Οσονούπω καλόν μήνα νά έχωμε.

Βαριέμαι νά σύρω τά πόδια μου από τό γραφείο μέχρι τήν κουζίνα.

Ακόμα καί τήν προσπάθεια ανάμματος τού σπίρτου σκέφτομαι καί χώνομαι πιό πολύ στήν ζιβάγκο.

Η Δέσποινα Στυλιανοπούλου ρεπάρει σήμερα, θά χρειαστή νά πάω εγώ στήν κουζίνα.

Μέ αναπτήρα τελικά.

Άχ, άς σέ λέγαν μάννα καί νά μήν χυνόσουν κατά τήν πτώσι!

Έφθασε τό νέο έτος, φούστα πού θά φάς καί φέτος...

Όχι μόνο σκοτείνιαζε, όχι μόνο έβρεχε μιά στάλα, όχι μόνο μπιτζίνα δέν υπήρχε αλλά είχα λησμονήσει καί νά μεριμνήσω γιά τήν πάχυνση τού πορτοφολιού μου! Κι όλα ταύτα ολίγον πρό μιάς εξόδου ήντινα καιρό πολύ (πάρα πολύ) προσεπάθουν νά δρομολογήσω. Όλα στραβά γαμώ τό στανιό μου. Καί ειδικά τώρα μέ παρέα εκλεκτή δίπλα μου... Ποιός σκύλας γυιός μάς μούτζωσε κι έχουμε τέτοιο χάλι;

Τό περίπτερο τής γειτονιάς, ήταν κάτι σάν σελιδοδείκτης στόν κεντρικό μας δρόμο, άχ κι αυτή η μελαχροινή μέσα του! Πάντα τήν έβλεπα νά είναι εκεί, πίσω από μανταλακιασμένα περιοδικά, τσιχλοκαραμέλες, σακουλάκια μέ ξηροί καρποί. Μπρελόκ (αφαιρώντας τήν προοπτική) έμπλεκαν στά μαλλιά της, κάποιες σοκολάτες στό στέρνο της καί ένα μακρουλό κοκό (καρύδα ήτο, θαρρώ) σημάδευε τήν μαστοδιώρυγά της.

Κάθε φορά, όποτε τύχαινε καί περνούσα από εκεί, έστρεφα πάντα τό κεφάλι πρός τό περίπτερον. Τήν έβλεπα κι ευχαριστιόμουν, κέφαρα πολύ μέ τήν θέα της· έστω μέ τήν μέσα από τό ανοικτό παραθύρι τού περιπτέρου, πού δέν φαίνοντο πολλά. Μόνο τό πρόσωπό της καί λίγο μπούστο διέκρινα, μού αρκούσε ωστόσο, καίτοι η εικόνα της έφερνε σέ φωτογραφία ταυτότητας...

Προσπαθώντας τρόπους προσεγγίσεως, είχα εντρυφήσει σέ γκρουπούσκουλα τής άκρας αριστεράς, είχα μάθει εφημερίδες των πού δέν τίς γνώριζε ούτε ο αρχισυντάκτης των ώστε ζητώντας τες, η περιπτερού νά ψάχνη σέ στοίβες περιθωριακών εντύπων ώρα πολλή, κι εγώ, αδιάφορος καί καλά, νά τήν κυττώ προσπαθώντας νά μαζώξω κάποιες λεπτομέρειες τών χαρακτηριστικών της.

Μιάς Κυριακής μεσημέρι, μετά από τό μπούγιο τού πρωινού οπότε πολλοί φροντίζουν γιά τήν εφημερίδα τους, είχα σταθεί εκεί μπροστά της· κάμποσες σοκοφρέτες καί χώλλς μάς χώριζαν. Ο δύων ήλιος τήν χτυπούσε κατάματα καί μόρφαζε καθώς μέ κυττούσε. Έσχον μιάν αμφιβολία, τί κουβέντα ν’άρχιζα ώστε νά τής κέντριζα τό ενδιαφέρον; Τό δυσθεώρητο iq μου, έδωσε γρήγορα τήν λύσι:

- Δεκαπέντε φράγκα; Δεκαπέντε φράγκα η τσίχλα; Τσκ τσκ τσκ! Η κίσς; Εικοσιδυό δραχμές; Ψέ! Καί τά Καρέλια...! Τά θυμάμαι είκοσι οκτώ,ναί ναί! Πού φθάσανε...;! Τί ακρίβεια! Ώ Κουτσόγιωργά μου!

Καί η κοπελιά, κινούσε συγκαταβατικά τό κεφάλι της, ή μήπως έψαχνε στάση γιά νά μήν τήν στραβώνη ο ήλιος; Φάκ, δέν εδυνάμην νά καταλάβω! Δέν μπορούσα νά αντιληφθώ εάν τήν είχα, όχι μωρέ συνεπάρει αλλά εάν τής είχε κάνει ένα, έστω τοσοδούλι, κλίκ η παρουσία μου.

Άφησα τήν σερενάτα στό κυτίον μέ τίς άλλες, ανέβασα καί τά δύο μου πόδια στό πεζοδρόμιο καί στάθηκα μπροστά της κρύβοντας τόν ήλιο. Άνοιξε τά μάτια της καλά καλά καί μέ κύτταξε. Κάτι σάν νά περίμενε. Νά μέ περίμενε. Κι εγώ, χωρίς κομπασμούς, τήν ρώτησα:

- Πού σπεύδει, όταν τόν πιάνη κατούρημα, ο αξιολάτρευτος τε καί αξιοσέβαστος πατήρ σας;

Σάν πτώση μιάς αρμαθιάς κερμάτων στό τσίγκινο ταμείο, τό φωναχτερό γελάκι της, άχ! Ανέτειλλε πάλι η Κυριακή! Η ολόρρυθρη γλωσσίτσα της ίσα πού φαινόταν καί χανόταν τή συμβολή τών λευκών οδοντακίων (σίκ) δίκην πατρικής αυστηράς (συ)στάσεως...

- Είσαι αστειούλης! Τό ξέρεις; Είσαι αστειούλης! Χιχί χίχιχιχιχιί!

Ήτις δέν άργησε.

Νά’μεθα λοιπόν στό τραπέζι μιάς μεταταβέρνας παραθαλασσίου προαστείου, μέ τά μενού ανά χείρας. Ωϊμέ! Τά’παμε στήν αρχή! Ζόρι μεγάλο... Βλέπαμε τά τού μαγείρου προσφερόμενα όταν αντελήφθην τό ισχνό πορτοφόλι μου. Καί προσπαθούσα νά διορθώσω τά αδιόρθωτα. Ίδρωνα καί ξίδρωνα, μιά οδοντογλυφίδα στόν στόμα (επιρροαί θείου Νώντα) προσπαθούσε νά μέ αγχωλύση, κροτάλιζα τά δάκτυλα, έπαιζα μέ τόν αναπτήρα. Οι τιμές κόντευαν σέ τριψήφια νούμερα κι εγώ χρήματα είχα πού αρκούσαν μόνο γιά λέπια, πού κάνα φαγκρί..!

Η κοπέλα δέν φαινόταν νά ψυλλιάζεται τό δράμα μου. Αυτό τό σταράτο μελαχροινώδες προσωπάκι γύρω από χείλη τεταρδιάστατα, παρέμενε μέ ένα μειδίαμα, ώσπου άρθρωσε ένα ράπισμα:

- Πωπώωωω πώς πεινώωωωω!

Πανικός. Όχι, δέν συμβαίνει στ'αλήθεια! Στράφηκα στό μενού, ψάχνοντας, δέν ήξερα τί έψαχνα, τά μπαρμπούνια, οι κουτσομούρες, οι συναγρίδες, οι ροφοί καί οι ξιφίες, είχαν σταυρώσει τά χέρια καί μέ κυττούσαν μέ χαμόγελο σαρδόνιο, τά λιθρίνια μάλιστα φαίνοντο νά ξεκαρδισμένα μέ τήν έκφρασή μου. Ώσπου κι εγώ, αφίχθην στίς τσιπούρες:

Τσιπούρες ιχθυοτροφείου 29 €
Τσιπούρες αλανιάρες 60 €

Ώστε τήν έσωζα τήν παρτίδα; Έτσι φαινόταν! Θά φθάναν τά λεφτά; Θά φθάναν τά λεφτά, θά παρηγγέλναμε, έστω ιχθοτροφείου ψαρικό καί θά καλοτρώγαμε! Αυτό τό ντεμπούτο θά προοικονομούσε αύρες θετικές... Γιά μετά θά κατσαρώναμε από τόν οίνο, θά μάς αφήναμε λίγο περισσότερο νά χαζογελάσουμε καί κατά τήν αποχώρηση θά έκανα αυτό πού πάντα κάνω μέ τίς κόρες καί τελικά εισπράττω ρόδα τού Ισπραχάρ...

Μόνο πού... Μοίρα κακιά έφτυσε τά φασκιά μου... Δίνοντας, προσφέροντας τό μενού στήν δίπλα μου, μετακίνησα τό δάκτυλό μου καί μού απεκαλύφθη μιά προειδοποίηση στό μενού. Μέχρι τότε ο δείκτης μου, κάλυπτε ένα «(σώθηκαν)» δίπλα στίς 39ευρες τσιπούρες...

Πάλι νηστισμός...

Παντού...

Fχές.

Χρόνια καλά, ὑγίεια σὲ ὅλους.

Έ, δέν θά μάς γαμήσουτε κιόλας!

Είμαι υποχρεωμένος νά σάς κάνω τήν παρατήρηση, Γαβρίλα Αρνταλιόνοβιτς, - είπε ξάφνου ο πρίγκηπας, - πώς άλλοτε ήμουν πραγματικά τόσο άρρωστος πού στ’αλήθεια ήμουν σχεδόν ηλίθιος. Τώρα όμως, από καιρό έχω γίνει εντελώς καλά καί γι’αυτό μού είναι αρκετά δυσάρεστο όταν μέ λένε ηλίθιο κατάμουτρα. Άν καί θά μπορούσε κανείς νά σάς συγχωρήση παίρνοντας υπ’όψιν του τίς αποτυχίες σας, εσείς όμως, μέσα στήν πίκρα σας φτάσατε νά μέ βρίσετε δύο καί τρείς φορές. Αυτό δέν μ’αρέσει καθόλου, ιδιαίτερα όπως τό κάνατε σεις, έτσι ξαφνικά, απ’τήν πρώτη μας κιόλας συνάντηση· καί μιά καί βρισκόμαστε τώρα σέ διασταύρωση, θά’τανε νομίζω καλλίτερο νά χωρίζαμε: ’σείς θά τραβήξετε δεξιά γιά τό σπίτι σας καί’γω αριστερά. Έχω είκοσι πέντε ρούβλια καί σίγουρα θά βρώ κανένα ξενοδοχείο.

Πορφυρογέννητη Γωνιά.

Εργοτέλης ΑΕΚ 1-4 (Παγκρήτιον) 23/12/2007

Πρωτάθλημα – 13η Αγωνιστική

50 Μάχο, 2 Ράμος, 3 Αρουαμπαρένα (65’ Λαγός), 15 Παπασταθόπουλος (35’ 4 Άλβες), 5 Δέλλας, 88 Τόζερ (65’ Μανού), 1 Καφές, 11 Μαντούκα, 99 Σέζαρ, 10 Ριβάλντο, 33 Λυμπερόπουλος.
Σκόρερ: 29’ Δέλλας, 74’ Μαντούκα, 91’, 94’ Λυμπερόπουλος

Κίτρινες: Καφές, Αλβες, Τόζερ, Μαντούκα

Διαιτητής: Παμπορίδης

Χριστούγεννα, Χριστούγεννα! Σαλουφιασμέεεεναααα!

Ήδη στό τρίτο δεκαήμερο τού μηνός, ελάχιστα πρίν από τά Χριστούγεννα, σέ πείσμα αυτών πού στολίζουν από τά μέσα Νοεμβρίου, τό βλόγ αυτό κηρύσσει τώρα, τήν έναρξη τών εορτών!

Από τώρα καί στό εξής μπορείτε νά αφήσητε νά φύηται τό πνεύμα τών χριστουγέννων τό οποίο προφανώς αποζητά αγρανάπαυση τίς επίλοιπες ημέρες τού χρόνου οπότε καντηλίζετε τόν καθένα πού βρίσκετε (καί βρίσκεται) στήν γειτονιά, στήν οικογένεια, στόν δρόμο, στήν εργασία.

Μπορείτε από τώρα, νά δώσητε τά διαπιστευτήρια στήν εορταστική περίοδο ξεπρωκτιάζοντας τήν πιστωτική σας κάρτα σέ πολυκαταστήματα ένθα οι ουρές, τό στρίμωγμα, η χάβρα αποδεικνύουν ότι ο νεαντερταλισμός ζή καί βασιλεύει.

Από τώρα, δήτε μέ άλλο μάτι τήν φώκια συζυγό σας, τό γουρούνι τόν άντρα σας, τά σιχαμένα τά κωλόπαιδά σας, τούς πούστηδες τούς γέρους σας, όποιον τέλος πάντων, συναναστρέφεστε. Οι πλαστικά φρέσκοι ξηροί καρποί θά σάς γλυκαίνουν τό βλέμμα καί τήν έκφραση.

Κι όταν φθάση η ώρα καί ο λογαριασμός τής κάρτας σας κάντε αυτό πού κάνετε πάντα: Αφήστε τό στόμα σας νά ξεράση βόθρο, γaμήστe κάθε ιερό καί όσιο! Εξάλλου, θά έχη παρέλθει η εορταστική περίοδος!

ΥΓ: Κι εσύ Αλαβάνε, από τώρα, σκέψου ποιά φυλή τής γής δέν έχεις φιλοξενήσει στήν Κουμουνδούρου κατά τά κάλαντα, ώστε νά τήν φιλοξενήσης φέτο.

Πορφυρογέννητη Γωνιά.

ΑΕΚ Βιγιαρεάλ 1-2 (ΟΑΚΑ) 20/12/07
Κύπελλον Ουέφα - Γ΄ Όμιλος - 5η Αγωνιστική

50 Μάχο, 2 Ράμος, 3 Αρουαμπαρένα, 4 Ζεράλδο, 15 Παπασταθόπουλος, 88 Tόζερ, 8 Ενσαλίβα (46’ 1 Καφές), 10 Ριβάλντο (82’ 7 Παππάς), 22 Κονέ (60’ 11 Μαντούκα), 99 Σέζαρ, 33 Λυμπερόπουλος
Σκόρερ: 68’ Ριβάλντο
Κίτρινες: Παπασταθόπουλος Καφές
Διαιτητής: Γκέραλντ Λέχνερ (Αυστρία)

Τριχοβλόγινγ...

Από τήν γενιά τού Hemo (μάς έκανε άντρακλες τό γάλα μέ χέμο, άντρακλες καί νίντζα!)

στήν γενιά τών EMO

Η διαφορά, στήν φράτζα. Η μέν ψηλά, η δέ χαμηλά.

ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΖΩΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται η αθρόα μεταφορά αδέσποτων ζώων (κυρίως σκύλων αλλά και γάτων), από την Ελλάδα σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από 8.000 μέχρι και 150.000 αδέσποτα ζώα ετησίως! Δεν είναι λίγες οι φορές που, φιλόζωοι έχουν παρεμποδίσει τη μεταφορά ζώων, αφού έχουν διαπιστώσει πως δεν τηρούνται οι προϋποθέσεις υιοθεσίας αδέσποτων ζώων –όπως αυτές ορίζονται από τη σχετική νομοθεσία, με συνέπεια να μην διασφαλίζεται, ούτε στο ελάχιστο, η τύχη των ζώων όταν μεταφέρονται εκτός συνόρων!

Που πάνε τα αδέσποτα; Ποια η κατάληξή τους, όταν δεν είναι καταγεγραμμένα από τις αρμόδιες δημοτικές υπηρεσίες και όταν δεν υπάρχουν ούτε καν οι υπεύθυνες δηλώσεις των ατόμων που θα τα υιοθετήσουν, οι οποίες να αναφέρουν πως τα συγκεκριμένα ζώα δεν θα χρησιμοποιηθούν σε πειράματα; Πόσο φιλοζωική ενέργεια είναι η μαζική μεταφορά τους κάτω από άθλιες συνθήκες;

Ας θυμηθούμε τη μεταφορά αδέσποτων που εμποδίστηκε στο αεροδρόμιο ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ, το 2004, ας θυμηθούμε την κατάσχεση 39 σκυλιών (που είχαν φορτωθεί στην Κέρκυρα), στην Πάδοβα της Ιταλίας τον Απρίλιο του 2006, ας θυμηθούμε τον πρόσφατο εντοπισμό δυο φορτηγών (που είχαν ξεκινήσει από την Κέρκυρα) στην Ανκόνα της Ιταλίας, με προορισμό τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε αυτή την περίπτωση, ο μεταφορέας στην αρχή δήλωσε οτι μεταφέρει 45 σκύλους στις νέες τους οικογένειες, αλλά βρέθηκαν 102 σκύλοι (μεταξύ τους και αρκετά κουτάβια) οι οποίοι μεταφέρονταν σε άθλιες συνθήκες, ανάμεσα σε άλογα, με ελλιπή συνοδευτικά έγγραφα και κατασχέθηκαν από την ιταλική αστυνομία. Αυτά είναι τα γεγονότα!

Όπως γεγονός είναι οτι όσοι προσπάθησαν να παρεμποδίσουν την παράνομη μεταφορά αδέσποτων σκύλων σύρθηκαν σε δίκες από αυτούς που (και κατά δήλωσή τους) παρέβησαν τη σχετική νομοθεσία. Όσοι αναρωτήθηκαν για τη σκοπιμότητα της μεταφοράς ζώων στο εξωτερικό και όσοι ζήτησαν να τηρούνται οι νόμοι σε τέτοιες ενέργειες μηνύθηκαν για συκοφαντική δυσφήμιση των «ελληνικών φιλοζωϊκών σωματείων»! Αναγκάστηκαν να υπερασπιστούν τις απόψεις τους σε αλλεπάλληλες δίκες, οι οποίες αναβάλλονταν διαρκώς, μέχρι την τελική αθώωση των κατηγορουμένων! Το αποτέλεσμα δεν ήταν άλλο από την οικονομική κατάρρευση και, τελικά, τη φίμωση όσων διαμαρτύρονταν για τη μη τήρηση της νομοθεσίας –όπως έγινε στην περίπτωση του ΤΕΤΡΑΠΟΔΟΛΟΓΕΙΝ (η ιστοσελίδα του οποίου έχει αποσυρθεί πλέον από το διαδίκτυο), αλλά και σε αρκετές ακόμα περιπτώσεις μεμονωμένων ατόμων. Αν αυτό δεν συνιστά λογοκρισία και παρεμπόδιση της ελεύθερης έκφρασης, τότε οι συγκεκριμένοι όροι έχουν χάσει πλήρως το νόημά τους.

Πολλοί από αυτούς που μεταφέρουν ζώα στο εξωτερικό ισχυρίζονται πως το κάνουν γιατί οι συνθήκες διαβίωσής τους στην Ελλάδα είναι άθλιες. Και, προκειμένου να τα σώσουν από τη βαρβαρότητα, παραβαίνουν την, κατά την άποψή τους «ανεφάρμοστη ισχύουσα νομοθεσία». Ελπίζουμε να μην βρεθούν αύριο κάποιοι, το ίδιο φιλεύσπλαχνοι, οι οποίοι θα αρπάζουν τα παιδιά των φαναριών, θα τα τσουβαλιάζουν σε κοντέινερ και θα τα στέλνουν για υιοθεσία στο εξωτερικό, προκειμένου να τα σώσουν από την κακομεταχείριση!

Πολλοί από αυτούς που μεταφέρουν ζώα στο εξωτερικό υποστηρίζουν πως οι συνθήκες στις Ευρωπαϊκές χώρες είναι «παραδεισένιες». Θυμίζουμε οτι αναφέρονται σε χώρες που εφαρμόζουν την ευθανασία στα κυνοκομεία τους, χώρες για τις οποίες υπάρχουν στοιχεία σχετικά με την κατασκευή και εμπορία γούνας από γάτες και σκύλους και έχουν προϊστορία, τόσο στην βαρβαρότητα κατά ζώων, όσο και στην χρησιμοποίησή τους σαν πειραματόζωα. Και να υπενθυμίσουμε πως ο ισχυρισμός της αδυναμίας χρησιμοποίησης αδέσποτων για πειραματικούς σκοπούς δεν ευσταθεί, τόσο σύμφωνα με σχετικό πόρισμα Ελλήνων κτηνιάτρων, όσο και με βάση τη λογική. Γιατί αδυνατούμε να αντιληφθούμε τη σημασία της γονιδιακής καθαρότητας σε περιπτώσεις όπου οι δοκιμές αφορούν το τρίχωμα των ζώων (π.χ. σαμπουάν) ή όταν σπάνε τα κόκαλα των σκύλων σε πειράματα σχετικά με κατάγματα ή ακόμα και στις περιπτώσεις όπου τα ζώα χρησιμοποιούνται σε δοκιμές αποτελεσματικότητας όπλων.

Πολλοί από αυτούς που μεταφέρουν ζώα στο εξωτερικό αποδεικνύουν το γεγονός της υιοθεσίας τους από οικογένειες παρουσιάζοντας φωτογραφίες σκύλων σε εσωτερικούς χώρους σπιτιών. Να μας συγχωρέσουν την καχυποψία, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Μεμονωμένες φωτογραφίες σκύλων δεν αποδεικνύουν πως αυτά είναι τα ζώα που μεταφέρθηκαν εκτός Ελλάδος, ούτε αποδεικνύουν πως αυτά είναι όλα τα ζώα.

Μόνο η τήρηση των νομικών προϋποθέσεων μπορεί να εξασφαλίσει, σε κάποιο, έστω, περιορισμένο βαθμό τη μεταφορά των ζώων για υιοθεσία.

ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΙΛΟΖΩΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ:

-Να φροντίζουν για την απαρέγκλιτη τήρηση της νομοθεσίας σχετικά με την εξαγωγή ζώων από τη χώρα.

-Να φροντίζουν για τη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών επιβίωσης των αδέσποτων στην ίδια τους τη χώρα και να μην εξάγουν τα ζώα αφήνοντας αμετάβλητες τις συνθήκες επιβίωσής τους στην Ελλάδα. Η εξαγωγή ενός προβλήματος, κάθε άλλο παρά επιλύει το πρόβλημα.

-Να επενδύουν τους οικονομικούς τους πόρους στη δημιουργία συνθηκών περίθαλψης των αδέσποτων και όχι σε αναποτελεσματικές μηνύσεις.

ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ:

-Να καλύψει το νομικό κενό του ν. 3170/2003, προβλέποντας την τιμωρία όσων μεταφέρουν, παράνομα, αδέσποτα σε χώρες του εξωτερικού και εφαρμόζοντας επιτέλους τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό 998/2003 (βάσει του οποίου κατασχέθηκαν τα ζώα στην Ανκόνα και παραπέμφθηκαν οι παραβάτες στη Δικαιοσύνη).

-Να εντατικοποιήσει τους ελέγχους του στις εξόδους της χώρας, προκειμένου να αποτρέψει την παράνομη εξαγωγή αδέσποτων ζώων.

-Να βοηθήσει έμπρακτα τους Δήμους στις προσπάθειές τους για περισυλλογή, πιστοποίηση και απελευθέρωση των αδέσποτων ζώων στο φυσικό τους περιβάλλον.

Σάιζ ντάζ μάττερς...

Tί νά πρωτοπρολάβης σέ ένα 10λεπτο διάλειμμα μεταξύ ανθρωπολογίας καί κειμένων νεοελληνικής λογοτεχνίας; Νά κάψης (καί όχι νά καπνίσης) ένα τσιγάρο, νά φάς έναν λουκουμά, ή νά διηγήσαι ιστορίες τού ανατέλλοντος ανδρισμού σου;

Εστιάζαμε στό τελευταίο· είχε έξαλλο σουξέ στόν κύκλο μας, αλλά, άχ! αυτά τά δέκα λεπτά, τί χωρέσουν; Χωρούσαν διηγήσεις τού Γ. από αμέτρητά του τούρ στήν οδό Φυλής, το δίχαντρο μπεγλέρι εκτυπάτο/χτυπιότανε καγκουριστί, κρατώντας ρυθμό. Επειδή όμως τά ψέμματά του ήσαν περισσότερα από αυτά πού ειπώνονται (1) πρίν από τίς εκλογές, (2) κατά τήν διάρκεια πολέμων καί (3) μετά από κυνήγι, στρέφαμε αλλαχού τήν προσοχή μας. Στόν Μ..

Ο Μ. συνήθιζε νά διηγήται πλοκή από ερωτικές ταινίες (τίς οποίες έβλεπε, εννοείται). Κι εγώ, άβγαλτος ών, άπειρος όχι μόνον τότε αλλά καί γιά τά επόμενα έντεκα χρόνια περίπου, δέν μιλούσα καθόλου. Ευτάκτως προσηλωνόμην στίς γλαφυρές περιγραφές του, πρoσηλωνόμην πολύ, μέχρι τού σημείου οι άλλοι, νά μέ χαρακτηρίζουν, κατά τό ματάκια, αυτάκια. Καί δώστου νά κοκκινίζουν τ’αυτάκια μου, από ντροπή λόγω τών κοδοϊριών τών άλλων αλλά κι από μιά δυσανεξία στίς περιγραφές τού Μ. καί δώστου νά θέλω νά ακού(σ)ω κι άλλα κι άλλα, κι άς χτυπούσε τό κουδούνι, πές μου κι άλλα, θά μού πής καί μέσα έ; δέν θά μάς ακούσει κανείς...

Η πιό ενδιαφέρουσα μου στιγμή, τό καλλίτερό μου, ήταν όταν είχε διηγηθεί τό εκπάγλου καλλονής τίτλου φιλμάκι: «Πιό βαθιά τό αγγούρι κύριε Χόλμς». Επρόκειτο γιά τήν προσπάθεια μιάς λόγω συνθηκών κι ουχί ένεκα πεποιθήσεων vegeterian κορασίδος ήτις έσχε θέσει έν τώ οφθαλμώ αυτής έναν γείτονά της, νά τόν βάλη μέσα σέ άλλο όργανό της. Ο συνεσταλμένος ούτος νεανίας καλλίπυγος, εύμορφος, μέ τεράστια καί χοντρά δάκτυλα, πλάτες σφύζουσες εμπιστοσύνη, πηγούνι τρίφατσο, μέτωπο συμμετρικού τραπεζίου, μύτη μεγάλη αλλά περήφανη οία, διέθετε φυσιογνωμία υβριδίου ζωώδους ιντελεκτουέλ. Προέφερε όλα τά φωνήεντα, μακρά, ενώ στά σύμφωνα προσέθετε ένα οδοντικό αμυδρόν ήχο.

Καθώς τόν συναντούσε τά πρωινά στήν γειτονιά, καθώς τού έβλεπε τό μήλο τού μακρέως του λαιμού ν’ανεβοκατεβαίνη στίς ανάσες του, η ηρωίδα ένοιωθε μιάν ανάδευσιν σέ χαμηλά σημεία της, επεθύμει τήν γλώττα της στό στόμα του. Νά συνδράμη στό εύρυθμον τής αναπνοής του καί νά προκαταρκτίση μιά εκστρατεία στό κορμί του.

Έλα όμως πού ο νέος ήταν ντλοπαλούλης. Καί όσο ντροπαλώς απέκρουε τά βέλη τής δεσποίνης, τόσο η δέσποινα ίδρωνε. Μέχρι πού γιά κάποιον λόγο (δέν μάθαμε ποτέ τόν λόγο. Εξάλλου εάν πράγματι υπήρχε λόγος, η ταινία θά ήταν αισθηματική καί θά θύμιζε τό Τέλος Μιάς Σχέσεως. Αυτή άλλωστε η διαφορά μιάς αισθηματικής από μιά τσόντα. Η υπεραπλούστευση στίς διαπροσωπικές σχέσεις καί στήν ύπαρξη κενών στήν πλοκή) ο κούρος ενέδωσε. Η χαρά (μου) τού αυτάκια συναντούσε σημείο καμπής. Δέν άρχιζε όμως τό παντιρντί! Υπήρχε πρόσκομμα. Ο ήρως ναί μέν είχε δεχθεί νά στραγγίση τήν ηρωϊδα αλλά μέ έναν όρο:

Δέν θά ενεφάνιζε τό μόριόν του.

Η όλη μυσταγωγία θά εγένετο δι’ενός αγγουριού.

Διότι ντρεπόταν, ντρεπόταν κάργα ο νεανίσκος, καί ο λόγος τής αιδούς, μεγεθικός. Όθεν, θά τήν κανόνιζε μέ τό έν λόγω λαχανικό.

Η ηρωϊδα εδέχθη, καπάτσα ούσα, όλο καί κάτι θά σκαρφιζόταν γιά νά βγάλη στήν κουϊντα στόν Τζάκ τόν σαρκομπήχτη... Συνέχιζαν λοιπόν οι αγάπες – νηστείες τίνι τρόπω, συνέχιζε καί η αφήγηση μέχρι πού απήυδυσαν όλοι.

Διότι λείπει η ωραία πραγμάτωσιςτου έρωτος· λείπει η πραγμάτωσιςπου πρέπει νάναι κι απ’ τους δυο μ’ έντασιν επιθυμητή.

Oύτω έγραψε ο αλεξανδρινός ποιητής... Μπορούμε νά τού πάμε κόντρα;

Απηύδυσε η κοπέλα τού έργου (ήθελε τσιτσί!) αλλά κι εμείς! Χασάπη! Εικόνα! Σάρκινη εικόνα, πραγματική!

Επείσθη ο νέος (δέν ξέρουμε τό γιατί, εάν τό γνωρίζαμε, θά βλέπαμε τόν Άγγλο Ασθενή καί όχι κάποια τσόντα), καί ένα βράδυ, εκεί κοντά στό τέλος, έλυσε τό βρακί καί μέ συστολή πού ξεχείλιζε μέχρι καί από τούς ανύπαρκτους υπότιτλους, τό παρουσίασε στήν συμπρωταγωνίστρια. Αυτή, κύτταξε μέ απορία, έκπληξη, ταραχή καί οχεία:

«Μά αυτό κύριε Χόλμς είναι ένα τεράστιο kαuλi! Πρός τί οι ντροπές σας πού ωδήγησαν σέ χάσιμο χρόνου κύριε Χόλμς; Ε;»

Η επιδοκιμασία τής παρτεναίρ του, τού όρθωσε τήν αυτοπεποίθηση. Απάντησε μέ ερώτηση αλλά δέν εδύνατο νά λάβη απάντηση· η παρτεναίρ είχε ήδη σκύψει καί γαργαλούσε μέ τά χείλη της τό καλοφλεβατωμένο πέος. Κι έτσι, η Τσιτσιολίνα (διό περί αυτής επρόκειτο, έλεγε ο Μ.) αφηνόταν σέ μιά ισχυρών απωθημένων long play συνουσία μέ τόν Τζών Χόλμς, υπέρλαμπρο άστρο τών αγαπησιάρικων ταινιών.

Δέν θυμάμαι εάν η αφήγησις τελείωνε στόν αύλιο χώρο τού 9ου Γυμνασίου ή στήν αίθουσα. Πού νά θυμάσαι τέτοιες λεπτομέρειες μετά 16 έτη; Γενικώς, δέν θυμόμουν καθόλου εκείνες τίς στιγμές.

Όλως αιφνιδίως, όλο τό παραπάνω, μού ήρθε πάλι στό μυαλό χθές, όταν, βλέποντας αθλητικά, είδα μιά φώτο. Φωτογραφία πανώ οπαδών τού Ολυμπιακού απευθυνόμενο στό Ριβάλντο:

Ρίμπο, οι μεγάλοι παίκτες, παίζουν σέ μεγάλες ομάδες.

Πορφυρογέννητη Γωνιά.

Ολυμπιακός ΑΕΚ 1-0 (Γήπεδον Γ. Καραϊσκάκης) 16/12/2007
Πρωτάθλημα – 12η Αγωνιστική
32 Μορέττο, 2 Ράμος, 3 Αρουαμπαρένα, 5 Δέλλας, 15 Παπασταθόπουλος, 1 Καφές, 16 Ζήκος (88’ 99 Σέζαρ), 19 Λαγός (55’ 7 Παππάς), 10 Ριβάλντο, 11 Μαντούκα (55’ 18 Μπλάνκο), 33 Λυμπερόπουλος.
Σκόρερ: -
Κίτρινες: Αρουαμπαρένα, Ριβάλντο, Μαντούκα, Παππάς
Κόκκινες: Μορέττο
Διαιτητής: Κάκκος

Urgent....

Μωρ' τι μάς λές! Έχουμε κι εμείς γούστο! Ε, όχι τίποτε βερσαλλιώδες ή μεντορίστικο τών χάρροντς αλλά έν πάση περιπτώσει, διαθέτομε καί κάποια στοιχειώδη πού μάς επιτρέπουν νά στεκόμεθα σέ βικτωριανά σαλόνια. Κάνουμε καί μείς στράκες στίς πιάτσες εάν τό θελήσωμε κι άν δέν βαριόμαστε! Κόψε λοιπόν! Αλλού ο τσαμπουκισμός σου!


(Ω, Κύριε, συγχύστηκα - τί φαντασμένη! Τήν είδε κι αστυνομία γούστου η τσουράπω!)

Απενεχοποίησις τής λευκής καλτσούλας, τώρα!

Λένε γιά παγωνιές πού ήρθαν καί έρχονται· είναι μάλλον απίθανο αλλά μακάρι νά έχουμε πάλι εικόνες τού 2002...

Α ρέ αθηναίε Βαγγέλακα, πρωτευουσιάνε! Από τίς παλαιές οικογένειες τών Αθηνών μιλάμε, οι κάποιοι προπάπποι ήταν αυτοί πού είχαν ρίξει τά μπετά στό τρίπτυχο, στήν Πανεπιστημίου!

Ήμισυ τού παντός

Ειδησείπαν καί ακροατάκουσα, κατά τήν πρό απεργίας εποχή, ότι στήν απειράπαθη Πάρνηθα θά φυτευτούν:

80 χιλιάδες έλατα
20 χιλιάδες μαύρα πεύκα
20 χιλιάδες δρύες

Οι αριθμοί αυτοί βεβαίως, δέν μπορούν νά ανταγωνισθούν τήν ακατάβλητον επίδοσιν τού περυσινού καλοκαιριού (2.689.816 στρέμματα – 4.577 πυρκαϊές) αλλά είναι μιά αρχή.

Ο Μαύρος Γάτος.

Mέ κλίκ, έτσι;

Κλίκ!