Αναζητείται ταιριαστός στίχος.

Είναι οικογενειακή εορτή, κατά πώς λέν’. Σπίτια, τραπέζια, επισκέψεις, πού καί πού κάνα δώρο, μπύρες, τζατζίκια, χοιριναί, μοσχαρίσιαι, κι άλλες μπύρες, Διονυσίου σέ Άκη Πάνου στό πικάπ, λαδολεκέδες στό χαλί, κι άλλες μπύρες, ολίγη ζάλη απογευματιάτικα, κουβέντες, έντονες κουβέντες, φωνές, μπινελίκια, σπρωξίματα, βλασφημίες, κατάρες· καλέ! Ξεχαστήκατε! Είναι μέρα γιορτής. Πάμε πάλι... Θέλετε γλυκό; Καμιά σοκολατίνα; Μιλφέιγ; Άρεσε πολύ στήν γιαγιά, ναί.

Υπήρξε μιά παρένθεση σέ όλα αυτά. Κάποια άλλα χριστούγεννα. Τού 1991. Γονείς χωρισμένοι· όχι καί τόσο ήσυχες (ακόμη καί σέ τέτοια ανωμαλία) ημέρες, σκηνικά καί εικόνες πού ακόμη καί σήμερα δημιουργούν ανάγκη βλέμματος πίσω από τήν πλάτη.

Τήν κοπάνησα ακριβώς τήν ώρα όπου χέρι γυρίζει τό θερμοστάτη στόν φούρνο τής κουζίνας χαμηλώνοντας τήν ένταση. Το περιβάλλον φαινόταν νά προσπαθή νά εξωραϊσθή στήν ούτως ή άλλως προβληματική καί χωλαίνουσα εικόνα του, τά είχε σχεδόν καταφέρει, όμως δέν μέ είχε εκεί, παρόντα νά επιδοκιμάσω τήν «ωραία» ατμόσφαιρα. Χωρίς νά δείξω δυσαρέσκεια μέ φωνές, γλύστρησα πρός τά έξω.

Ήταν μεσημέρι. Μεσημέρι Χριστουγέννων. Ο καιρός δέν πολυβοηθούσε στην ερημιά αλλά όσο και νά’ναι, μία τό μεσημέρι 25ης Δεκεμβρίου ποιός μπορούσε νά κυκλοφορή έξω... Προσπάθησα νά ταξινομήσω κάποια μέρη, τελικά προκρίθηκε η Βαρυμπόμπη. Πολύ γρήγορα βρέθηκα εκεί· η πλατεία ήταν πιό έρημη απ’ό,τι θά μπορούσε 15αυγουστο π.χ. νά ήταν, κι εγώ παρέα κάτι μπισκότα πορτοκάλι, στήν όντως όμορφη αλλά θολή τίς ώρες αυτές περιοχή, πέρασα τά Χριστούγεννα εκείνης τής χρονιάς.

Χρόνια προσπαθώ, νά διώξω εκείνες τίς εικόνες αλλά είναι πλέον τατού σέ κάποιον ιστό στό μηνίγγι.
.
.
.
.
.
.
.
Δέν τό βλέπω συχνάκις, γι’αυτό κι όταν μού χτυπάει ένα κουδουνάκι από τό ταμπλώ τού τουτού, γιά προσοχές ένεκα ο κρύος, τότενες πάντοτε βγάζω τήν φωτογραφικιά "μοτοσυκλέττα" νά απαθανατίσω τήν σπανίαν περίπτωσιν ταύτην.