Τά τού κροκοδείλου...

Μέ παρατηρώ νά παρατηρώ κάποιες κινήσεις. Εδώ εννοώ, στό μετερίζι αυτό, στά βλογάκια... Πάει ένας χρόνος πού κάποιες πιέσεις μέ έκαναν νά κάνω ρέτζιστερ στόν βλόγερ· έκτοτε δέν μπορώ νά πώ ότι οι νταλγκάδες είναι ομόρρυθμοι, υπάρχει όμως ένα ανθισμένο άγχος μήπως καί κάποιο πρωινό έχουν σβήσει άπαντα.

Σέ αυτό τό διάστημα έχω σταμπάρει μερικά βλόγς. Τά κίνητρα σταμπαρίσματος είναι πολλά.

Φιλολογικόν ενδιαφέρον, ανία, χαβαλές, συλλογή επιχειρημάτων επί προσωπικού, κάνα μπ3...

Ένα συγκεκριμένο (τό οποίον υπέπεσε στήν αντίληψή μου τόν παρελθόντα Μάιο επειδή ήταν πολύ φασαριόζικη η αποσελοφανοποίησις ενός δώρου πρός αυτό) μού έχει κάνει φοβερή εντύπωση.

Τό επισκέπτομαι συχνάκις. Από ένα σημείο καί μετά τό είδα κάπως διασκεδαστικά. Έβαλα ένα στοιχηματάκι μέ ένα κυκλαδικό ειδώλιο πού έχω στό γραφείο μου γιά τό πότε τό βλόγ αυτό ΔΕΝ θά έχη πεσιματιάρικο, ψυχοπλακωτικό, θλιμμένο ύφος.

Ένα απίστευτο σκηνικό. Πάντα πληγωμένος ο ήρως μας. Όχι μόνον νύν αλλά ανέκαθεν. Όχι απλώς εν αρχή ην ο λόγος αλλά έν αρχή ήν η κλάψα.

Άν συγκεντρωμένα τά ποστάκια αυτά, μαμαλακείως τά βάλουμε σέ ένα τσουκάλι και τά αφήσουμε νά βράσουν, άν τά αναγάγουμε απλώς σέ λεξούλες χωρίς προτάσεις καί περιόδους τότε θά σερβιρισθή κάτι σέ :

Λύπη, στενοχώρια, απογοήτευσις, περισυλλογή, προδοσία, έλλειψις, κενό, σκέψεις, αγωνία, δάκρυα, νοσταλγία, λύπη, οδύνη, μαρτύριον, θλίψις, ερήμωσις, αφανισμός, απιστία, κατήφεια, ένδεια, ρήμαγμα, φόβος, ανασφάλεια, λαχτάρα, πόθος, βάσανο, ανησυχία, ταραχή, χρεία, συμφορά, στέρησις, κενότης, κατήφεια, χάσμα, πλήγμα, οδυνηρότης, μπαμπεσιά, ψυχρολουσία, απόγνωσις, θλίψις, λύπη, δυστυχία, πόνος, αποκαρδίωσις, διαλογισμός, στοχασμός, δυσαρέσκεια, ανεπάρκεια, σαράκι, αποτυχία, ατέλεια.

Νομίζω έν τέλει, ότι είναι μιά καλή μέθοδος (είχα ξαναναφερθεί σε αυτό, τό καλοκαίρι) γιά νά ψαρώσουν κάποιες οι οποίες βρίσκουν μιά κλίμακα παραπάνω έλξης σέ τέτοιες κλαψαιδοιάρικες καταστάσεις.

Εάν δέ, προσέξω κι εγώ λίγο, άν τό παίξω θρηνοκλειτοδιάρης, τελικώς νά «σκοράρω»!