21 Ἰουνίου πέριξ

ἀπὸ τὴν περασμένη Πέμπτη, ἀρχινέψαν οἱ θερινοί!

ὁ δὲ Ζέφυρος στὸ Θησεῖον, παίζει τό:

«Ἡ Κυρία ἐξαφανίζεται»

τοῦ Χίτσκοκ

παραγωγῆς 1938 μ.Χ.

εἶμαι σίγουρος ὅτι πολὺ κέφι θὰ κάνετε!

Κι ἐπειδή ἀκόμα εἶναι ἄνοιξη.

Καί ἡ γύρη ἔχει κατοικοεδρεύσει στά κύτταρά μας

Φτιάχνοντάς μας, μιά δύσκαμπτη θέληση γιά ζουζουνίσματα

Καί ὅ,τι ἄλλο ὁδηγεῖ σέ βραχνομιλιὲς τζουτζοῦκο μουυυυυυ

καθώς κεριά φωτίζουν ἕνα τραπέζι μέ μπόλικα φαγιά

φαγιά μέ πολλή δυναμική ἐνέργεια πρός ῥεψίματα

τά ὁποῖα ὅμως τά κρύβουμε, τα καταπιέζουμε

διότι ἐνώπιόν μας τὸ ἀγαπάκι μας

ποὺ πολὺ ἀγαπᾶμε καὶ τί πόσο πολὺ ἔντονα

ἔτσι αἰσθανόμαστε τοῦτο!

ἂχ τί ἔρωτες κι αὐτοί!

Πόσο πολὺ δακρύζει ἡ οὐρήθρα μας συνειδητοποιώντας ὅλα τοῦτα!

ἂχ, ἔρωτες!

Πλὴν ἀλσυλίων, φιλικῶν σπιτιῶν, πάρκιν,

χοτέλς, βουνῶν, παραλιῶν

μᾶς ὁδηγοῦν καὶ σὲ σινεμάδες,

νὰ δοῦμε κάποιο ἔργο ῥομαντικὸ πολὺ

ἀγαπησιάρικο φοῦλ

ποὺ ἴσως μᾶς δακρύσει τὴν πούτσα

ἴσως κι ὄχι

καὶ πῶς νὰ τὸ καταλάβῃς

ἂν ἔχει δακρυχτῇ

τὸ ἔνθερμο καυλί

ἀφοῦ μπροστά μας ἔχει σκύψει

μὲ τρέλλα ἔχει ἐνσκύψει

καὶ μᾶς τὸν καταπίνει

κι ἡ καύλα της δὲν φθίνει!

Πῶς νὰ τὰ καταλάβῃς

τα πρώιμα ὑγρά;

ἀφοῦ ἡ καταπιόλα

ἡ ἀχόρταγη ῥουφιόλα

τὸν στέγνωσε ἀβέρτα

καὶ θέλει μιὰ κουβέρτα

γιὰ μήπως καὶ κρυώσῃ

ποὺ τόσο ἔχει χαυνώσει!

Μὲ λίγα λόγια, διότι βαριέμαι νὰ ψάχνω ἄλλες ῥίμες,  ἕνα ἔργο σκέτο ἔρως! Παίζει στὸ Γκάζι, στὴν ταινιοθήκη τῆς Ἑλλάδος καὶ προτείνεται γιὰ πολὺ ἐρωτευμένους!

Τὸ ταίρι σας, θὰ ἐκτιμήσει πολὺ ἂν τὸ πάτε νὰ δεῖ τό:

ΠΕΡΥΣΙ ΣΤΟ ΜΑΡΙΕΝΜΠΑΝΤ

1960 μ.Χ.

Ταινία γαλλικιά, σκηνοθεσίας Ἀλλὲν Ῥενὲ

Σὲ ἕνα ἄδειο πολυτελὲς ξενοδοχεῖο, ἕνας ἄντρα (sic) προσπαθεῖ νὰ θυμίσῃ σὲ μία παντρεμένη γυναῖκα τὴν ἐρωτικὴ ἱστορία ποὺ ἔσχον τὸ προηγούμενο ἔτος στὸ Μάριενμπαντ καὶ νὰ τὴν πείσῃ νὰ φύγῃ μαζύ του.