Υψηλόν βαρομετρικόν. 281-30

Κάθησα κι άνοιξα μπόλικα ταγκς, μέ τό page down καλογυαλισμένο καί άρχισα νά μετρώ. Τά μαθηματικά μου είναι απαισίου αλλά συγχωρήστε με… Δέν βρήκα πουθενά αναλογία 1 πρός 3. Just for your info, συνολικώς άπό τόν Ιούνιο μέχρι καί σήμερα, η αναλογία είναι 30-281. 3 πρός 28 δηλαδή καί εντελώς δηλαδή: 1 πρός 9. Αλλά πιο εμφανίσιμα: 30 μέ 281… (ουάου! Σούπερ ντούπερ απόδοσις!)

Εκτός πιά…

… κι έάν ο Αλαβάνος επέστρεψε στό ΚΚΕ ή ο αντεξουσιαστικός χώρος επίσης περισσοάραξε… (Αλλά μήν νομίζουτε… Ακόμη κι έάν αυτοί, δώσουν όρκους αφοσίωσης αγγίζοντες τό μάγουλο τής Αλέκας, τά ποστάκια ανεβαίνουν άντε καμιά δεκαριά παραπάνω νά’ούμ’… 40 μέ 271. Καί επειδή παίζουσιν εκπτώσεις τήν περιόδον ταύτην, θά τό αφήσω στό: 60 μέ 220. Πολύ χουβαρνταλίκι λέμεεεε!)

Αφήνοντας στήν άκρη στατιστικά παιγνιδίσματα, πρέπει νά επισημανθή, νά ξεκαθαρισθή ότι άλλο πράγμα η σημειολογία πού μπορεί νά εκφράζηται μέ τό «Αντισατανάς» κι άλλο ο αντισατανισμός τόν οποίον εξέφρασε ο παρολίγον Αντιοξαποδώ, Χριστός τίς 40 ημέρες στήν έρημο μέ τόν Πειρασμό παρέα όταν έπαιζαν σκράμπλ καί γκρινιάρη.

Αλλά άς παραδεχθούμε ότι δέν είναι έτσι. Πού (=ερώτηξις) παρατηρείται τό «εξής σχιζοφρενικό» νά εκφράζω συνεχείς αντιΚΚΕ (sic) απόψεις, πού (=ερώτηξις) υφίσταται τό συμπλεγματικό, ανεξήγητο, παράλογο αντιΚΚΕ (καρακαταsic) μένος μου;

Στό πόστ π.χ. περί σκανδαλώδους επιχορηγήσεως τού 902 ;

Έάν ναί, αποδέχομαι ασυζητητί τόν χαρακτηρισμό γιά στείρα, φασιστική, κομπλεξιστική, χολερική, κίτρινη αντιΚΚΕ (άνευ sic) στάση.

Όσο γιά τόν δηλωσία Θεοδωράκη δέν καταλαβαίνω πόθεν η δυσανασχέτηση. Θεωρώ, ακόμη καί τώρα, ότι συγκριτικά μέ άλλους εγκλείστους κομμουνιστές (οι οποίοι στα διαλείμματα των βασανιστηρίων, άκουγαν τους ασφαλίτες νά τούς λέν ότι: «Αύριο κιόλας, θά δής τήν γυναίκα, τά παιδιά, τό σπίτι σου… Έάν υπογράψης…» αυτοί, όμως πιστοί στίς ιδέες των, αλύγιστοι ιδεολόγοι αρνούντο καί πέθαιναν) αξίζει λιγότερης τιμής.

Διαφωνείς ότι αυτός πού δέν λυγίζει αξίζει περισσότερης τιμής άπό κάποιον πού λυγίζει; Όλοι άνθρωποι είναι, σαφώς καί κάποιοι θά έχουν μικρότερες αντοχές αλλά αυτό δέν τούς κάνει, δέν τούς εξομοιώνει μέ κάποιους μέχρι θανάτου, αγωνιστές.

Άλλοι λυγίζουν γιά νά μήν σπάσουν κι άλλοι σπάνε γιά νά μήν λυγίσουν. Προτιμώ τούς δευτέρους.

Αρχιδηλωσίας λοιπόν ο μικρό πουλί μικρό πουλί τριανταφυλλί, μέ όσες υπογραμμίσεις γουστάρεις, όσα υποτιμητικά στολίδια παίρνει, άλλον έναν (ή καί περισσοτέρους) τόνο αρνητικής αύρας. Μιά αύρα όμως, λίαν εποικοδομητική, η οποία σέ έκανε νά πυθιμαντέψης πόσο χαλύβδινος, ατρόμητος, ασταμάτητος, Ιντιάνα Τζόουνς, Μάρκο Πόλο, Ελ Σιντ, αγωνιστής είμαι, μη παιάνων χαμπέρι άπό κανένα χολιγουντιανό βασανιστήριο. (aka Ράμπος)

Ειλικρινά βαριέμαι νά κάθωμαι πάλι νά γράφω γιά τό μνημόνιο καί νά λέω τίς ίδιες παρόλες περί συγκεκριμένης, καθορισμένης, συντεταγμένης αναφοράς στά εγκλήματα τών κομμουνιστικών καθεστώτων καί ότι δέν πρόκειται γιά καταδίκη τής σπιρτάδας καί ευφυΐας τού Ενγκελς π.χ. ή τού Τ.Μόρ οι οποίοι ορμωμένοι άπό άς πούμε ευγενή κίνητρα, θέλησαν νά ελαττώσουν, νά εξαφανίσουν τήν εκμετάλλευση άπό άνθρωπο σέ άνθρωπο. (Στό μέτρο πού μπορούσαν).

Ουδείς καταδικάζει τά ανωτέρω (τά εντός μνημονίου δηλαδή). Αυτός πού κάνει ότι δέν τό διακρίνει, τό πράττει επειδή παρατηρεί ότι ο κόσμος σιγά σιγά αρχίζει καί θέτει εκτός συρμού, τό αρμάνι κοστούμι πού τόσο καιρό εξωραϊστικώς καί μέ μπόλικα ρέλια, αφήνεται άπό τήν αβάν γκαρντ τών δυτικών κοινωνιών, στό σώμα τών καθεστώτων εκείνων.

Ομοίως. Η παράθεση προσωπικοτήτων τής αριστεράς γιά νά μας πείση – έμμεσα – γιά τό άδικον πού μνημονίου θυμίζει τό ράβδος έν γωνία, άρα βροχάει. Εκτός κι έάν μπορέσωμε νά βρούμε τήν τομή η οποία φέρνει κοντά (πολύ κοντά θά έλεγα, μά παρεξηγιάρικα κοντά! Κάτι σάν τό ίμπαλς!) τό «Σώπα, τά χεριά στήν δουλειά, τρανεύουν κι αυγαταίνουν καί μήν ξεχνάς πού ολονυχτίς, βοηθάν κι οι αποθαμένοι» μέ τό «Πυροβολήστε , εκτελέστε χωρίς νά ρωτήσετε κανέναν. Ξεπεράστε τά εμπόδια της γραφειοκρατείας καί μήν κυριεύεστε άπό βλακώδη συναισθήματα» πού έλεγε μιά ψυχή… Θέλω νά πω ότι ο συγγραφικός οίστρος του Βάρναλη καί τής Σωτηρίου, ή του Τσίρκα (ήταν ορθόδοξος του ΚΚΕ; Δέν ξέρω...) τά γαμάτα λιανοτράγουδα του Ρίτσου καί τόσων άλλων στρατευμένων πνευματικών ανθρώπων δέν μπορεί νά δίδουν συγχωροχάρτι σέ κάποια ανώμαλα ατομάκια – ηγέτες χωρών/υπηρεσιών/μηχανισμών… (τά ονόματα τους είναι γνωστά)

(Φαίνεται τελικά, ότι όλα μου τά «ψιτ, φίλε» δέν πιασαν τόπο…)

ΥΓ: Αααα… Μήν τό ξεχάσω… Στήν Έκθεση είχα γράψει 12 στις πανελλήνιες… Βαστά… Τζίφος… Νομίζω 99 δηλαδή… Στα 160.

Συμπλήρωσις.

Ήθελα πολύ νά αφιερώσω μιά αράδα στήν κουκουρούκου φάση του πατριωτικότατου πράγματι ΚΚΕ καί τής ελληναράδικης ηγεσίας του η οποία πέρα άπό τό νά λένε ότι τό μνημόνιο θά φέρει στήν επιφάνεια κλώνο του Χίτλερ (αυτή η μόλις μαλακία είναι πιο σοβαρή άπό αυτά πού εκστομίζουν οι ενίοτε σωβινιστές τού έν λόγω overdose πατριωτικού κόμματος) δέν έχουν πει τίποτε επί της ουσίας. Για τά θύματα πού μνημονεύονται.

Μήπως ρε αδερφέ υπήρχε καί τότες γρίπη τών πουλερικώνε οπότε κακώς κατηγορούμε τους ψυχανώμαλους ηγέτες τών εμπλεκομένων κομμουνιστικών ηγεσιών;

(Ή όντως έχει αναφερθή σέ τούτο, τό (πατριωτικότατο καί ελληναράδικο) ΚΚΕ καί λέω ρουφεσμπά; Θά τό τσεκάρω καί θά … μού πώ!)

Όχι καί τίποτε, αλλά θέλω νά αυξήσω καί τήν αναλογία τών αντιΚΚΕ ποστακίων σέ 2/3!