Μήπως σὲ ἔντοκα γραμμάτια;

Ξέφυγε τῆς ἐπικαιρότητος ἀλλὰ ὅλο καὶ κἄτι ὑπάρχει νὰ εἰδησεοποιηθῇ. Ἄνθρωπος γὰρ ὁ ὁποῖος δὲν σιτίζεται γιὰ διάστημα μεγάλο ὑπάρχει, κουβαλᾷ προβλήματα. Τί γίνεται μὲ αὐτά; Γενικῶς τί γίνεται δῆλα δη, τώρα ποὺ κονφορμίστηκε καὶ σημαίνων ἀντάρτης πόλεως! Ἵσως δὲ νὰ ἀπηγοητεύθησαν φερέλπιδες νέοι τινές, οἱ ὁποῖοι εἰκονολάτραι ὄντες περὶ τοῦ Λουκέως, νὰ... Βέβαια, εἶναι λίγο δύσκολο νὰ γίνῃ πιστευτό, ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ (λέμε τώρα...) ὁ ἀπονήρευτος, ὁ ἀθῶος, ὁ πιστεύων ὅτι ὁ Λὺκ ὠθεῖτο ἀπὸ εὐγενῆ κίνητρα, αὐτὰ ποὺ πλὴν εὐγενῶν, εἶναι καὶ ἡδεῖα καὶ γνωστὰ τὴν ἀριστερὰ κοσμοθεωρία: τὰ 5-6-7-8-9 ἑκατομμύρια νεκρῶν δὲν εἶναι τίποτε (ἢ μᾶλλον εἶναι μιὰ παράπλευρη ἀπώλεια) μπροστὰ στὸ ἰδανικὸ τῆς παγκόσμιας ἐπανάστασης. Καὶ ἴσως νὰ ἀπηγοτεύθη ποὺ ἡ ΑΕ ὁ κύριος κύριος coofodine δὲν τὸ πῆγε μέχρι τέλους, τὸ ὁποῖο τέλος ἕνεκα ἡ περίπτωσις, ἴσως νὰ ἦτο μιὰ κἄποια ἀρχή. Ἀλλὰ ἐδῶ ξεφεύγουμε ἀπὸ τὸ σκεπτικὸ τοῦ μέσου ἀναρχοάπλυτου παρεπιδημοῦντος στὸ αὐτόνομο πριγκηπάτο τῶν Ἐξαρχείων. Τὰ πράγματα δὲν εἶναι τόσο ἰδεολογιστὶ ῥομαντικά. Διότι… Μὴν ξεχνᾶμε πὼς τὰ χέρια (=δάκτυλα) τοῦ φαρμακοχέρη ἐκτὸς ἀπὸ τὸ νὰ πιέζουν τὴν σκανδάλη ἐκτελώντας (καὶ ὄχι δολοφονώντας) βδελυγμιώδεις ταξικοὺς ἐχθροὺς (ἐξουσιοδοτηθεὶς γι’αὐτὸ ἀπὸ τὸ 51% τῶν κηφήνων τῶν μελισσιῶν του) ὥστε νὰ ἀφιχθῇ ἐν Ἑλλάδι ἡ ἐπανάστασις, ξηγιόντουσαν (τὰ χέρια) ληστεῖες μὲ λεία πολλὰ εὐρὼ - ὅταν λέμε πολλά, ἐννοοῦμε πολλά, ὄχι μαλακεῖες. Μιλοῦμε γιὰ ποσὸν ψηφίων ἐπτά. Ἀπὸ ὅλο αὐτὸ τὸ τσοῦρμο τῶν ἀπιθάνων, ποὺ ἀπὸ τὸ 1975 μέχρι τὸ 2002 σκότωνε καπιταλιστές, ἐκδότες, ἀστυνομικούς, πολιτικούς, τραπεζιτικούς, βάζοντάς τα καὶ μὲ ἀμερικανούς, τούρκους, ἄγγλους καὶ εἶχε τὸν ἄπιαστο, μόνον ἡ Αὐτοῦ Ἐξοχότης Κύριος Κύριος Δημήτριος Κουφοντίνας καὶ ὁ υἱὸς τοῦ Witte γνωρίζουν ποῦ ἔχουν καβατζωθεῖ τὰ μαρούλια. Μιλᾶμε γιὰ ποσὸν ποὺ σοῦ φτιάχνει γεράματα μέγκλα καθ’ὅσον τί κέρδητα νὰ ἔχεις ἀπὸ μέλισσες πιά; Καὶ ὁ δὲ Γιωτόπουλας, μόνον τὸν ἔνφια γιὰ τὸ προλεταριακὸ τσαρδὶ στοὺς λειψοὺς ποὺ πρέπει νὰ δίνῃ, δὲν τοῦ ἔχει μείνει τίποτις καθ’ὅσον οὔτε ἕνα ἰδιαίτερο δὲν θὰ μπορέσει νὰ κάνει, σιγὰ μὴν θυμᾶται τὰ θεωρήματα τοῦ Ὤϋλερ. Ὁπότε τί ἀπεργίες πείνης γιὰ τὸ ἀνάλγητο ἀστικὸ καθεστὼς καὶ θανάτους ἐξ ἀσιτίας μὲ λέτε… Ἕνας ἀντάρτης πόλεων εἶναι ὁ Λουκᾶς, δὲν εἶναι μαλάκας! (Κατὰ τὸ «κομμουνιστὴς εἶμαι, δὲν εἶμαι μαλάκας» ποὺ συχνάκις λένε κἄποιοι μπολσεβίκοι ὅταν τῶν στηλιτεύουν ἕναν κἄποιο τρόπο λίγο συβαρίτικον καὶ ἀναντίστοιχον μὲ τὰ διακηρυττόμενά των).