Τί έγινε εκείνο τό τραίνο πού έβλεπε τά άλλα τραίνα νά περνούν;

Τελικά ποιός είχε δίκιο; Ο Τζώνης Αγγελάκας (τσού ρέ Λλλάκη-α) ή ο Γεώργιος Σιμενόν;

Θά προτιμήσω τόν δεύτερον.

Ο άνθρωπος πού έβλεπε τά τραίνα νά περνούν τελικώς ήταν ο κυλικιάρχης τού σταθμού Λαρίσης. Δέν προλάβαινε νά φτιάχνη φραπέδες, νά ζεσταίνη τυρόπιττες καί νά μαλώνη μέ τούς πελάτες. Διότι, έάν τό καλοσκεφθής, υπάρχει λόγος αποστολής/ανταλλαγής σμς σέ κάποιον όταν αυτός ο κάποιος/α είναι δίπλα σου, στό κρεββάτι ξαπλωμένος/η καί τό πόδι σου αφημένο ξεκουράζεται ανάμεσα σέ αυτά τά δικά του/της;

Νομίζω πως όχι· άσε πού δέν έχω κινητό γιά νά ξέρω τήν αναγκαιότητα ή όχι αποστολής σμς. Εξάλλου τά χέρια, αυτά πού θά πληκτρολογούσαν κάποιες λέξεις στό μέ 160 χαρακτήρες σμσ, είναι απασχολημένα μέ πρωινές ανατομίες τού διπλανού/ής.

Κάπως αντιστοίχως καί μέ τό άλλο. Μπορεί μέχρι προχθές νά έβλεπες μπόλικα σχόλια κάποιου, αλλά γιά πές… Υπάρχει λόγος σποράς σχολίου σέ κάποιο πόστ όταν ήδη μέσω κάποιων μέηλς υπάρχει μπλά μπλά; Όχι βέβαια. Άσε πού τό σχόλιον τρώει χρόνο άπό τά μέηλς τά οποία ωριμασθέντα οδηγούν σέ σμς, κι αυτά μέ τήν σειρά τους, εντελώς φυσικά, οδηγούν (θά οδηγήσουν, έχουν οδηγήσει) σέ αυτό πού λέγαμε παραπάνω: Στόν έλεγχο τής σωματικής ανατομίας τού άλλου/ης κάτω άπό κοινά σκεπάσματα.

ΥΓ: Η μιά (λίγο αχώνευτη πάντως) τόν έχει προμετωπίδα μέ μπόλικα καλλωπιστικά καί θερμοτάτους επιθετικούς προσδιορισμούς.

Κι η άλλη σέ κάτι ακατανόητες παρορμήσεις, χαμηλά, έκανε καί τήν δύσκολη όταν τής ζητείτο νά κόψη τό δίς εξαμαρτείν.

Λές νά γίνουμε, πάλι, έτσι;