(Ὑψηλὴ) ποίησις

Τὸ καλὸ τὸ συμμαθητάκι, φεύγει ἕνα ταξιδάκι

πάει νὰ πιῇ ἕνα καυλί, μακρὰν ἀπ' τοῦ σπιτιοῦ της τὴν αὐλή.

Σὲ δρόμους μὲ κίνηση ἀριστερή, θὰ τρομάξῃ ἀπ' τὴν ἀλόγιστη χρήση τοῦ νῖ.

Θὰ ρεφάρῃ ὅμως ἀφημένη πάνω σ’ὤμους καὶ τρανὰ μπράτσα

τελειωμένα χαυνωμένη καὶ θὰ ἀκούῃ: κι αὐτὰ πιάσ' τα!

Τὰ μπαλάκια μου ἐννοῶ χαζό, γλύψε καὶ ἄσε τὸν φαλλὸ

φίλα του ὀσχέου μου τὸ σφαιρικὸ ἂχ πόσο τρελαίνομαι νὰ σὲ γαμῶ! 

Σὲξ στὴν πράσινη γραμμή, ῥομάντσο κοντὰ στοὺς ὀθωμανοὶ

κι ἀναπόφευκτα θὰ τῆς ζητᾷ στὰ τέσσερα νὰ τοῦ στηθῇ

κι αὐτή, τὴν δύσκολη θὰ τοῦ κάνῃ μὰ πόσο δὲν θέλει νὰ τὸ χάνῃ

τὸ πέος τὸ καλογραμμωμένο, χαλοῦμι σκέτο ψωμωμένο!