Κῶτσος < 3
Ὁ Κωνσταντῖνος, ὁ ἔσχατος βασιλεὺς τῆς
Ἑλλάδος τὸν εἰκοστὸ αἰῶνα, ὁ ἀγαπημένος μας Κῶτσος, ἑώρταζε πρὸ περίπου μίας ἑβδομάδος.
Στὶς 2 ἰουνίου, ἔκλεισε τὰ 80! Νὰ τὰ ἑκατοστήσῃ! Θυμήθηκα ἕνα ἄρθρο στὴν Ἐστία,
νὰ καταλήγῃ μὲ μιὰ ἀπιθανη διαπίστωση ἡ ὁποία καταδεικνύει τὸ ἀλλοπρόσαλο, τὸ ἀνώμαλο,
τὸ ἀνίατο, τὸ κίβδηλο – χωρὶς βεβαίως νὰ ἀπαλλάξωμεν ἀπὸ τὸν ἄνακτα τὶς ὅποιες
εὐθύνες του.
ἀποτελεῖ μοναδικὸ φαινόμενο στὴν πολιτικὴ ἱστορία, ἡ πτώση ἑνὸς στρατιωτικοῦ καθεστῶτος νὰ συμπαρασύρῃ στὸν γκρεμὸ καὶ ἔναν Βασιλέα ὁ ὁποῖος τὸ πολέμησε καὶ ποὺ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ βρέθηκε ἐξόριστος μακρυὰ ἀπὸ τὴν χῶρα.
Μόνον στὴν Ἑλλάδα τόσο μαλακισμένος ἀντιβασιλισμός! Πολύτιμο ἀντικείμενο σὲ πρωτοετεῖς φοιτητὲς πολιτικῶν ἐπιστιμῶν ἀπηλλαγμένων βεβαίως, νεοελληνικῶν συμπλεγμάτων.
Μόνον στὴν Ἑλλάδα τόσο μαλακισμένος ἀντιβασιλισμός! Πολύτιμο ἀντικείμενο σὲ πρωτοετεῖς φοιτητὲς πολιτικῶν ἐπιστιμῶν ἀπηλλαγμένων βεβαίως, νεοελληνικῶν συμπλεγμάτων.
αναρτήθηκε από το χρήστη vangelakas στις
6:57 μ.μ.
2 σχόλια:
Έμπλεος συμπλεγμάτων θα σου πω ότι δεν υπήρξε πιο απόλυτα σωστή απόφαση στην πολιτική ιστορία της Ελλάδος και ας εργαλειοποιήθηκε από τους δεξιούς για να συσπειρώσουν την συντηρητική παράταξη.
Ο θεσμός της βασιλείας είναι ντροπή και μόνο που υπάρχει ακόμα εν έτι 2020 και ας φαντάζει σικ και γκλαμουράτος για διάφορους.
Στον άνθρωπο Κωνσταντίνο Γλίξμπουργκ εύχομαι να τα χιλιάσει, στον πολιτικό πρόσωπο Κωνσταντίνο Γλίξμπουργκ εύχομαι ψόφο κακό.
Πότε ἐργαλειοποιήθηκε; Πρίν ἀπό τό δημοψήφισμα ὅλα τὰ κόμματα ἦσαν κατὰ - πλὴν ΝΔ ἡ ὁποία λόγῳ Καραμανλῆ ἦταν οὐδετέρα - ὡς ἐκ τούτου, θεωρῶ μέγα κατόρθωμα καὶ τὸ ληφθὲν ποσοστό. Διάβαζα, ἐπίσης, κἄτι συνεντεύξεις τῶν Ῥάλλη καὶ Ἀβέρωφ στὰ χρόνια πρὶν ἀπὸ τὸ 1980 καὶ τοὺς ἔβλεπα μὲ ἕνα τεράστιο ἐνοχικὸ νὰ ἀναφέρουν ὅτι εἶχαν ψηφίσει ὑπὲρ τῆς βασιλείας.
Εἶμαι μαζύ σου στὸ ὅτι ὑπὸ κἄποιες συνθῆκες, κἄποια στιγμή, σὲ μιὰ χῶρα - βόθρο λές, δὲν γαμιέται, ἂς καταργήσουμε τὸν θρόνο μπὰς καὶ ἀλλάξει κἄτι, ἴσως νὰ προκύψει μιὰ ῥηξικέλευθη ἐπανεκκίνηση ἀλλὰ γαμῶ τὸ κέρατό μου, ὅ,τι στηλίτευαν στὴν μοναρχία περὶ καμαρίλας κλπ κλπ, ὑπάρχει καὶ στὴν ῥεπουμπλικανία. Καὶ ὁ βόθρος πλέον ἔχει γίνει Ψυττάλεια.
Δὲν εἶχα σκοπὸ νὰ ἀναφερθῶ στὸ κατὰ πόσο καὶ ἐὰν ἕνας θεσμὸς εἶναι τόσο ἄκυρος – γιὰ κανένα πολίτευμα δὲν θὰ τὸ ἔκανα πλὴν ὅσων στέλνουν κόσμο σὲ φούρνους λόγῳ καταγωγῆς ἢ σὲ γκούλαγκς λόγῳ τάξεως. Δὲν θὰ τονίσω τὸ πόσο περίεργο ποὺ λαοὶ εὐρωπαϊκοὶ (καὶ ὄχι σαουδαραβικοὶ π.χ.) δὲν ἀποτινάσσουν ὅ,τι ἐμεῖς βλέπουμε τόσο ξεκάθαρα! Μοῦ φαίνεται λίγο παράταιρο νὰ εἴμαστε ἐντελῶς καταδικαστικοὶ καὶ νὰ δαιμονοποιοῦμε καθεστῶτα – πλὴν δύο προαναφερθέντων - ἐξάλλου μποροῦμε νὰ ἐντοπίζουμε εὐφυολογήματα – πρόκες γιὰ κάθε καθεστώς, ἀκόμα καὶ γιὰ τὸ πλέον ἀνεκτό (ὅπως π.χ. ἀπαράδεκτο νὰ κυβερνᾷ ἕνας κοινὸς ἄνθρωπος μὲ μόνο προσὸν τὸ ὅτι ψηφίστηκε)
ὁ ἀστερίσκος μου εἶχε νὰ κάνῃ μὲ τὴν διαπίστωση περὶ ἀπωλείας θρόνου ὅταν ἂς ποῦμε ὁ Χουὰν Κάρλος τὸν ξαναπόκτησε καίτοι ὁ ἐκεῖ στρατὸς τὸν εἶχε κηρύξει συνέχεια τοῦ Φράνκο.
μὲ τὶς ἐλάχιστές μου εἱκόνες θεωρῶ ὅτι τὸ Στέμμα καὶ ἡ Μοναρχία μοῦ καλύπτει σικάτες φάσεις, γκλαμουράτες παραστάσεις, πολιτικὲς - πολιτειακὲς ἀνησυχίες, φετιχιστικὲς ἀνάγκες, πεσιμιστικὲς διαπιστώσεις. Πέρα ἀπὸ αὐτά, ὑπάρχουν τόσα καὶ τόσα ἐποικοδομήματα πολιτισμικῶν θεσμῶν μὲ χωρὶς ἀνεξαρτησία, ἡ Μοναρχία μᾶς πειράζει τόοοοσο πολύ; Ἄσε ποὺ εἶναι καὶ φετιχιστικὸ τὸ ζήτημα, μαρξιστικῶς, ἐξηγεῖται μαρξιστικῶς ἐννοῶ.
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα