ἔρως κατὰ μόνας

Ἄμα θέλω ῥίσκο, πάω στὸν Φουσκούνα πίσω ἀπὸ τὶς φυλακές, νὰ ῥίξω μιὰ κοκκαλιά – ἄει χάσου ῥὲ μυρμηγκάκι!

Μὰ ὑπάρχει κόσμος ποὺ θὰ ψηφίσῃ αὐτοὺς τοὺς αἰδοιόκυνες; 

ὄχι γειά μας μὲ ζεστά

Ἀποφεύγω τὴν καφεΐνη ὅπως ὁ διάολος τὸ λιβάνι κι ὁ κομμουνιστὴς τὴν πραγματικότητα, καθ’ὅσον κάτι ψυχοπαθολοσχιζὸ κρίσεις μὲ σπρώχνουν στὸ μπαλκόνι νὰ παίζω μὲ τὰ κρόσια τῆς τέντας κι εἶμαι στὸ ἕβδομο ὄροφο ὁ μπασταρδάκος!

Ὁ καφὲς κομμένος, ποῦ καὶ ποῦ κἄνας ντεκάφ· κι αὐτὸ ὅταν βγαίνω καμιὰ τσάρκα μὲ τὴν Μαρίτσα πρὸς τὸ Καβούρι, τὶς φορὲς ποὺ τὴν μεθάω καὶ σὲ ἕνα ἔξοχο λωρενσολιβιακὸ roleplay τὴν βιάζω καὶ κατόπιν τὴν πετῶ στὰ βράχια.

Ζορίζομαι στὴν ἐγκατάλειψη τῆς κοκακόλας (sic), εἶναι ἡδονὴ νὰ γυρίζω σπίτι, νὰ ἀράζω στὸ γραφεῖο μὲ τὰ πόδια ἐκεῖ πάνω νὰ λιγοκρύβουν τὸ πορτραῖτο τοῦ Βασιλέως Κωνσταντίνου καὶ νὰ μπαίνω στὸ ἰντερνέτ, νὰ χαζεύω σὲ φόρα, σὲ βλόγια καὶ σὲ κοινωνικὰ δίκτυα γιὰ τοῦ καθενὸς τῆς ψωλῆς τὸν χαβᾶ, συνοδείᾳ ἑπτὰ τρισεκατομμυρίων δώδεκα ἑκατομμυρίων τετρακοσίων χιλιάδων πεντήκοντα ἑπτὰ φυσαλίδων αἵτινες ὁδηγούσιν σὲ ἕνα μεγαλοπρεπὲς ἠχητικὸ στομαχικὸ ὀργασμό. Τότε ξυπνᾷ ὅλη ἡ γειτονιά, σιχαμένεεεε, ἱδρυματικέεεε, ψόφα πούστηηηηη, μὰ ἐγὼ ζμπούτσαμ, γελάω φωναχτερὰ (ὄχι τόσο ὅσο τὸ πρὶν ῥεψίδι μου) μὲ τὴν κάθε στερημένου κι ἀποτίστου γεννητικοῦ ὀργάνου, τέλος πάντων ἂς σηκωθῶ τοῦ γραφείου, πιάστηκα, ἦρθε ἡ ὥρα γιὰ ἕνα...

Τσάι. Ναί. Εἶναι τὸ μοναδικὸ τὸ ὁποῖον δὲν γίνεται νὰ κόψω. Ὄχι τόσο ἐπειδὴ μοῦ ἀρέσει ἀλλὰ ἐπειδὴ ὁ ἰατρὸς μὲ ἔχει πεῖ ὅτι ἕνα φλυτζάνι εἶναι ἐν τάξει, ἒ καὶ κάτι πρέπει νὰ πίνω. Ἔψαξα τὰ ἰντερνέτια καὶ κατέληξα εἰς τὸ πράσινο τοιοῦτο· αἱ (πολλαὶ) εὐεργετικαί του ἰδιότητες εἶναι πρᾶγμα τι λίαν θαυμασταί κι ἔπιβάλλεται ὄθεν, ἡ καθιέρωσίς του εἰς τὴν καθημερινὴν ἡμῶν δίαιτα. Φυσικά, ἀνερωτήθην πόσην καφεΐνη περιέχει - ἐὰν παραδείγματος χάριν περιέσχε περισσοτέραν άπὸ ἕναν ἑλληνικό οὒπς μὲ συγχωρῇτε τὸν χρυσαυγίτη! τούρκικο γκαϊφέ, θὰ τὴν σκεπτίκιζα τὴν φάση. Τί καλὰ ὅμως! Εἶδα ὅτι τὸ πράσινο τσάι περιέχει ὀλιγωτέρα καφεΐνη ἀπὸ τὸ μαῦρο (sorry earl grey!).

Mέχρι ποὺ μιὰ μέρα, σὲ ἐπίσκεψη σὲ σοῦπερ μάρκετ κι ἀφοῦ εἶχα φάει δύο ντὰμπλ σερενάτες καὶ λίγα κράντσυ γαριδάκια, ἔσπευσα πρὸς τὸν διάδρομο τῶν τεΐων. Ἐκεῖ εἶδα ἕνα ὡραῖο κυτίον χρώματος μὲ ἑλκυστικὰ χρώματα. Εἶχε κι ἕνα μῆλο πάνω του.

Πάντα κι ἀνέκαθεν τραβηχτικὸ τὸ μῆλο, τράβηξε καὶ ’μένα καὶ ἐν τέλει τὸ τσίμπησα.

Τὸ περίεργο εἶναι ὅτι εἶχε μιὰ στάμπα (κάτω ἀριστερὰ ἀπὸ τὸ apple, ἀχνοφαίνεται ἂν τὸ προσέξετε)  στὴν ὁποίαν ἔγραφε: caffeine free μὲ δύο ἀστερίσκους. Ἔψαξα τὴν παραπομπὴ τῶν ἀστερίσκων καὶ διάβασα:

Contrary to teas and like other infusions, this infusion is caffeine free.

Κι ἀναρωτῶμαι, εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν ἔχῃ καθόλου καφεΐνη; 

Λόγῳ τῆς ἡμέρας!

Ἂχ βρὲ Κῶτσο!

Ἀσχολούμενος μὲ τοὺς μπινέδες, σὲ ξέχασα χθές!

Πολύχρονος!

μὴηηη μοῦ γυρνᾷς τὴν πλάτη!

Πόσο γρήγορα περνᾷ ὁ καιρὸς στὸ ἰντερνέτ, πόσο τάχιστα ἐξελίσσονται κι ἀλλάζουν τὰ πράμματα στὸ διαδίκτυο!

Μέχρι χθὲς ἦσο κλειζμένος σὲ τσὰτ ῥοὺμς ὅπου σοῦ ἐπεβάλλετο νὰ φορᾷς παπούτσια καθ’ὅσον ξυποληταρία ἂν γυρνοῦσες, θὰ γλύστραγες πάνω σὲ τσόκια τέως νηστευαμένων.

Καὶ σήμερα, βρέθηκες νὰ ἀρθρογραφῇς σὲ σάιτς σοβαρά, δημοσιογραφικά, φυσικὰ ἀριστερά.

Πῶς μοῦ ἦρθε πάλι αὐτό;

Ἄσχετο, ναί, καμμία σχέση.

Σὲ σάιτ σοβαρό, δημοσιογραφικό, ἀριστερό, διαβάζω ἕναν τυπάκο νὰ καταθέτῃ προτάσεις γιὰ νὰ ἀπομονωθῇ ἡ Χρυσὴ Αὐγή.

Προτείνει νὰ συνεννοηθοῦν τὰ δημοκρατικὰ* κόμματα τῆς βουλῆς καὶ κάθε φορὰ ποὺ θὰ μιλᾷ ἕνας νεοναζὶ (sic) βουλευτὴς νὰ σηκώνωνται καὶ νὰ φεύγουν. Ὅταν δὲ θὰ μιλᾷ ἀπὸ τὴν θέση του, νὰ κάνουν τόση φασαρία γιὰ νὰ μὴν μπορῇ νὰ ἀκουστῇ.

Κάτι τέτοιο προτείνει ὁ κύριος Βασίλης Βενιζέλος (μὴ διευκρινίζων ὡστόσο ἂν οἱ θορύβοι θὰ προέρχωνται ἀπὸ τὸν λάρυγγα ἢ τὸν κῶλο τῶν δημοκρατικῶν βουλευτῶν) στὸ Protagon.gr καὶ πραγματικὰ ἀπορῶ ποὺ δὲν καταλαβαίνουν πὼς ὅλες αὐτὲς οἱ ἀρχιδιὲς (τί μαλακίες Θεέ μου, ἀναγόμενες σὲ χρόνια δημοτικοῦ! ἐκφερόμενες ἀπὸ δημοσιογράφο! Δημοσιογράφο; Χμ...) μόνο καλὸ (θὰ) κάνουν στὸ κόμμα τοῦ Μιχαλολιά.

Ἀλλὰ πάλι πόσο γουστάρω, ποὺ τόσο ἔχουν τόσο ξυνίσει τόσο αὐτοὶ οἱ δημοκράτες μὲ τὴν Χῖ Ἄλφα! Χιχιχιχί!

* βάζει καὶ τὸ ΚΚΕ στὴν συνεννόηση τῶν δημοκρατικῶν κομμάτων ἄραγες;

Τσύριζα ῥὲ μοῦτρα!

Ὁ Τσύριζα ἔχει πάρει τὰ πάνω του τελευταίως καὶ ἀκούω μέχρι καὶ βασιλόφρονες συγγενεῖς νὰ ἀναφέρωνται σ’αὐτὸν λὲς καὶ εἶναι ὁ Ῥοκαβλὼν, ὁ Χάρρυ Πόττερ, ὁ Κώστας Γκουσγκούνης τῆς πολιτικῆς. Στὸν τόσο καιρὸ τῆς ἀνεργίας, τῶν μειώσεων, τῶν χαρατσιῶν εἶναι ἀπολύτως λογικὸ νὰ ὐποκύψουμε στὸν πρῶτο παπατζῆ πολιτικάντη ποὺ γνωρίζοντας καλὰ ὅτι δὲν φορολογεῖται γιὰ τὶς δηλώσεις του ἀλλὰ οὔτε καὶ ἀποδοκιμάζεται γιὰ τὸ περιεχόμενο αὐτῶν, λέει ὅτι προλάβει.

Τὸ ὅτι στὶς τόσες συνιστῶσες τῆς Συριζᾶ, ὑπάρχουν μπόλικες τῶν ὁποίων οἱ ἰδέες εἶναι παντελῶς ξένες μὲ αὐτὲς τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ εἶναι κάτι γνωστότατο, σχεδὸν τοῖς πᾶσι. Τοῖς πᾶσι πλὴν τῶν θειάδων μου αἵτινες ξεχνοῦν τὸν Κῶτσο τὸν σιτευτὸ καὶ χαμογελοῦν στὸν μάυ νέημ ἲζ Ἀλέξης ἒντ ἄι σπὴκ ἴνγκλαντ βέρυ γκούντ. Ὁ ὁποῖος Ἀλέξης, ἄξιος πολιτικάντης τώρα ποὺ βλέπει ὅτι…μπορεῖ καὶ νὰ τσιμπήσῃ 50 μπόνους βουλευτές, μέχρι καὶ τὴν λέξη πατρίδα ἐξέφερε προσφάτως, ἂμ πῶς μαλάκας εἶσαι; κάτσε καλὰ ναοῦμε!

Ἐπειδὴ ὅμως πουτάνα θέλει νὰ κρυφτῇ, χαρὰ δὲν τὴν ἀφήνει, ὑπάρχουν κάποιοι στὸν Ξύριζα ποὺ δὲν σταματᾷν νὰ μαρτυρᾷν τὴν ἰδεολογικὴ πώρωση.

Ὁ κος Νάσος Θεοδωρίδης, στὶς 9 Νοεμβρίου τοῦ 2009, εἶχε πρωταγωνιστήσει σὲ ποστάκι· ἀπέρριπτε τὸ ΟΧΙ τοῦ 40 διότι οἱ στρατιῶτες μας πολὺ ταλαιπωρήθηκαν ἀπὸ τὶς ψεῖρες στὸ μέτωπο.

Κατακαλόκαιρο πέρυσι, ἐπίσης στὴν ΑΥΓΗ εἶχε ἀρθρογραφίσει ὑπὲρ τῆς συνεκμετάλλευσης τοῦ αἰγαίου ἀπὸ τούρκους καὶ ἕλληνες.

Τώρα, μὲ ἐπιχειρηματολογία καὶ μέθοδο ποὺ τόσο μὰ τόσο μοιάζει μὲ κάποιους ποὺ ἀμφισβητοῦν γενοκτονία ἔθνους μὲ πρόσφατης γέννησης τοῦ κράτους τους στὴν μέση ἀνατολὴ θεωρεῖ ὅτι τὰ ἤθελε ὁ κῶλος τῶν ποντίων τὸ 1919!

Προσέχετε (λέμε τώρα) μαλάκες ἕλληνες ψηφοφόροι, ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασιν προβάτων ἔσωθεν δὲ εἰσὶν μουνόπανα καὶ λύκοι ἅρπαγες.

μαῦρο στὴν ΝΔ!

Ῥιψάσπιδες, θέση ἐκτελεστικῆς ἐξουσίας ζηλώσαντες, κότες, λησμονήσαντες τὸ ἡ Κύπρος κεῖται μακράν, τὰ περὶ καρκινώματος ἀπὸ τὸν ἱδρυτή, τὸ ὅταν λέμε ἰσόβια ἐννοοῦμε ἰσόβια καὶ εἶπαν νὰ τακιμιάσουν μὲ τὸ αἰσχρὸ κόμμα τῆς Νέας Δημοκρατίας.

Ἀκόμα καὶ τώρα, χωρὶς πολλὴ σημασία, ἀπολαμβάνω τὸν Κώστα Πλεύρη· τάσσομαι ολοψύχως στο πλευρό του προέδρου του ΛΑΟΣ κ. Γιώργου Καρατζαφέρη και θα αγωνιστώ υπέρ αυτού, με όλες μου τις δυνάμεις. Καλώ όλους τους πολιτικούς μου φίλους, να ταχθούν στο πλευρό του Γιώργου Καρατζαφέρη για την επικράτηση των ιδεών του πατριωτισμού. Απεριφράστως, καταδικάζω ανεξαιρέτως όλους όσους έφυγαν από τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό.

ἕνα μπειμπιλίνο στὸ τέσσερα!

Ὅταν ὁ οὐρολόγος μοῦ ἔβαζε κωλοδάχτυλο γιὰ νὰ ἐξετάσῃ τὸν προστάτη ἀδένα, πιὸ ἀντρουὰ βλέμμα εἶχα.

Σκέτος Μπωντλαίρ!

Ῥὲ τὸν μου εἰς τὴν νί!

Τί συμβολικὴ κίνησις!

Κυμὰς γένηκε ἡ μάπα τῶν (ἀγέλαστων) βουλευτῶν τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ἐνῷ σύμπαν τὸ ἑπτὰ τοῖς ἑκατὸ ἀσκαρδαμυκτὶ ἀνετελήφθη τὸ λάθος του!

Τόσο!

Στὸν Ἄστυ, τσούρνεψε σήμερις τὸ ταινιόραμα καγὼ τόσο μὰ τόσο ἔχω τόσο καυλώσει μὲ τὴν δεκάτη Ἰουνίου!

21 Ἰουνίου πέριξ

ἀπὸ τὴν περασμένη Πέμπτη, ἀρχινέψαν οἱ θερινοί!

ὁ δὲ Ζέφυρος στὸ Θησεῖον, παίζει τό:

«Ἡ Κυρία ἐξαφανίζεται»

τοῦ Χίτσκοκ

παραγωγῆς 1938 μ.Χ.

εἶμαι σίγουρος ὅτι πολὺ κέφι θὰ κάνετε!

Κι ἐπειδή ἀκόμα εἶναι ἄνοιξη.

Καί ἡ γύρη ἔχει κατοικοεδρεύσει στά κύτταρά μας

Φτιάχνοντάς μας, μιά δύσκαμπτη θέληση γιά ζουζουνίσματα

Καί ὅ,τι ἄλλο ὁδηγεῖ σέ βραχνομιλιὲς τζουτζοῦκο μουυυυυυ

καθώς κεριά φωτίζουν ἕνα τραπέζι μέ μπόλικα φαγιά

φαγιά μέ πολλή δυναμική ἐνέργεια πρός ῥεψίματα

τά ὁποῖα ὅμως τά κρύβουμε, τα καταπιέζουμε

διότι ἐνώπιόν μας τὸ ἀγαπάκι μας

ποὺ πολὺ ἀγαπᾶμε καὶ τί πόσο πολὺ ἔντονα

ἔτσι αἰσθανόμαστε τοῦτο!

ἂχ τί ἔρωτες κι αὐτοί!

Πόσο πολὺ δακρύζει ἡ οὐρήθρα μας συνειδητοποιώντας ὅλα τοῦτα!

ἂχ, ἔρωτες!

Πλὴν ἀλσυλίων, φιλικῶν σπιτιῶν, πάρκιν,

χοτέλς, βουνῶν, παραλιῶν

μᾶς ὁδηγοῦν καὶ σὲ σινεμάδες,

νὰ δοῦμε κάποιο ἔργο ῥομαντικὸ πολὺ

ἀγαπησιάρικο φοῦλ

ποὺ ἴσως μᾶς δακρύσει τὴν πούτσα

ἴσως κι ὄχι

καὶ πῶς νὰ τὸ καταλάβῃς

ἂν ἔχει δακρυχτῇ

τὸ ἔνθερμο καυλί

ἀφοῦ μπροστά μας ἔχει σκύψει

μὲ τρέλλα ἔχει ἐνσκύψει

καὶ μᾶς τὸν καταπίνει

κι ἡ καύλα της δὲν φθίνει!

Πῶς νὰ τὰ καταλάβῃς

τα πρώιμα ὑγρά;

ἀφοῦ ἡ καταπιόλα

ἡ ἀχόρταγη ῥουφιόλα

τὸν στέγνωσε ἀβέρτα

καὶ θέλει μιὰ κουβέρτα

γιὰ μήπως καὶ κρυώσῃ

ποὺ τόσο ἔχει χαυνώσει!

Μὲ λίγα λόγια, διότι βαριέμαι νὰ ψάχνω ἄλλες ῥίμες,  ἕνα ἔργο σκέτο ἔρως! Παίζει στὸ Γκάζι, στὴν ταινιοθήκη τῆς Ἑλλάδος καὶ προτείνεται γιὰ πολὺ ἐρωτευμένους!

Τὸ ταίρι σας, θὰ ἐκτιμήσει πολὺ ἂν τὸ πάτε νὰ δεῖ τό:

ΠΕΡΥΣΙ ΣΤΟ ΜΑΡΙΕΝΜΠΑΝΤ

1960 μ.Χ.

Ταινία γαλλικιά, σκηνοθεσίας Ἀλλὲν Ῥενὲ

Σὲ ἕνα ἄδειο πολυτελὲς ξενοδοχεῖο, ἕνας ἄντρα (sic) προσπαθεῖ νὰ θυμίσῃ σὲ μία παντρεμένη γυναῖκα τὴν ἐρωτικὴ ἱστορία ποὺ ἔσχον τὸ προηγούμενο ἔτος στὸ Μάριενμπαντ καὶ νὰ τὴν πείσῃ νὰ φύγῃ μαζύ του.

φαρμακερὴ

Μπροστὰ σὲ τόσα κόμματα, πόσο ῥάδιον μοῦ ἦταν νὰ μπορέσω νὰ ἀποφασίσω!

Γι’αὐτὸ καὶ νοίκιασα τρεῖς πολιτικοὺς ἐπιστήμονες, δυὸ δημοσιογράφους καὶ ἕναν ἀμπελοφιλόσοφο.

Μέχρι ὑπνοπαιδεία μοῦ κάναν τοῦ κιαρατᾶ, γιὰ νὰ ἐμπεδώσω τὰ πάντα. Καὶ τὰ ἐμπέδωσα! Ἔγινα ἕνας νὰ μὲ θαυμάζῃς πολίτης!

Πῆγα στὸ παραβὰν λοιπὸν σήμερις καὶ πραγμάτωσα ὅ,τι μοῦ εἶχαν μεταλαμπαδεύσει οἱ ἐπαΐοντες!

Τὰ τεκμήρια εἶναι δύο, γιὰ ξεκάρφωμα καθὼς ὁ (sic) ψῆφος εἶναι μυστικός.

Anything but Left

  

Ἕνα πασιὸ σύννεφο μὲ ἐμποδάει νὰ δῶ καὶ νὰ καταλάβω καὶ νὰ ἀποφασίσω τί νὰ ψηφίσω. Μόνον εἷς περιορισμὸς μὲ προγκάει· οἱ (πανανθρώπινες) οὑμανιστικές μου ἀπόψεις μοῦ ἀπαγορεύουν ψῆφο σὲ (oἱοδήποτε) κόμμα τῆς Ἀριστερᾶς. Ἐν τάξει.

Δεξιοί; Ἡμὶ ἀνάπαυσις

Ἂ ῥὲ Ἄδωνι! Καραλόλ!

χαμαιτυπεῖα σκέψης

τὰ ξανάπαμε· καὶ οἱ δεξιοὶ καὶ οἱ ἀκροδεξιοί.

Τέτοια σύμπνοια στὰ πολιτικὰ μαγαζιὰ δὲν νομίζω νὰ ἔχῃ ξαναπαρατηρηθῆ. Μέχρι κι ὁ Καρατζαφέρης στηλιτεύει τὴν Χρυσὴ Αὐγὴ ὡς ναζιστικὴ ὀργάνωση. Φυσικὰ οἱ ἀριστεροὶ μαγαζάρχες σὲ κάθε εὐκαιρία ἀναγουλίζουν (λίγο πρὶν ξύσουν τ’ἀρχίδια τους στὰ ἑκατομμύρια τῶν νεκρῶν στὶς κομμουνιστικὲς χῶρες καθ’ὅσον τί εἶναι μωρὲ μαλάκα μερικὰ ἑκατομμύρια νεκροὶ μπροστὰ στὴν Ἐπανάσταση;) μὲ τὶς σηκωμένες χεῖρες - ὄχι ἀδίκως ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε. Ὁ Σαμαρὰς ὅστις μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἔχει βαλθῇ νὰ μᾶς σώσῃ (τὸν ῥώτησες τὸν Κύριο, κυρ πρώην πρόεδρα τῆς Πολιτικῆς Ἄνοιξης;) πετάει κάποια ποὺ μπορεῖ νὰ τρομάξουν τὴν μέση νοικοκυρά, ὁ Βενιζέλος κάτι ἐπίσης θὰ λέῃ, ἀλλὰ τοῦ τρῶει τὴν δύναμη ἡ προσπάθεια νὰ πείσῃ κάποιους ὅτι ναί, ὑφίσταται ἕνα κάποιο ΠΑΣΟΚ. 

Κι ὅλοι κλαῖν κι ὀδύρονται ποὺ ἡ δημοκρατία φαίνεται νὰ ἐπιτρέπῃ κοινοβουλευτικὴ ἐκπροσώπηση σὲ συμπαθοῦντες τὸν Ἀδόλφο – χμ… ὄχι κι ἐντελῶς ἄδικα, ἂν καὶ ἡ ἂ λὰ κὰρτ εὐαισθησία κάποιων ἐγνωσμένων δημοκρατικῶν φρονημάτων βλὸγ μοῦ δημιουργεῖ συμπάθεια γιὰ τὸ μιχαλολιάκειο κόμμα.

Διάβαζα πρόσφατα (ὄχι σὲ βλὸγ) νὰ γράφῃ κάποιος ἂς ποῦμε ὑπεύθυνος ἐκδοτικοῦ οἴκου: «Σ’αὐτὲς τὶς ἐκλογὲς ψηφίστε ὅ,τι θέλετε· δεξιὰ ἀριστερὰ πάνω κάτω βεργῆ λεβέντη κυνηγούς. Ἀλλὰ μὴν ψηφίσετε αὐτοὺς ποὺ τιμοῦν τοὺς πρὸς 70ετίας κατακτητές, αὐτοὺς ποὺ ἦταν ἡ αἰτία γιὰ τόσους θανάτους ἑλλήνων».

Ἄχ, πόσο σιχάθηκα τὸν ἑλληναράδικο πρόχειρο τρόπο σκέψης ποὺ δὲν λέει μὲ τίποτε νὰ ἐγκαταλείψῃ σωβινιστικὰ στερεότυπα!

Ποὺ ἕνας βρωμιάρης σωβινιστὴς ἕλληνας ζητᾷ νὰ μὴν ψηφιστῇ ἡ Χρυσὴ Αὐγὴ ἐπειδὴ τὰ πρότυπά της σκότωσαν ἕλληνες, ἀλλὰ σιωπᾷ στὸ ἐνδεχόμενο νὰ ψηφιστοῦν ἄλλα κόμματα τῶν ὁποίων οἱ μέντορες φόνευσαν ἐπίσης χιλιάδες κόσμο, μὴ ἑλληνικῆς καταγωγῆς ὡστόσο!

Καὶ στέκεται ὁ βρωμιάρης ἕλληνας σωβινιστὴς ἐντελῶς ῥατσιστικὰ μόνον σὲ ἕλληνες νεκροὺς ἀγνοώντας ἀντίστοιχους ξένους!

Ἀγνοεῖ τὸ ῥατσιστόμουτρο, ἠθελημένα κάνει διάκριση σὲ δολοφονημένους, κλίνει γόνυ μόνον στοὺς ἕλληνες καὶ ἀγνοεῖ ἄλλων ἐθνικοτήτων νεκρούς! Πόσο ἄρρωστο μυαλὸ μπορεῖ νὰ φέρῃ ἕνας ῥατσιστὴς ἀντιχρυσαυγίτης ὁ ὁποῖος παραβλέπει ὅτι (καὶ) στὸν θάνατο δὲν ὑπάρχουν ἐθνικότητες! Πὼς κάποιοι ἔχασαν τὴν ζωή τους λόγῳ κάποιων ἰδεολογικῶν ἐμμονῶν ἀσθενῶν μυαλῶν - κρατοῦντες στὴν χώρα τους κι ὅτι δὲν κάνει περισσότερο νεκροὺς τοὺς ἕλληνες ἀπὸ κάποιους ἄλλους! Τί αἶσχος ἀκόμα καὶ σὲ τέτοια φάση νὰ κάνῃ φυλετικὲς καὶ ἐθνικὲς διακρίσεις κανείς!

Τὸ λέω ἐγὼ μὲ μητέρα ἀπὸ τὸ Θιβέτ· καλεῖτε κύριοι ἀντιχρυσαυγίτες, νὰ μὴν ψηφιστῇ τὸ μαοϊκῆς ὁπτικῆς ΜΛ ΚΚΕ ΜΛ ποὺ προσανατολίζεται στὸ ΚΚ Κίνας, τὸ κόμμα -χασάπης τῆς μικρῆς γειτονικῆς του χώρας; Καὶ μὲ πατρῶο παπποῦ, ῥωσοπόντιο μὴ γνωρίσαντα πατέρα ἕνεκα ὁ Βησαριόνοβιτς, ἐπίσης ὀργίζομαι ποὺ δὲν ζητᾷ ὁ βρωμιάρης ἑλληναρὰς σωβινιστὴς νὰ ἀποκλείσουμε τὸ σταλινικὸ ΚΚΕ!

Τί καὶ πόση ντροπὴ νὰ ξεχωρίζετε νεκρούς, νὰ τιμᾶτε μόνον κάποιους οἱ ὁποῖοι ἔτυχε νὰ γεννηθοῦν ἕλληνες (τί πάει νὰ πῇ αὐτὸ ἄραγε; Ἕλληνες! Ἐπειδὴ συνέβη νὰ γεννηθοῦν σὲ κάποιο τυχαίως ὁρισμένο χῶρο!) καὶ νὰ ἀγνοεῖτε ἄλλους οἱ ὁποῖοι δὲν πληροῦν τὰ ῥατσιστικὰ ἄρρωστα κριτήριά σας!

ἐμεῖς καὶ οἱ ἄλλοι

Κάποιοι πειράζονται (τοῦ γράφοντος μὴ ἐξαιρουμένου) ἀπὸ τοὺς ναζιστικοὺς χαιρετισμοὺς τῶν χρυσαυγιτῶν καὶ μᾶς ζητοῦν (ἐνδακρύως; Χοῦ νόουζ...) νὰ ψηφίσουμε ὁτιδήποτε ἄλλο πλὴν αὐτῶν (ὄχι κι ἐντελῶς ἄδικα ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, μιᾶς καὶ σοῦ κάνει ἕνα κάτι νὰ βλέπῃς ἐπίσημα κομματικὰ περιοδικὰ μὲ τὸν αὐστριακὸ δεκανέα πρώτη μούρη). Κάποιοι ἄλλοι πρὶν ἀπὸ πέντε χρόνια πειράζονταν ἀπὸ τὸν Λαὸς [μάλιστα εἶχαν προκύψει κάτι σκατιάρηδες ποὺ φτιάξαν βλὸγ μὲ μοναδικὸ σκοπὸ νὰ μὴν μπῇ ὁ Καρατζαφέρης στὴν βουλὴ - χιχιχιχὶ (ἴσως τὰ καταφέρουν τώρα ἀλλὰ μὲ τὴν Χρυσὴ Αὐγὴ μέσα – ξανὰ χιχιχὶ)]. Παλαιότερα, δεξιοὶ βουλευτὲς τῆς νουδούλας λοιδωροῦνταν.

Πάντα, κάποτε, ἔτοιμο ἔχουν τὸ ἄλλοθί τους, οἱ θιγμένων - λόγῳ Χρυσῆς Αὐγῆς, ΛαΟΣ κλπ – δημοκρατικῶν (sic) ἀπόψεων. Ἡ ὁποία δημοκρατία τους ἀνέχεται, περιλαμβάνει (ἔχει γραφῇ ἀπειράκις ἐδῶ) ἀπὸ τὴν ἀκρότατη Ἀριστερὰ ἄντε μέχρι δεξιὰ τύπου Ἀνδριανόπουλου.

Δὲν γαμιέστε τελικὰ ῥὲ σύντροφοι; Ὄχι ἐρώτημα – παρότρυνση «δὲν πᾶ’νὰ γαμηθῇτε;» ἀλλὰ ἐρώτημα ἐρώτημα: Δὲν γαμιέστε;

Τέτοια κολλήματα, τέτοιες ἐπιλεκτικὲς εὐαισθησίες μόνον κάτι ἀγάμητες γεροντοκόρες οἱ ὁποῖες κάναν τὴν ἀνάγκη φιλοτιμία καὶ μὲ ναφθαλίνη στὸ αἰδοῖο, καμφορὰ στὴν κλειτορίδα μᾶς ζαλίζουν τὰ οὔμπαλα ἐπειδὴ τυγχάνει ἔστω μιὰ φορὰ στὶς δεκαπέντε νὰ μᾶς σηκώνεται. 

Φύσα ἀγέρι!

Σὲ 58 ὧρες περίπου ἔχουμε ἐκλογές· καλὴ φάση εἰδικὰ ὅταν βλέπῃς ἔκζξιτ πὸλ ποὺ σὲ (sic) βάζει στὴν βουλὴ (πολλὴ ὡστόσο χλωμάδα τὴν παρατηρῶ τὴν φάση φέτο) κατόπιν ἀράζεις ὡσὰν τὸν Ἂλ Μπάντυ, ἐνώπιον τῆς τιβῆς καὶ μὲ ἀπανωτὴ καναλοδιάβαση παρατηρεῖς τὶς ὀλυμπιακῶν ἐπιδόσεων ταχύτητες τῶν πολιτικῶν καλὴ φασουὰρ μωρέ, ντάξ’.

Σ’αὐτὴν τὴν περίοδο τὴν προεκλογικιά, μπλογκοσφαιρικῶς ποὺ τὸ εἶδα, ἐστάθην καὶ στέκομαι σὲ δύο ποστάκια.

Ἕνα λακωνικό, μὲ εἰκόνα ἰσουμένη μὲ κίλιες (sic) λέξεις καὶ ἕνα ἕτερον, μπάνικο πολλῶν πλεκτρολογικῶν κλίκς.

Τὸ μὲν τοῦ ἀγαπητοῦ καλτσόβρακου, τὸ δὲ τοῦ ἀγαπητοῦ ἂζ γουὲλ μότορσάυκλ μπόυ (ὑπερπήδησα τὶς ἀράδες του γιὰ τὰ κόμματα τῆς παρατάξεως φυσικά!)

Κι ὡς μπόνους ἕνα τρίτο, τοῦ Χιονόσφαιρα ποὺ μοῦ (sic) εὔχεται ἡ παλιολινάτσα νὰ μοῦ ξεραθῇ ἡ χεὶρ καὶ νὰ μαντηλοκουνίσω (σ)τὴν προσφιλῆ μου τρὶς ἡμερησίως ἀσχολία!

Πορεύου, ὄτι σκεῦος ἐκλογῆς μοί ἐστιν

Ἐντάξει, εἶχαμε χειμῶνα ὄψιμον φέτος, γι’αὐτὸ καὶ ἄργησα νὰ κλαδέψω τὶς τριανταφυλλιές. Κι ἔτσι ποὺ ἄργησαν (νὰ κλαδευτοῦν) πρωτομαγιὰ χθὲς καὶ σχεδὸν ὅλων τὰ φουσκωμένα μπουμπούκια ἀκόμα δὲν ἔχουν ἀνοίξει, δὲν ἔχουν ἁπλώσει τὴν βελούδινη πραγμάτεια τους στόν ἥλιο.

Μία μόνον, ἀπὸ δεκατέσσερις 30φυλλιές, ἔχει ἀνθίσει.

Μία μπορντώ, στὴν ὁποίαν μάλιστα ἀνάμεσα στὰ «πόδια» τῆς ἔχει φυευθῇ μιὰ μαργαρίτα.

Καὶ εἶναι ὄντως περίεργο τοῦτο.

Διότι κάθε ἀγριόχορτο στοὺς λάκκους τῶν τριανταφυλλιῶν (ὅπως καὶ σὲ κάθε Σαλαμῖνι δενδρόφυτο) τὸ ξεριζώνω ἀπὸ τὴν ἐντελῶς ἀρχή του ἐκεῖ στὸ τέλος τοῦ χειμῶνος. Πῶς μοῦ ξέφυγε αὐτὴ ἡ κοινὴ μαργαρίτα ἡ ὁποία καὶ τόσο ἀντρίεψε (ψιλοπαρασιτιζομένη οὖν) σὲ λάκκο μάλιστα 30φυλλιᾶς; Περίεργον!

Ἐνυγουέυ ποὺ λένε καὶ οἱ καλαμαράδες ἑλληνισταί· ὃ γέγονε, γέγονε.

Τὸ θέμα πάντως εἶναι, ὅτι στὴν μοναδικὴ 30φυλλιὰ ποὺ ἄφησα (ἀκουσίως ἔστω) κάποιο ξενάκι, κάποιο αὐτοφυὲς ταλαίπωρο τέκνο τῆς φύσεως νὰ μεγαλώσῃ, ὁ ξενιστὴς ὀργανισμὸς ἄνθισε πρῶτος ἀπὸ ὅλους!

Ναί, αὐτὴ ἡ τριανταφυλλιὰ ποὺ ἐπέτρεψε (δι’ἐμοῦ) στοὺς κόλπους της νὰ ἀναπτυχθῇ ἕνα κυνηγημένο λουλουδάκι, ἄνθισε ἐνῷ σὲ ὅλα τὰ ἄλλα, ποὺ ἠκολούθησα πρόγραμμα εὐγονικῆς, ἤγουν φυσικὴν ἐξολόθρευσιν, ἀπηνῆ ἀπέλασιν τῶν ξένων, δὲν ὑπάρχει εἰσέτι ἀνθός!

Πωπώωωωω!

Καὶ ὅλα τοῦτα πόσο μεταξὺ Ἱεροσολύμων καὶ Δαμασκοῦ μοῦ φάνηκαν, τί ἔντονος φῶς κεῖ ψηλὰ ποὺ μ’ἔριξε στὸν κῶλο καὶ τὴν πλάτη μου, τσαλακώνων δι’αὐτῆς, μάλιστα ἕνα νιόφερτο βοτάνι (δίκταμο) καὶ νὰ ἀκούω ἕνα Βαγγέλακα, Βαγγέλακα γιατί μὲ κατατρέχεις; Ἕνα μεσημεριάτικο ῥώτημα κι ἐνῷ ὁ κουνιάδος παρὰ δίπλα ἔψηνε μπαρμπουνάκια ἀλανιάρικα, χωρὶς πρᾶμμα νὰ καταλάβῃ· ἕνα κλαψικάρδιο ῥώτημα φωνῆς ξένης προφορᾶς, νὰ μπερδεύῃ χρόνους καὶ καταλήξεις μὰ ἐγὼ καλὰ τὸ κατάλαβα, γιατί τοὺς κατατρέχω τοὺς μετανάστες; Ἡ μαργαρίτα σάλεψε μὲ χωρὶς ἀέρα καθόλου στὰ γύρω, ἔκλινε πρὸς τὰ μένα τινάζουσα τὰ πέταλα φορὲς τρεῖς γιὰ νὰ καταλάβω τὴν συνεισφορά της εἰς τὴν ὅλην ἀποκάλυψιν· πόσο ἀφύσικη ἤτοι ἡ στάση μου ὅλον αὐτὸν τὸν καιρὸ στὸ ζήτημα τῆς μεταναστεύσεως.

Τελικὰ θὰ ψηφίσω Τσίπρα.

ΥΓ:

- Μαλάκα, πρωτομαγιὰ εἴχαμε χθές, ὄχι πρωταπριλιά. Καὶ στὸ φινάλε, ἐγὼ τὶς κλάδεψα τὶς τριανταφυλλιές. Καὶ ξεχνᾷς ὅτι ἐσὺ μοῦ εἶχες πεῖ νὰ μὴν βγάζω ὅ,τι χορταράκι φύεται διότι στοὺς λάκκοι εἶχες σπείρει ποικίλους βολβούς· φρέζιες, τουλίπες, ντάλιες, λίλιουμ.

- Μπαμπάαααααακα μου!!!