Πλείω δέ καί αρείω!

Αφίχθησαν τά καλά νέα. Από σήμερα, κάθε πού (θά) βραδιάζει, πού θά πλησιάζουμε πρός τό εσπέρας, τήν νύκτα, θά τήν βλέπης νά μεγαλώνη.

Μέ ρυθμούς αργούς. Κάθε μεταβολή της πλέον, θά σού γίνεται αντιληπτή - διότι δέν σού κρύβω ότι είναι αρκετό διάστημα πού ήδη μεγάλωνε, αλλά χαμένη αυτή η αύξηση σέ καταπίεσης πεδία. Οι ώρες τής διαπίστωσης θά είναι εκεί πρός τήν αρχή τού βραδιού, μετά από τήν δουλειά συνήθως, όταν ήδη θά είσαι σπίτι. Η πιό καλή, λόγω χαλάρωσης, στιγμή νά τήν δής ν’αυξάνηται, έ; Όχι ότι δέν θά μπορής νά τό κάνης καί κάπου έξω εάν θά είσαι...

Θά θεριεύη λοιπόν. Ναί, νά είσαι σίγουρη! Κάθε βράδυ, κατόπιν τής αναπόφευκτης απογευματινής χαύνωσης, ιδίοις όμμασι θά διακρίνης τήν μεταβολή. Πρός τό μεγαλύτερο, μήν τό ξεχνάς... Ξεχνιέται όμως; Ακόμη καί νά τό λησμονούσες, τά’παμε! Θά τήν έβλεπες - θά τήν βλέπης!

Γιά διόλου ευκαταφρόνητο χρόνο θά ακολουθεί αυτήν τήν πορεία. Μήν σέ φοβίζει τούτο, δέν θά προκύψη τιτανισμός· αλλά κι έτσι νά γίνη, ποτέ δέν σέ (μάς) δυσαρέστησε κάτι τέτοιο, ε; Άν είναι δυνατόν!

Τό υπογραμμίζω: Κάθε βράδυ θά τήν βλέπης μεγαλύτερη! Πιό φωτεινή, πιό ορεξάτη, πιό κινητική, πιό ευέλικτη, πιό δυνατή.
.
.
.
.
.
Ε; Όχι καλέ! Πού πήγε τό μυαλό σου, δέν αναφέρομαι στήν πούτσα μου, γιά τήν ημέρα πού μεγαλώνει λέω, εχθές είχαμε εαρινή ισημερία – βούρ γιά καλοκαιρινό λιοστάσι! Τί έκφυλη πού είσαι!

Στήν «4», η οποία τά μάλα έχει ανησυχήσει από τήν ιμερική μου, τόν τελευταίο καιρό, ανορεξία. Σύντομως, λίαν συντόμως, λίαν συντόμως είς τήν μείον τετάρτη, τήν εικόνα τής σεξουαλικής αποχής θά τήν ανακαλής σκεπτομένη τό: «Τώ καιρώ εκείνω...»

Μέ έχει φάει...