Πάφ! Καί τάληρο!

Δέν ξέρω τί μέ πιάνει τα βράδια καί αποκτω μιά επιτακτικη αναγκη νικοτινιασης. Οσα τσιγαρα δέν μπορω νά καπνισω τα πρωινα στην δουλεια, καπου εξω, λιγο μετα τό φαγητο, τα καπνιζω τα βραδια.

Χθες τό βραδυ της 25^ης Δεκεμβριου, τό ξημερωμα δηλαδη της 26^ης, γυρω στις 3 καί κατι, ανεσυρα βαθειααααααας τσεπης ένα σκληρο πακετο. Τό ανοιξα καί εβγαλα τό τελευταιο τσιγαρο.

Ηταν, νομιζω, απογευμα της 4^ης Οκτωβριου οποτε συναντησα φιλον, οστις αρτι επιστρεψας άπό ταξιδι μοι εφερεν δωρον (;) 4 κουτες γουινστονακια.

20x10=200 (!!!!!)

200x4=800 (!!!!!)

Τό 800^ον σιγαρεττον τό καπνισα στον ιδιο ρυθμο μέ όλα τα προηγουμενα 799, δέν ειχε πινελιες καζαντζιδικες, ουτε εμοιαζε στην «10 Ιουνιου» σέ καποιο σχολειο, μητεπως και παρτακι 31^ης Δεκεμβριου στον εργασιακο χωρο.

Όπως τα προηγουμενα αναψε, καπνιστηκε, σβηστηκε.

Ηταν όμως, τό τελευταιο.