Πέτρος ἐρημίτης Ἀμάνγκα

Εἶναι ἄσχημο, ἀπαράδεκτο ἴσως καὶ ἐμετικὸ νὰ σπεκουλάρῃς ἕνα τέτοιο τόσο φρικτὸ νέο ἀλλὰ αὐτὸ ἀκριβῶς κάνουν οἱ παρέχοντες ἄλλοθι σὲ τρομοκράτες, ὅταν ἀκόμα δὲν ἔχει στεγνώσει τὸ αἷμα στὴν ἄσφαλτο. Διότι ὡς γνωστόν, πρόγονοι Νιγηριανῶν, ἐπιτελέσαντες τὶς Σταυροφορίες καὶ (πολὺ) πιὸ μετά, σκληροὶ ὄντες ἀποικιοκράται, δημιούργησαν μίσος σὲ μουσουλμάνους, συνεπῶς...

καὶ εἰς ἄλλα!

ὑπέροχα νέα! Καίτοι, ἔδει σύλληψις, τσὸς καὶ λὸ κλπ κλπ., ἔστω τελοσμπάντων, ὑπέροχα νέα! Γκούντ!

Πολιτεία

Προαυλίστηκα σήμερα τὸ πρωί· λιαζόμουν (περνῶ τὶς μέρες μου στὶς ἀγροτικὲς τῆς Τίρυνθος) καὶ ἔπιασα νὰ συζητῶ μὲ τὸν δεσμοφύλαξ. Ὁ ἥλιος τοῦ χειμῶνος παρέχει ἐσὰνς συνειδητοποιήσεως τοῦ ματαίου τῶν πάντων, ὁπότε (τοῦ) μιλοῦσα ἀργῶς μὲ ἀναφυλλαξία στὰ ἄφωνα (καὶ οὐρανικὰ) σύμφωνα - σὰν νὰ μoῦ τσιμποῦσε, σὰν νὰ μoῦ ἔκαιγε τὴν γλῶσσα, μελιτζάνα ἀπὸ μουσακᾶ. Ἐκτὸς ἀπὸ κἄτι κυνομαχίες μὲ πιτμπούλια –γιὰ τὶς ὁποῖες διέθετε καὶ μὲ συνεβούλευσε μερικὰ γκανιὰν σὲ τουρνουὰ ὅπερ θὰ ἐλάμβανεν χῶρα ἐδῶ– τὴν εἶδε (ὁ δεσμοφύλαξ) κουλτούρα νὰ φύγουμε καὶ ἤρχισεν νὰ μὲ λέῃ γιὰ περὶ τέχναι, γιὰ περὶ ἀνάγνωσες, γιὰ περὶ βιβλιοπωλεῖα... Κατέληξε δὲ εἰς ἕνα (κατ’αὐτὸν) ψαγμένο, εἰς ἕνα (κατ’αὐτὸν) ἀξίζει, εἰς ἕνα (κατ’αὐτὸν) ἐπιπεδοῦχον ἐν τῷ κέντρῳ τῆς πόλεως! Οὐχὶ τῆς ἡμετέρας, ἀλλὰ τῆς πρωτευούσης τῆς χώρας ἡμῶν, τέλος πάντων!

 

Ὁ ἥλιος μὲ νύσταζε, τὸν ἄκουγα μὲ τὸ ἐνδιαφέρον ποὺ ἔχεις σὲ κἄποιον ὁ ὁποῖος θὰ σοῦ ὅπου νἆναι ζητήσῃ δανεικά. «Πολὺ καλό! Πολὺ καλό», μοῦ ἐτόνιζε καὶ λίγο ἤθελε νὰ φιλοῦσε τὰ τρία - τέσσερά του δάκτυλα λὲς καὶ εἶχε μούρλια πετύχει τὴν σάλτσα! Ὁ ἥλιος μὲ νύσταζε. Καὶ ὅ,τι εἶχα βαρεθεῖ –ἄλλως τε εἶχα φωτοσυνθέσει, εἶχα ἐκκρίνει τὴν δέουσα γιὰ τὴν ἡμέρα βιταμίνη τὴν ντέ. Μὰ ὁ δεσμοφύλαξ, σὰν νὰ ἔδινε ἐξετάσεις σὲ ἕναν κλειστὸ κύκλο ἀνωτέρων αὐθεντιῶν, συνεχοῦσε: «Ἕνα βιβλιοπωλεῖον οὕτινος, οἱ πουληταί του εἶναι κατατοπισμένοι λίαν καὶ γνωρίζουσιν πάμπολλα καὶ μποροῦν νὰ σὲ κατευθύνουν καὶ νὰ συμβουλεύσουν καὶ αἱ ἐπιλογαὶ ἐν τέλει νὰ εἶναι τζάαααμι καὶ ἐξερχόμενος ἀγοράσας, νὰ νοιώσῃς λὲς καὶ μόλις ἔχεις φάει μιὰ σοῦπερ ντοῦπερ σοκολατίνα!»

 

Τάδε ἔφη ὁ δεσμοφύλαξ, μὲ ὕφος ὀλίγον ἀταίριαστο πάντως· σὰν νἆταν καγκουροφαναρτζὴς ποὺ μόλις εἶχε προσθέσει ἀεροτομὴ τοῦ ἐντερπράϊζ εἰς τὸ χιουντάϊ σου καὶ συνεχώντας (μοῦ) ἔδειξε στὸ κινητό του προσφοράς τινάς. Ἐκ τοῦ βιβλιοπουλείου. Ἤθελα νὰ ἀποφύγω αὐτὸν τὸν φλούφλη, αὐτόνε τὸ ντιντή, τὴν ντροπὴ τῶν δεσμοφυλάξ ποὺ τολμοῦσε νὰ διαβάσῃ κἄτι περισσότερο ἀπὸ ἀθλητικὴ ἐφημερίδα καὶ ἔπαιζα μὲ τὸ δάχτυλό μου στὴν ὀθόνη καὶ χαζολογοῦσα σὲ τίτλους. Δὲν ἄργησα νὰ ἐπισημάνω ὅτι σὲ κάθε λὶνκ τίτλου, κάτω ἀπὸ τὸν συγγραφέα, τιμή, ἐκδότη, ὑπῆρχε ἡ εἰδοποίησις:

 

****Εφιστούμε την προσοχή σας στο γεγονός ότι υπάρχει περίπτωση σημαντικής καθυστέρησης στην εκτέλεση και την παράδοση, καθώς πολλοί εκδότες υπολειτουργούν και ενδεχομένως λόγω προβλημάτων φόρτου στις εταιρείες ταχυμεταφορών (courier), που προκύπτουν από τις νέες συνθήκες αυτή τη περίοδο.****

 

Κι ὅλο αὐτὸ τὸ κείμενο – εἰδοποίηση, ὄχι σὲ βουλκανιζατὲρ στὴν Ἱερὰ τὴν ὁδὸς ἢ σὲ κἄποιο τέμενος τῆς θέαινας Ἀφροδίτης ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Λεωνίδου τῆς Κανταχὰρ τῶν Ἀθηνῶν ἢ στὸ σαββατιάτικο σχολειὸ λαθρομεταναστῶν καὶ προσφύγων ἀλλὰ σὲ βιβλιοπωλεῖο· ὅπου βιβλία, λέξεις, καλλιέπεια, καλλιέργεια καὶ τὰ τοιαῦτα – and the like γιὰ νὰ γίνωμαι τῆς ἀκριβείας. Βάζει (ὁ συντάκτης ὁ βιβλιοπουλᾶς) τὴν ἑλληνικὴ λέξη καὶ δίπλα τὴν ἀγγλικὴ ὡς ἐπεξήγηση. Σὲ περίπτωση ποὺ δὲν καταλάβετε ἑλληνικά, θὰ ἀντιληφθῇτε τί ἐννοοῦμε, διαβάζοντες τὰ ἐγγλέζικα, ὠρὲ λόρδοι τοῦ Τσέστερφιλντ! Ἐπιεικῶς τραγικοί· ἐὰν μάλιστα, μοι τὸ ἐπέτρεπε ὁ χῶρος (καθ’ὅσον σέβομαι ὣς τὰ μπούνια τὰ σωφρονιστικὰ καταστήματα τῆς ἑλληνικιᾶς δημοκρατίας), θὰ ἔλεγον τῷ δεσμοφύλακι, πὼς εἶναι γιὰ τὸν φαλλὸν ἱππαστί. (Ὄχι οἱ λόρδοι ἢ αὐτός, ἀλλὰ οἱ τοῦ βιβλιοπουλείου). 

 

Καθ’ὅσον δὲν εἶναι κἄποια ἐξεζητημένη λέξις, ἡ ἀπόδοσις στὰ ἑλληνικὰ μιᾶς ξενικὴς μέν, ἑξελληνισθείσης δέ, συνηθισμένης κάργα, γιὰ τὴν ὁποίαν δὲν πάει τὸ μυαλό μας ὅτι ὑφίσταται ἀντίστοιχη ἡμετέρα. Δὲν μᾶς παραθέτει τὴν λέξι π.χ. «νηφοκκόζωμος» γιὰ τὴν ἀραβικὴ «καφὲς» (ὁ συγγραφεὺς τῆς Βαβυλωνίας, τὴν ἐπενόησε) ἢ τὸ «ὠοταγηνίτης» γιὰ τὴν ἰταλικὴ ( ; ) λέξη «ὀμελέττα» ὅπως σημειώνει ὁ Ἠλίας ὁ Πετρόπουλας στὸν ὑπέροχό του Κουραδοκόφτη ὅπου τὰ ἀκόμα πιὸ ὑπέροχα γιὰ τὸν δηλωσία γεωπόνο ἐκ Λαμίας. 

 

Τάδε τοὔπα λοιπὸν τοῦ δεσμοφύλαξ: ποτὲς πιὰ ἀγορὰ ἀπὸ ἐκεῖ, ἂν καὶ ἐνδείκνυται νὰ μὴν καταβάλλωμε ποτὲ χρήματα γιὰ νὰ ἀποκτοῦμε βιβλία - ὁπουδήποτε καὶ ἂν σπεύδωμε. Τὸ πολὺ πολὺ νὰ δώσωμε κἄτι εἰς εἶδος γιὰ τὸ καλὸ - μέραι ποὺ ἔρχονται, μπορεῖς νὰ δώνῃς μελομακάρονα. Ἀλλὰ χρήματα, ποτές· ἄλλως τε, τὸ χρῆμα ὡς μέσον ἀνταλλαγῆς εἶναι μιὰ συνομωσία τῆς μπουρζουαζίας μὲ σκοπὸ τὴν διατήρηση τῆς καθεστηκυΐας τάξεως. Μὲ κύτταξε μπερδεμένος καὶ μοῦ τόνισε ὅτι περατώθη ὁ χρόνος τῆς προαυλίσεως. Βούρ, μέσα!

 

Μὲ αὐτὰ καὶ μὲ ἐκεῖνα, περνᾷ ἡ ὥρα (καὶ αἱ 24 φοράκις μεγαλύτεραί της) ἡμέραι στὰς ἀγροτικὰς φυλακὰς τῆς Τίρυνθος. Εὐτυχὰ ποὺ διαθέτομεν (τακτικῶς) σκυλομαχίαι καὶ κοκορομαχίαι καὶ διέρχεται οὕτω πως, τὸ ἥμαρ, σάκχαρη.

Καὶ χρόνια πολλά!

Ὑπάρχει ἡ ἀντίληψη ὅτι ἡ Γιουγκοσλαβία ἔπαψε νὰ ὑφίσταται στὰ 1991 – 92 ἀλλὰ ὡς ὄνομα ὑπῆρξε γιὰ ἀκόμα 11-12 χρόνια καὶ ὀντότης γιὰ 16-17. Τὸ Μαυροβούνιο δὲν ἀπεχώρησε ὅταν ὅλοι ἀπεχωρώσησαν ἀπὸ τὴν ὁμοσπονδία. Εἶδε νὰ φεύγουν (ἀβρόχοις ποσὶν) ἡ λεγομένη Μακεδονία καὶ ἡ Σλοβενία ἐνῷ τὴν Κροατία καὶ τὴν Βοσνία Ἑρζεγοβίνη πολὺ αἱματηρά. Τὸ 2003 ἔγιναν πιὸ ἁπτὲς οἱ προφανῶς παλαιόθεν, σκέψεις γιὰ ἀνεξαρτησία ὅταν καὶ ἄλλαξαν ὄνομα καὶ ὠνόμασαν τὴν ὁμοσπονδία, ἀπὸ Γιουγκοσλαβία σὲ Σερβία-Μαυροβούνιο – ἡ ὁμοσπονδία ἔγινε μάλιστα συνομοσπονδία. Πέντε χρόνια μετά, τὸ 2008 διοργανώθηκε δημοψήφισμα καὶ μὲ ἕνα μοιρασμένο περίπου ποσοστὸ (55% ὑπὲρ) ἔγινε ἀνεξάρτητο – τότε ἔπαυσε νὰ ὑπάρχῃ ἡ Γιουγκοσλαβία ὡς ὁμοσπονδία, νοτίων σλαβικῶν (κἄποιων) χωρῶν. Οἱ Μαυροβούνιοι ὡστόσο, δὲν εἶχαν ποτὲ τὴν ἀνάγκη νὰ διαχωριστοῦν τῶν Σέρβων. Οὐσιαστικῶς ὀρεσίβιοι σέρβοι ὄντες, ἀπομονωμένοι ἀπὸ τὴν κυρίως Σερβία λόγῳ τῆς μορφολογίας τοῦ ἐδάφους, ἦσαν σχεδὸν τὸ ἴδιο – ἀκόμα καὶ οἱ σημαῖες τῶν δύο κρατῶν (στὸ πλαίσιο τῆς Γιουγκοσλαβίας) ἦσαν οἱ ἴδιες. Ταύτιση ἐπίσης στὸ θρησκευτικὸ δόγμα. Ἡ ἀνεξαρτησία ποὺ ἐπετεύχθη τὴν δεδομένη στιγμὴ ἦταν ἀπόρροια τῆς ἀνάγκης εἰσδοχῆς στὴν ΕΕ, κἄτι ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ γίνῃ μαζὺ μὲ τὴν Σερβία γιὰ τὴν ὁποίαν προϋπόθεση ἐνάρξεως συνομιλιῶν ἦταν ἡ ἔκδοση καταδικασμένων γιὰ ἐγκλήματα πολέμου – τῆς Βοσνίας Ἑρζεγοβίνης. Ἡ οἴηση τῆς μανιατῶν περὶ τοῦ ἀδούλωτου τῆς περιοχῆς των, γιὰ τὸ ὅτι δῆλα δη, ἦταν ἡ μόνη περιοχὴ ὅπου δὲν πάτησε ποτὲ ποδάρι ὀθωμανοῦ, εἶναι λίγο ὑπερβολική. Πιὸ ἐντυπωσιακὴ εἶναι ἡ περίπτωση τοῦ Μαυροβουνίου. Ὁσάκις πήγαινε ἐκεῖ ὀθωμανός, ἔτρωγε τὰ μοῦτρα του. Φυσικά, δὲν εἶχε ἡ περιοχὴ τὰ πάμπολλα οἰκονομικὰ θέλγητρα ὥστε νὰ παίξουν τὰ ῥέστα των οἱ καφασωτοὶ σουλτάνοι, ἀλλὰ δὲν ἦταν πάντα τὸ χρῆμα, τὸ κίνητρο γιὰ τοὺς τούρκους. Τὸ γεγονὸς εἶναι πὼς κατέβαλλαν, οἱ μαυροβούνιοι, ἕναν φόρον ὑποτελείας καὶ καθάριζαν. Τόσο μάλιστα, ὥστε νὰ ἔχουν ἡγεμόνα, ὁμοεθνῆ των! Ὁ ὁποῖος ἦταν ὁ ἀρχιεπίσκοπός τους. Ἀπὸ τὸν 17ο αἰῶνα τὸ ἀξίωμα ἔγινε κληρονομικό, ὁπότε ἡ θεοκρατικὴ πολιτεία ἔγινε καὶ κληρονομικὴ μοναρχία. Μετὰ τὸν πρῶτο παγκόσμιο πόλεμο, ἡ σερβία μεγάλωσε ἐνῷ γεννήθηκαν ἡ σλοβενία, ἡ κροατία καὶ ἡ βοσνία ἑρζεγοβίνη. Ἐν παραλλήλῳ μὲ τὶς ζυμώσεις γιὰ ἐνιαία χῶρα μὲ τὶς τρεῖς πρῶτες, ὑπῆρξαν κουβέντες γιὰ ἕνωση Μαυροβουνίου καὶ Σερβίας. Κἄποιοι μαυροβούνιοι ἤθελαν πλήρη ἕνωση, κἄποιοι χαλαρή. Ἡ σημαντικὴ πληθυσμιακῶς σερβικὴ μειονότης στὸ Μαυροβούνιο, ἐτάσσετο ἀναφανδὸν ὑπὲρ τῆς πλήρους ἑνώσεως, δῆλα δη, προσαρτήσεως. Στὴν μεγάλη λαϊκὴ συνέλευση τοῦ Σερβικοῦ Λαοῦ στὸ Μαυροβούνιο (ἡ ὁποία ἔλαβε χῶρα στὴν Ποντγκόριτσα) ἀποφασίζεται (26 Νοεμβρίου 1918) ἡ ἕνωση τοῦ Βασιλείου μὲ τὸ ἀντίστοιχον τῆς Σερβίας ὑπὸ τῆς δυναστείας τῶν Καραγεώργεβιτς. Ὁ Βασιλεὺς Νικόλαος κηρύσσεται ἔκπτωτος! Στὶς αἰτιάσεις του, ἀναφέρει μεταξὺ ἄλλων, ὅτι ἔγινε ἀλχημεία στὸν ἀριθμὸ τῶν ἐκλεκτόρων. Οἱ μαυροβούνιοι, τὸ κοινοβούλιό των, τὸ 2018, γιὰ λόγους συμβολικούς, διεκήρυξαν ὅτι ἀκυρώνουν τὴν (τοῦ 1918) ἀπόφαση τῆς προαναφερθείσης μεγάλης λαϊκῆς συνελεύσεως τοῦ Σερβικοῦ Λαοῦ περὶ ἑνώσεως μὲ τὴν σερβία. Πρὸ ἡμερῶν,ὁ σέρβος πρεσβευτὴς στὴν Ποντγκόριτσα, χαρακτήρισε τὴν ἀπόφαση ὡς ἔκφραση τῆς ἐλεύθερης βούλησης τοῦ λαοῦ, ἐνῷ τὸ μαυροβουνίσιο κοινοβούλιο ἔκρινε ὅτι ἀποτελούσε «πράξη ὑποτέλειας ποὺ ἐξεμαιεύθη μὲ πιέσεις καὶ δόλια μέσα», κἄτι ποὺ εἶχε τονίσει καὶ ὁ ἀείμνηστος βασιλεὺς Νικόλαος. Ἐκτὸς ἀπὸ ἀποφάσεις συμβολικοῦ χαρακτῆρος, θὰ πρέπει οἱ μαυροβούνιοι νὰ γίνουν πιὸ ἁπτοί. Πῶς; Παλινόρθωσις τοῦ θρόνου, τώρα! Ἡ ὁποία παλινόρθωσις πάντως, δὲν ἔχει μείνει ἐντελῶς στὴν σφαῖρα ῥομαντικῶν μοναρχικῶν. Τὸ 2010, ἔγιναν τὰ πρῶτα βήματα πρὸς μιὰ συμφιλίωση ὅταν ἡ κυβέρνηση προσέφερε στὸν πρίγκιπα Νικόλαο, σύνταξη ἴση μὲ αὐτὴν τοῦ Προέδρου καὶ τὴν ἐπιστροφὴ τῆς κυρίας βασιλικῆς κατοικίας. Ὁ πρίγκηψ τὴν ἠρνήθη λόγῳ τῆς μὴ πλήρους ἀποκαταστάσεως τῶν κατασχεθέντων περιουσιακῶν στοιχείων. Τὸ ἑπόμενο ἔτος θεσπίστηκε μιὰ sui generis μερικὴ ἀποκατάσταση τῆς μοναρχίας. Ψηφίστηκε ὁ «νόμος γιὰ τὸ καθεστὼς τῶν ἀπογόνων τῆς δυναστείας Πέτροβιτς Νιέγκος», ἡ βασιλικὴ οἰκογένεια ἀποκαταστάθηκε καὶ ἡ κατάργηση τῆς Μοναρχίας κηρύχθηκε Παράνομη Πράξη. Ὁ Νικόλαος, ἀνεγνωρίσθη ὡς ἐπικεφαλὴς τῆς βασιλικῆς οἰκογενείας, ἀπέκτησε ἐπίσημο ῥόλο σὲ κοινωνικὰ καὶ πολιτιστικὰ θέματα: τὴν προώθηση τῆς ἑνότητος, τῆς παραδόσεώς καὶ τοῦ πολιτισμοῦ τῆς χώρας μέσῳ ἀνθρωπιστικῶν καὶ πολιτιστικῶν (μὴ πολιτικῶν) δραστηριοτήτων, μὲ κἄποιες δυνατότητες ὅπως τὸ νὰ παρέχῃ χάρη σὲ καταδικασθέντες, ὅπως δύναται καὶ ὁ Πρόεδρος. Εἴθε, συντόμως, νὰ ὁρισθῇ μιὰ μὲ ὅλους τοὺς τύπους ἐπαναφορὰ τῆς Μοναρχίας στὸ Μαυροβούνιο. Θὰ ἐπηρεάσει τὰ πράγματα καὶ στὴν Σερβία, ὅπου ὑφίσταται σημαντικὸ φιλομοναρχικὸ ῥεῦμα ἐνῷ καὶ ἡ Ἀλβανία ἴσως ἀφυπνισθῇ ἐκ νέου ὅπου τὸ 1997, μὲ δημοψήφισμα τὸ ὁποῖο εἶχε τὸ ἀντίθετο τοῦ ἀνακοινωθέντος ἀποτέλεσμα. Ὅλα τοῦτα ἐν ὄψει ἐνδεχομένως ἀλλαγῶν οἱ ὁποῖες ἴσως προκύψουν μὲ ἐπίκεντρο τὸ ΗΒ. Στὴν Ποντγκόριτσα, στὸ καρακέντρο της, ἐκεῖ ὅπου ἑνώνεται τὸ ντάουντάουν μὲ τὴν νέα καὶ τὴν παλαιὰ πόλι, ὑπάρχει ἕνας μεγαλοπρεπὴς ἀδριάντας τοῦ ἔφιππου Βασιλέως Νικολάου,. Εἶναι μιὰ ὑπέροχη περιοχή· τὸ πάρκο τοῦ Βασιλιᾶ (ὅπου τὸ μνημεῖο) ὁριζόμενο ἀπὸ τὴν λεωφόρο τοῦ ἐκ Τσέτινε Ἁγίου Πέτρου καὶ τὸν ποταμὸ Рибница. Ἡ ἐν λόγῳ λεωφόρος καταλήγει σὲ γέφυρα πάνω ἀπὸ τὸν Морача καὶ σὲ ὁδηγεῖ στὴν νέα πόλη. Ἀκριβῶς σὲ ἐκεῖνο τὸ Γ, ἐκεῖ ὅπου ἑνώνονται οἱ δύο ποταμοί, ὑπάρχει ἡ παλιὰ γέφυρα (Стари мост на Рибници) ὅπου τὸ τοπίον σὰν ἐκ Ζαγοροχωρίων.