Tα ξυπνητζιδικα των παρ’ ολιγων πεφωτισμενων

Ὁμολογουμένως, ἡ ἀμφίεσις δὲν λέει κἄτι, δὲν σηκώνει φάση καὶ ντράβαλο· βλέπουμε ἐνδεχομένως μιὰ κυρία τῆς ἀρχαιότητος, κοντοσείρι τῆς Καλλιπάτειρας, ποὺ μπορεῖ καὶ νὰ μοιάζῃ, νὰ ταυτίζῃται μὲ τὴν Λαΐδα ξερωγώ.  

 

Ἡ ὕπαρξις ὅμως τῆς ἅλωος εἶναι αὐτὴ ποὺ μπορεῖ καὶ νὰ ἐπισύρῃ τὸ κατιτὶς ἀπὸ κἄποιον ζηλωτή.

 

Καὶ ὅνταν λέμε ζηλωτεὺς δὲν ἐννοῦμε κατ'ἀνάγκην ὁπαδὸν τοῦ ναζωραίου - ἴσως ἐνσταθεῖ καὶ ὑποταγμένος, μουσλὶμ ἀραβιστὶ.

 

Καὶ οὐκ ἐστὶ κουλὸν νὰ ἐνσταθῇ ἕνας τέτοιος διότι αὐτούνηδοι, οἱ μουσουλμάνηδες δηλαδή, διαθέτουσιν σέβας γιὰ μιὰ γυναῖκα ἡ ὁποία εἶναι ἡ μόνη σὲ ὅοοοοοοοοοοοοοολο τὸ κοράνιο ποὺ ἀναφέρεται ὀνομαστικῶς. 

 

Σέβονται πολλὰ πέριξ τῶν ἐπιλοίπων δύο ἀβρααμικῶνε θρησκειῶνε· σκέψου ὅτι πολλαὶ χῶραι των ἔσχον (στὰ ἔϊτις) ἀπαγορεύσει τὴν ταινία ἐκείνηνα, ἐν ᾖ, εἷς υἱὸς μαραγκοῦ χαμουρεύει/δακτυλώνει/μπαλαμουτιάζει μιὰν καμπυλάτη ἐργάτρια τοῦ σὲξ ἐκ τῆς τροπικῆς πολίχνης τῶν Μαγδάλων. 

 

Ἐπ’ἴσης, πιὸ πρόσφατα, ὁ μπάτμαν, εἶχε ὑποδυθῇ σὲ ταινιάκι καὶ τὸν Μωϋσέα. Μουσλὶμ χῶρες (κἄποιες) ἔσχον ἀπαγορεύσει τὸ ἔργο διότι παρουσίαζε ἐν προσώπῳ τὸν Θεὸ - ὡς παιδάκι τὸν ἐδείκνυε, στὴν σκηνὴ μὲ τὴν καιομένηνα τηβάτο - ξέρεις πόσον εἰκονοκλᾶσται καὶ εἰκονομάχοι εἶναι οἱ μουσουλμάνοι. 

 

Συνεπῶς γυναῖκαι (συγκεκριμένης περιόδου, συγκεκριμένης ἀμφιέσεως, συγκεκριμένου φυζὶκ) διαθέτουσαι φωτοστέφανο δὲν εἶναι πολλαί. Καὶ εἰκὼν τέτοια, έπιδέχεται κουβεντὸς (καὶ ὄχι μόνον) περὶ εὐαισθησίας θρησκευτικῶν πεποιθήσεων ἑνοῦ μουσουλμάνου.

 

Κι ἄλλο συνεπῶς, ἐνδέχεται βρῶσις περιτετμημένης ψωλῆς ἀπὸ τοὺς ἐν θέματι ἀναφερομένους διότι ἂν χαβαλεδιάζῃς τὴν δευτέρα κατὰ χρονολογικὴ σειρὰ γιαχβικὴ θρησκεία δὲν τρέχει κἄτι, ἂν χαβαλεδιάσῃς ὅμως τὴν τρίτη, μαῦρος ὄφις ποὺ σ’ ἔφαγε - ἄσε ποὺ δὲν θὰ τὸ τολμήσῃς – κυρίως αὐτό.