χωρις λογια

Γιὰ τὴν Νίνα

ημερα ποιησεως

ἀντὶς φιλὶ σοῦ ἔδωκα στραγάλια νὰ μὲ ψήσῃς

μὰ μπάμιες ἔφκιαξες, πωπὼ καὶ οὔτε νὰ τὶς πτύσῃς

 

παράπονα καὶ μάνητα τὰ νύχια σου· μὲ σκίσαν

ὅλο μὲ στέλνεις στὴν μπουζοῦ μὲ τόσην μείζων λύσσαν

 

μοῦ ἔκραξες τὸ φέρεσθαι, πὼς εἶμαι θεομπαίχτης

δασκάλα, ἔκφυλη, ψωλοῦ, δημοτικοῦ τῆς ἔχτης

 

Εγὼ μωρὴ σὲ ἀγαπῶ καὶ θέλω νὰ σὲ πάρω

Νὰ φᾶμε γεῦμα ἐλαφρό, προεξαρχόντο σπάρο

 

Μὴ μοῦ ἀρνιέσαι τὶς βουλὲς νὰ ρθῶ νὰ σὲ ζητήσω

‘πτὸ μπούστη τὸ μπατέρα σου μὲ τὴν ἀχλάδα πίσω

 

Μὰ ἡ μάνα σου κυρα σουσοῦ τὴν πλάτη της μοῦ δείχνει

Νομίζει με ἕναν ντιντή, πὼς χεσμεντὲν μὲ ἴχνη

 

Μαζὺ μ’ αὐτοὺς ἐν ἀκαρεῖ καὶ κειὸς ὁ ἀδελφός σου

Σοῦ βάζει λόγια τοῦ χαμοῦ· μακρόθεν μοι ὁ πωπός σου;

 

ἐν ἀκαρεὶ ὅλα αὐτὰ τὰ γράφω κακαλάκοις

οὐ μὴν ἀλλὰ λάψε κι ἐσὺ τὴν πούτσα μου ὀκτάκις

 

παντοίοις τρόποις μετ’οὐ πολὺ καὶ ἐν ἀπαραβύστῳ

νὰ μοῦ γεννήσῃς τὸν υἱὸν καὶ ἐγὼ θὰ βγάλω δίσκο

 

μὰ φρόντισον ἀγάπη μου τὰ εὔτορνά σου στήθη

νὰ τὰ λειχάζω σὰν μπεμπὲ, τὸ μέγεθός των πείθει

 

Στερρῶς ἐχόμενος τσουτσοῦς καὶ εὐφλεβὴς μὲ θάμβος

ἅμα τῇ ἕῳ τὴν σχισμή σ’, νὰ στὴν ἀνοίγω πάντως.

 

Σὲ ἀγαπῶ πάρα πολύ, μὴ δίδῃς σημασία

Νὰ σοῦ τελειώσ’ τὸ ποίημα, ἐκεῖ ἐστὶ ἡ οὐσία!

ΚΑΥΛΑ!

 

του αφηρέθη κι αυτουνου το οχημα.

 

ἡ χώρα αὐτὴ εἶναι ἡ πιὸ ἀστεία ποὺ ἔχει ποτὲς προκύψει στὸν γαλαξία ἡμῶν ἀσοῦμε.

Μεθυσμένος ὁ κληθεὶς νὰ μεταφέρῃ ὀχήματα θετικῶν σὲ ἁλκοτὲστ ὁδηγὸς γερανοφόρου.

 

 

κρλ!

Ὑπάρχουν φορὲς ποὺ τραβᾷς τὸ καζανάκι ἀλλὰ σκατοσωματίδιά τινα δὲν ἔχουν μπουλευτῇ. Δὲν τὰ βλέπεις βεβαίως, ἀλλὰ ἕνα ἔνστικτο σὲ κάνει νὰ (θὲς νὰ) ξανατραβήξῃς τὸν (οἰκιακὸ) νιαγάρα. Ἐλπίζω, τὸ σίχαμα ποὺ δέσποζε στὴν ἀγαπημένη ἡμῶν κωλοχώρα ἐπὶ ἔτη πέντε συναπτὰ ὡς πρώτη πολίτις νὰ (μᾶς/σᾶς/τῶν) ἀφήσῃ τὸ ὀλιγώτερο δυνατὸν ἀποτύπωμα - ὅσο κι ἂν εἶναι ἀπίθανο τοῦτο μιᾶς καὶ ὅσο νἆναι, τὸ ἐλάχιστον, θὰ εὑρίσκεται στὴν καταλογάρα μὲ τοὺς ΠτΡ. Ἕνα (ἀριθμητικὸ) καθῆκον ἔχει (στὴν ἑλλαδικὴ ῥεπούμπλικα) τὸ ἀξίωμα αὐτό· νὰ δημιουργῇ, νὰ σφυρηλατῇ, νὰ διατηρῇ, νὰ διορθώνῃ, νὰ τρανεύῃ τὴν ἑνότητα. Καὶ γιὰ πρώτη φορὰ στὰ χρονικὰ τῶν ἀνωτάτων ἀρχόντων, εἴδαμε μιὰν πρώτη πολίτιδα, μετὰ ἀπὸ ψήφιση νόμου ὁ ὁποῖος νόμος εἶχε διχάσει σχεδὸν πρωτόγνωρα τὴν γνώμη τὴν κοινή, νὰ σπεύδῃ νὰ (τὴν ὑπερψήφιση) ἑορτάσῃ.

Μιλᾶμε γιὰ σίχαμα, ἀπωθητικότερο κι ἀπὸ προϊὸν ἐντέρου θνήσκοντος ἐμπολαπαθοῦς.

 

Γμτνψχς.

λαβ

 

Tα ξυπνητζιδικα των παρ’ ολιγων πεφωτισμενων

Ὁμολογουμένως, ἡ ἀμφίεσις δὲν λέει κἄτι, δὲν σηκώνει φάση καὶ ντράβαλο· βλέπουμε ἐνδεχομένως μιὰ κυρία τῆς ἀρχαιότητος, κοντοσείρι τῆς Καλλιπάτειρας, ποὺ μπορεῖ καὶ νὰ μοιάζῃ, νὰ ταυτίζῃται μὲ τὴν Λαΐδα ξερωγώ.  

 

Ἡ ὕπαρξις ὅμως τῆς ἅλωος εἶναι αὐτὴ ποὺ μπορεῖ καὶ νὰ ἐπισύρῃ τὸ κατιτὶς ἀπὸ κἄποιον ζηλωτή.

 

Καὶ ὅνταν λέμε ζηλωτεὺς δὲν ἐννοῦμε κατ'ἀνάγκην ὁπαδὸν τοῦ ναζωραίου - ἴσως ἐνσταθεῖ καὶ ὑποταγμένος, μουσλὶμ ἀραβιστὶ.

 

Καὶ οὐκ ἐστὶ κουλὸν νὰ ἐνσταθῇ ἕνας τέτοιος διότι αὐτούνηδοι, οἱ μουσουλμάνηδες δηλαδή, διαθέτουσιν σέβας γιὰ μιὰ γυναῖκα ἡ ὁποία εἶναι ἡ μόνη σὲ ὅοοοοοοοοοοοοοολο τὸ κοράνιο ποὺ ἀναφέρεται ὀνομαστικῶς. 

 

Σέβονται πολλὰ πέριξ τῶν ἐπιλοίπων δύο ἀβρααμικῶνε θρησκειῶνε· σκέψου ὅτι πολλαὶ χῶραι των ἔσχον (στὰ ἔϊτις) ἀπαγορεύσει τὴν ταινία ἐκείνηνα, ἐν ᾖ, εἷς υἱὸς μαραγκοῦ χαμουρεύει/δακτυλώνει/μπαλαμουτιάζει μιὰν καμπυλάτη ἐργάτρια τοῦ σὲξ ἐκ τῆς τροπικῆς πολίχνης τῶν Μαγδάλων. 

 

Ἐπ’ἴσης, πιὸ πρόσφατα, ὁ μπάτμαν, εἶχε ὑποδυθῇ σὲ ταινιάκι καὶ τὸν Μωϋσέα. Μουσλὶμ χῶρες (κἄποιες) ἔσχον ἀπαγορεύσει τὸ ἔργο διότι παρουσίαζε ἐν προσώπῳ τὸν Θεὸ - ὡς παιδάκι τὸν ἐδείκνυε, στὴν σκηνὴ μὲ τὴν καιομένηνα τηβάτο - ξέρεις πόσον εἰκονοκλᾶσται καὶ εἰκονομάχοι εἶναι οἱ μουσουλμάνοι. 

 

Συνεπῶς γυναῖκαι (συγκεκριμένης περιόδου, συγκεκριμένης ἀμφιέσεως, συγκεκριμένου φυζὶκ) διαθέτουσαι φωτοστέφανο δὲν εἶναι πολλαί. Καὶ εἰκὼν τέτοια, έπιδέχεται κουβεντὸς (καὶ ὄχι μόνον) περὶ εὐαισθησίας θρησκευτικῶν πεποιθήσεων ἑνοῦ μουσουλμάνου.

 

Κι ἄλλο συνεπῶς, ἐνδέχεται βρῶσις περιτετμημένης ψωλῆς ἀπὸ τοὺς ἐν θέματι ἀναφερομένους διότι ἂν χαβαλεδιάζῃς τὴν δευτέρα κατὰ χρονολογικὴ σειρὰ γιαχβικὴ θρησκεία δὲν τρέχει κἄτι, ἂν χαβαλεδιάσῃς ὅμως τὴν τρίτη, μαῦρος ὄφις ποὺ σ’ ἔφαγε - ἄσε ποὺ δὲν θὰ τὸ τολμήσῃς – κυρίως αὐτό.

τα φάκε