Μάου Μάου

Ὑπέροχος Εἰκών!

στὴν καραpootchaκλάρα μου.

  Ὅσο κι ἂν σὲ ἔχῃ ἐξοργίσει μιὰ τέτοια δήλωση τοῦ δημάρχου τῆς Θεσσαλονίκης, δὲν εἶναι δέον νὰ τραμπουκίζῃς-δέρνῃς – εἰδικῶς ἕναν καρδιοπαθὴ 76χρονο. Κράξιμο λεκτικὸ τοῦ πρέπει, μιὰ ὑπενθύμισις ὅτι δὲν πρέπει νὰ σπεύδῃ σὲ ἐκδήλωση μνήμης ὑπὲρ αὐτῶν γιὰ τοὺς ὁποίους ἔχει ἰσχυριστεῖ ὅτι στ’ ἀρχίδια του ἂν τοὺς σκότωσε ἢ ὄχι, ὁ Κεμὰλ... Κράξιμο καὶ ἀνάλογη ψῆφος στὶς ἐκλογές, πλησιάζουν ἄλλως τε. Βέβαια, σκέπτομαι τὸν ὅρον ἀχτιβισμὸς – oh, wait, αὐτὰ τὰ δικαιοῦνται μόνον μπολσεβῖκοι καὶ ἀναρχοάπλυτοι, ὁπότε ἄκυρον. 




Pooστη μητροπολίτα! χιχιχιχί!
 
http://www.romfea.gr/diafora/6605-mpoutaris-o-mitropolitis-peiraios-einai-gia-julo  
 

 

Γκ Ὄχι!

 

γιορτάζεις ; ; ; 

Δὲν ὑπάρχουν λαθραῖοι ἀνθρῶποι! Τέως ὅμως...

Λοιπὸν ασποῦμε, μία σπουδαία ἐκδήλωσις τοῦ ἑλληνικοῦ ἀθλητισμοῦ (ἐπαγγελματικοῦ καὶ ὡς ἐκ τούτου ὀλίγον λεροῦ ὡστόσο) εἶναι τὸ κύπελλον τοῦ ποδοσφαίρου. Εἰς τὴν περίπτωσιν ταύτην, εἰς τὸν ἐφετεινὸν τελικόν, δὲν κατέστη δυνατὸν νὰ μοιραστῇ δύο γαϊδουριῶν ἄχυρο. Δὲν προέκυψε συμφωνία καὶ διαιτητὴς ἦτο ὄχι ἕλλην (ὡς εἴθισται καὶ ὄχι μόνον τὰ τελευταῖα 43 χρόνια) ἀλλὰ ἰσπανός. Πόσα ἀκόμα παραδείγματα χωροῦσιν στὸ σακοῦλι μας πρὸς ἀπόδειξιν τῆς ἀχρηστίας τοῦ νεοέλληνος;

Καὶ αὐτομάτως θυμήθηκα κἄτι ἀναγνώσματα ἱστορικῆς μαλακίας ὅπου ἕλληνες συντάκται ἱστοριδίζοντες, γιὰ τὰ ἔτη περὶ τὸ 1828 - 30, ὁπότε ἀπεφασίσθη ὁ Ὄθων ὡς κεφαλὴ τοῦ κράτους (τὸ ὁποῖον ἐμφυλιοπολεμοῦσε στὸν Μωριά· ὁ Ἰμπραὴμ παραδίπλα τοὺς ἔβλεπε καὶ γελοῦσε) ἀναρωτῶντο καὶ ἔψεγαν δὲν ξέρω τί, ποὺ βασιλεία ἐν ἑλλάδι καὶ γιατί νὰ μᾶς καπελώσῃ ἕνας ξένος [ἐποχὴ βέβαια γιὰ τὴν ὁποίαν οἱ ἑλληνοβλάκες ἀγνοοῦν (;) ὅτι (στὰ 1830) ἡ μόνη ἀβασίλευτη σὲ ὅοοοοοοοοοοοοοοολην τὴν Εὐρώπη, ἦταν τὸ sui generis κράτος τῆς Confοederatio Helvetica) καὶ αὐτὰ τὰ γνωστὰ τὰ ἀντιβασιλικὰ ἑλληναράδικα τέλος παντων. Ἀναποφεύκτως τὸ συνεδύασα, ἐπῆγα εἰς τὴν τάσιν τῶν ἡμερῶν, εἰς τὴν ἐπίσκεψιν τῆς Αὐτοῦ Βασιλικῆς ὑψηλότητος πρίγκηπος τῆς Οὐαλίας Καρόλου μετὰ τῆς συζύγου του, δουκίσσης τῆς Κορνουάλης, Καμήλα.

Κἄποτε εἶχα διαβάσει ἕναν ἐλαφρῶς χαλύβδινο βασιλόφρονα· ὁ χειρότερος βασιλεὺς εἶναι ἔτη φωτὸς μακρὰν καλλίτερος τοῦ καλλιτέρου πολιτικοῦ, ἔγραφε. Εἶχα διαφωνήσει μόνον εἰς τὸ ὅτι συνέκρινε ἀνόμοιες ἰδιότητες, ἀλλὰ ἐν τάξει, τὸ νόημα ἦτο κατανοητόν. Καὶ εἶδον τὸν πρίγκηπα κατὰ τὶς τσάρκες του εἰς τὰς Ἀθῆνας, ἔνθα ἀράξας πρὸς καφὲ νὰ ἀρνῇται καλαμάκι ἕνεκα πλαστικὸν καὶ θυμήθηκα ὄχι μόνον ἕναν κρητικὸ σκατιάρη πολιτικίζοντα ἰατρὸ (ἢ ἰατρίζοντα πολιτικὸν) νὰ καπνίζῃ σὲ συνεδρίες καὶ τὰ τοιαῦτα, ἀλλὰ καὶ τοὺς καημοὺς ποὺ ἔβγαζε ὁ πᾶσα ἕνας νεοέλλην φτηνιάρης (ὁ κανὼν τοῦτο καὶ οὐχὶ ἡ ἐξαίρεσις) νέφη καημοῦ βγάζας ὅταν ἤκουγε πὼς δέον καταργηθῆναι τὸ καλαμάκιον· πῶς θὰ πίνωμεν τώρα τὸν φράππον, μὲ λές; Μὲ τὸν Κάρολον (γιὰ τὸν ὁποῖον νὰ λέγῃται συνεχῶς ὅτι διαθέτει ἑλληνικὸν αἷμα· μὰ δὲν τὸν ἔχει ἐπηρεάσει ἆρα γε νὰ εἶναι κι αὐτὸς (ποσοστιαίως ἔστω) κατσαρίδα ὡς εἴμεθα οἱ νεοέλληνες;) σὲ κάθε ἐμφάνισίν του νὰ φορᾷ κἄτι ΓΑΜΑΤΑ pocket handkerchiefs· πόσο πίθηκοι φαίνοντο δίπλα του οἱ ἕλληνες ἄρχοντες μὲ τοὺς γιακάδες τῶν ὑποκαμίσων των τρικυμιασμένους ὡσὰν ἄρτι μαλλώσαντες οἱ φέροντες αὐτούς, σὲ καπηλειὰ τῆς Κρεμμυδαροῦς... 

 

Πάντως, μέγα ἀτόπημα τῆς πλέον ἀρχετυπικῆς μοναρχίας στὸν κόσμο, νὰ δώσῃ (διὰ τῆς ἐπισκέψεως) σημασίαν εἰς τὴν ἑλλαδικὴν ῥεπουμπλικανία, τὸ κρατίδιον τῆς ῥεμούλας, τῆς ἀδιόρθωτης σαπίλας καὶ τῆς ἀνιάτου διαφθορᾶς καίτοι ἡ πλειονότης τῶν ἑλλήνων δίδει αἷμα ἐννέα ἔτη μήπως καί. Οἱ διαχειρισταὶ τοῦ βλὸγ τούτου θὰ εἶχαν θέσει ἀρνησικυρίαν καὶ θὰ εἶχαν ἀκυρώσει τὴν ἐν λόγῳ ἐπίσκεψιν ἀμέσως μόλις εἶχε ἀνακοινωθῇ ἀλλὰ ἐν τέλει καὶ τὸ βρετανικὸν Στέμμα δὲν εἶναι ἄμοιρον μιᾶς κἄποιας διακριτικῆς ἔστω ἀποδοκιμασίας γιὰ τὸν ἐπαίσχυντον ῥόλον του εἰς τὰ χρόνια τῆς ΕΟΚΑ ὅταν δολοφονοῦντο σχεδὸν ἀνήλικοι ἀγωνισταὶ τῆς Ἀνεξαρτησίας. Συνεπῶς καλῶς βρωμίστηκε (ὁ διάδοχος τοῦ βρεταννικοῦ θρόνου) μὲ ὀλίγη νεοελληνίδιτιδα – μὴν ἀνησυχοῦν ὡστόσο οἱ βρεταννοί, βακτήρια γὰρ τριῶν ἡμερῶν θὰ γειάνουν ἅμα τῇ διελεύσει τῆς Μάγχης τῶν ξενιστῶν αὐτῶν.

Κατὰ τ’ἄλλα... Ἡ ἑλληνικὴ δημοσιογραφία δὲν σκαλώνει ποτὲ νὰ μαρτυρᾷ τὸ ἀπύθμενον κόμπλεξ κατὰ τῆς ἑλληνικῆς δυναστείας· αὐτὴ ἡ αὐτιστικὴ χρῆσις τοῦ “τέως” εἶναι κειμήλιον μαλακίας. Ὁ Βασιλεὺς Κωνσταντῖνος, τέως βασιλεὺς τῶν ἑλλήνων ἀναφέρεται ὡς “τέως Κωνσταντῖνος” - δεκατετράχρονος ὅστις τὸ μπαίζει πεντάκις ἡμηρεσίως, μπορεῖ καὶ τηρεῖ ἕνα κἄποιο ἐπίπεδο σαφῶς ὑψηλότερο ἀπὸ τὸν πᾶσα ἕνα αὐνάνα ἕλληνα ἀντιβασιλικὸν – ὁ ὁποῖος γιὰ τὴν οἰκονομίαν τῆς ἀπόψεως ταύτης, γαμεῖ κατὰ τὰς δεούσας συχνότητες τὴν σύζυγον αὐτοῦ καὶ οἱ χυμοί του ἀνανεοῦνται. Εἶς ἀμόρφωτος ὡστόσο, δὲν θὰ ἔμενε μόνον εἰς αὐτό. Τὸ “οι αυτού υψηλότητες” ἐπίσης δείχνει πόσο μποῦρτζοι παραμένουμε.

 

Ἑλληνικὴ Βασιλικὴ Οἰκογένεια. Μπορεῖ ὁ ἴδιος διάδοχος νὰ εἶναι ἐντελῶς ζμπούτσατ στὸ θέμα τῆς παλινορθώσεως, ἀλλὰ οἱ βασιλόφρονες παραμένουμε πάντα τὸ ἴδιο καυλωμένοι. Ἄλλως τε μένουμε πιστοὶ στὸ θέμα τῆς βασιλοφροσύνης ὅπως τὸ εἶχε ἀναλύσει ὁ μέγας Β. Ῥαφαηλίδης – ὅσο ὑπάρχει διάδοχος, θὰ ὑπάρχῃ καὶ πιστὸς – ἔστω εἷς. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἔχομε παρὰ νὰ εὐχηθῶμεν ἵνα εἰς τὴν ἑπομένην ἐπίσκεψιν βρετανῶν βασιλέων ἢ πριγκήπων, νὰ τοὺς ὑποδεχθῶσιν οἱ ἕλληνες ἐξάδελφοί των καὶ ὄχι πᾶσα ἕνας ΕΠΥ - ἐθελοντὴς πενταετοῦς ὑποχρέωσης.

Ἡ φῶτο τῆς Δουκίσσης μὲ τὰ μειράκια, εἶναι ἀπὸ μόνη της ἕνα καὶ χωρὶς νὰ χρειάζῃται ἄλλο, ἐπιχειρήμα ὑπὲρ τῆς Βασιλείας. Ἄντε φαντάσου στὰ παιδιὰ νὰ διαβάζῃ ἱστορίες ὁ πᾶσα ἕνας ζητιάνος τῆς ψήφου (ἢ κἄποιος πεταμένος γελοῖος μπολσεβίκος ἢ ἀναρχοάπλυτος), ὁ ὑπὲρ αὐτῆς εὐκόλως ψευδόμενος χωρὶς νὰ ὀρρωδεῖ πρὸ τοῦ παραμικροῦ σκώμματος.

болка паок

Τὴν εἶχα πάει στὸ Σούνιο, ἀπόγευμα ἦταν καὶ προσπαθοῦσα νὰ χωνέψω κἄτι κοντοσούβλια ποὺ εἴχομεν πρὸ ὀλίγου φάει γι’αὐτὸ καὶ εἶχα μείνει λίγο πιὸ πίσω. Αὐτὴ ἔτρεχε σχεδὸν πρὸς τὸν χῶρο τοῦ ναοῦ – δὲν μὲ χαλοῦσε, ἡ θέα τῶν καπουλιῶν της νὰ συγκλονίζωνται τρεχάμενα, ἦταν ποίημα. Ὑπῆρχε καὶ ἄλλος, πολύς, σπεύσας ἐκεῖ κόσμος νὰ θαυμάσῃ τὸν δύοντα ἥλιο ποὺ ἔτρεχε στὰ ὑγρά του σάβανα. Ἕπνιξα ἕνα ῥέψιμο ὅταν ἔφθασα δίπλα της καὶ τῆς χαμογέλασα ἀληθινὰ ἠδονισμένος μὲ τὸ περιβάλλον, ἴσως ἐπειδὴ τῆς ἄγγιξα τὸ ἔξω μέρος τοῦ ἀριστεροῦ αὐτῆς γλουτοῦ. Σύμπασα ἡ πλέμπα βλέπαμε καὶ κυττούσαμε τὸ αἰγαῖον πέρα ὅσο νὰ φθάνῃ τὸ μάτι, νὰ μπλέκῃ τὸ γαλανό του μὲ τὸ στὸν οὐρανό, ἡ γραμμὴ τοῦ ὁρίζοντος ἀδιευκρίνιστη καὶ ἔνοιωθες νὰ θέλῃς νὰ κάνῃς ἐμετὸ ἀπὸ τὴν τόσην ὡραιότητα, πέταγα ματιὲς ἄλλως τε καὶ στὴν βυζοχαράδρα της, αὐτὸ κι ἂν ἦταν ποίημα, βυζοχαράδρα ἀπὸ μαστοὺς g cup… Τὴν κύτταξα ὡστόσο στὰ μάτια!

“Ποῦ σὲ ἔφερα ὁ πούστης, πάλι!”

Μιὰ φουσκωμένη ἔπαρσις, λίαν ἔντονος μὲ ταλάνιζε εὐχαρίστως! Κι αὐτὴ ἡ καριόλα:

“Ἐν τάξει, τζουτζοῦκο μου... Ὡραῖα εἶναι, δὲν λέω, ὑπέροχα... Ἀλλὰ ὄχι τόσο γραφικὰ πιὰ ὅσο ὁ Λουτσέσκου καὶ ὁ Ζμπάουκ! Ἡ μόνιμη ἐπῳδὸς τῶν νόθων τέκνων τοῦ ἀειμνήστου Τσάρου τῶν Βουλγάρων Μπορὶς τοῦ τρίτου, “ἔχομε 80 βαθμοὺς καὶ ἕνα μὰτς λιγότερο”, ἀφήνει παραπίσω κάθε ἡλιοβασίλεμα στὸ Σούνιον! Ἒ ναί, γιὰ...”

Ἔτσι εἶναι! Ὅταν δὲν τοὺς πηδᾷς ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὥστε νὰ σὲ φωνάζουν θεῖο...

Ἐν ἀρχῇ ἦν ἕνα ματσάκιον συνῆθες ὕποπτο.

ΠΑΟΚ ΟΣΦΠ.

Ὁ κανονισμὸς (τὸν ὁποῖον ὑπογράφουσιν αἱ ὁμάδες ἅμα τῇ ἐνάρξει τοῦ πρωταθλήματος κάααθε καλοκαίρι) δὲν ζητᾷ δυναμόμετρο ἵνα ἐλέγξῃ μὲ πόσα νιούτων φεύγει ἕνα ἀντικείμενο πρὸς τὸν ἀγωνιστικὸ χῶρο. Θεωρητικῶς, εἶναι τὸ ἴδιο ἂν μιὰ δεσποινὶς δευτέρας δημοτικοῦ πετάξῃ μιὰ πλαστικὴ συσκευασία κάμερας π.χ., μὲ ἕνα σιφόνι νιπτῆρος ποὺ μπορεῖ νὰ ἐκσφενδονίσῃ ἕνας βούλγαρος (ἢ ἕλλην) σφίχτης.

Τὸ ἴδιο.

Διακόπτεται ὁ ἀγώνας εἰς βάρος τοῦ γηπεδούχου καὶ στὶς δύο περιπτώσεις.

Ἡ τιμωρία; Πειθαρχικοῦ περιεχομένου. Ὄχι κἄποιο τερτίπι δικολαβίστικο. Μπαίνεις στὸ γήπεδο; ΟΚ, ὑπάρχουν συνέπειες.

Τὸ ἀγνοοῦν αὐτὸ οἱ τοῦ Ζμπάουκ; Ἕνας μαλαματένιος ὁπαδός, ἴσως. Ἀλλὰ οἱ διαμορφωταὶ ἀπόψεως, δημοσιογράφοι ὄχι. Παρὰ ταῦτα...

Καὶ σκίζουν τὰ ῥοῦχα τους ἐπειδὴ φέρεται ὀλίγον τι, ὁ Ὀλυμπιακὸς ὡσὰν Τιτίκα.

Ὄντως φέρεται. Ὁ ΟΣΦΠ. Ἔχουν ἕνα κἄποιο δίκιο. Οἱ τοῦ Ζμπάουκ. Ἀλλὰ ἔχει μαζύ του τὸν κανονισμό, τί νὰ κάνωμε τώρα;

Ἀλλὰ κι ἔτσι νὰ μὴν εἶναι.

Ξεχνοῦν οἱ τοῦ Ζμπάουκ τί συνέβη πρὸ ἑνὸς ἔτους ;

 Ὄχι προπολεμικῶς. 

(προπολεμικῶς ἦταν αὐτό, λοοοοόλ)

Οὔτε στὰ χρόνια ποὺ ΓΓΑ ἦταν ὁ Κουλούρης.

Πέρυσι.

Δῆλα δη, τί πέρυσι; Οὔτε 8-9 μῆνες πρὶν ἀπὸ τὸν μὴ ἀγῶνα μὲ τὸν ΟΣΦΠ.

Ξεχνοῦν πόσο Γκαρσία , φέρθηκε ὁ τότε Ζμπάουκ προπονητής;

Ἦταν ἀκριβῶς ἡ ἴδια περίπτωση! Στὸ μὰτς ΠΑΟ ΠΑΟΚ.

Φυσικά, δὲν ἔχουν τόσο κοντὴ μνήμη. Ἁπλῶς, τὸ πούστικα ἀγνοῦν.

Καὶ φτιάχνουν ἕνα ἀφήγημα περὶ ΠΟΚ, ἀδικιῶν καὶ λοιπῶν παπαριῶν ἀναγομένων εἰς τὰ χρόνια τῶν κονκισταδόρων.

Ἡ ὁποία ἀδικία τοὺς ψιθυρίζει στὸ αὐτὶ νὰ ἔχουν ἕτοιμα τυπογραφεῖα καὶ ἐκτυπωτὰς σὲ ὧρες ποὺ ἄδουν κανὶς καὶ νυμφίδια σὲ καμπινέδες τεμενῶν τέχνης, λείχουν ἄκρα σώματος. Εἶναι αὐτὴ ἡ ἴδια ἀδικία ποὺ κάνει δικαστὰς νὰ γνωμοδοτοῦν ἐπιστρέφοντες βαθμοὺς σὲ τέτοιες μικρὲς ὧρες, στὸ πλαίσιο θεσμῶν οἱ ὁποῖοι τόσο τοὺς (τοῦ Ζμπάουκ) ἀδικοῦν.

Καὶ εἶναι καλὸς καὶ ἄξιος διαιτητὴς ὁ Κομίνης ὅταν κατακυρώνῃ χιλιομετράτο γκὸλ ὀφσάϊντ τὸ 2017 καὶ σὲ δίνει κύπελλο τοῦ Κώλου μὰ στημένος ὅταν ἀκυρώνῃ γκὸλ ὀφσάϊντ φέτος.

Γκὸλ ὂφφ σάϊντ;

Ὁ κανονισμὸς κάνει λόγο γιὰ παίκτη ἐκτὸς θέσεως ὅταν: (i) Κινῇται πρὸς τὴν σφαῖρα. (ii) Τὴν ἀκουμπάῃ. (iii) Ἐπηρεάζῃ ἀντίπαλο. Ἀκόμα κι ἂν ἔχῃς πιεῖ τρία στρέμματα, μπορεῖς (στὴν περὶ ἧς ὁ λόγος) νὰ δῇς ὅτι: Ἡ σφαῖρα περνάει κάτω ἀπὸ τὰ πόδια τοῦ ἐπιτιθεμένου. Ὁ ὁποῖος ἐπιτιθέμενος, κάνει κίνηση ποὺ κάναμε ὅταν πηδούσαμε (πάνω ἀπὸ) φωτιὲς τοῦ ἄη Γιάννη θἄτανε θαρρῶ, γιὰ νὰ ἀποφύγῃ τὴν σφαῖρα. Κάνει κίνηση πρὸς τὴν σφαῖρα, ἀλλάζει μαρκαρίσματα, ἀνοίγει τὰ σκέλη του γιὰ νὰ τὴν ἀποφύγῃ καὶ συζητοῦμε ἂν ἐπηρεάζῃ τὴν φάση;

Ἀλλὰ ἐν τάξει. Ἂς ποῦμε ὅτι τίποτε ἀπὸ τὰ παραπάνω δὲν ἰσχύει. Δὲν ἐπηρέαζε τὴν φάση... Κακῶς ἀκυρώθηκε τὸ τέρμα. Τί μαρτυρᾷ τοῦτο; Σφαγὴ διατητικὴ τοῦ Ζμπάουκ; Ἂς κάνουν, οἱ ἀδικηθέντες, 45 δευτερόλεπτα rewind στὸ βίντεο, ἐλάχιστα πρὶν ἀπὸ τὸ κόρνερ (ἀπόπου προῆλθε τὸ τέρμα τοῦ Ζμπάουκ) καὶ ἂς δοῦν μιὰ φάση στὴν ὁποίαν καὶ τὰ μπουγιουρντὶ στὰ ταβερνεῖα στὴν Ἄθωνος θὰ ἔδωναν ἐπιθετικὸ φάουλ ὑπὲρ τῆς ΑΕΚ. Ὄχι δὰ νὰ παραπονῇται ὁ Ζμπάουκ περὶ διατητικῆς ἀδικήσεως ἐφέτος...

Οἱ ἐποχὲς Καζαντζίδη τελείωσανε, κύριοι... Τελείωσανε. Κἄποτε ὁ ἀντίπαλος ἐδέχετο μαλακειωδῶς νὰ μὴν διακοπῇ τὸ μάτς, καίτοι τοῦ ἐκαίγετο ἡ φανέλλα τοῦ τερματοφύλακος. Ἒ τώρα πιά, δὲν πάει ἔτσι...

Κι ἂς ἀποφαίνεσαι πὼς βαρὺ τὸ ἄδειο κυτίον ζύθου στὸν Ἴβιτς ἀλλὰ πούπουλο τὸ ῥολὸ ταμειακῆς στὸν Γκαρθία. 

 

Πὼς χάρτινη ἡ ἀπόφαση τοῦ δικαστηρίου περὶ τοῦ μεῖον 3, ἀλλὰ τὸ νὰ μετρήσῃ ὁ διατητὴς τὸ τέρμα τοῦ Ζμπάουκ ΑΕΚ στὰ ἀποδυτήρια, δύο ὧρες μετὰ ἀπὸ τὴν διακοπὴ λόγῳ εἰσβολῆς παράγοντος (κἄτι ποὺ τιμωρεῖται ἀπὸ τὸν κανονισμὸ τὸν ὁποῖον ἔχει ὑπογράψει ὁ ἴδιος ὁ παράγων) δὲν εἶναι κἄτι χάρτινο, εἶναι στὸ χόρτο!

Ἄσε δὲ ποὺ στὰ πέρυσι, μετὰ τὸ ὀλυμπιακὸς πλατανιὰς εἶχες σκυλιάσει, ἐσὺ ὁ χορτάτος (ἐκ τοῦ χόρτου) νὰ φάῃ ὁ ΟΣΦΠ μεῖον ἕξι. Στὰ χαρτιὰ βεβαίως.

Καὶ μιλᾶμε γιὰ τὸ μεῖον τρία ὅτι εἶναι ἀδικία γιὰ τὸν Ζμπάουκ ὅταν οἱ εἰκόνες ἀπὸ τὸν ῥωσόφωνο στὸ χόρτο, κινητοποίησαν φορεῖς στὴν Εὐρώπη ἄμεσα. Κι ἀντὶ νὰ προσεύχονται στὸν Ἀλέξανδρον τὸν Νιέφσκι ποὺ τοὺς κάθησε μόνον μεῖον τρία (καὶ μεῖον δύο τοῦ χρόνου) ἀντὶ κἄνας ὑποβιβασμὸς ἕνεκα οἱ ἐπιθέσεις σὲ παράγοντες... Διότι εἶναι ξεκάθαρα πολὺ πολὺ ἐλαφρὰ ἡ ποινὴ ἡ μετὰ τὸ Ζμπάουκ ΑΕΚ. Πολύ.

Πάντως... ὑπάρχει ἕνα κἄποιο ποὺ μὲ ἐντυπωσιάζει. Οἱ ὁπαδοί, ὅλοι οἱ ὁπαδοί, ἐνώπιον ὅλου αὐτοῦ τοῦ φεστιβάλ, δύσκολα ταιριάζουμε μὲ τὴν λογική. Πέναλτυ ἦταν, τοῦ πῆρε τὸ πόδι, ὄχι, δὲν ἦταν πέναλτυ· πῆγε στὴν μπάλα. Ἦταν ὂφφ σάϊντ, ὄχι δὲν ἦταν· καλυπτόταν. Κόκκινη ἦταν, δὲν ἦταν κόκκινη. Καὶ ἀτέρμονα ὅλα τοῦτα. Ἀλλὰ ἀκόμα κι ἂν εἶσαι πεταμένος ὁπαδὸς καὶ βλέπεις παράγοντα τῆς ὁμάδος σου νὰ εἰσβάλλῃ στὸ γήπεδο, μὲ τὸ ὅπλο του μάλιστα παρέα ἔτσι γιὰ τὴν λιγούρα καὶ παρὰ ταῦτα, νὰ θεωρῇς ὅτι κακῶς δὲν ἐπανῆλθε ὁ ἀντίπαλος, κακῶς δὲν συνεχίστηκε τὸ μὰτς καὶ πὼς κακῶς τιμωρήθηκες ἐν τέλει, αὐτὸ μὲ ξεπερνᾷ καίτοι πρᾶγμα τι, δυσκολεύομαι νὰ μὴν εἶμαι ὑποκειμενικὸς ὅταν ἔχῃ κἄτι νὰ κάνῃ μὲ τὴν ΑΕΚ.

Δηλαδὴ τὰ ζμπαόκια... Αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι δὲν χαλάστηκαν μὲ τὸν πρόεδρά τους δῆλα δη... Θὰ ἔχουν τὸ παιδί των π.χ. στὰ τσικὸ κἄποιας ὁμάδος στὴν Πολίχνη ἂς ποῦμε νὰ παίζωσιν μπάλα, νὰ βγάζουν γοῦστα καὶ σὲ μιὰ Κυριακή, κἄποιος σουρωμένος παράγων θὰ μπουκάρῃ στὸ γήπεδο μέσα γιὰ χῖ ψῖ λόγους καὶ μὲ τὸ πιστόλι φόρα παρτίδα καὶ δέεεεεν. Καὶ δὲν θὰ πάρουν ἀπὸ τὴν ἑπομένη κιόλας, τὸ παιδί των ἀπὸ αὐτὴν τὴν ὁμάδα, νὰ τὸ πᾶνε στὴν Σταυρούπολι ξερωγὼ ἢ εἰς τὸν Εὔοσμον... Νομίζω ὅτι εἶναι τρομακτικὸ ἀκόμα καὶ γιὰ κἄποιον ποὺ ἀσχολῇται μὲ τὴν μπάλα καὶ ἔχει κάνει καφρίλες. Μόνο καὶ μόνο γι’αὐτό, ἀξίζει ποῦτσα καὶ ξύλο (μὲ τὴν...καλὴν καὶ ἀλληγορικὴν ἔννοιαν βεβαίως) στὰ παόκια.

Τὰ παράπονά των πρέπει στὸν πεόεδρά των. Κανεὶς ἄλλος δὲν φταίει. Ἂν καὶ ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, ἔχει ἕνα ἐλαφρυντικόν· ξὲς τί εἶναι νὰ ἔχῃς στήσει τόσα καὶ τόσους καὶ τελικὰ νὰ τρῶς μπούφλα; 

Ἢ ἐμεῖς ἢ κανείς, ἔ;  

Moonoπανα!

βλιοβλιοκριτικὴ

Μόλις τέλειωσα τὸν Νεκρὸ τοῦ Μαιγκροῦ· ντάξει καλό, ἀλλὰ ὁ Σιμενὸν ἐς τὸ συγκεκριμένο τὸ παράκανε, ἔσχε πολλὴν αὐτοπεποίθησιν προφανῶς καὶ ἡ ξήγα ποὺ ἔδωκε γιὰ τὸ πῶς καὶ γιατί ὁ νεκρὸς γίνηκε νεκρός, θίγεται οὐχὶ ἁπλῶς ἀκροθιγῶς ἀλλὰ «ἂ ναί, πρέπει νὰ σᾶς πῶ κι αὐτό, ἔ; δὲν μὲ κατουρᾶτε ὦ ἀναγνῶσται ποὺ ἐπειδὴς θὰ δίνουτε 13 εὐρὼ τὸ 2018 γιὰ τὴν νουβέλα (ὁ δὲ Μέγας Βαγγέλακας θὰ πλερώνῃ ὄχι ἐουρικὸν ἀντίτιμον ἀλλὰ 27 θερμίδες ἕνεκα ἡ ἔξαψις ἐπειδὴς θὰ θέτῃ τὸ μικρὸν τὸ δέμας, βιβλίον, ἐς τὸ λάστιχον τοῦ πάλκο σωβράκου του καὶ θὰ διέρχῃται τοῦ ταμείου ὡσὰν ὑπολοχαγὸς σὲ περίπολον) θέλετε καὶ ἀπαντήσεις;» Ἀλήθεια, ὅποιος τὸ διαβάσῃ καὶ καταλάβει τί ἔγινε, νὰ μὲ τὸ πῇ. Εἰς τὰ μέλλοντα: Ἔχω παραδίπλα, τὰ ἀνεμοδαρμένη ὕψη (πολυτονισμένα ὕψη, ἐκδόσεις ἄγρα καὶ γουστάρω κἄργα, δυσκαμπτίζω λὲς καὶ βλέπω ἔργο μὲ κολλεγιὰ ὑδραυλικοῦ καὶ ὑπανδρευθεῖσης ἥστινος ὁ σύζυγος ἀσχολεῖται μὲ καθολικὰ ἐς τὸ γραφεῖον) ἔχω τὸ Στόουνερ καὶ δὲν ξεύρω τί νὰ ἀρχίσω. Μᾶλλον θὰ ὑπάγω τῷ δευτέρῳ διότι ὅπως καὶ νἄχῃ τὸ πρᾶγμα, εἶναι ἀστεῖον νὰ βλέπῃς γυναικεῖον ὄνομα ἐς τὸ πεδίον συγγραφεὺς ἐς βιβλίον καίτοι ἔχει ἀποδειχθῇ ὅτι ἡ ὑπέρτατος αὕτη νουβέλα ἐγράφη ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ τῆς σχωρεμένης τῆς Μπροντῆς.