Έ, δέν θά μάς γαμήσουτε κιόλας!

Είμαι υποχρεωμένος νά σάς κάνω τήν παρατήρηση, Γαβρίλα Αρνταλιόνοβιτς, - είπε ξάφνου ο πρίγκηπας, - πώς άλλοτε ήμουν πραγματικά τόσο άρρωστος πού στ’αλήθεια ήμουν σχεδόν ηλίθιος. Τώρα όμως, από καιρό έχω γίνει εντελώς καλά καί γι’αυτό μού είναι αρκετά δυσάρεστο όταν μέ λένε ηλίθιο κατάμουτρα. Άν καί θά μπορούσε κανείς νά σάς συγχωρήση παίρνοντας υπ’όψιν του τίς αποτυχίες σας, εσείς όμως, μέσα στήν πίκρα σας φτάσατε νά μέ βρίσετε δύο καί τρείς φορές. Αυτό δέν μ’αρέσει καθόλου, ιδιαίτερα όπως τό κάνατε σεις, έτσι ξαφνικά, απ’τήν πρώτη μας κιόλας συνάντηση· καί μιά καί βρισκόμαστε τώρα σέ διασταύρωση, θά’τανε νομίζω καλλίτερο νά χωρίζαμε: ’σείς θά τραβήξετε δεξιά γιά τό σπίτι σας καί’γω αριστερά. Έχω είκοσι πέντε ρούβλια καί σίγουρα θά βρώ κανένα ξενοδοχείο.