Αύτές είναι οι αρχές μου. Άν δέν σάς άρέσουν έχω κι άλλες.

Πωπώ ένα πούροοοο!

Ο σάν συμπεπυκνωμένο γάλα ρεγκιλέ (φοβερή εκείνη η διαφήμισις μέ τήν γκόμενα πού έτρεχε ταί δρόμοι, γυμναζομένη) πηχτός καπνός άπό τό ντούρο πούρο έκρυβε ένα πρόσωπο. Δέν έβλεπα τίποτις. Οι παρατηρήσεις του όμως ήσαν ακουστερές. Πολύ.

Δέν θά καθήσω τώρα νά γράψω τίς ερωτήσεις αλλά καί τίς παρατηρήσεις του. Θά αραδιάσω όμως κάποιες απαντήσεις οι οποίες χωρίς νά τούς ζητηθούν, σχηματιστήκαν στό δωμάτιο ψηλά, σάν κυκλάκια άπό τόν καπνό πού λέμε…

(Ίσως νά ύπάρξη δυσκολία στήν κατανόηση, αλλά κατόπιν τής ταξινόμησης τών ερωταποκρίσεων, η άκρη θά βρεθή, νομίζω.)

Βουαλά:

* Εγώ όχι. Ο πατέρας μου είναι οικοδόμος. Παίζει διαπλοκή λές;

* Ούτε καλέ! Οι διαγεγραμμένοι εξάλλου τού ΚΚΕ, αντιπολίτευση έξ αριστερών κάνουν (συνήθως). Μέ κάποια προσπάθεια μπορεί νά γίνω εξώγαμο τού Πάμπλο.

* Χμ! Έχει κάποια βάση αυτό…

* Δέν ξέρω.

* Όχι.

* Ε καί; Λες νά μάς κράξουν γιά τόν «βασικό μέτοχο»;

* Στά 32 ποστάκια καίγομαι δηλαδής;

* Σέ αυτό δέν έχεις δίκιο. Η φώτο τού Λένιν μπουκαρίστηκε επ’ευκαιρία τής επετείου τού θανάτου του. Γιά νά μήν νομίζης ότι έχω νεκροφιλικές έξεις, ορίστε μιά παιδικεφηβική του μέ μιά φυσιογνωμία, πράγματι όμορφη.

* Πολύ πνευματώδες ειλικρινά. Έχεις δίκιο. Είναι επιλογή μου νά είναι κλειστά τά σχόλια. Αντίθετες απόψεις άπό τίς δικές μου, μέσω τού μόνιτορ μπορείς νά διαβάσης πολλές, τίς οποίες δέν έκανες τόν κόπο νά μετρήσης· προφανώς δέν σέ χαλάνε. Τίς πολιτικές απόψεις μου αυτές τίς εκθέτω καί σέ κάποιο φόρουμ. Εκεί σηκώνουν απαντήσεις. Έάν θέλης μπορώ νά σού δώσω τό url γιά νά δής πόσο ανελεύθερη ή όχι είναι η συμπεριφορά μου.

Έάν θέλης νά σμπρώχνης σχόλια απευθύνσου σέ κάνα φόρουμ. Αυτό εδώ τό μπλόκ είναι ένα πρόχειρο στό οποίο γράφω ό,τι μού καυλώνει. Δέν θεωρώ ότι τυχόν ύπαρξη σχολίων εδώ θά προσέθεταν κάτι στήν όλη φάση, ότι θά μέ βοηθούσαν σέ τυχόν ερμηνείες. Έάν θέλω τέτοιες, γυρίζω σέ κάποια φόρα, βλέπω καί κάνα άλλο βλόγ, όπως τό δικό σου καλή ώρα τό οποίο – στό τελευταίο πόστ σου – βρίθει επιχειρημάτων σχετικά τήν ναζιστικογενή φύση τού συντάκτη τού μνημονίου πχ. καί είμαι κυριλές. Πείθομαι ρέ παιδί μου, πώς τό λένε;;;!

Καί σέ τελευταία ανάλυση, γιά νά μήν τό κουράζουμε, επειδής έγώ δέν πρόκειται νά ξανασχοληθώ, σέ παρακαλώ νά μού στείλεις, έάν δέν σού κάνη κόπο στό vangelakas@gmail.com, ένα index μέ τά θέματα πού θέλεις/επιτρέπεις/συναινείς νά γράφω.

Καί ένα Άφτεράκι:

Ό Ό’Μπράιαν σήκωσε τό αριστερό του χέρι, μέ τήν πλάτη του γυρισμένη στόν Γουήνστοουν, μέ τά τέσσερα δάκτυλα εκτεταμένα καί τόν αντίχειρα κρυμμένο.

- Πόσα δάκτυλα είναι αυτά, Γουήνστοουν;

- Τέσσερα.

- Κι έάν τό Κόμμα πή ότι δέν είναι τέσσερα, αλλά πέντε, τότε πόσα είναι;

- Τέσσερα.

Η λέξις τέλειωσε μέ μιά κραυγή πόνου.