονομικῶν μεταναστῶν (sic) ἀπὸ τὸ Μογκαντίσου].


Ἐν συνεχείᾳ, σπεύδεις στὸν παπποῦ μου τόν ψεύτη ὅστις ἀράζει στόν καφενέ τῆς πλατείας καί τοῦ ζητᾷς νά σοῦ πῇ μιά ἱστορία ἀπό τήν κατοχή. Κατά τὸ ἀπνευστί διηγούμενο περιστατικό, καθώς νομοτελειακῶς θά συγκινηθῇ, τό ἰγμόρειό του θά ἐρεθιστῇ ἀποτελέσματι πτάρνισμα. 


Μέ κίνηση φλάς γκόρντον, θά βάλεις τά μολυβοξύσματα κάτω ἀπό τήν μύτη του, τά ὁποῖα θά ῥαντιστοῦν ἀπό ἀνήλιαγα, χλωροκίτρινα, ἀσθενῆ ὑγρά. Θά ἐγερθῇς τάχιστα κι ἀφοῦ τόν κράξῃς πειδής οὔτε μιά πορτοκαλάδα δέν κέρασε, θά τρέξῃς σπίτι. 


Ἐκεῖ ἡ κόρη σου θά παίζῃ μέ πλαστελίνες· θά φτιάχνῃ ἥλιους, προβατάκια, χλόες, βελάσματα, φύσεις καί λοιπά τόσο γλυκά ῥουσωσικά. Θά παγώσῃς τήν σκέψη σου καί ὅ,τι ἄλλο ἀποστολικῶς ἔχεις καί πρέπει νά κάνῃς, θά τήν κυττάξῃς μέ καμάρι τό ὁποῖον ὅμως πολλὰ γρήγορα θά μεταβληθῇ σέ μιά φρίκη καθώς ἀπόμερα μιᾶς πλαστελίνιας στάνης, ἡ θυγάτηρ ἔχει τῆς Μπίμπι Μπό τά πόδια μπλεγμένα σέ αὐτά τοῦ Τζὼν Τζών σὲ στάση τόσο red light district! 

Τέλος πάντων, κλειδώνεις τήν κόρη στό ὑπόγειο, τῆς διαβάζεις καί φιρμάνι ὅτι κόβεται τό φαγητό γιά τίς ἑπόμενες 24 ὧρες καί (τῆς) παίρνεις τεύχη πλαστελίνης στά ὁποῖα στηρίζεις τά βρεγμένα ξύσματα μολυβιοῦ - μήν ξεχνιόμαστε. 

Τά ἀφήνεις ἔξω σέ ἕνα οἰκόπεδο παρά τῆς οἰκίας σου καί περιμένεις νά ἔλθῃ ἡ νῦξ.

Κι ὅσο νυχτώνει κι οἱ κραυγές τῆς Ἀννούλας ἀπό τό ὑπόγειο φουντώνουν, ὁ κόσμος ἐρημώνει στούς δρόμοι. Μαῦροι ποντικοί βγαίνουν ἀπό τίς λοῦφες τους καί βόσκουν στό χάσιμο. Πλησιάζουσιν τίς πλαστελίνες, τίς μυρίζουσιν καί φυσικά τίς χέζουσιν. Εὐμεγέθη ποντικοκούραδα πάνω στά ξύσματα, προκαλοῦντα χημικές ἐνώσεις καί δημιουργοῦντα στοιχεῖα μή συναντώμενα στόν πίνακα περιοδικῶν τέτοιων.

Τὸ πρωί, ξυπνᾷς, τεντώνεσαι καί μόλις εἶσαι πλέον ἐντελῶς σέ αὐτόν τόν κόσμο καί θυμᾶσαι, πετιέσαι μέ τό μπέιμπυ ντόλλ καί τσίμπλες στά μάτια, ὄξω. Μέ τό γιά τά φρύδια τσιμπιδάκι ἁρπᾷς τό ὑλικό σου καί ἐπιστρέφεις σπίτι.

Ὅσο φωνάξεις δυσχεραίνεις τήν θέση σου, μικρά!

Τάδε τονίζεις διερχομένη τῆς κλίμακος ἥτις ὁδηγεῖ στό ὑπόγειον. Αἱ εἰκοσιτέσσαραι ὧραι παρῆλθον μὰ δὲν διαπιστώνεις σωφρονία κι ἔτσι ὀλίγον ἀντισυνταγματικῶς καί παράτυπως, παρατείνεις τήν κράτηση τῆς θυγατρός. Μέ πιότερο χρόνο ὑπέρ ἐσοῦ, ἀράζεις στόν καμπινέ. Πλένεσαι ὀλίγον τί, βγάζεις φρύδι, ξυρίξεις κοιλάδες τριχοφυεῖς, αὐτεξασκεῖσαι λίγο στὰ ἀφροδίσια ἐντός γιομάτης μπανιέρας. Κατόπιν, τρῶς πρωινό, ψωμάρες μὲ μαρμελάδα μπὸν μαμάν (χιχιχιχί) ρύκοκο, λίγα δημητριακά, ἀλλάζεις σέ κάτι πιό κάζουαλ καί μέ ἕνα εἰσιτήριο, στήν τσέπη, πρός στάση λεωφορείου σπεύδεις σύ.  

Ἐκεῖ, ὀχληδόν, συνταξιοῦχοι μηρυκάζουν γνωστές παρόλες περί τήν κρίση καί ὤ τί ἀποκάλυψη! Ἔχουν, στό οἰκονομικό πρόβλημα τῆς χώρας, βρεῖ τήν λύση· τί εὐρώ, τί δραχμή μέ λές; Ῥούβλια! Θά τούς ἀκολουθοῦσες καί στήν Ὁμόνοια, στά γνωστά πηγαδάκια, μά προέχει τό ὁσονούπω σέ ἕνα κουτί, ἐντός τῆς τσάντας σου. 


Καθημένη στό παρά τοῦ παραθύρου κάθισμα, ὄπισθεν τοῦ μηχανισμοῦ ἀκυρώσεως τῶν εἰσιτηρίων, μέ σταυρωμένα τά χέρια ἐπὶ τῆς μέσης, μέ ἐκεῖ ἕνα παραλληλεπίπεδο κυτίον καί μιά ἀχνάδα χαμόγελου στά χείλη. Κότσος χριστιανικός, χρηστῶν ἠθῶν, μιά ξανθιὰ ἀειπάρθενος Παναγία κι ὁ λεωφορεῖος ἔχει πιάσει ἤδη ψιλοβόρεια προάστεια. Ζητᾷς στάση ἀπό τόν εἰσπράκτορα νά πῇ στόν ὁδηγό νά κάνῃ τὸ λεωφορεῖο. Κατεβαίνεις. 

Πορπατᾷς μέτρα ὀγδόντα τέσσερα καὶ φθάνῃς στό 145 τῆς λεωφόρου Ἠρακλείου, στὴν Νέα Ἰωνία. Εἰσέρχεσαι στόν προαύλιο χῶρο τοῦ Σπιτιοῦ τοῦ Λαοῦ, ἐκεῖ ὅπου τό ΚΚΕ ἔχει στήσει κινητό μαγειρεῖο, ἐκεῖ ὅπου καθημερινῶς σιτίζει χιλιάδες ἐξαθλιωμένου, πεινασμένου κόσμου. Ψάχνεις τόν μάγειρα. Τόν βρίσκεις. Τοῦ ζητᾷς λίγο ζωμό ἀπό τό μοσχαράκι πού βράζει. Σοῦ δίνει. Καί βουτᾷς ἐκεῖ γιά μία στιγμή τό πόνημά σου. Τό ἀφήνεις στόν ἥλιο νά στεγνώσῃ. Καί ἐν τῷ μεταξύ, ὅσο ἀναμένεις, παρακολουθεῖς τόν λοῦμπεν κόσμο πού χορταίνει τήν πείνα του ἀπό τά συσσίτια πού προσφέρει τό ΚΚΕ σωτηρίῳ ἔτει 2012, Ἑλλάδι κρίσεως, μήνας Ἀπρίλιος.

Τανάστροφα· στεγνώσαντος τοῦ προϊόντος σου, ξανά, ἀφοῦ διανύῃς πάλι μέτρα ὀγδόντα καί τέσσερα, στὴν στάση τοῦ λεωφορείου, ξανὰ δίπλα σὲ κόσμο καὶ κοσμάκη ῥευόμενο τὸ φαγητὸ ποὺ προσφέρει καθημερινῶς τὸ ΚΚΕ στοὺς ἀναξιοπαθοῦντες, στοὺς νοιώσαντες-νοιώθοντες τὴν κρίση σήμερα, μήνα Ἀπριλίο τοῦ σωτηρίου ἔτους 2012. Τὸ λεωφορεῖο φθάνει. Ἐπιβιβάζεσαι. Κάθεσαι. Κι ἀναλαμβάνεις πάλι τό ἴδιο ὕφος παρέα μέ τό πολλά περιέχον κυτίον σου. 

Ἀλλάζεις ὄχημα στό κέντρο τοῦ ἄστεος καί τσιμπᾷς ἕνα ἄλλο ἐλαφρῶς μαυρισμένο καί κάπως ὀξειδωμένο στίς κλειδώσεις του. Τῆς πρός παραλία γραμμῆς. Κατευθύνεσαι νότια καί ἀνατολικά, φθάνεις· στά στερνά τῆς πόλης. Κατεβαίνεις. 

Ὑγρός πουνέντης, ὅσος πρέπει γιά νά διατηρῇται κατά τά δέοντα τό ἐντός τοῦ κυτίου. Διασχίζεις τό πεζοδρόμιο, καί βαραίνεις τό βῆμα, κινεῖσαι πιά στήν παραλία. Ἕνας πάνω σου γλάρος (σέ) κουτσουλᾷ μά μέ μιά κίνηση νίντζα ἀποφεύγεις τό ὑγρό φιλί. Μαζώχνεις πάντως λίγη οὐσία καί ἀλοίφεις τό πλαστελινάτο ξύλινο ποντικοκούραδο.

Ἀράζεις στήν ἀμμουδιά. Βάζεις ἀκουστικά καί ἀκοῦς φορές ἑπτά τό Τζερουσάλεμ τοῦ Ἄλφα Μπλόντυ. Περαινόμενο τό ᾆσμα, συναντᾷ ἔξω σκοτάδι. Ἔχεις φτιάξει, ἐν τῷ μεταξύ, πύργους καί γεφυροῦλες μέ τήν ἄμμος ἀλλά πιά δέν βλέπεις τίποτε.

Σμπρώχνεις τό κατασκεύασμά σου ἐπί τῆς γραμμῆς τοῦ αἰγιαλοῦ καί γκρεμίζεις τούς πύργους – οἱ γέφυρες ἀφήνονται στό ἔλεος τῆς ὁπουνᾶναι παλίρροιας. Πιτσιλιέται τό πρᾶμμα, πιτσιλιέται μά κι ἀμφίδρομα γίνεται ἡ ἐπικοινωνία μέ τήν θάλασσα. Στέλνει σήματα, πέρα μακρυά στά ἄπατα μολυβένια παλτό. Μιά γέννα συντελεῖται στά βαθειά. Κῦμα σηκώνεται καί σοῦ γίνεται εὐδιάκριτο, προκαλώντας σου τήν προσοχή. Ἡ ἄφρια ἀναταραχή φουντώνει καί προσεγγίζει τήν παραλία. Λίγο πρίν ἀφιχθῇ στά χαλάσματα τῶν πύργων ἠρεμεῖ καί ξαφνικά ἐγείρεται μιά νηρηΐδα. Μπόλικο φεγγαρόφως πίπτει πάνω της, φύκια, καβούρια, θράψαλα καί δυό μπαρμπουνάκια στά μαλλιά της. Τινάζεται κι αὐτοστιγμί στεγνώνει τό σῶμα της. Σέ προσεγγίζει πατώντας τό ἀχρείαστο πιά κατασκεύασμα σου. 

Ἀλό, μέ λένε Ψαμάθη, εἶμαι ἡ Νεράιδα πού ζήτησες, σέ βρεγμένη βέρσιον ἔστω, δέν σέ πειράζει, νό; Ἰδού καί λίγη σκόνη, στίς πτέρνες μου. Ἄααααχ, μωρέ τό μπάνιο, ἡ θάλαττα, δέν προκαλεῖ πάντα πείνα; Πᾶμε νά φᾶμε; Τί ποῦ; Στό σπίτι τοῦ λαοῦ! Ἐκεῖ πού ταΐζει τόοοσο κόσμο τόοοσο καιρό τό ΚΚΕ! Λές νά ἔχουν θέμα πού δέν διαθέτω βιβλιάριο ἐκλογικό; 

count on me!

Πάλι μπερδεύτηκα πάλι!