Ante Portas!

Ο ελεγχος, η δοκιμασια, το τσεκαρισμα, προ των πυλων!

!

Σιγουριά όμως ρέ γαμώτο...

Απίστευτη λέμε!

Nωρις 'η παραμενουσα;

Μεχρι σημερις την πρωιαν εγνωριζα ότι οι πασχαλιες ανθιζουν τό εαρ.

Επισκεφθεις την επαυλι μου εν Σαλαμινι, ειδα τό αγαπημενο μου δενδρακι νά είναι ανθισμενο.

Καί πολύ χαρηκα.

Πασχαλιά Syringa vulgaris Θάμνος ή μικρό δένδρο, φυλλοβόλος, που φτάνει τα 2-5μ. ύψος. Ανθίζει Απρίλιο-Μάιο με άνθη αρωματικά, ανοιχτού μοβ χρώματος. Φυτό χωρίς ιδιαίτερες εδαφοκλιματικές απαιτήσεις.

τριετιας αλλα παντοτε επικαιρο.

28/08/02 vangelakas - 29 Αυγούστου... Μιά βουτιά στήν ημερομηνία...

Ο κουλουρτζής της Μαξίμου απόρησε. Απόρησε με την έκφραση τού κατερχομένου της κλίμακος τού πρωθυπουργικού μεγάρου, υπουργού. Κατήφεια. Μα , σκέφτηκε ο ταπεινός κουλουρτζής, είναι δυνατόν μια τέτοια ωραία αυγουστιάτικη ημέρα, κάποιοι να έχουν τέτοια μούτρα; Γιατί;

Γι’αυτό έμεινες κουλουρτζής ! Επειδή τέτοιες χαζές σκέψεις – απορίες επεσκέπτοντο ανέκαθεν το (όπως όόόόλα καταμαρτυρούν) ακατοίκητό σου!

Ο υπουργός είχε ήδη αφήσει τόν αύλειον χώρον τού πρωθυπουργικού μεγάρου και άραζε στην (παραδόξως ευπρόσδεκτον για την εποχή) θαλπωρή τής Mercedes του. Το ταλαιπωρημένον ύφος όμως και ο προβληματισμός του δεν έλεγαν να τον αφήσουν...

Μέγας ο προβληματισμός τού υποργού μας των οικονομικών , λοιπόν. Ευδιάκριτο ακόμη και στις λεύκες της οδού...

Μα γιατί;

Από την κατάληξη τού επωνύμου του (-άκης) ο οιοσδήποτε καταλαβαίνει ότι η Μεγαλόνησος (ως τόπος καταγωγής) τον περιμένει για θερινά highλίκια! Και παραταύτα, κατηφής...

Μα γιατί;

Ένα από τά πρώτα πράγματα πού μαθαίνει ένας υπουργός (και δεί οικονομικών) εκτός βεβαίως από τις παροχές προς αυτόν (χαμηλοβλεπούσες και ντροπαλές θωρακισμένες Mercedes π.χ.) είναι το ισοζύγιον πληρωμών δέον να είη θετικόν. Για να μήν υπάρχη εξωτερικόν χρέος θα πρέπη οι εξαγωγές να είναι μεγαλύτερες τών εισαγωγών...

- Μα δέν είναι μεγαλύτερες όμως , γαμώ το χαρτί μου! Ξέσπασε ο τών οικονομικών υπουργός μας, κάνοντας τον οδηγό του να λοξοκυττάξη πίσω... Εισάγουμε περισσότερα απ’όσα εξάγουμε, κατέληξε συμπερασματικά , χωρίς ωστόσο να ηρεμήση....

- Μά γι’αυτό ρε μαγκίτη , έγινες υπουργός! Για να δίνης λύσεις! Παρενέβη στό μουντό κλίμα τού τουτού ο τολμηρός οδηγός! Σιωπηλά όμως, δεν είχε και φοβερή διάθεση να ψάχνεται αυγουστιάτικα...

Δέν μπορούμε όμως να καταλογίσουμε θερινή ραθυμία στόν υπουργό... Σκέψεις πολλές στο μυαλό του, άπειραι αι εν αυτώ χημικαί αντιδράσεις... Σκέψεις – σκέψεις – σκέψεις.

Δέν ξέρουμε εάν επειδή την λεωφόρο Βασιλέως Κωνσταντίνου ανήρχετο το τουτού , έκανε τον υπουργό μας να εύρη λύση...

- Παλιόπαιδα! Αδιόρθωτα! Παλιοχαρακτήρες! Ο Φασισμός έδειξε για μία ακόμη φοράτο αποκρουστικόν πρόσωπόν του! Διότι εάν δέν... Ναι!!! Βέβαια!!! Διότι οι εξαγωγές μας θα ήσαν περισσότερες και οι εισαγωγές ακόμη ολιγώτερες εάν... Βέβαια!!! Έτσι δέν είναι , Απόστολε;

- Ορίστε; Δέν σάς κατάλαβα υπουργέ μου! Είχα τόν νού μου στόν φωτεινό σηματοδότη ! Δέν είναι μούρλια αυτό το κοκκινάκι; Απήντησε ισιώνοντας το χνουδωτό πηλίκιον με τον πράσινο ήλιο, περιμένοντας να ακούση σοσιαλιστικές «νουθεσίες» (λέγε με καριολίκια) με αυτό το κλασσικό ύφος ενός παιδιού πού μόλις η δασκάλα το έχει πιάσει να μήν προσέχη στήν παράδοση και να σκαλίζη την μύτη του...

- Ρε σύ Απόστολε! Δεν με παρακολουθείς! Και θα σέ μαλώσω! Άκου! Κατάλαβες , φαντάζομαι , πόσο με κούρασε αυτό το «ΕΙΣΑΓΩΓΑΙ-ΕΞΑΓΩΓΑΙ» και η διαφορά τους... Λοιπόόόόν... ! Εξηγούμαι... Εάν οι φασίστες δέν έδειχναν τον πολλάκις θρυλούμενον απανθρωπισμό τους και άφηναν τούς ήρωες και φιλανθρώπους κομμουνιστές να κερδίσουν στον πόλεμο τού 46-49, το απώτατο αποτέλεσμα σήμερα, θα ήταν να μην εισάγουμε ρωσίδες (κλπ κλπ κλπ) χορεύτριες , αλλά εμείς να στέλνουμε (οι εξαγωγές πού λέγαμε) ελληνίδες «καλλιτέχνιδες» στά αναλόγου υφής «studio 54» κλαμπάκια! Γαμώτο!!! Για μίίίίία ακόμη φορά οι φασίστες απετέλεσαν
τροχοπέδη εις την οικονομικήν πρόοδον και ανέλιξιν τής (παρά τρίχα και ευκταίας σοβιετικής) ελλάδας! Ξανά λοιπόν: Γαμώτο!!!

- Ναι ναι! Ιδιαιτέρως πομπωδώς στά όρια τού εμφανούς, συμφώνησε ο οδηγός , προτείνοντας ένα μπουκάλι ουίσκι με δύο ποτήρια... Ναστρόβια υπουργέ! Εσύ νά’σαι καλά!

Μαλλον.

Μεσω ενος αλλου γιουζερ νεημ, μιλω σχετικα καμποσο καιρο με καποιον νεαρο.

Μια προταση του με εχει οριακα στην αποδοχη αυτης.

Μου προτεινε να φτιαξουμε ενα κοινο βλογ, να μπαινουμε αμφοτεροι με ιδιο γιουζερ νεημ, ιδιο πασγουωρντ και να αφηνουμε καποια μας.

Δικο μας.

Αρχηγος λεμε.

http://art-a-ttack.blogspot.com

Oσιε Παταπιε, βαλε κι εσυ το χερι σου!

Περιφερομουν την τεταρτη νομιζω, σέ ένα μπλογκ. Εβαλα ένα σχολιο τό οποιο χαλασε την μανεστρα της ιδιοκτητριας του μπλογκ η οποια ως αιτιολογικο μου ειπε ότι δέν εχω προφαιλ.

Τί παει νά πει δέν εχω προφαιλ; Δέν καταλαβαινω καποιες προυποθεσεις που τιθενται. Βεβαιως ο καθεις δικαιωμα εχει νά κανη ο,τι θελει στο βλογ του. Αλλα μου κανουν εντυπωση καποια κολληματα καποιων. Δηλαδη εάν εγραφα τό μεηλ μου, αυτό θα καθαγιαζε τό σχολιο μου;

Καποιες μαλακιες τετοιες, κατι πιο συγκεκριμενο μαλλον, μέ εκανε στις 16 ιουνιου νά σβησω τίς 5 εγγραφες που ειχα στο παρον καί νά ασχοληθω μέ τό defragment του μυαλου μου.

Δέν εχω προφιλ.

Καί δέν θα αποκτησω.

Ο,τι σημειωνα παντοτε σέ ένα αρχειο word ενοσω ημουν στην δουλεια, καί νά τό μεταφερω εν συνεχεια στο χαρτενιο ημερολογιο μου, μπορει νά μεταφερθει εδώ. Τό θελω γιά μενα διοτι καποια χαρτενια ηταν/είναι παντα εκθετα σέ οικειους. Τουτο μέ εκανε παντοτε νά ειμαι φειδωλος σέ ο,τί εγραφα στο προβλεπομενο ημερολογιο.

Τωρα γιατι πρεπει νά εχω εμφανες τό μεηλ μου δέν τό καταλαβαινω…Ημερολογιο είναι ηλεκτρονικο καί όχι χωρος επιδειξης μπας καί γαμησουμε.

Πρός τό παρον.

Βεβαιως τιποτε δέν αποκλειει καί την υπαρξη ενός αλλου μπλογκ στο οποιο νά κατατιθεται τονος σοφιας καί ταλαντου (νά’σαι καλα ρε Δομη) ώστε καποια γκομενακια νά αφηνουν την γλωσσα τους νά την βλεπει ο μαγιατικος ηλιος καί νά προσευχονται στον Οσιο Παταπιο τον ανισομεριτη νά υπαρχη αληθεια καί μονο αληθεια καί νά λυθη ο εσωρουχας βεβαιως βεβαιως. Ελπιζω νά τό καταφερω.

Κι απο Αυγουστο, χειμωνα.

Ο Αυγουστος είναι νά την κανη (έάν καί νομιζω ότι ο αυγουστος καί τό καλοκαιρι τελειωνουν μέ την πανσεληνο αυτου του μηνος - στις 19 ειχαμε τό φεγγαρι στα γεματα του.) εχουν ηρεμησει καπως καί οι ζεστες, επανερχονται καί τα αυτοκινητα στους δρομοι…

Όμως χειμωνας, ισουται μέ καλτσες.

Τί θορυβος καυστηρα, τί ξυλα γιά τζακια, πετρελαιο γιά σομπα, τί καστανα, τί ζιβαγκο, τί μαυρο παλτο, τί μποτες κι αρβυλα, τί γαντια, τί καλσον...

Καλτσες.

Κρατω μιά ωραια αισθηση απ’όταν ημουν μικρη. Ολο τό καλοκαιρι μέ τσοκαρα καί παντοφλακια, ξυποληταριες. Κι όταν ερχοταν ο Σεπτεμβριος, τό σχολειο, τοτε αθλητικα παπουτσια καί καλτσες. Αναφερομαι στην αισθηση της καλτσας στην πατουσα κατά την ενδυση καί η αφη της τουλαχιστον γιά τίς πρωτες δυο ωρες.

Τωρα πια, εδώ καί πολλα χρονια είναι εντελως παρελθον τό τριμηνο ως καλοκαιρινες διακοπες. Καί λογω δουλειας, η ξυπολητη κατασταση τό πολύ νά διαρκεση 3-μερες.

Πολύ κριμα.

Ενας στοχος λοιπον (όπως καποιοι βαζουν τζογοειδως τζοκερ) νά μπορουσα γιά διαστημα μεγαλο νά μήν φορω καλτσες, νά ειμαι ξυπολητη.