Demon Days

Τά ιδεολογικά μου κολλήματα δέν μέ αφήνουν νά χαρώ τήν επέτειον τής Επαναστάσεως αλλά νά σκεφτώ μιά πιθανοκατάσταση νά υπήρχον τότες, αλαβάνοι. Πώς θά αντέδρων είς τήν όλη φάσι; Σημαίες ψηλά, τό ράσο παρόν νά πρωτοστατή, τό ελλάς/ελληνικός νά έχη σουξέ στήν σημειολογία των ημερών… Ένα πολιτισμικό σόκ γιά τούς ευέλπιδες ανθελληναράδες οίτινες χρωστούν μεγάλη χάρη στήν ειμαρμένη η οποία τους γέννησε στόν 20^ο αιώνα κι όχι τότε, διότι θά απετέλουν ένα υπέροχον κράς τέστ στό «φωτιά καί τσεκούρι στούς προσκυνημένους».

Προσπαθώ - μέ λιγοστή καί πεζή φαντασία όπως εξάλλου αρμόζει σέ έναν φασίστα – νά συνθέσω μιαν εικόνα τών μετέπειτα καιρών τής εθνεγερσίας. Παρόντες οι ελληνόφοβοι νά είναι, παρόντες αρουροειδώς νά κόβουν κίνηση, άπό κάποιον αγωγό αποχετεύσεως

τού ανυπάρκτου τότε δικτύου, στον πρώτο επίσημο εορτασμό στήν Αθήνα τού 1838 όπως τόν περιγράφει ο ιστορικός τής οθωνικής εποχής Τρύφων Ευαγγελίδης:

«Εν ταίς οδοίς εκαίοντο ρητίναι καί περιφέροντο οι διασημότεροι τών αγωνιστών μετά τών επ’ αυτοίς παλληκαριών, χαιρετιζόμενοι δι’ επευφημιών υπό πολλού λαού. Καί οι μέν άσμασιν εθνικοίς διερχόμενοι όμιλοι εκείνοι επαναλαμβάνουν τήν εθνικήν κραυγήν: Είς τήν Πόλιν! Είς τήν Πόλιν!»

Θέσον ένα αλαβάνο, σέ πεζοδρόμιον επί τής Ερμού. Οι αγωνιστές παρελαύνουν, ο κώλος όμως τών ανθελληναράδων ξύνεται, μά παρέλασις!; Σέ 180 χρόνια άπό τώρα θά είναι ντεμοντέ! Εθνικοπατριωτικά τραγούδια; Τί μπανάλ προθέσεις! Βάλτε κάνα σάουντρακ άπό τό Έντουαρτ ρέ μινάρηδες! Καί;! Καί;!

Καί…

Τό μπίστι φαντάζομαι, νά ακούη τούτο τό φρικώδες:

«Είς τήν Πόλιν! Είς τήν Πόλιν!»

Ισχυρό αλλεργικό σόκ, τρέμουλο, πρασίνισμα άκρων, ίλιγγος, λιγοθυμιά.

Μόνον η Καλαμάτα μάς ήπρεπε!

Η οποία βεβαίως απελευθερώθηκε τρείς ημέρες*¹ πρίν άπό τήν καθιερωθείσα ημερομηνία. Καθιερωθείσα άπό τήν καύλα τών τότε εθνικιστών αγωνιστών μας νά συνδέσουν τήν εξέγερση μέ μιαν σημαντική εορτή τής πίστεώς των. Τό ήθελαν*2. Τό προσπάθησαν. Τό ζήτησαν. Δέν τούς έκατσε.

*1

22 Μαρτίου 1821:

Δύναμη από 2.000 οπλισμένους Μανιάτες, μέ αρχηγό τον Ηλία Μαυρομιχάλη, μπαίνει στήν Καλαμάτα καί αναγκάζει τόν διοικητή τής τουρκικής φρουράς Αρναούτογλου νά παραδώση τήν πόλη. Το μεσημέρι, μπροστά στήν βυζαντινή εκκλησία τών Αγίων Αποστόλων, 24 ιερείς ευλογούν τίς ελληνικές σημαίες καί ορκίζουν τους αγωνιστές. Υπογράφεται η προκήρυξη του Πέτρου Μαυρομιχάλη, ως «αρχιστράτηγου τών σπαρτιατικών στρατευμάτων» καί τής «Μεσσηνιακής Συγκλήτου» υπό τόν τίτλο «Προειδοποίησις εις τάς Ευρωπαϊκάς Αυλάς», η επίσημη αναγγελία στους Ευρωπαίους τής έναρξης τής Επαναστάσεως.

Οι Γρηγοράκηδες, μετά άπό συνεννόηση μέ τόν Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, υψώνουν τήν σημαία τής Επαναστάσεως στό Γύθειον.

Η Υψηλή Πύλη καλεί σέ σύσκεψη τους προξένους των ξένων δυνάμεων καί τους ζητά νά ασκήσουν τήν επιρροή τους γιά νά παραδώσουν οι Έλληνες τά όπλα καί νά κατασταλή έτσι η Επανάσταση. Οι πρόκριτοι Δ.Μελετόπουλος, Ανδρ.Λόντος καί Λ.Μεσσηνέζης επικεφαλής 400 αγωνιστών μπαίνουν στό Αίγιο καί υψώνουν τήν σημαία τής Επαναστάσεως.

*2 Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τ. ΙΒ', 1975:

Σελ. 77: Άφιξη στην Μάνη του Θ. Κολοκοτρώνη, 6 Ιαν. 1821. «Με εντολή του Υψηλάντη άρχισε νά έρχεται σε επαφή με τους καπεταναίους καί τους προκρίτους όλης της Πελοποννήσου καί νά τούς πληροφορεί για την επικείμενη, στις 25 Μαρτίου, εορτή του Ευαγγελισμού, έναρξη της Επαναστάσεως.»

Σελ. 79: Σύσκεψη Βοστίτσας, 26 Ιαν. 1821.

«Ο Παπαφλέσσας τούς αποκάλυψε ότι ως ημερομηνία ενάρξεως είχε ορισθεί η 25η Μαρτίου, εορτή του Ευαγγελισμού.»

Σελ. 79: Σύσκεψη Λευκάδος, 30 Ιαν. 1821.

«Στους συνέδρους αναγγέλθηκε ότι έχει προκαθορισθή από τήν Αρχή ως ημερομηνία ενάρξεως του Αγώνος η 25^η Μαρτίου.»

Σελ. 83-84: «...Άλλα γεγονότα προηγήθηκαν, άλλα ακολούθησαν... για διαφόρους λόγους, από τις 21 έως τις 31 Μαρτίου... Εκτός όμως από τον θρύλο, η 25η Μαρτίου είναι καί για ιστορικούς λόγους συνδεδεμένη με την έναρξη της Επαναστάσεως. Ήταν η ημέρα πού είχε παραγγελθεί ως ημέρα της εξεγέρσεως στους Πελοποννησίους στην Βοστίτσα καί στην Μάνη, αλλά καί στους Ρουμελιώτες στήν Λευκάδα, άπό τους απεσταλμένους του Υψηλάντη. Καί ακόμη η ημέρα που γενικεύθηκε η Επανάσταση σε όλη τήν Ελλάδα.»

Πλείω δέ καί αρείω!

Αφίχθησαν τά καλά νέα. Από σήμερα, κάθε πού (θά) βραδιάζει, πού θά πλησιάζουμε πρός τό εσπέρας, τήν νύκτα, θά τήν βλέπης νά μεγαλώνη.

Μέ ρυθμούς αργούς. Κάθε μεταβολή της πλέον, θά σού γίνεται αντιληπτή - διότι δέν σού κρύβω ότι είναι αρκετό διάστημα πού ήδη μεγάλωνε, αλλά χαμένη αυτή η αύξηση σέ καταπίεσης πεδία. Οι ώρες τής διαπίστωσης θά είναι εκεί πρός τήν αρχή τού βραδιού, μετά από τήν δουλειά συνήθως, όταν ήδη θά είσαι σπίτι. Η πιό καλή, λόγω χαλάρωσης, στιγμή νά τήν δής ν’αυξάνηται, έ; Όχι ότι δέν θά μπορής νά τό κάνης καί κάπου έξω εάν θά είσαι...

Θά θεριεύη λοιπόν. Ναί, νά είσαι σίγουρη! Κάθε βράδυ, κατόπιν τής αναπόφευκτης απογευματινής χαύνωσης, ιδίοις όμμασι θά διακρίνης τήν μεταβολή. Πρός τό μεγαλύτερο, μήν τό ξεχνάς... Ξεχνιέται όμως; Ακόμη καί νά τό λησμονούσες, τά’παμε! Θά τήν έβλεπες - θά τήν βλέπης!

Γιά διόλου ευκαταφρόνητο χρόνο θά ακολουθεί αυτήν τήν πορεία. Μήν σέ φοβίζει τούτο, δέν θά προκύψη τιτανισμός· αλλά κι έτσι νά γίνη, ποτέ δέν σέ (μάς) δυσαρέστησε κάτι τέτοιο, ε; Άν είναι δυνατόν!

Τό υπογραμμίζω: Κάθε βράδυ θά τήν βλέπης μεγαλύτερη! Πιό φωτεινή, πιό ορεξάτη, πιό κινητική, πιό ευέλικτη, πιό δυνατή.
.
.
.
.
.
Ε; Όχι καλέ! Πού πήγε τό μυαλό σου, δέν αναφέρομαι στήν πούτσα μου, γιά τήν ημέρα πού μεγαλώνει λέω, εχθές είχαμε εαρινή ισημερία – βούρ γιά καλοκαιρινό λιοστάσι! Τί έκφυλη πού είσαι!

Στήν «4», η οποία τά μάλα έχει ανησυχήσει από τήν ιμερική μου, τόν τελευταίο καιρό, ανορεξία. Σύντομως, λίαν συντόμως, λίαν συντόμως είς τήν μείον τετάρτη, τήν εικόνα τής σεξουαλικής αποχής θά τήν ανακαλής σκεπτομένη τό: «Τώ καιρώ εκείνω...»

Μέ έχει φάει...

Ανάγκη επιτακτική.

Ελεεινές Αρχιδιές.

Κουφάλες!

Έτσι καί (τολμήσετε νά) αφήσετε ένα μμμμμμ νά εξέλθη τού μέ μάμ γιομάτο στόμα σας, κάποιο μεσημέρι σέ γιορντάνικο τραπέζι εκδηλώσαντες διά τού τρόπου τούτου πόσο πολύ σάς αρέσει τό φαγητό...

Νά είστε σίγουροι ότι θά σκάση μύτη η αύρα τού αντωνάκη τού λιάκου... Κατά πρώτον.

Ύστερίς, μιά μεγαλοπρεπής σφαλιάρα στά ερυθρά λόγω τσίπουρου, μάγουλά σας καί στό κατόπι η "νουθεσία" του:

Είστε σέφ; Μαμαλακίζετε; Είστε διαπιστευμένοι γευσιγνώστες; Όχι; Ε, τότε (όπως οι τής ακαδημίας* δέν δικαιούνται νά αποψοφέρουν περί βιβλίου επειδής δέν είναι ιστορικοί) σκάστε! Ψοφολογείστε τρώγοντας κι αφήστε τούς ειδικούς νά αποφανθούν εάν τό ποιόν τής μάσας άξιον εστί!

* Μά δέν τά μάθες; Αισχραί διαδόσεις τά περί θέσεως τής Ακαδημίας.

Ραγδαία επιδείνωση.

Πιάνοντας κι ανοίγοντας τό υπό τόν τίτλο «Απρίλης» βιβλίο, στήν αρχή, βλέπω η τού Άγγ. Τερζάκη δήλωση νά είναι περίοπτη:

«Τό βιβλίο τού γιού μου»

Όλως τυχαίως μιά μου βιαστική βόλτα στά Νέα βρίσκει τό:

Πικρές - κυρίως όμως αληθινές - διαπιστώσεις κάποιου τού οποίου τά γονίδια απέχουν τού όπως λέμε Μ.Ο.

Εκτός από τήν αναφορά στά μουσικά τε καί μουσικάντικα δρώμενα, ο Τερζάκης – μεταξύ άλλων - παρατηρεί:

«Η μισαλλοδοξία είναι χαρακτηριστικό τής φυλής μας»

«Ο χαρακτήρας ενός λαού δέν αλλάζει.»

Ακριβώς.

Οι τώρα καιροί, τά γύρω μας στήν χώρα αυτή (καί όχι μόνον) δέν επιτρέπουν άλλο συναίσθημα πλήν ενός αψεγάδιαστου μηδενισμού, μιάς τραχιάς απαισιοδοξίας, κάποιου κακοήθους αρνητισμού.

Tελείωνε θείτσα!

Ελπίζω η διόρθωση γιά τήν οποίαν κάνει λόγο η θλιβερή κουτσίκου νά έχη περιεχόμενο αιρετικό. Όχι μόνο γιά τίς «εμμονές» εσμού αλευρομαγείρων αλλά καί γιά κάποια παγκοίνως αποδεκτά:

«Τήν περίοδο 1940 – 1944 παρουσιάστηκε έντονη ξενοφοβία από ελληναράδες απέναντι σέ γερμανούς οικονομικούς μετανάστες.»

Τό τσιτάτο, άπό κυριακάτικη επιστολή πρός τήν εφημερίδα Φίλαθλος.

Στό phorum.gr βλέπω συχνάκις ένα συνθηματάκι γιά συνωστισμό εβραίων έξω από στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Θά είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, η υπό τού συρφετού ρεπούση, επιστημονική θεώρηση τής ιστορίης νά εστίαζε καί σέ τέτοια θεματολογία. Στό κακοπάθημα τών εβραίων στόν Β’ Π.Π., τών μαύρων στίς ΗΠΑ μέχρι τό 1950, τών κομμουνιστών στά χρόνια τού μαστρο Παττακού.

Πορφυρογέννητη Γωνιά.

Κέρκυρα – ΑΕΚ 0-1 (Γήπεδον Κερκύρας) 18/3/2007
Πρωτάθλημα – 26η Αγωνιστική
28 Σορεντίνο, 5 Τσιρίλο (89’ 4 Μόρας), 13 Παουτάσο, 15 Παπασταθόπουλος, 55 Δέλλας, 16 Ζήκος, 17 Ιβιτς, 88 Τόζερ (75’ 99 Σέζαρ), 25 Εμερσον, 33 Λυμπερόπουλος, 35 Καπετάνος (79’ 23 Λάκης)
Σκόρερ: 1΄ Καπετάνος
Κίτρινες: Τσιρίλo

Διαιτητής: Ζωγράφος

Ρηξικέλευθα μπαστάρδικο.

Καί η ακαδημία Αθηνών κατά τού βιβλίου τής ς΄δημοτικού.

Έλα μωρέ τί ξέρουν οι κωλόγεροι, δοσίλογοι ήσαν καί μαυραγορίται, πουλούσαν τήν μαργαρίνη πιό ακριβά από ό,τι πωλείτο χρυσεία καδενίτσα στού ζολώτα καί επενέδυαν τά γκαφρά πού έβγαζαν, σέ γκανιάν αλόγατα, πουτάνες από τήν Μπιτζαρία καί μαυράκι προυσαλίτικο.

Δέν νομίζω νά έχη ξανακάτσει φάση κατά τήν οποίαν η εθνοφοβική αριστερά νά επισημαίνη ότι η αντίθεση σέ κάποια ανθελληναράδικη κίνηση στοιχειοθετείται από τόσο ετερόκλητα στοιχεία.

Εθνικομπολσεβίκοι, βασιλόφρονες, μαλακονεοδημοκράτες, τσιράκια τής καθεστηκυίας τάξεως, εθνικιστές, πυροβολημένοι κομμουνιστές*...

Συνήθως, κατά τών διεθνιστικών παραληρημάτων της, έστεκαν μόνον οι εθνικιστικές/πατριωτικές δυνάμεις. Εξαπέλυε τότε χαρακτηρισμούς περί φασιστών κλπ κλπ ώστε νά αφυπνίση τίς ανασφάλειες κάποιων ηλεκτρολόγων στό Νέο Κόσμο, νοικοκυρών στά Μελίσσια καί δημοσίων υπαλλήλων της Ηλιούπολης οι οποίοι πάντοτε συγκινούντο στό «Ο λαός δέν ξεχνά τί σημαίνει Δεξιά».

Τώρα όμως πακέτο! Κατά τών στρατευμένων πιπών τού συρφετού ρεπούση αντιτίθενται όχι μόνον φασίστες αλλά καί μαρξιστές καί αναρχικοί καί φιλελευθερίζοντες καί ειδικώς ό,τι δέν μπορεί νά χαρακτηρισθή ώς ακροδεξιό. Καί σάν κακομοίρα γεροντοκόρη, η εθνοφοβική αριστερά, πεισματικά αρνείται νά καταλάβη τό λάθος της. Κι αυτό, ακόμη πιό άσχημο από τό αντίστοιχο στήν αρχή όλης αυτής τής ξεδιάντροπης εκστρατείας - υπέρ τού βιβλίου δηλαδή, αλλά καί αυτής τής αναθεωρητικής στάσης στό σύνολο.

* κακώς ο επιθετικός προσδιορισμός αυτός. Απαραίτητη συνθήκη γιά νά είναι κάποιος κομμουνιστής, τό πυροβόλημα.


Υποψιάζομαι ότι αύριο, μεθαύριο θά υπάρξουν κάποιες πιέσεις (διότι εκτίθεται κι αυτή η ανεκδιήγητη υπουργίνα) καί θά "μάθουμε" ότι μόνον δύο (μιά κάποια ελάχιστη μειονότης τέλος πάντων) υπέγραψαν τήν δήλωση αυτήν, δύο γραφικοί τύποι οι οποίοι μέ βύσμα γίναν ακαδημαϊκοί καί είναι απατεώνες καί είναι λωποδύτες καί είναι αμόρφωτοι. Οπισθοδρομικοί, τενεκέδες, ανίδεοι.

Ρε.πούση καβαδία.

Είναι τόσο ψώνιο που όταν λαχταρήση φράουλες νά φάη, αγοράζει τούρτα. Ναί βρέ, κρατάει τά φρούτα καί πετάει τό γλύκισμα. Δέν είναι μωρέ ανεγκέφαλη, νά αποζητά, άς πούμε, νά μένη έγκυος προς οικονομία σερβιέτας, αλλά δέν τήν πιάνεις πουθενά, ούτε στά ρηχά ούτε στά βαθιά. Ούτε κάν σέ χέρσο βένθος.

Καί τώρα η βρωμιάρα, τόν ίμερο ενός συνεργάτη, σκοπό έχει βάλει νά καταπιή, ζητώντας μου νά τής συντάξω επιμέτριο μονοστιχάκι μέ αυτήν σκοτεινή λέξη... Πού’ν’τη γαμώτο μου; Παρηκολούθει καί φιλολογικές βραδιές στήν Ζαχάρω Ηλείας η σιχαμένη! Πώς ακριβώς μού τήν είπε μωρέ, η καραβλαχάρα; Μισγά, μισκά, μιστά, μισκρά... Μέ κάλεσε στό γραφείο της, ώρα δεκατιανού κι αυτή περιδρόμιαζε ρέγγες δίπλα στόν υπολογιστή! Μασούσε μέ ανοιχτό στόμα βεβαίως, προσπαθώντας νά μού εξηγήση τί ακριβώς θέλει (νά τόν εντυπωσιάση!) τό ζώον, έν μέσω ελιάς θρούμπας, κοπανιστής, είχε καί λαδοτύρι νομίζω, οκτακόσια χρόνια κτήνος, γλυκέ μου, άχ πού πάνε τά λεφτά; Καί θέλει νά γίνη άνθρωπος... Ιμποσσίμπλ! Καλέ πώς τήν ανέφερε τήν λέξιν; Γιά νά δώ...: Χμμμ... Μμμμ... Μισγάγκεια. Τόν κινέζο στό καράτε κίντ θυμήθηκα, σέ καλό μου ο γέλως! Μπουχάχάχαχα!

Έχω περιέργεια νά δώ πού θά καταλήξη αυτή η δουλειά... Τρία χρόνια τό γυροφέρνει τό τεκνό τό οποίον μέ τήν σειρά του, φρονίμως κι αξιοπρεπώς ποιόν, σημασίαν δέν τής δίνει, αλλά η βρώμα δέν τό βάζει κάτω. Είναι ικανή νά τό κυνηγά μέχρι νά πάψη νά είναι τεκνό καί νά αρχίση κι αυτό νά μεσηλικιάζη. Τί νά τό κάνης... Τό γινάτι βγάζει μάτι. Τρία χρόνια, ναί... Δέν θυμάμαι λεπτομέρειες, μού είχε αναφέρει κάποτε αλλά ποτέ δέν τήν πιστεύω τήν σκύλα, σιγά μήν τής δίνω βάση. Στίς εκδηλώσεις μέ τούς ολυμπιακούς νομίζω, τό τεκνό ήταν πρίν από αυτήν, λαμπαδηδρόμος μωρέ, κάναν αλλαξοχεριά, κι έκτοτε έχει φάει σκάλωμα νά τό πηδήξη. Τζίφος όμως. Δέν φαντάζεσαι τί έχει σκαρφιστεί η παλιοσαλούφα μήπως καί. Κι ελπίζει ότι η διά ποιημάτων κουλτούρα θά καταλήξη σέ ολίγον Εμπειρίκο, ακόμη καί κτηνοβασία γιά, δηλαδή στόν βαθμό πού θά τού ξυπνήση τό μέσα του ζώον.

Παραγγελιά τού Πάνου.

Φρέντο, Φρέντο, Φρέντο!

Μέ πληροφορήσαν γιά τό ότι σήμερα παίζει τό εξής:

Καί σκέφτηκα ότι τά μπιφτέκια ενέχουν πάντοτε τό κίνδυνο τής γενέσεως από ανακυκλωθέντα τέως φρέσκα κρέατα.

Οπότε...

Οπότε μάς μένει τό αντριλίκι...

Έβλεπα στό βλόγ τού Μπαμπάκη κάτι γιά αγαπημένες ταινίες. Η κουβέντα στά σχόλια φθάνει σέ κάποιες σκηνές αγαπημένων σκηνών. Διάβασα λοιπόν γιά μιάν σκηνή στό Νονόοοο:

αλλά ο τρόπος που κλείνει η πόρτα μέσα στη μούρη της Κήτον στο τέλος της ταινίας είναι ανεπανάληπτος.

Ναί ρέ μάστορα! ακριβώς! Ύμνος στήν ανωτερότητα τών ανδρών η σκηνή πού λές! Η άκρατος πώρωσις!

Καί δέν νομίζω αντιρρεύεσαι ότι η Κήτον στά καπάκια δέν πήγε νά πλύνη πιάτο! Έβαλε τό τρύλετ επ’ώμου καί βούρ γιά τό μέρος τό οποίον αρμόζει σέ κάθε γυναίκα!

Ξέρεις τί ανάλογο παίζει;

Στό Μάριο Πούτσος, ο νονόν παρττού, (τό δεύτερο εννοώ άν δέν μέ κατάλαβες) εκεί πρός τό τέλος, όταν ήδη τό ζεύγος Πατσίνου έχει χωρίσει, κατόπιν τής ανακοινώσεως τής πόρνης τής Κέυ(ς) ότι εξέτρωσε τό μωρό της... Τά παιδιά τή συνδρομή τσή θειάς των (τής Άντριαν τού Ρόκυ) έχουν δεχθεί επίσκεψιν τής μητρός των. Η θειά έρχεται γρήγορα: «Κέυ, τόν μπούλο, έρχεται ο τσακμάκης!» Η Κέυ όμως νάααα! Τήν γράφει, καθυστερεί. Ώσπου νάτος, κατέφθασε ο γιατρός! Στήν κουζίνα, στήν πίσω τήν πόρτα. Ανέκφραστο τό βλέμμα του, παγωμένο, κενό (κρατώντας εκείνο τό γαμάτο καπέλο – θυμάσαι;) βλέπει τήν Κέυ!

Ο θεατής κανονικά νομίζει ότι ή θά παίξη σμυρνέικο δράμα (τί θέλεις μωρήηηηη, εδώωωωω, παλιοπουτάναααααα, παστρικιάάαααα! Δέν σού’χω πεί νά μήν πλησιάσης εδώ ούτε γι’αστείοοοοο;;;;;!!!) ή θά προκύψη επανασύνδεσις! (αγάπη μου, πόσο μού έλειψες, θέλω τά μάλα νά ξαναπεράσω μέ μίνιο κάθε σου τετραγωνικό εκατοστό τού γεωγραφικού διαμερίσματος τού κόλπου σου, έλα στόν θείο μωρήηη!) αλλά...

Αλλά πλησιάζει, τούκ τούκ τούκ τά βήματα, ο φακός στόν Πατσίνο... Ησυχία άκρατος, τούκ τούκ. Πλησίασε, έφθασε, ο φακός στήν κλαψοαιδιάζουσα Κέυ, τουίκ (=μικρό βήμα στοίχισης ποδιών) καί .........

Καί καραμεγαλοπρεπώς, η πόρτα κλείνει (δυνατά) στήν μάπα τής Κέυ!

ΧτούπουΜπάμ!

D.N.A.

Αυτοί σέ λίγο, θά αναστήσουν τόν Ευάγγελο Μάλλιο!

Οι δημοκρατικές δυνάμεις τί κάνουν;

Θά επιτρέψουν εκτροπή;

Δύο στελέχη τού αναρχοαυτόνομου χώρου τραυματίστηκαν από επίθεση αστυφυλάκων στα Εξάρχεια.

Σφοδρή επίθεση με ρόπαλα, σιδερολοστούς και βόμβες μολότωφ δέχτηκε αργά το βράδυ του Σαββάτου στα Εξάρχεια ομάδα δέκα στελεχών τού αναρχοαυτόνομου χώρου από 50 αστυφύλακες, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν δύο νεαροί, ένας εκ των οποίων νοσηλεύεται στο γενικόν κρατικόν Νικαίας με σοβαρά τραύματα.

Οι αστυφύλακες, που φορούσαν κράνη και αντιασφυξιογόνες μάσκες, επιτέθηκαν ξαφνικά στην ομάδα νεαρών τού αναρχοαυτόνομου χώρου στην διασταύρωση Σόλωνος και Ζωοδόχου Πηγής.

Οι νεαροί τού αναρχοαυτόνομου χώρου για να τους απωθήσουν έκαναν χρήση νερατζιών, ενώ οι δράστες αστυφύλακες κατά την αποχώρησή τους άρπαξαν από τους δύο τραυματισμένους νεαρούς δύο κράνη και μία αντιασφυξιογόνα μάσκα.

Μισός αιώνας τότε.

14 Μαρτίου 1957

Απαγχονισμός στήν Λευκωσία τού 18χρονου Ευαγόρα Παλληκαρίδη άπό τήν Τσιάδα Πάφου, ο οποίος είχε καταδικασθή σέ θάνατο γιά τήν μεταφορά οπλισμού στό δάσος τής Πάφου.

Ουδείς εκών κακός κυρ σκηνοθέτα μου!

Οι Ιρανοί παραπονιούνται γιά τό αδίκως στενό (σάν αυτό τών Θερμοπυλών) μαρκάρισμα ζητώντας ουχί μόνον φάουλ αλλά καί κόκκινη κάρτα, ο κακός ο λύκος αλυχτά διαμαρτυρόμενος, ο δόκτωρ Νο φωνάζει νό νό νό! , ο Συλβέστρος διακηρύσσων τήν ανέκαθεν vegeterianoσύνη του, ενίσταται κι αδιαφορεί παντελώς γιά τόν Τουίτι καί κάποιο βαμπίρ περιμένει νά δύση ο ήλιος γιά νά θυροκολλήση τό ψήφισμα διαμαρτυρίας τού σοβιέτ τών βρυκολάκων.

Μόνον ο κακός δράκος τού παραμυθιού δέν συμμετέχει στό γαϊτανάκι αυτό, έν χειμερία νάρκη γάρ. Όταν ξυπνήση, θά οπλίση τό φλογοβόλο του καί θά μπουρμπεριάση κάθε κακοπροαίρετο, μέ πρώτο πρώτο τό βλόγ αυτό όπερ τόλμησε νά βάλη τό «κακός» πρίν από τό «δράκος».

Νά τήν ακούς θείο, τήν Νάνσυ...

Ο 20-1 τί άποψιν επ’αυτώ έχει άραγες;

Ε, δέν μπορεί!

Απ’όλα έχει ο μπαξές τού Στρατιωτικού Κανονισμού.

Προχείρως άν βολτάρης, θά βρής αρκετά χρήσιμα. Χαρακτηριστικότατα.
Συντηρητικά μέσα τής πειθαρχίας παραδείγματος χάριν. Γενικά γιά πειθαρχικές ποινές άς πούμε. Πειθαρχικά παραπτώματα επί παραδείγματι. Πειθαρχική δικαιοδοσία καί πειθαρχική αρμοδιότης λόγου χάριν.

Συνεπώς, εάν καί εφόσον οι καθ’ύλην αρμόδιοι θεωρούν ότι πρέπει νά εφαρμόζηται ο ΣΚ 20-1, καλόν θά είναι νά καθιερωθούν γεμάτες θαλάμες.

Bang bang, he shot me down

Bang bang, I hit the ground

Bang bang, that awful sound

Bang bang, my baby shot me down...

Δάτ ώφουλ σάουντ αγαπούλα! Δάτ ώφουλ σάουντ!

Πορφυρογέννητη Γωνιά.

Λάρισσα – ΑΕΚ 0-1 (Αλκαζάρ) 11/3/2007

Πρωτάθλημα – 25η Αγωνιστική

28 Σορεντίνο, 5 Τσιρίλο, 14 Τζιωρτζιόπουλος (55' 20 Πλιάτσικας), 15 Παπασταθόπουλος, 16 Ζήκος, Ίβιτς (89' 23 Λάκης), 25 Έμερσον, 33 Λυμπερόπουλος, 55 Δέλλας, 79 Καμπάνταης (81' 35 Καπετάνος), 88 Τόζερ

Σκόρερ: Ίβιτς 14΄

Κίτρινες: Παπασταθόπουλος, Ζήκος, Τσιρίλο, Ίβιτς

Διαιτητής Καλόπουλος

Αυτός κι άν ήταν συνωστισμός έ;

Τήν στιγμή πού δινόταν η διαταγή γιά τήν μάχη η σάλπιγγα ενός κήρυκα τού εχθρού ήχησε πέρα άπό τά Στενά. Κατω άπό τήν σημαία τών διαπραγματεύσεων μιά ομάδα τεσσάρων Περσών ιππέων μέ φανταχτερές πανοπλίες διέσχισε τό χαλί ενός μακελειού καί σταμάτησε ακριβώς κάτω άπό τό τείχος. Ο Λεωνίδας είχε τραυματισθή καί στά δυό πόδια καί περπατούσε κουτσαίνοντας. Ανέβηκε μέ δυσκολία στίς επάλξεις, ενώ ο στρατός τόν ακολουθούσε. Όλη η στρατιωτική δύναμις, όσοι ήσαν τέλος πάντων, κύτταξε τούς καβαλάρηδες ψηλά άπό τό τείχος.

Ο απεσταλμένος ήταν ο Ψαμμίτιχος, ο Αιγύπτιος ναυτικός Τόμμι. Αυτήν τήν φορά δέν τόν συνώδευε ο νεαρός γυιός του ώς διερμηνέας. Τήν δουλειά αυτήν τήν είχε αναλάβει ένας Πέρσης αξιωματικός. Τά άλογά τους, όπως καί εκείνα τών δύο κηρύκων, αντιδρούσαν βίαια ανάμεσα στά κουφάρια. Πρίν ο Τόμμι προλάβει νά μιλήση, ο Λεωνίδας τόν έκοψε.

«Η απάντηση είναι όχι» φώναξε άπό τό τείχος.

«Δέν άκουσες τήν προσφορά».

«Τήν γαμώ τήν προσφορά σου» φώναξε ο Λεωνίδας μέ ένα στραβό χαμόγελο. «Κι εσένα μαζύ μ’αυτή!»

Ο Αιγύπτιος γέλασε. Τό χαμόγελό του ήταν αστραφτερό όπως πάντα. Κρατήθηκε άπό τά ηνία τού τρομοκρατημένου αλόγου του. «Ο Ξέρξης δέν θέλει τήν ζωή σας» φώναξε ο Τόμμι. «Μόνον τά όπλα σας».

Ο Λεωνίδας γέλασε. «Πές του νά έλθη νά τά πάρη».

Ο βασιλεύς έκανε στροφή γιά νά δείξη ότι η συνέντευξις τελείωσε. Παρά τά σακατεμένα του πόδια, δέν εδέχθη καμιά βοήθεια γιά νά κατέβη άπό τό τείχος. Σφύριξε στήν συγκέντρωση. Πάνω άπό τίς πέτρες οι Σπαρτιάτες καί οι Θεσπιείς παρακολουθούσαν τούς Πέρσες νά γυρίζουν τά άλογά τους καί νά φεύγουν.

Τώκ, τώκ!

Άντε ρέ! Κι οι Σπαρτιάτες, αρβανίτες ήσαν!

Επί τή ευκαιρία τής προβολής τού 300, άκουσα στά ραδιόφωνα μιά δυό λέξεις γιά τήν μάχη τών Θερμοπυλών. Ουδέποτε κατά τό παρελθόν έσκασε φάση ν’ασχοληθή κάποιος μέ αυτούς τούς εθνικοσοσιαλιστές τε καί μιλιταριστές μικροτσούτσουνους. Αρκεί όμως σήμερον μιά χολιγουντιανή παραγωγή γιά νά.

Είναι μιά κάποια λύσις λοιπόν...

Συνεπώς...

Συνεπώς, έχετε κατά νού ότι

(μπούμ!)

εάν οξυνθή τό πρόβλημα τής πρός τάς γυναίκας βίας, μπορούν αυταί, αντί επισκέψεως σέ κάποιο ΑΤ Ασφαλείας ή ΙΚΑ τής γειτονιάς, νά ασκήσουν μιάν κάποιαν πίεσιν διά τού έν ΗΠΑ ελληνικού λόμπυ μ’αποτέλεσμα κάποιο φίλμ. Οι εχθρευάμενοι τόν τιμάριθμον μισθωτοί επίσης! Καί κάποιοι μαθηταί μέ αλλεργία στά τέστς, χωρίς νά εξαιρούνται μερικοί αυτόκλητοι υπερασπισταί τού προλεταριάτου.

Μόνον έτσι...

Αλλιώς, θά κυνηγάτε χίμαιρες εσαεί.

Θά σέ ξανάβρω στούς μπαξέδες...

Διαβάζω ένα updatάκι εδώ τής δουλειάς. Μάς γνωστοποιεί ότι η εταιρεία στήν Ρωσσία, ένεκα τής εορτής τού ετέρου τών πύρ καί θάλαττα, αργεί!

Public holiday in the Russian federation!

Μωρέ μπράβο!

Ήμην κι εγώ στό κότερο!

Δέν είδα (είπαμε είμαι μαλάκας αλλά όχι καί έτσι μαλάκας) , απλώς άκουγα (ευρισκόμενος στό βεληνεκές τού ήχου τής εκπομπής του) Λαζόπουλο...

Χθές.

Έκραζε όπως πάντα. Πετυχημένα, ναί.

Η κουβέντα πήγε στόν εκπρόσωπο τύπου τού ΛΑΟΣ.

[Χαρακτηρίστε τον, όπως θέλετε, δέν θά διαφωνήσω (γιά τήν οικονομία τού εδαφίου βεβαίως βεβαίως!)]

Ο Λάκης όμως, πάνω στήν σάτυρα, είπε τό εξής άμίμητο, πού ούτε γιά Ντενίση, ούτε γιά Άντζελα, ούτε κάν γιά τόν Κούγια δέν έχει πεί:

- Αλήθεια, ο Άδωνις Γεωργιάδης χρειάζεται στήν τβ; Γιατί τόν δείχνετε;
Ακριβώς. Ο δημοκράταρος* Λαζόπουλος πολύ σοβαρά ή σατυρικά, απορεί καί ζητά νά κόψη η τβ κάποιον. Κάτι πού δέν έχει ζητήσει ούτε γιά τόν πολύ Κούγια!

Νά κόψη, η τβ, όχι κάποιον ελεεινά προκλητικό, βωμολόχο, απρεπή...

Αλλά τόν εκπρόσωπο νόμιμου κόμματος σέ παραθυροσυζητήσεις όπου ούτως ή άλλως ανέκαθεν συνέβαινε τού μουνιού τό πανηγύρι.

Σκηνοθέτη! Κάτ δέμ ρέ! Κάτ δέμ! Εγώ είμ'ο Γιαννόπουλος!

Νά τήν χαίρεσαι τήν δημοκρατία σου κυρ Λαζόπουλα!
Τί σού κάνει όμως η εδώ καί καιρό μή παρέα μέ Παπακαλιάτη... Άσε πού δέν γίνεται καί καμιά χοροεσπερίδα σέ κάνα κότερο νά πουδράρουμε καί τήν μύτη μας!

Nicolas Chauvin εγκώμιον.

7 Μαρτίου 1947:

Τά Δωδεκάνησα ενσωματώνονται επίσημα μέ τήν Ελλάδα, μετά από μακρόχρονη τουρκική καί ιταλική κατοχή.

Πρόκειται γιά τήν τελευταία (μέχρι τήν επομένη ελπίζουμε) έκφανση τού ελληνικού εθνικισμού. Προσάρτηση εδαφών στήν ελληνική επικράτεια. Ήταν τό εντελώς ελάχιστον πού μπορούσαν οι σύμμαχοι* νά κάνουν. Η βόρειος Ήπειρος πού δικαιωματικά μάς έπρεπε, αφέθηκε ώς είχε. Εξάλλου μετά από τόν πόλεμο είχαμε νά ασχοληθούμε μέ τίς καύλες τού ΚΚΕ πού ήθελε κι αυτό – μέ τό στανιό κι ενόπλως - νά μάς κάνη σούπερ ντούπερ παραντάιζ, στά πρότυπα τής κτήτωρος τής Β.Ηπείρου. Πού καιρός, φαιά ουσία γιά διπλωματίες θέλω θέλω.

Υπάρχει κάμποσο feedback*2 σχετικόν. Καί επειδή, scripta manent, έχει ενδιαφέρον νά δούμε τί έλεγε τό κατεξοχήν ξεπουλημένο κόμμα, τό παράρτημα τής κομμουνιστικής διεθνούς*3, πρίν από τήν ημέρα τής προσαρτήσεως σχετικά μέ τήν απελευθέρωση τής Δωδεκανήσου (καί τής Κύπρου) η οποία απελευθέρωση αποτελεί «πραγματοποίηση εξωτερικών ιμπεριαλιστικών βλέψεων».

Τέλος πάντων, δέν θά περιμέναμε κάτι διαφορετικό από τό ΚΚΕ, απλώς η πληροφορία αυτή είναι άκρως ιδιαίτερη, διότι το κόμμα αυτό, έχει πολλούς απολογητές γιά τήν ξεφτυλισμένα προδοτική του στάση στό θέμα τής εκστρατείας τής Μικράς Ασίας. Απολογητές οι οποίοι φλυναφλούν περί ιμπεριαλισμού κλπ κλπ κλπ ενώ ταυτόχρονα αποσιωπούν τόν ξεπεσμό μέ τά 12νησα. Δέν νομίζω νά αμφιβάλλη κάποιος*4 στό πώς εάν είχαμε τήν τύχη νά είναι τό ΚΚΕ από τό 19ον αιώνα μαζύ μας, ότι θά χαλιόταν, θά ξενέρωνε, θά αντιδρούσε μέ τήν επέκταση τής Ελλάδος πάνω από τό αυλάκι... Ίσως δέ καί τόν Ταΰγετο.


Αρκετά!

Μπαίνω κι εγώ στό δίκτυο, νά δώ μπάς καί υπάρχει καμιά αναφορά.

Στό ιν.γρ τίποτις... Σκρόλλ ντάουν σκρόλλ ντάουν σκρόλλ ντάουν σκρόλλ ντάουν!

Ώπα! Εδώ είμαστε!

Αντικρύζω αυτήν τήν μπρούταλ μάπα:

Καί διαβάζω μέ λαχανιασμένο ενδιαφέρον...


...Ότι οι τάσεις της «ανανεωτικής» μειοψηφίας στον ΣΥΝ συγκροτούνται σε πτέρυγα



Ώ, ξένιε Ζεύ! Είναι αλήθεια; Είναι οριστικόν; Συγκροτούνται; Σέ πτέρυγα; Σέ τί πτέρυγα, σέ τί φτερούγα ακριβώς; Προτιμώ μιά χωρίς πέτσα κοτοπουλάδικη, πάρε κι εσύ καλή μου, μεγαλώνει τά βυζιά, ξέρεις.

* Άς είναι καλά (σίκ) ο Στάλιν, ο μόνος πού επέμεινε νά δωθούν στήν Ελλάδα πού πολέμησε κι όχι στήν Τουρκία πού δέν, όπως ήθελαν οι Άγγλοι.
*2 Έλα ρέ εξέκιουτιβ!
* 3 Εξάλλου στά πρώτα του χρόνια έτσι συστηνόταν, ως «ΚΚΕ - τμήμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς
*4 Ακόμη κι αυτοί οι ψηφοφόροι του· ε, μέ τόν βίο καί τήν πολιτεία τού ΚΚΕ θέλει μέγα απόθεμα φορεστγκαμπισμού νά είσαι ψηφοφόρος τού ΚΚΕ.

ΕΠΙΜΕΤΡΑΚΙ

ΜΗΝ ΕΙΔΑΤΕ ΚΑΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ;