Ἡ
λέξις Σκόπια ὡς περιγράφουσα ὅλο τὸ
κάποτε νοτιότερο ὁμόσπονδο κομμάτι
τῆς Γιουγκοσλαβίας ἔχει ἔκπαλε
καθιερωθῇ καὶ ἔχει καθεστωποιηθῇ νὰ
τὸ μεταχειρίζεται μέχρι καὶ ὁ τελευταῖος
ἄπλυτος τῶν ἐξαρχείων, ὁ ὁποῖος θὰ
ἐκφέρῃ μακεδονία (ἀναφερόμενος στοὺς
βούλγαρους τῆς πρώην Γιουγκοσλαβίας)
μόνο γιὰ νὰ πειράξῃ τὸν ἐγχώριο
ἐθνικισμὸ - κι ὅταν λέμε νὰ τὸν πειράξῃ
ἐννοοῦμε ἀρχίδια καπαμὰ νὰ πειράξῃ.
Σὲ τσιγαροσυζήτηση, τίποτε ῥακομελίστας
πεινασμένοι, κάτι πεταμένοι αὐτονομαντιφὰ
θὰ ποῦν μακεδονία γιὰ νὰ καταρρακωθῇ
ὁ ὀμοτράπεζος ναζὶ καὶ νὰ δυσκολοχωνευθῇ
ἡ βουκιὰ τῆς νεοταβερνίσίας τηγανιᾶς.
Ζημιὰ ἀνεπανόρθωτος!
Ἂν
πάντως αἱ ληγμέναι μασχάλαι καὶ ἡ
μυρωδιὰ αὐτῶν δὲν ἦταν τόσο ζαλιστικὴ
στοὺς ἀναρχοτέτοιους, θὰ μποροῦσε ὁ
μυαλός τους νὰ τοὺς ἀναφέρῃ ὅτι ὁ
ἑλληνικὸς ἐθνικισμὸς ἐνώπιον τῆς
πγδΜ μετὰ ἀπὸ τὰ τετοβικὰ τοῦ 2001 δὲν
εἶναι ὅπως ἦταν στὸ συλλαλητήριο τῆς
Σολοὺν τὸ 1991· ἀλλὰ ὅλα τοῦτα εἶναι
ψιλὰ γράμματα γιὰ ἕναν ἀντιναζί, ἢ
κάποιον πεταμένο νονλάϊφερ παπαρολόγο
ποὺ νομίζει ὅτι καταφέρει πλῆγμα
ἀνίατο στὸ σῶμα τοῦ ἑλλ. ἐθνικισμοῦ
ἐπειδὴ σὲ ἕνα βιβλιοπωλεῖο τῶν ἀθηνῶν
ζητᾷ ταξιδιωτικὸ ὁδηγὸ γιὰ τὴν
Μακεδονία.
Πῶς
γίνεται τώρα ἕνας ἄνθρωπας, ὁ ὁποῖος
μάλιστα εἶναι ὐπουργὸς (ἢ ὑφυπουργός;)
νὰ ἔχῃ κάνει κτῆμα του ἕναν ὅρο ὁ
ὁποῖος εἶναι ἄρρητος γιὰ τὸ ἑλληνικὸ
κατεστημένο, εἶναι πράγματι ἀπορίας
παντάξιον. Δηλαδὴ πόσες φορὲς τὸν
ἔχεις ἀναφέρει, ὥστε πλέον ἡ σκέψις
μακεδονία τῶν σλάβων, τοῦ βορρᾶ νὰ
μὴν ἀνταποκρίνεται μὲ τὸ «Σκόπια»ἢ
τὸ «Φύρομ» ἀλλὰ μὲ τὸ «μακεδονία»;
Ἡ
κυβέρνηση μὲ τὸ ἐν τῇ ῥύμῃ τοῦ λόγου
του, οὐσιαστικῶς ἐκθέτει τὸν ὑπουργό.
