Ρε.πούση καβαδία.

Είναι τόσο ψώνιο που όταν λαχταρήση φράουλες νά φάη, αγοράζει τούρτα. Ναί βρέ, κρατάει τά φρούτα καί πετάει τό γλύκισμα. Δέν είναι μωρέ ανεγκέφαλη, νά αποζητά, άς πούμε, νά μένη έγκυος προς οικονομία σερβιέτας, αλλά δέν τήν πιάνεις πουθενά, ούτε στά ρηχά ούτε στά βαθιά. Ούτε κάν σέ χέρσο βένθος.

Καί τώρα η βρωμιάρα, τόν ίμερο ενός συνεργάτη, σκοπό έχει βάλει νά καταπιή, ζητώντας μου νά τής συντάξω επιμέτριο μονοστιχάκι μέ αυτήν σκοτεινή λέξη... Πού’ν’τη γαμώτο μου; Παρηκολούθει καί φιλολογικές βραδιές στήν Ζαχάρω Ηλείας η σιχαμένη! Πώς ακριβώς μού τήν είπε μωρέ, η καραβλαχάρα; Μισγά, μισκά, μιστά, μισκρά... Μέ κάλεσε στό γραφείο της, ώρα δεκατιανού κι αυτή περιδρόμιαζε ρέγγες δίπλα στόν υπολογιστή! Μασούσε μέ ανοιχτό στόμα βεβαίως, προσπαθώντας νά μού εξηγήση τί ακριβώς θέλει (νά τόν εντυπωσιάση!) τό ζώον, έν μέσω ελιάς θρούμπας, κοπανιστής, είχε καί λαδοτύρι νομίζω, οκτακόσια χρόνια κτήνος, γλυκέ μου, άχ πού πάνε τά λεφτά; Καί θέλει νά γίνη άνθρωπος... Ιμποσσίμπλ! Καλέ πώς τήν ανέφερε τήν λέξιν; Γιά νά δώ...: Χμμμ... Μμμμ... Μισγάγκεια. Τόν κινέζο στό καράτε κίντ θυμήθηκα, σέ καλό μου ο γέλως! Μπουχάχάχαχα!

Έχω περιέργεια νά δώ πού θά καταλήξη αυτή η δουλειά... Τρία χρόνια τό γυροφέρνει τό τεκνό τό οποίον μέ τήν σειρά του, φρονίμως κι αξιοπρεπώς ποιόν, σημασίαν δέν τής δίνει, αλλά η βρώμα δέν τό βάζει κάτω. Είναι ικανή νά τό κυνηγά μέχρι νά πάψη νά είναι τεκνό καί νά αρχίση κι αυτό νά μεσηλικιάζη. Τί νά τό κάνης... Τό γινάτι βγάζει μάτι. Τρία χρόνια, ναί... Δέν θυμάμαι λεπτομέρειες, μού είχε αναφέρει κάποτε αλλά ποτέ δέν τήν πιστεύω τήν σκύλα, σιγά μήν τής δίνω βάση. Στίς εκδηλώσεις μέ τούς ολυμπιακούς νομίζω, τό τεκνό ήταν πρίν από αυτήν, λαμπαδηδρόμος μωρέ, κάναν αλλαξοχεριά, κι έκτοτε έχει φάει σκάλωμα νά τό πηδήξη. Τζίφος όμως. Δέν φαντάζεσαι τί έχει σκαρφιστεί η παλιοσαλούφα μήπως καί. Κι ελπίζει ότι η διά ποιημάτων κουλτούρα θά καταλήξη σέ ολίγον Εμπειρίκο, ακόμη καί κτηνοβασία γιά, δηλαδή στόν βαθμό πού θά τού ξυπνήση τό μέσα του ζώον.

Παραγγελιά τού Πάνου.