Έγινε τής εξαθλιωμένης προλοταρίας...

Σήμερα δέν είμαι και πολύ καλά... Θά μού πής πότε είσαι, αλλά σήμερις μέ τριγυρίζει ο Σμάουγκ*, ο δράκος τού συναχιού. Τί μέ τριγυρίζει δηλαδής, έχει θρονιασθή μετά πολλών επαίνων στούς θύλακες τής ρινός μου.

Τό χειρότερον όμως είναι η συνεχής διάθεσίς μου πρός πτάρνισμα.

Είμαι συνέχεια σέ φάση νά θέλω νά φτερνιστώ, αλλά πολύ σπάνια (ποσοστό ΚΚΕ ΜΛ) η κατάληξις είναι τό αψού. Κι έτσι, είμαι ολωσδιόλου μέ μισόκλειστα μάτια, στόμα ανασαίνον μέ κοφτές ανάσες, πνεύμα (ώπα! αποκάλυψις!) ταλαιπωρημένο, μή αφηνόμενο νά δημιουργήση. (τί ακριβώς; Κομπολόγια γιά κουλούς;)

Μέχρι πού η Π. μοι προέτεινε :

πιες κανένα τσαγάκι βρε ζεστό....

καί η Κ. μοι έδωσε ένα βανίλια καραμέλα.

Ωραίο.

Θένκς μπόθ.

Αλίμω, 13:43 ανθυποπαραμονή πρωτοχρονιάς τού 2006 μ.Χ.

* Ι do love u, μελοφόρε, H!