Καί καθαρά σεντόνια βλέπω.

Η ώρα περνά καί τό προαύλιο του ύπνου έρχεται πιο κοντά. Χρειάζεται νά διαβώ τά διόδια τού κρεβατιού (τά οποία πολύ μάς τά έχουν ανεβάσει τελευταίως αλλά άς όψεται η ανάγκη) γιά νά αφεθώ σέ τανάσκελα σοφίσματα. Άραγε κι απόψε θά προκύψη κάνα ταξειδάκι μέ αρμυρισμένες επιφάνειες; Είδα λέει στό ύπνο μου, ότι έριχνα μιά βουτιά άπό σχετικά υψηλό βαθράκι. Γενικά είμαι κρυωνιάρης πολύ· τέτοιες μαλακιούλες τίς αποφεύγω όμως ακόμη έχω τήν αίσθηση τού ονείρου, αίσθηση πολύ όμορφη. Καλοκαιρινές επιθυμίες. Δέν ξέρω εάν έφταιγε τό ότι πρίν νά κοιμηθώ σκεπτόμην (κόλλησα δηλαδή) πόσο ωραίο όνομα είναι τό Ευφροσύνη καί τό ότι έχουν, τραγικά, μειωθή οι σκαραβαίοι στούς δρόμους. Πόσο ωραία είναι τά βράδια ρέ γαμώτο… Όσο στείρες κι άν είναι οι ώρες τής ημέρας, τά βράδια συναντάς πολλές οργωμένες επιφάνειες. Μέ χώμα ραφινέ. Καί τό ωραίο είναι ότι έκ μέρους σου ανίδρωτα τό χώμα αυτό έχει κοσκινισθή. Μού είχε πεί μιά ψυχή once upon a time, ότι καλόν είναι νά υπάρχη ένα κομμάτι χαρτί σέ διπλανό κομοδίνο γιά τίς περιπτώσεις πού θά διακόπτηται (πλήν κατουρήματος) ο ύπνος . Α! καί μολύβι βέβαια… Ή καί στυλό· δέν θά τά χαλάσωμε εκεί. Είναι ξεκάθαρο ότι πολλ