Μπούσκιν!
Ἀλέξανδρος
Πούσκιν καλεῖται
ἔνα ἄλογατον
εἰς τὸν ἱππόδρομον, σκέτο χάλι. Οὐδεὶς
τὸ λογαριάζει, οὐδεὶς ποντάρει πάνω
του.
Ὑπάρχει
ὅμως καὶ ἔνας ῥῶσος ποιητὴς μὲ αὐτὸ
τὸ ὄνομα – τάδε λέγουσιν
οἱ μορφωμένοι.
Ὁ
ὁποῖος (ζήσας ἀπὸ 1799 ὣς τὸ 1836 περίπου)
θεωρεῖται ὡς ὁ θεμελιωτὴς τῆς συγχρόνου
ῥωσικῆς ποιήσεως – οἱ ῥῶσοι
κλασικοὶ τὸν θεωροῦν μέγιστο ἐρέθισμα.
Ὁ
πῶς τὸν λένε τελοσμπάντων,
Πούσκιν; Ὁ Πούσκιν
λοιπόν, εἶχε ἐκτοπιστεῖ γύρω στὸ 1824
(περίπου) εἰς τὸ Κισινάου. Ἐκεῖ,
συνέγραψεν τὸ περίφημον ποίημά του,
ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ.
Σήμερις,
τὸ μέρος ὅπου ἔζησε γιὰ μερικὰ χρόνια,
ἔχει γίνει μουσεῖον. Τὸ ὁποῖον
μουσεῖον, εἰς τὴν πρωτεύουσαν τῆς
Μολδαβίας, ἐπεσκέφθη τὴν παρελθοῦσαν
Πέμπτην ὁ Μέγας Vangelakas.
Στὴν
φῶτο, ἀπεικονίζεται, ὁ ΜV,
νὰ φέρῃ καὶ νὰ διαβάζῃ, τὸ ἐκδόσεων
ἠριδανὸς ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ, οἱ στίχοι τοῦ
ὁποίου ἴσως καὶ νὰ συνελήφθησαν εἰς
τὸ μέρος ὅπου ἡ νῦν φωτογραφία!
ὁ
συμβολισμὸς ὑπέροχος. Πωλεῖται
ἀντίτυπον τῆς πόζας, μὲ ἀφιέρωσιν τοῦ
εἰκονιζομένου. Μεγάλη εὐκαιρία,
συλλεκτικὸν γὰρ τὸ θέμα, πλεροφορίαι
ἐντός.
Ἡ
ἐπιμελήτρια τοῦ μουσείου ἐτόνισεν
στὸν ΜV
ὅταν οὗτος, ἀποχωροῦσε:
-
Ξέρετε
καμιὰ μάντρα οἰκοδομῶν;
-
Εἶμαι
ξένος, ἕλλην, δὲν ἠξεύρω. Τί νὰ τὴν
κάνουτε ὅμως;
-
Δὲν
ὑφίσταται ἀνάγκη νὰ ὑπάρχει πιὰ τὸ
μουσεῖον, ἀφοῦ τὸ ἐπεσκέφθη ἠ αἰωνιότης
σας,
ὦ Μέγα
Vangelaka!
Δὲν πά’, νὰ ἔρθει ὁ Νόαμ Τσόμσκης, ὁ
Γιάννης Φλωρινιώτης, ὁ Τζάστιν Τίμπερλέηκ
καὶ ὁ πάσα ἕνας ἐπώνυμος! Δὲν μᾶς
κάνει καμία αἴσθηση πιά…
-
Χμ…
’Ντάξει.
Tίποτ’
ἄλλο; Ὄχι; ’Ντάξει. Πρέπει
νὰ φύγω. Γειά σας.
-
Ποῦ
πᾷς Ἀντροῦυυυτσο μας, ἄσε
τὰ χαζά, μεῖιιινε,
σκολνάω
ὁσονούπω, πᾶμε, κερνῶ σουμάδα! Ἔλαααα...
