γκιλντιρὶμ μωραΐται
Στὴν Αὐστρία, θὰ βρῇς τὸ Χόφμπουργκ ἐντὸς τοῦ ὁποίου
ἔχει ἀναδειχθῇ μέχρι καὶ τὸ μπιλιάρδο (στὴν ἀνάλογη αἴθουσα) τοῦ αὐτοκράτορα.
Στὴν Τερκία, ὅπου τὸ μένος κατὰ τῆς Μοναρχίας, εἶναι
ἀπὸ τὰ πιὸ ὀξεῖα διότι κατηγορεῖται ἀπὸ τὸν μέσο ὑπήκοο (σωβινιστὴ βεβαίως) πὼς
αὐτὴ ἠθελημένως πουλήθηκε στοὺς ἀγγλογάλλους καὶ δώρισε ἀραβία, κυρηναϊκή,
βαλκάνια καὶ παρ’ὀλίγον (ἂν δὲν προέκυπτε ὀ μέντωρ τῶν ναζὶ) νὰ χάριζε ἰωνία, ἀνατολικὴ
θράκη σὲ ἀγγλοέλληνες, σὲ ἰταλοὺς τὴν καρία, στοὺς γάλλους τὴν ἀσσυρία καὶ σὲ ἀρμεναίους
τὸ γειτνιάζον μέρος μὲ τὴν σημερινὴ αὐτῶν χῶρα. Παρὰ ταῦτα, βλέπεις ἕνα Τὸπ
Καποὺ νὰ εἶναι μπακλαβὰς σκέτος, διαθέτον μάλιστα αἴθουσα μὲ πορτραῖτα τῶν
σουλτάνων – τὸ ντολμὰ μπατχτσὲ ἐπειδὴ ἐκεῖ περιῆλθεν στὴν ἀθανασίαν ὁ στὸ ἐλαφρῶς
ἀνατολίτικο χίμλερ, δὲν πιάνεται. Στὸ καπαλὶ τσαρσί, βλέπεις φάτσα κάρτα, στὴν
πύλη, τὸ ἔμβλημα τῆς ὀθωμανίας, τοῦ σουλτάνου. Στὸν σιρκεσί σταθμὸ ὑπογείου, ὑπάρχουν
πορτραῖτα μὲ τοὺς πρόσφατους σουλτάνους, ἐνῷ πενῆντα ἑκατὸ μέτρα ΒΔ, πάντα στὸ
καρὰ κέντρο τοῦ Φατίχ, τὸ μαυσωλεῖο τοῦ περὶ/διαβοήτου Ἀβδὺλ Χαμὶτ τοῦ
δευτέρου!
Στὴν Λισσαβῶνα, ἐπαναφέρουν τὸ κίτρινο χρῶμα τῆς
Μοναρχίας ἀπὸ τὸ ῥὸζ τῆς ῥεπουμπλικανίας, σὲ σημαίνοντα κτήρια τῆς πλατείας ἐμπορίου.
Mὴν ποῦμε τώρα γιὰ τὴν Αἴγυπτο ὅπου μιὰ πρᾶγμα
τι, ἀμφιλεγόμενη περίπτωση θρόνου. Τὸ παλάτι πάντως τοῦ Φαροῦκ θεωρεῖται ἀπὸ τὰ
δέοντα κατὰ τὴν ἐπίσκεψη σὲ αὐτὴν τὴν πληρεστάτη κατὰ τ’ἄλλα, χῶρα ὅσον ἀφορᾷ τὰ
ἀξιοθέατα!
Ἀλλὰ τί ξέρουν ὅλοι αὐτοὶ οἱ ὑπολαοί, τί ἀνταγωνιστικὸ
μπορεῖ νὰ προτάξουν, συγκρινόμενο μὲ τὴν ἄφατη σοφία τοῦ κωλονεοέλληνος, τοῦ γόητος
ἑλληναρᾶ ὅστις, σὲ ἐπίπεδο πολιτικῆς ὀξυδερκείας ξεπερνᾷ καὶ τὸν Μεχμὲτ Ἀλὶ
Μπιράντ.