δὲ θὲρντ μὰν

Σφίγγομαι ἵνα θυμηθῶ καλλίτερο τέλο ταινιὸς μὰ δὲν δύναμαι.

Τὸ πλάνο ἀκίνητο, κεντράρει μιὰν φιγούρα νὰ προσεγγίζῃ μὲ ταυτόχρονο μπούκειν στὸ κάδρο τύπου ἄρτι ἀποφασίσαντος νὰ (παρα)μείνῃ αὐτοῦ, καθ’ὅσον καίγεται τιτάνια πυρκαϊὰ γιὰ τὴν βλάμισσα (aka φιγούρα) ἥτις ὡστόσο...

Τὸ ῥομαντικὸν τῆς ὅλης φάσεως (zither νὰ μελαγχολεύῃ τὸ σύμπαν βάζοντας κάτω τσιγκάνικα σὲ παραδουνάβεια ταβερνεῖα βιολιά, λεῦκαι νὰ φαλακρεύωνται πιπτομένων μὲ ῥάθυμον ῥυθμὸν τῶν φύλλων των, ἐρημιὰ ἐρημιὰ ἐρημιὰ) κι ὁ τύπος βουλιαγμένος πλάϊ ἀνάβει σιγάρο καὶ περιμένει. Δίπλα του ἀφικνουμένη, ἔρχεται ἡ μανδάμ· μαζύ της κι ἂς μὴν φαίνεται, περνᾶ καὶ ἡ σκληράδα τῆς γυναικὸς (ὄχι αὐτῆς συγκεκριμένως μὰ τῆς κάθε μιᾶς), ἡ ἀδυναμία της νὰ καταλάβῃ (ὄχι αὐτῆς συγκεκριμένως μὰ τῆς κάθε μιᾶς), ὁ προτασσόμενος ἐγωϊσμός της ἔναντι ὅλων τῶν ἄλλων (ὄχι αὐτῆς συγκεκριμένως μὰ τῆς κάθε μιᾶς).

Εἰσπνέει, ἐκπνέει τζούρα καὶ τὴν ἀφήνει νὰ φύγῃ.


Σπουδαῖο τέλο.

μέτρα πειθαρχικῶς

Ὁ πανάρχαιος ἱνδὸς ψυχενδοσκοπιστὴς Σανχαμουάρτα Σανμαρτεὰν Πρίνσεα ὅταν ἐπέστρεψε στὰ πάτρια μετὰ ἀπὸ ἑβδομήκοντα καὶ τρία ἔτη αὐστηρᾶς ἀπομονώσεως (ὅπου μιλοῦσε μόνο μὲ κάτι ἐποχούμενες προβατοκάμηλους στὶς ὁποῖες ἔδινε ὁδηγίες γιὰ νὰ ἀποφύγουν τὸ τζάμμιν τῆς κινήσεως κατὰ τὰ φθινοπωρινὰ πανέλα τοῦ ἀποδημητισμοῦ) καὶ συνεχοῦς νηστείας (ἔνθα ἤτρωγε ἀποκλειστικῶς τᾶ ἔντομα παράσιτα τῶν προειρηθεισῶνε προβατοκαμήλωνε τὰ ὁποῖα τηγάνιζε μὲ τὸ ὑπὸ τῶν πρωκτοτριχῶνε του, παραγόμενο λίπος) κάπου σὲ κάτι τουρανογενεῖς στέπες, ἀπώσταξε ὁλάκερη τὴν ἐμπειρίαν του εἰς μίαν (1-١) ἔκφρασιν:

Ποῖος πλέρωνε τὰ κοινόχρηστα ὅσον καιρὸν ἤλειπα, Δημητροῦλα;

Αὐτὴ ἡ ἀνησυχία γιὰ κάτι τόσο πεζὸ μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια, μαρτυρᾷ τὴν προτεραιότητα ἀγωνία γιὰ τὰ ἐπίγεια καὶ τὸ πόσο δίκαιον ἔσχε τελικῶς, ὁ ῥαφαήλειος δάχτυλος τοῦ Ἀριστοτέλους. Αὔτη ἡ ἑρμηνεία ὅμως, κατόπιν διαγωνίου ἀναγνώσεως· ἐὰν ἡ ἀνάγνωσις γενῇ πιὸ ἐπιστάμένος, λίαν εὐκόλως ἐξαγαγαγάγεται ἕνα κάτι ἄλλο πιὸ μπάμπερς καὶ παγουρίνο: 

Ψάχου καὶ γύρευε τὸν ὑπὸ τῶν παιδίων ἀγαπώμενο. Ἐκεῖ ὁ ἴσκιος τοῦ Θεοῦ, αὐτοῦ ἄραξε πρὸς ἀναψύχου. 

Δὲν ξεύρω ἂν ἡ ἐγγόνα τῆς Κομιντὲρν γνωρίζει τε κι ἐγκρίνει περὶ Σανχαμουάρτα καὶ τὰς διδαχὰς αὐτοῦ – λίαν δύσκολο τὸ τέμνω ἀφοῦ ὁ φιλόσοφος ἐκφράζει στάσιν πούρα μοιροπάθεια, διαμετρῶς ἀντίθετον μὲ τὰ λενίνεια κελευόμενα. Συνεπῶς, εἶναι τόσο συγκλονιστικὸ νὰ βλέπῃς ἕναν ὑπηρέτη τοῦ σοσιαλισμοῦ νὰ περιτριγυρίζεται ἀπὸ παιδία σὲ τέτοια φάση! Τόσο ὑπέροχο, τόσο ἰδιαίτερο, τόσο ἀνατριχίλιο! Tὰ ὁποῖα παιδία κλαίει, ὁδύρεται, μπαφιάζει ἀπὸ τὸ κλάϊμα τὸ ἀσταμάτητων ἀναφυλητῶνε!

Καὶ ἐπειδὴς καὶ μιᾶς καὶ πιάσαμε τοὺς οἰκοδομητὰς τοῦ σοσιαλισμοῦ παγκοσμίως, στὸ ἄλλο μηκόπλατο τοῦ πλανήτου, μία ἄλλη χώρα μπετατζοῦ τοῦ εὐγενοῦς αὐτοῦ συστημάτου, χαλιέται ἐπειδὴ κάποια ἀρώματα λαμβάνουν ὄνομα Ἐρνέστο καὶ Οὗγκο καὶ τὰ ἀπαγορεύει. Ὦ ναί. Ἀπαγορεύονται ἀρώματα ἕνεκα ὀνοματολογίας. Ἄχ! Ἐδῶ δὲν παίζει τὸ δικαίωμα τοῦ αὐτοπροσδιορισμοῦ, χτικιάρη μακεντονσκlustιάρη; 

Τὸ θέμα πάντως, δὲν εἶναι ἡ ἀπαγόρευσις καθ’ἑαυτή – λέμε τώρα ὅτι δὲν εἶναι θέμα ἡ ἀπαγόρευσις, διότι βλέπουμε τί γίνεται στὰ κανάλια καὶ στὰ ίντερνέτια ἀπὸ κάτι ἀλαφροϊσκιωταριστεροὺς ὅταν π.χ., μὴ θεσμικοὶ παράγοντες τῆς συντηρητικῆς Δεξιᾶς ἐκφράζουν ἁπλῶς (μπορεῖ καὶ ἄγαρμπα πάντωςς) μιὰ κάποια ἀντίθεση μὲ κάτι ποὺ θεωροῦν ὅτι τοὺς θίγει. 

Τὸ θέμα δὲν εἶναι ἡ ἀπαγόρευσις τῶν ἀρωμάτων - ὄχι. 

Τὸ θέμα εἶναι ὅτι η κυβέρνηση της Κούβας έσπευσε να ανακοινώσει ότι θα ληφθούν πειθαρχικά μέτρα.

Αὐτὸ τὸ γνωστὸ κομμουνιστικό· περάστε ἀπὸ τὸ τμῆμα γιὰ μιὰ προσωπική σας ὑπόθεση· μὴν ἀνησυχῇτε δὲν εἶναι κάτι σημαντικό, ἀγαπητέ, σὲ μισὴ ὥρα θὰ εἶστε πάλι πίσω στὴν γυναῖκα σας!