Σ’άλλους παραλλήλους θά’χης μπεί.

Κάπου έκανες λόγο γιά βλογοκεντρισμόν. Προφανώς, δέν σού περισσεύει χρόνος γιά κάτι άλλο… Γι’αυτό λοιπόν, βρωμιάρη καί άνανδρε, διαμέσου τού τουτουνού (μπάς καί μ’ακούσεις), θά στό πώ:

«ΘΕΛΩ ΠΛΥΣΙΜΟΝ ΡΕ!»*

Τό αυτοκινητάκι σου!

* Έχω καταντήσει νά τάζω καραμελίτσες ΙΟΝ, δρακουλίνια, φοφυκο, πακοτίνια καί καμιά λάιτ τσοντίτσα στά παιδιά τής γειτονιάς γιά νά σχηματίσουν αυτήν τήν πρόταση στόν κονιορτό/μπίχλα/χώμα/σαχαρόσκονη πάνω στίς λαμαρίνες μου. Ουδέν όμως δέχεται· ο φόβος τετάνου, μού είπε ο Νικολάκης είναι υψηλός. Αλλά τό πράγμα έχει καταντήσει αηδία ρέ! Στό πίσω παρμπρίζι άπό τό πολύ χώμα, έχει πεταχτεί ένα αγριόχορτο! Μήπως νά του έριχνες λίγη κοπριά καί λίπασμα; (Καί γιατί δέν φυτεύεις έναν βασιλικόν εκεί;)

[Σέ παλιές καλές (καί καθαρές) εποχές.]