τριετιας αλλα παντοτε επικαιρο.

28/08/02 vangelakas - 29 Αυγούστου... Μιά βουτιά στήν ημερομηνία...

Ο κουλουρτζής της Μαξίμου απόρησε. Απόρησε με την έκφραση τού κατερχομένου της κλίμακος τού πρωθυπουργικού μεγάρου, υπουργού. Κατήφεια. Μα , σκέφτηκε ο ταπεινός κουλουρτζής, είναι δυνατόν μια τέτοια ωραία αυγουστιάτικη ημέρα, κάποιοι να έχουν τέτοια μούτρα; Γιατί;

Γι’αυτό έμεινες κουλουρτζής ! Επειδή τέτοιες χαζές σκέψεις – απορίες επεσκέπτοντο ανέκαθεν το (όπως όόόόλα καταμαρτυρούν) ακατοίκητό σου!

Ο υπουργός είχε ήδη αφήσει τόν αύλειον χώρον τού πρωθυπουργικού μεγάρου και άραζε στην (παραδόξως ευπρόσδεκτον για την εποχή) θαλπωρή τής Mercedes του. Το ταλαιπωρημένον ύφος όμως και ο προβληματισμός του δεν έλεγαν να τον αφήσουν...

Μέγας ο προβληματισμός τού υποργού μας των οικονομικών , λοιπόν. Ευδιάκριτο ακόμη και στις λεύκες της οδού...

Μα γιατί;

Από την κατάληξη τού επωνύμου του (-άκης) ο οιοσδήποτε καταλαβαίνει ότι η Μεγαλόνησος (ως τόπος καταγωγής) τον περιμένει για θερινά highλίκια! Και παραταύτα, κατηφής...

Μα γιατί;

Ένα από τά πρώτα πράγματα πού μαθαίνει ένας υπουργός (και δεί οικονομικών) εκτός βεβαίως από τις παροχές προς αυτόν (χαμηλοβλεπούσες και ντροπαλές θωρακισμένες Mercedes π.χ.) είναι το ισοζύγιον πληρωμών δέον να είη θετικόν. Για να μήν υπάρχη εξωτερικόν χρέος θα πρέπη οι εξαγωγές να είναι μεγαλύτερες τών εισαγωγών...

- Μα δέν είναι μεγαλύτερες όμως , γαμώ το χαρτί μου! Ξέσπασε ο τών οικονομικών υπουργός μας, κάνοντας τον οδηγό του να λοξοκυττάξη πίσω... Εισάγουμε περισσότερα απ’όσα εξάγουμε, κατέληξε συμπερασματικά , χωρίς ωστόσο να ηρεμήση....

- Μά γι’αυτό ρε μαγκίτη , έγινες υπουργός! Για να δίνης λύσεις! Παρενέβη στό μουντό κλίμα τού τουτού ο τολμηρός οδηγός! Σιωπηλά όμως, δεν είχε και φοβερή διάθεση να ψάχνεται αυγουστιάτικα...

Δέν μπορούμε όμως να καταλογίσουμε θερινή ραθυμία στόν υπουργό... Σκέψεις πολλές στο μυαλό του, άπειραι αι εν αυτώ χημικαί αντιδράσεις... Σκέψεις – σκέψεις – σκέψεις.

Δέν ξέρουμε εάν επειδή την λεωφόρο Βασιλέως Κωνσταντίνου ανήρχετο το τουτού , έκανε τον υπουργό μας να εύρη λύση...

- Παλιόπαιδα! Αδιόρθωτα! Παλιοχαρακτήρες! Ο Φασισμός έδειξε για μία ακόμη φοράτο αποκρουστικόν πρόσωπόν του! Διότι εάν δέν... Ναι!!! Βέβαια!!! Διότι οι εξαγωγές μας θα ήσαν περισσότερες και οι εισαγωγές ακόμη ολιγώτερες εάν... Βέβαια!!! Έτσι δέν είναι , Απόστολε;

- Ορίστε; Δέν σάς κατάλαβα υπουργέ μου! Είχα τόν νού μου στόν φωτεινό σηματοδότη ! Δέν είναι μούρλια αυτό το κοκκινάκι; Απήντησε ισιώνοντας το χνουδωτό πηλίκιον με τον πράσινο ήλιο, περιμένοντας να ακούση σοσιαλιστικές «νουθεσίες» (λέγε με καριολίκια) με αυτό το κλασσικό ύφος ενός παιδιού πού μόλις η δασκάλα το έχει πιάσει να μήν προσέχη στήν παράδοση και να σκαλίζη την μύτη του...

- Ρε σύ Απόστολε! Δεν με παρακολουθείς! Και θα σέ μαλώσω! Άκου! Κατάλαβες , φαντάζομαι , πόσο με κούρασε αυτό το «ΕΙΣΑΓΩΓΑΙ-ΕΞΑΓΩΓΑΙ» και η διαφορά τους... Λοιπόόόόν... ! Εξηγούμαι... Εάν οι φασίστες δέν έδειχναν τον πολλάκις θρυλούμενον απανθρωπισμό τους και άφηναν τούς ήρωες και φιλανθρώπους κομμουνιστές να κερδίσουν στον πόλεμο τού 46-49, το απώτατο αποτέλεσμα σήμερα, θα ήταν να μην εισάγουμε ρωσίδες (κλπ κλπ κλπ) χορεύτριες , αλλά εμείς να στέλνουμε (οι εξαγωγές πού λέγαμε) ελληνίδες «καλλιτέχνιδες» στά αναλόγου υφής «studio 54» κλαμπάκια! Γαμώτο!!! Για μίίίίία ακόμη φορά οι φασίστες απετέλεσαν
τροχοπέδη εις την οικονομικήν πρόοδον και ανέλιξιν τής (παρά τρίχα και ευκταίας σοβιετικής) ελλάδας! Ξανά λοιπόν: Γαμώτο!!!

- Ναι ναι! Ιδιαιτέρως πομπωδώς στά όρια τού εμφανούς, συμφώνησε ο οδηγός , προτείνοντας ένα μπουκάλι ουίσκι με δύο ποτήρια... Ναστρόβια υπουργέ! Εσύ νά’σαι καλά!