απ'τα λίγα!

 

μικροαστικα

Εἶναι ἡ ἴδια ἐφημερὶς στὴν ὁποία ὁ ἱδρυτὴς καὶ κύριος ἀρθρογράφος της προέτρεπε τοὺς ὁμοϊδεάτες του βασιλόφρομες, νὰ σκοτώσουν τὸν βενιζέλο. Εἶναι καὶ ἔξοχο δεῖγμα τοῦ ἐνοχικοῦ τῆς ἐλαφροδεξιᾶς ὁπότε κάνει τὸ ἀπίστευτο. Στὸ ἐξώφυλλο ἐκδόσεώς της, ἀπολογεῖται, προβάλλει ἕνα μὲ τὸ συμπάθειο, ἕνα ἐξκιοῦζμι, ζητᾷ συγγνώμη. Ἔκδοση γιὰ τοὺς βασιλεῖς καὶ ὑπότιτλος στὸ ἐξώφυλλο «50 χρόνια μετὰ τὴν ἐπίλυση τοῦ πολιτειακοῦ».

κατὰ τ'ἄλλα προκρίνουμε τὸ ἑξῆς:

Atatürk's personal property

During the period in which the economy was based on private enterprises, the generals and other candidates of the war of independence became company managers, bankers and importers. Together with some other important candidates, Mustafa Kemal himself founded the Turkish Bank of Commerce, with a personal deposit of 250,000 Turkish liras (equal to six million francs at that time). This was not the only business activity of Kemal*. Following  the footsteps of their leader, the prerogatives and all the political and military bureaucrats who had risen to surface during the war of independence, threw themselves into the frantic search for wealth. 

* In the work Τurkiyede Gerikalımışlığın oluşumu (Istanbul, 1973), Ismail Cem mentions Atatürk's personal property:

15,472 hectares of cultivated land

a brewery

two dairies with a daily milk production of 30,000 liters

two yogurt factories

A winery (80,000 liters of wine annually)

restaurants

casino

nightclubs

about fifty buildings

etc.

All this sheds some light on the slogan mentioned by Mustafa Kemal and which since then has been constantly proclaimed by the Turkish ruling class: "We are a people without classes or privileges".

Chaliand Gerard

ataturk

ἐνδιαφέρον, ἔ;

 

Στὴν περίοδο κατὰ τὴν ὁποία ἡ οἰκονομία στηριζόταν στὶς ἰδιωτικὲς ἐπιχειρήσεις, οἱ στρατηγοὶ καὶ οἱ ἄλλοι πρόκριτοι τοῦ πολέμου τῆς ἀνεξαρτησίας ἔγιναν διευθυντὲς ἑταιρειῶν, τραπεζῖτες καὶ εἰσαγωγεῖς. Μαζὺ μὲ μερικοὺς ἄλλους σημαντικοὺς προκρίτους, ὁ ἴδιος ὁ Μουσταφᾶ Κεμὰλ ἵδρυσε τὴν Τουρκικὴ Τράπεζα Ἐμπορίου, μὲ μία προσωπικὴ κατάθεση 250.000 τουρκικῶν λιρῶν (ποσὸν ἴσο ἐκείνη τὴν ἐποχὴ μὲ ἔξη ἑκατομύρια φράγκα). Αὐτὴ δὲν ὑπῆρξε καὶ ἡ μοναδικὴ ἐπιχειρηματικὴ δραστηριότητα τοῦ Κεμάλ*. Ἀκολουθῶντας τὰ βήματα τοῦ ἠγέτη τους, οἱ πρόκριτοι καὶ ὅλοι οἱ πολιτικοὶ καὶ στρατιωτικοὶ γραφειοκράτες ποὺ εἶχαν ἀνέβει στὴν ἐπιφάνεια κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ πολέμου τῆς ἀνεξαρτησίας, ρίχτηκαν στὴν ξέφρενη ἀναζήτηση τοῦ πλούτου.

 

* Στὸ ἔργο Τurkiyede Gerikalımışlığın oluşumu (Istanbul, 1973) ὁ Ἰσμαὴλ Τσὲμ ἀναφέρει τὴν προσωπικὴ περιουσία τοῦ Ἀτατούρκ:

15.472 ἑκτάρια καλλιεργημένης γῆς

μία ζυθοποία

δύο γαλακτοκομεία μὲ ἡμερήσια παραγωγὴ γάλακτος 30.000 λίτρα

δύο ἐργαστήρια γιαουρτιοῦ

ἕνα οἰνοποιεῖο (80.000 λίτρα οἴνου ἐτησίως)

ἑστιατόρια

καζίνο

νυκτερινὰ κέντρα

περίπου πενῆντα κτίρια

κ.λπ.

Ὅλα αὐτὰ φωτίζουν κάπως τὸ σύνθημα ποὺ ἀνέφερε ὁ Μουσταφᾶ Κεμὰλ καὶ ποὺ ἀπὸ τότε συνεχῶς διακηρύσσεται ἀπὸ τὴν τουρκικὴ ἄρχουσα τάξη: «Εἴμαστε ἕνας λαὸς χωρὶς τάξεις ἢ προνόμια».

 

Οἱ Κοῦρδοι τοῦ Gerard Chaliand ἐκδόσεων Θετίλη

 

 

 

εσαεί

 

Henri de la Rochejaquelein