κρλ!

Ὑπάρχουν φορὲς ποὺ τραβᾷς τὸ καζανάκι ἀλλὰ σκατοσωματίδιά τινα δὲν ἔχουν μπουλευτῇ. Δὲν τὰ βλέπεις βεβαίως, ἀλλὰ ἕνα ἔνστικτο σὲ κάνει νὰ (θὲς νὰ) ξανατραβήξῃς τὸν (οἰκιακὸ) νιαγάρα. Ἐλπίζω, τὸ σίχαμα ποὺ δέσποζε στὴν ἀγαπημένη ἡμῶν κωλοχώρα ἐπὶ ἔτη πέντε συναπτὰ ὡς πρώτη πολίτις νὰ (μᾶς/σᾶς/τῶν) ἀφήσῃ τὸ ὀλιγώτερο δυνατὸν ἀποτύπωμα - ὅσο κι ἂν εἶναι ἀπίθανο τοῦτο μιᾶς καὶ ὅσο νἆναι, τὸ ἐλάχιστον, θὰ εὑρίσκεται στὴν καταλογάρα μὲ τοὺς ΠτΡ. Ἕνα (ἀριθμητικὸ) καθῆκον ἔχει (στὴν ἑλλαδικὴ ῥεπούμπλικα) τὸ ἀξίωμα αὐτό· νὰ δημιουργῇ, νὰ σφυρηλατῇ, νὰ διατηρῇ, νὰ διορθώνῃ, νὰ τρανεύῃ τὴν ἑνότητα. Καὶ γιὰ πρώτη φορὰ στὰ χρονικὰ τῶν ἀνωτάτων ἀρχόντων, εἴδαμε μιὰν πρώτη πολίτιδα, μετὰ ἀπὸ ψήφιση νόμου ὁ ὁποῖος νόμος εἶχε διχάσει σχεδὸν πρωτόγνωρα τὴν γνώμη τὴν κοινή, νὰ σπεύδῃ νὰ (τὴν ὑπερψήφιση) ἑορτάσῃ.

Μιλᾶμε γιὰ σίχαμα, ἀπωθητικότερο κι ἀπὸ προϊὸν ἐντέρου θνήσκοντος ἐμπολαπαθοῦς.

 

Γμτνψχς.