τί νὰ πῇ κανείς...

Βγῆκε βρώμα μιὰ δημοσκόπησις καὶ θαρρῶ πὼς ἡ πρώτη φορὰ ἀριστερὰ θὰ πρέπει νὰ προσπαθήσει ἀρκετὰ γιὰ νὰ ἀλλάξει τὰ συντηρητικὰ ἔνστικτα τῆς κοινωνίας - ὄχι ὅτι εἶναι δύσκολο πάντως· πιὸ πρόβατα ἀπὸ τοὺς νεοέλληνες δὲν ἔχουν ξαναματαϋπάρξει ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χαμμουραμπί.

Ὡστόσο...

Μόλις τρεῖς στοὺς δέκα ἀποτιμοῦν θετικὰ τὸ ἔργο τῆς κυβέρνησης στὸ μεταναστευτικὸ - οἱ τρεῖς ἴσως νὰ εἶναι καφετζῆδαι στὰ μέρη ὅπου λιάζονται λαθρομετανάσται ὅπως τόνισε αὐτὸς ὁ ἀδάμας τῆς πολιτικῆς, κυρία ὑπουρδὸς δὲν θυμᾶμαι τὸ ὄνομά της.

Μόνο δύο στοὺς δέκα ἐπίσης συμφωνοῦν μὲ τὴν οἴκοι ἔκτιση ποινῆς στὸν λαϊκὸ ἐπαναστάτα Σάββα Ξηρὸ οὕτινος ἡ σκλήρυνση κατὰ πλάκας εὐχόμεθα ὅλοι νὰ μὴν ἔχει σημαδέψει τὴν μνήμη του καὶ νὰ θυμᾶται ποῦ ἔχουν θάψει τὰ ἑκατομμύρια ἑυρὼ ποὺ παντελόνιαζαν ἀπὸ ληστεῖες αὐτοὶ οἱ λαϊκοὶ ἐπαναστάται, ὥστε βεβαίως φυσικὰ νὰ τὰ μοιράσουν στοὺς ἀναξιοπαθοῦντες.

Ἐννέα στοὺς δέκα βγάζουν γοῦστα μὲ τὸν ποῦλον ὅστινα ἔλαβον οἱ καταληψίαι στὴν πρυτανεία ἔνθα διεκινοῦσαν ἰδέες προστατευόμενοι τοῦ ἀσύλου, διότι ὡς γνωστὸν αἱ Ἀθῆναι σήμερις 2015 ΚΧ, ἔχουσιν ὑπουργὸν Προεδρίας τὸν τέως Συνταγματάρχη Πυροβολικοῦ, Νικόλαον Μακαρέζον. Ἐξ αὐτῶν, τὸ 73,8% θεωροῦν πὼς ἡ ἀπόφασις καθυστέρησεν. Ὁ ποῦλος ἔδει πρωϊμέστερος.

Τέλος, ὁ ῥιζοσπαστισμὸς τοῦ Σύριζα δὲν ἔχει εὑρίσκει κοινὸ τόπο καὶ στοὺς ἕλληνες· τὸ 75,6% αὐτῶν θεωρεῖ ὅτι τὸ τσιμπούρι τῆς ΕΕ πρέπει νὰ μείνῃ στὸ εὐρὼ πάσῃ θυσίᾳ. Πάσῃ θυσίᾳ.

Σὲ ἐπίπεδον δημοτικότητος, πρῶτος καὶ καλλίτερος, ὁ πρωθυπουργὸς ὁ ὁποῖος ἂν μὴ τί ἄλλο, ξέρει πῶς νὰ ἀντιμετωπίζει ἀγοραλογικῶς, τὴν ἀνθρωπιστικὴ κρίση καὶ τὰ παράγωγά της, κάνει τὴν Ἔλλη Στάη στὶς τηλεοράσεις, ἐπιδεικνύων μιὰν τσίλικη μὸν μπλάνκ, τὴν ὁποίαν μετὰ ἀπὸ λίγη ὥρα ἀντικαθιστᾷ (τῇ συμβουλῇ λίγου μηντιακοῦ συμβουλάτορος) μὲ κάποιο φθηνὸ στυλὸ διὸ ἡ γυναῖκα τοῦ Καίσαρος δὲν πρέπει νὰ εἶναι μόνον τιμία...

Πάντως, σὲ γενικὲς γραμμὲς δὲν εἶναι καὶ τόσο καλὴ ἡ ἀποτίμησις τοῦ ἔργου τῆς πρώτη φορὰ ἀριστερά. Ὅλα τοῦτα πάντως φαίνεται νὰ ἀλλάζουν, θὰ ἀλλάξουν ὅσο γνωστοποιοῦνται, μαθαίνονται διάφορα λεχθέντα, πεπραγμένα τῆς κυβερνήσεως, ὅπως πῖ καὶ χῖ ἡ ὁμολογία τῆς ἀναπληρώτριας ὑπουρδοῦ οἰκονομικῶν, ἁρμοδίας περὶ θεμάτων φορολογίας ὅτι δὲν ἔχει μυρωδιὰ ἀπὸ φορολογικὰ - ἰδέα ἀνέφερε γιὰ τὴν ἀκρίβεια ἀλλὰ οἱ ὑλισταὶ ἀντιποδίζουν τῶν ἰδεαλιστῶν. Οὔτε τὴν δήλωσιν δὲν ἔσιαχνε μόνη της, ἔβαζε λογιστὴ καὶ τώρα μανθάνει, κατέληξε ἡ ἁρμοδία περὶ φορολογίας, ἀναπληρώτρια ὑπουρδὸς οἰκονομικῶν τῆς πρώτη φορὰ ἀριστερὰ κυβερνήσεως. Ἡ ἁρμοδία περὶ φορολογίας, ἀναπληρώτρια ὑπουρδὸς οἰκονομικῶν τῆς πρώτη φορὰ ἀριστερὰ κυβερνήσεως.

ἅπαξ (γιὰ φέτος)

29 κατασκευαστὲς πλεντηρίων λέγουσιν πὼς εἶναι διαφορετικὸ νὰ εἶσαι ἀριστερός (κάτι ἀνάλογο λέν καὶ οἱ μπαρτσελοναῖοι) πάντα τὸ ἔλεγαν οἱ ἀριστεροὶ μὰ ἦρθε ἡ ὥρα νὰ τὸ μάθουμε ἐκ καθέδρας· ἐνῷ εἶναι κυβέρνησις δηλαδή. Ἔτσι, ὁ γνωστὸς πυροβολημένος βουλευτὴς Παναγούλης (χωρὶς ντροπὴ θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ἀλλὰ τί ντροπὴ καὶ βούτηγμα στὸ μυαλὸ τῆς γλώσσας νὰ ζητήσεις ἀπὸ ἕναν πυροβολημένο; τὸ θέμα ὡστόσο ἔγκειται εἰς τὸ ποῖος τὸν ἀνέχεται καὶ τὸν δέχεται στὶς ἐκλογικὲς λίστες τοῦ κόμματος καὶ φυσικὰ ποῖος τὸν ψηφίζει) δήλωσε πὼς πρέπει νὰ ἀμειφθοῦν μέσῳ ΕΡΤ (ἀποκατάστασις) ὅσοι ἀγωνίστηκαν γιὰ τὸν Σύριζα. Αὐτὰ εἶναι! Ἦθος ἀριστερό, ἄϊντε μὲ τοὺς κωλοδεξιοὺς ποὺ τόσα χρόνια μᾶς κυβερνοῦσανε κοτσαμπασείως...

Τὸ ποσὸν αὐτοῦ τοῦ ἤθους εἶναι εὐθέως ἀνάλογο τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ὀκάδων πρόστυχου ἀερίου ὅπερ μᾶς εἶχε φορτωθῇ στοὺς ἀδένες κάνοντάς τους ζέπελιν ὅταν ἡ προηγουμένη κυβέρνησις εἶχε προχωρήσει σὲ πινιπί, ἤτοι πράξες νομοθετικοῦ περιεχομένου. Εἶχε τότες ἐπαναστατήσει (κι ὄχι ἄδικα μᾶλλον) ὅλος ὁ ντουνιάς, παρόλιν μάλιστα νὰ εἴχομεν κι ἄλλονε δεκέμβρη μηδὲν ὀκτὼ μὲ αὐτὲς τὶς κινήσεις οἱ ὁποῖες παρέκαμπτον τὸ κουνοβούλι· καὶ τί σημαίνει ὅταν νομοθετῇς ἄνευ κοινοβούλι; Χούντα σημαίνει, μᾶς ἔλεγον καὶ μᾶς ἔκαμνον νὰ βάζωμε τὴν παλάμη μας εἰς τὸν στόμα μας τὸν ἀνοιχτὸ τραγουδώντας παράφωνα ἕνα ἂαααα! Τώρα, οἱ ἴδιοι οἱ ἐκεῖνοι οἱ στριγγλιῶντες περὶ Χούντα, οἱ πρώτη φορὰ ἀριστερὰ βουτᾶνε στὰ πράξεις νομοθετικοῦ περιεχομένου ὄχι ὅμως πολὺ βαθιά, λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ ὄσχεον νὰ βρέξῃ ὁ νερός. Ἦθος ἀριστερό...

Τέλος πάντων, ἴσως νὰ ὑπερβάλλωμε λίγο, ἴσως ἐν τέλει νὰ ἐπιτρέπεται μιὰ κάποια παρασπονδία δημοκρατίας στὴν κυβέρνηση ποὺ μᾶς ἔκοψε τὸν ἔνφια.

Σωωωωωωωωωωωωωωωπα!

Νίκος Ορφανός: Με έφτυναν, με έβριζαν, οι αντιφασίστες είναι σαν τους δηλωμένους φασίστες

 

 

 

 μπρρρρρ!

λὸλ ~ ὁ κύριος;

Στὰ χρόνια τῆς γνωστότατης γιὰ τὴν κιτσαρία ἀλλὰ καὶ γραφικότητά της, δεκαετίας τοῦ ὀγδόντα, πρὸς τὸ τέλος της, στὸ δωμάτιό μου δὲν εἶχα ἀφίσες τοῦ Θωμᾶ Μαύρου, τῶν Μότλυ Κιούρ ἢ τῶν Σμίθς. Καὶ δὲν εἶχα τέτοιες, διότι τὸ δωμάτιο στὸ ὁποῖο κοιμόμανε δὲν ἦταν παιδικό, ὄχι! Τὸ μοιραζόμανε μὲ μιὰν μελαχροινή, τριανταοκτὼ κιλὰ λαφρύτερη ἀπὸ τὰ σήμερις, ἑβδομήκοντα τεσσάρων ῥαγάδων ὑπολειπομένων ἀπὸ τὰ σήμερις καὶ γκρίνιας χιλίων μυρίων ἑξακοσίων τριακοντατριῶν πρηξοφρύδικων πονοκεφάλων ὀλιγοτέρων ἀπὸ τὰ σήμερις. Τότε λοιπόν γύρω στὰ 1989, ἀφίσσες εἶχα ὄχι ποίων ἀναφέρω ἀνωτέρω, ἀλλὰ τὶς τῆς Δήμητρας Λιάνης Παπανδρέου, σὲ πόζες μάλιστα τὶς ὁποῖες πολλὰ ἐξεμεταλλεύθη ὁ ἀδάμας τοῦ λειτουργημάτου τοῦ δημοσιογραφικοῦ κι ἐκδοτικοῦ, Γεώργιος Κουρῆς, πρωτοσελίδως στὴν Αὐριανή του στὸ μέσον τῆς ἐσχάτης δεκαετίας τῆς δευτέρας χιλιετηρίδος μετὰ Χριστόνε.

Κατόπιν τούτου, γένεται τοῖς πᾶσι ἀντιληπτὸν τὸ ποσὸν τοῦ ἔρως μου γιὰ τὴν Δήμητρα Λιάνη Καποπούλου Παπανδρέου, ὥστε νὰ τὴν ἔχω κορώνα στὸ κεφάλι μου, ἄνω καὶ ἐπὶ τῆς συζυγικῆς κλίνης σὲ πόζες της νηστευάμενες ῥούχων, μαγιῶν καὶ ἄλλων τέτοιων, χωρὶς νὰ μὲ νοιάζει ποσῶς ἡ δυσαρέσκεια τῆς συζύγου, κάθε ποὺ συναντιομαστᾶνε κρεββατίῳ ἡμῶν. Ἔτι μᾶλλον, μπορεῖ  νὰ γίνει ἀντιληπτὸν (βάσει ὅλων αὐτῶν) ὅτι ἄμεσα ἔσπευσα κἀγὼ νὰ ἀγοράσω (καὶ διαβάσω) τὴν τοῦ Κούντερα καὶ τοῦ εἶναι, ἀβάσταχτη ἐλαφρότητα ὅταν συνεντευξιακῶς ἐδήλωσεν ἡ Δ. Λ. Κ. Π. πὼς εἶναι τὸ ἀγαπημένο της καὶ «ἐτοῦτο διαβάζω αὐτὸν τὸν καιρὸ» ποὺ τώρα πιὰ εἶναι τῷ καιρῷ ἐκείνῳ...

Τέλος πάντων, τὰ ἔτη παρῆλθον, ἡ Δ. Λ. Κ. Π. σίτεψε, ἐσφαγίασε μάλιστα καὶ ἑαυτόν, ἤτοι μέρος της τόσο λιγωτικῶς ὡραῖον (κι αἰτία γιὰ τὴν κορνιζοποίησίν της στὸ ντοῖχο στὴν κρεβατοκάμαρά μου) ἡ λαύρα μου δι’αὐτὴν κατασιγήθηκε ἀλλὰ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Τσέχο συγγραφεῦ παραμένει ντούρα.

Ὁ ὁποῖος στὸ βιβλίο τοῦ γέλιου καὶ τῆς λήθης, μέσῳ πέντων μικρᾶς ἐκτάσεως μὴ ἐχόντων τὴν παραμικρὰν σχέσιν μεταξύ των διηγημάτων, προσπαθεῖ (κι ἂς σφίγγεται νὰ μᾶς πείσει γιὰ τὸ ἀντίθετο) νὰ ἀπεκδυθεῖ ἑνὸς τρομακτικῶς ἀκαταβλήτου ἐνοχικοῦ συνδρομάτου ὅπερ ἀπέκτησε γιὰ ὅ,τι συνέβη κι ἔκαμε κατὰ τὰ χρόνια τῆς εἰσβολῆς τῶν σοβιετικῶν κουμουνιῶν.

Τὸ ὅλο πόνημα ἰσορροπώντας μεταξὺ μαγικοῦ ῥεαλισμοῦ, πολιτικοῦ δοκιμίου καὶ προχειρογραφῆς ποὺ φχιάνεται ἀπὸ κάποιονα ἁπλῶς καὶ μόνον γιὰ νὰ ἐντυπωσιάσει κάποια ἵνα τὴν μπηδήξει (γνωστὸν ἄλλως τε πόσο χαζοπούλια εἶναι αἱ γυναῖκαι) ἐν τέλει καταλήγει σὲ κάτι ποὺ μᾶλλον ἀπόσταγμα δέον χαρακτηρισθῇ καὶ ἐπίσης μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ ὡς ἡ κινητήριος δύναμις γιὰ ὅλα τὰ κίνητρα λογοτεχνίας ἀπὸ καταβολῆς κόσμου· ἰδοῦ τί λέγει ὁ Κούντερας:

Κάθε ἄντρας ἔχει δύο ἐρωτικὲς βιογραφίες. Συνήθως γίνεται λόγος γιὰ τὴν πρώτη βιογραφίαν, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ ἕναν κατάλογο ἐρωτικῶν σχέσεων καὶ συναντήσεων ὅπου κυρίαι, δεσποινίδες, θεῖτσαι ἔλυσαν τὴν βράκα τους ἐνώπιον τῆς σκληρῆς μας κι ὑγρῆς (ἕνεκα ἡ συγκίνησις) σιδερόβεργας. Ὅλαι αὐταὶ αἱ γυναῖκαι μὲ τὰς ὁποίας εἴχομεν σχέσεις, μᾶς κατάπιαν τὸ σπέρμα, τὶς ἀγαπήσαμε ἀπὸ μέρη ἐξόχως ἀντισυλληπτικά, τὶς πιτσιλίσαμε ἰαμβικῶς δεκαπεντασυλλαβίως, τῶν ἐξιτάραμε τὸν πρόστυχο (γυναικεῖος ἄλλως τε) νοῦ, τῶν θίξαμε τὰς φωνητικὰς χορδὰς μὲ τὸ πέμπτον (τὸ ἀσπόνδυλον) ἄκρον μας, τὶς βάλαμε νὰ καλέσουν τὸν σύζυγόν των ὅταν τὶς χορεύαμε μπάλο ὄπισθεν.

Ἡ πιὸ ἐνδιαφέρουσα εἶναι ἀναμφίβολα ἡ ἄλλη βιογραφία: ἡ πομπὴ γυναικῶν ποὺ τὶς θέλαμε ἀλλὰ μᾶς ξέφυγαν, ἡ ὀδυνηρὴ ἱστορία ἀπραγματοποίητων δυνατοτήτων.

Μίλαν Κούντερας – Τὸ βιβλίο τοῦ λὸλ καὶ τοῦ omg

ἁπλᾶ ἐξαφανίζονται

«Στατιστικῶς τὸ βλέπομε»
«Ποῦ παγαίνουσιν, μαντὰμ ὑπουργίνα;»
«Στὰς Εὐρώπας»
«Πῶς παγαίνουσιν;»
«Δὲν τὸ ξεύρω τοῦτο (βραχεία παῦσις). Ἁπλᾶ ἐξαφανίζονται»

(μπουχαχαχὰ ~~~ ὁ κόσμος γελᾷ)
«Γιατί γελάτε, σᾶς φαίνεται ἀστεῖο; Πῶς νὰ τὸ ξέρω ἐγώ; Ἐγὼ ἐλέγχω τὴν εἴσοδο, ὄχι τὴν ἔξοδο»

Τέτοια νούμερα ἐὰν γινόντουσαν ἀπὸ κυβέρνηση τῆς ἐλαφροδεξιᾶς, θὰ ἔκαναν ἐκτάκτως ἐκπομπή, κοτεράτοι σατυρισταί. Τώρα ἁπλῶς ἀπολαμβάνουμε τὰ νούμερα τοῦ πρώτη φορὰ aristera! 

Φθάνει νὰ γυρίσῃς

Μὰ γιατί πέσαν ὅλοι πάνω στὴν Χριστοδουλοπούλου, ἰσχυριζάμενοι ὅτι λέει γιὰ τοὺς λαθρομετανάστες τὶς ἀπίστευτες μαλακίες, τὶς πιὸ γειά σου γιούχου καὶ τὰ ῥέστα;

Δηλαδὴ πόσο περισσότερο λογικὲς καὶ γήϊνες εἶναι οἱ περὶ λαθρὸ ἀπόψεις ποὺ ἐκφράζονται ἀπὸ πυροβολημένους, τύπου Κεερφὰ κλπ κλπ κλπ;

Νὰ καῇτε, πούστηδες!

ψηνόταν καιρό...

Μὰ γιατί πέσαν νὰ τὸν φᾶνε τὸν ἄνθρωπα;

Δὲν ὑπάρχει δηλαδὴς ἀριστερὰ (ἐξόχως γραφικὴ καὶ διασκεδαστικὴ ἀλλὰ ἄσχετο μὲ τὸ θέμα μας) ποὺ εὐαγγελίζεται ὅ,τι στηλιτεύει ὁ ὑπουργός;

Κενωνίες χωρὶς φυλακές, χωρὶς ΜΑΤ, χωρὶς ἀστυνομία, χωρὶς κατασταλτικοὺς μηχανισμούς καὶ μπόλικα ἄλλα ποὺ γραμμένα σὲ τοίχους βλέπουμε καὶ γοητευόμεθα τόσο; Μάλιστα κάποιοι ἰσχυρίζονται πὼς οι καταλήψεις πρέπει κανονικά να θεσπιστούν ακόμη και νομικά ως ΑΠΟΡΡΟΙΑ του συνταγματικού ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ της συμμετοχής του πολίτη στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ζωή του τόπου.

Εἶναι πολὺ ἀπολαυστικὸ νὰ βλέπεις ἀπὸ τὴν μία, ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς ἀριστεροὺς νὰ συνεχίζουν νὰ πετᾷνε καὶ νὰ γρονθίζουν τὶς ἀνεξίτηλες μαλακίες τους κι ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἀριστεροὺς νὰ προσπαθοῦν τώρα καθὼς ἀνέλαβαν εὐθύνες κι ὄχι 1500 εὐρὼ πρῶτος μισθὸς ἀνειδίκευτου κλπ κλπ κλπ, νὰ συμμαζέψουν τὰ στοιχειώδη.

Πάντως, δὲν εἶναι τόσο ξένη, τόσο ἀναληθής, τόσο κήβδιλη καὶ ντεμὲκ ἡ κατὰ τὸν ὑπουργὸ ἀριστερὰ τοῦ τίποτε. Κάψιμο μπάτσων, δίχως στρατὸ κι ἀστυνομία, δίχως φυλακὲς – τέλος πάντων, μὴν ἐπαναλαμβανόμεθα, ὅλα τοῦτα χρόνια τώρα εὐαγγελίζονται ἀπὸ τοὺς πολεμίους τῆς μισαλλοδοξίας.

Χαιρόμεθα βεβαίως ποὺ κάθε ἀριστερός, ὅσο κι ἂν ῥάντικαλ κι ἂν ἦταν σὲ κάποια φάση του, ὅταν βουτᾷ στὴν ἐξουσία (ὡς εὐθύνη, ὄχι ὡς ἀλλοτροίωση), δεξιοποιεῖται.